De heimweekaravaan door Hans Sahar

Boekbeschrijving:

Auteur: Hans Sahar. Titel: De heimweekaravaan. 1e druk: 2000. Aantal bladzijden: 116.

Samenvatting van de inhoud: Het boek bevat twaalf korte verhalen en daarom heb ik van elk verhaal een kleine samenvatting gemaakt.

De onbekende ammedoeker. Twee Marokkanen praten op een terras in Marokko over de geëmigreerde Marokkanen die hun vakantie in Marokko komen vieren. Ze hebben het over hun dure auto’s en over hoe die mensen veranderd zijn.

Het mes op de keel. Een klas met maar 1 buitenlander, Brah, hij moet een toneelstuk opvoeren. Het is een bijbels toneelstuk en Brah windt zich erover op dat Allah er niet in voorkomt. Hij krijgt de hoofdrol en moet Abraham spelen. Tijdens het toneelstuk gaat hij heel erg in zijn rol op. Zo erg, dat hij tijdens de voorstelling een jongen in zijn broek had laten plassen van angst.

De Heimweekaravaan. Hassan gaat voor het eerst met zijn ouders naar Marokko met de auto. Hoe dichter ze bij Marokko komen, hoe meer Marokkanen ze tegenkomen. Het verhaal gaat over de gebeurtenissen onderweg.

Uithuwelijken, uithuwelijkte, uitgehuwelijkt. De ik-persoon houd een lezing over het uithuwelijken in Marokko. Het gaat over wat de meisjes allemaal kunnen en hoeveel er voor betaald moet worden.

Hallo allo. 5 jonge Marokkaanse schrijvers komen bijeen. Ze komen bij elkaar omdat Hans het een leuke stunt vindt om ze allemaal bij elkaar in een kamer te krijgen, omdat hij weet dat het niet goed kan gaan. Het wordt een gesprek tussen de schrijvers waarin ze elkaar en elkaars boeken die ze geschreven hebben bekritiseren.

De kick. De ik-persoon wil steeds een grotere kick behalen. Ging het eerst nog door middel van een scooter om indruk te maken bij de meisjes, nu gebeurt het door te bungeejumpen.

In naam der Koningin. Het verhaal gaat over achterstallige betalingen. Er komt een hele opsomming van gelden die nog betaald moeten worden en dat er dan ‘’in naam der Koningin’’ onder staat. ‘’Alsof de koningin nog niet geld genoeg heeft’’, denken ze dan.

De bedwelming De ikpersoon loopt met zijn vriendin door een jachtgebied en plotseling horen ze schoten. Dan komen ze Willem-Alexander met zijn broers tegen.

De vernedering. Gaat over een brief van de rechtbanken over de taal die wordt gebruikt. Ook over het reglement in de gevangenis.

Police Academy. Hassan wordt gevraagd om als figurant op de politieacademie een rol te spelen. De politie denkt dat hij geen strafblad heeft, maar dat heeft hij wel. Nu kan hij aan al zijn vrienden de tactieken die de politie gebruikt tijdens een verhoor doorspelen.

In trance Dit verhaal gaat over trancefeesten. De ik-persoon gaat naar zo’n feest en beschrijft welke kleding verplicht is, wat er gedronken wordt etc.

Het Oranjegevoel Het verhaal gaat over Marokkanen die in Nederland leven en over de dingen die zij bij Nederland vinden horen.

Tijd en ruimte: Omdat het verschillende verhalen zijn zijn er ook altijd verschillende plaatsen, zoals een bos of een terrasje. Maar het gaat in dit boek niet echt om de plaatsen, maar om de verhoudingen en de verschillende culturen. Alleen in het hoofdstuk de heimweekaravaan wordt er ook verteld over de reis die ze maken naar marokko. Het speelt zich af in Nederland en in Marokko. De tijd is ook verspreid, hoe lang is niet af te leiden uit het boek door de verschillende verhalen.

Personages:

De onbekende ammedoeker: Sadik: Hij heeft het met zijn onafscheidelijke vriend over Marokkanen die in Marokko op vakantie komen. Het lijkt alsof hij jaloers is op de Marokkanen die hier op vakantie zijn i.p.v. wonen en het in hun ‘nieuwe’ land (zoals Nederland) beter hebben dan hem.

Het mes op de keel: Brah: Hij is nog een klein buitenlands jongetje uit Marokko die op een katholieke basisschool zit. Daar heeft hij moeite mee omdat hij niet katholiek maar buitenlands is, en ook omdat hij de enige buitenlander in zijn klas is.

De heimweekaravaan: Hassan: Hij verlangt sterk terug naar Marokko. En ze gaan ook. Hij is iemand die heel erg van zijn familie houdt, veel om ze geeft.

