De heimweekaravaan door Hans Sahar

Laagland Module 1 Slotopdracht 18

Uitgeverij De Arbeiderspers

Motivatie Ik heb dit boek gekozen, omdat wij op de CKV-dag van 11 september 2001 een ontmoeting hebben gehad met Hans Sahar in de stadsbibliotheek. Zijn verhalen die hij daar voorlas spraken mij aan, dus ben ik een boek van hem gaan lezen.

Weergave van de inhoud Het boek bevat twaalf korte verhalen en daarom heb ik van elk verhaal een kleine samenvatting gemaakt.

De onbekende ammedoeker
Twee Marokkanen praten op een terras in Marokko over de geëmigreerde Marokkanen die hun vakantie in Marokko komen vieren. Ze hebben het over hun dure auto’s en over hoe die mensen veranderd zijn.

Het mes op de keel
Een klas met maar één buitenlander, Brah, moet een toneelstuk opvoeren. Het is een bijbels toneelstuk en Brah windt zich erover op dat Allah er niet in voorkomt. Hij krijgt de hoofdrol en moet Abraham spelen. Tijdens het toneelstuk gaat hij heel erg in zijn rol op. Zo erg, dat hij tijdens de voorstelling een jongen in zijn broek had laten plassen van angst.

De Heimweekaravaan
Has gaat voor het eerst met zijn ouders naar Marokko met de auto. Hoe dichter ze bij Marokko komen, hoe meer Marokkanen ze tegenkomen. Het verhaal gaat over de gebeurtenissen onderweg.

Uithuwelijken, uithuwelijkte, uitgehuwelijkt
De ikpersoon houd een lezing over het uithuwelijken in Marokko. Het gaat over wat de meisjes allemaal kunnen en hoeveel er voor betaald moet worden.

Hallo allo
5 jonge Marokkaanse schrijvers komen bijeen. Het wordt een gesprek tussen de schrijvers waarin ze elkaar en elkaars boeken die ze geschreven hebben bekritiseren.

De kick
De ikpersoon wil steeds een grotere kick behalen. Ging het eerst nog door middel van een scooter om indruk te maken bij de meisjes, nu gebeurt het door te bungeejumpen.

In naam der Koningin
Het verhaal gaat over achterstallige betalingen. Er komt een hele opsomming van gelden die nog betaald moeten worden en dat er dan ‘’in naam der Koningin’’ onder staat. ‘’Alsof de koningin nog niet geld genoeg heeft’’, denken ze dan. De bedwelming
De ikpersoon loopt met zijn vriendin door een jachtgebied en plotseling horen ze schoten. Dan komen ze Willem-Alexander met zijn broers tegen.

De vernedering
Gaat over een brief van de rechtbanken over de taal die wordt gebruikt. Ook over het reglement in de gevangenis.

Police Academy
De ikpersoon word gevraagd om als figurant op de politieacademie een rol te spelen. De politie denkt dat hij geen strafblad heeft, maar dat heeft hij wel. Nu kan hij aan al zijn vrienden de tactieken die de politie gebruikt tijdens een verhoor doorspelen. In trance
Dit verhaal gaat over trancefeesten. De ikpersoon gaat naar zo’n feest en beschrijft welke kleding verplicht is, wat er gedronken wordt etc.

Het Oranjegevoel
Het verhaal gaat over Marokkanen die in Nederland leven en over de dingen die zij bij Nederland vinden horen.

Persoonlijke reactie Het onderwerp van het boek is de ontmoeting tussen twee verschillende culturen, de Nederlandse en de Marokkaanse. Dit is een goed onderwerp, omdat het een kwestie is die een grote rol speelt vandaag de dag. Daarom heeft de tekst me aan het denken gezet over de vooroordelen die velen hebben over allochtonen in Nederland. Je merkt namelijk dat het helemaal niet gemakkelijk is om in Marokko te wonen vanwege de strikte religieuze regels. Hiermee is het meteen een heel geloofwaardig boek. Na het lezen van het boek begrijp je de wereld waarin de allochtonen leven beter. Het is een eenvoudig boek, vanwege gemakkelijke teksten, met mensen die gewoon plat Den Haags praten. Er zijn veel onderwerpen in het boek opgenomen, van bungeejumpen tot liefde en seks.