Uithuwelijken, uithuwelijkte, uitgehuwelijkt. De ik-persoon, eigenlijk onbekend waarschijnlijk de schrijver zelf, vertelt over het uithuwelijken.

Hallo allo. Abdelkader Benali, naima El Bezaz, Hafid Bouazza, Mustafa Stitou en Hans Sahar. Ze hebben met elkaar gemeen dat ze vijf buitenlandse schrijvers zijn.

De kick. Hans: De ik-persoon kickt op gevaar. Dalida: Is de vriendin van de ik-persoon.

De ik-persoon lijkt me Hans zelf.

In naam der Koningin. Ik-persoon: Hij helpt de vrienden van zijn vader. Abdelsamal, Abdelrachid, Simski: Vrienden van de vader van de ik-persoon. Ze zitten in de problemen en vraagt de ik-persoon om hulp.

De bedwelming. Linda: De vriendin van de ik-persoon. Prins: Linda en de ik-persoon komen de prins en zijn vrienden tegen en maken een praatje met ze in het een speciaal bos.

De vernedering. Hassan: Hij vertelt over de gevangenis, en andere dingen die hij grote onzin vindt.

Police academy. Hassan: Hij gaat een rolletje spelen voor de politie. Hij vertelt dingen door (hoe een verhoor in mekaar zit) aan Said die ze bij de politie gebruiken.

In trance. De ik-persoon vertelt hoe het uitgaansleven in mekaar zit.

Het oranje gevoel. De ik-persoon vertelt wat hij van Holland vindt.

Perspectief: Sommige hoofdstukken zijn geschreven vanuit de ik-verteller, en andere vanuit de verborgen verteller. Je beleeft het vanuit de ogen van de ik-persoon, en ook wordt het verhaal beschreven.

Persoonlijke beoordeling: 1 Gebeurtenissen. De gebeurtenissen kwamen echt op me over. Het gaat hier over Marokko en Nederland, en hoe deze culturen met elkaar samen leven. Dit is actueel en komt dus echt op me over. Nou het zijn allemaal kleine en verschillende verhaaltjes, maar nee ik ben nog nooit in Marokko geweest en ik heb nog nooit een gevechtpartij meegemaakt. En er heeft niemand mij zulke verhalen in een mooi bos verteld over Koningin Wilhelmina. Ik ken wel een meisje die eens een keer een gevechtspartij had meegemaakt bij de peppermill, er buiten dan, en ook met buitenlanders. Zeker komen er in andere boeken en films soortgelijke verhalen in voor zoals een samenleving met Marokkanen en Nederlanders. Dat er conflicten komen en zo. De boeken kan ik zo niet op naam noemen. Nee de beschrijving lijkt niet veel op die van andere boeken. Iedereen (vind ik) heeft zijn eigen schrijfstijl, en verteld het ook anders. Ik heb geen gebeurtenis als schokkend ervaren. Het boek heeft me niet echt aan het denken gezet, ik ben wel iets meer te weten gekomen over het moslim geloof, zoals het uithuwelijken.

2 Personen. Het waren zeker weten personen van echt ‘vlees en bloed’. Er komen gebeurtenissen in voor die in het echt ook voor kunnen komen, de gedachtes die de mensen daarbij hebben zijn ook echt. Ik heb niet echt een mening gehad over de personen, omdat de verhaaltjes zo kort waren kon je de persoon ook niet echt leren ‘kennen’. Ik heb zelf niet echt opgevat dat er een vast hoofdpersoon was, ook al leek de schrijver vaak een soort van hoofdpersoon. Als ik hem als hoofdpersoon aanneem dat hij over zijn gebeurtenissen verteld kon ik me wel goed inleven ja hij schrijft leuk. Je voelt je inderdaad vrolijk ja als je met je vriend of vriendin in het bos loopt, tenminste ik heb altijd iets met het bos als je samen een wandelingetje maakt. Hij kickt op gevaar, nou ik kan ook wel kicken op gevaar maar niet zoals hem. Ik neem niet zo risico’s op sommige momenten zou ik mijn mond maar dicht houden. Ik heb me niet geïrriteerd aan een persoon.

3 Opbouw. Het verhaal was makkelijk en ontspannend om te lezen, totaal niet lastig. Ik vond niet echt iets spannend. Ik heb geen stukken overgeslagen, zoals ik al gezegd heb het verhaal is ontspannend om te lezen. Zijn opbouw van het verhaal is super goed. Hij kan het leuk vertellen.

4 Taalgebruik. Het boek liet zich niet lastig lezen, het was leuk en makkelijk om te lezen. Er zaten geen moeilijke woorden in het boek. Het leek wel een beetje van jongeren taal. Ik ben niet echt specifieke zinnen tegengekomen van ooh wat geweldig. Maar de verhalen zoals hij ze schrijft zijn plezierig om te lezen. Het taalgebruik was beeldend genoeg, ik kon me alles goed voorstellen.