Verdiepingsopdracht Ik had goede verwachtingen van het boek omdat de schrijver stukjes uit het boek had voorgelezen op de CKV-dag. Ik had verwacht dat het boek veel zou gaan over de inburgering van allochtonen in Nederland, en die verwachting is deels uitgekomen. Niet het hele boek ging namelijk over dit onderwerp, maar sommige verhalen wel. Ook had ik verwacht dat er ook een visie van autochtonen zou komen, maar die is er niet geweest. Het boek bevat weinig open plekken, omdat het niet nodig is om relevante informatie achter te houden, want de verhalen waren op zijn hoogst vijf bladzijdes lang. Ook had bijna ieder verhaal wel een andere ikpersoon, dus was het ook niet nodig om als lezer langzamerhand een beeld van de hoofdpersoon te krijgen. Het hoofdpersonage werd in de eerste alinea meestal beschreven en daarna begon het verhaal. Het boek was niet spannend, omdat het onderwerp van het boek zich niet echt leent voor aanslagen die worden gepleegd of brieven met mysterieus wit poeder die worden verstuurd. Elke tekst heeft een gesloten eind, omdat alle gebeurtenissen in de tekst waar een antwoord op kan worden gevraagd, worden opgelost of uitgelegd. Het is een fictioneel boek, omdat de schrijver de werkelijkheid (allochtonen) als uitgangspunt voor zijn boek neemt. Ik denk wel dat de gebeurtenissen in het boek voorkomen, maar ik denk niet dat deze schrijver zo een gebeurtenis precies zo heeft meegemaakt zoals hij deze opschrijft.

Evaluatie Het is een goed geschreven boek waarin de schrijver twee kanten van het probleem in het boek laat zien. Hij laat namelijk de kant zien van Marokkanen in Nederland en in Marokko. In Nederland krijgen ze de vooroordelen van de autochtone inwoners over zich heen en in Marokko moeten ze leven onder de strikte religieuze opvattingen van de islam. De meeste Marokkanen zullen zich dan in allebei de landen niet helemaal thuis voelen. Ik ben niet zo tevreden over het uitvoeren van de beschrijving, omdat het eigenlijk best wel moeilijk is om van elk verhaal de kern samen te vatten. Bij sommige verhalen (zoals ‘’In trance’’) snapte ik eigenlijk de kern van het verhaal helemaal niet, omdat het eigenlijk niets met de rest van het boek te maken heeft. Ik ben wel tevreden over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht, omdat ik vind dat ik redelijk goede argumenten heb aangevoerd voor antwoord op de gestelde vragen te geven. Het lezen van het boek verliep gemakkelijk, omdat het eenvoudige teksten waren waarin helemaal geen moeilijke woorden in voor kwamen; dit gaf trouwens een goed beeld van geëmigreerde Marokkanen, omdat zij natuurlijk ook niet zo een grote Nederlandse woordenschat hebben. Wat ik verwarrend aan de verdiepingsopdracht vond, was dat er vijf vragen over de verwachtingen van het gelezen boek gingen, en dat die vragen (en ook dus de antwoorden daarop) dicht bij elkaar lagen. Tijdens het maken van slotopdracht had ik niet het idee dat ik sommige vaardigheden nog niet beheerste. De volgende keer ga ik qua het maken van het leesverslag niet veel anders doen, maar ik denk wel dat ik een boek ga lezen waarvan je de samenvatting wat gemakkelijker kunt maken, want een samenvatting maken van een boek met twaalf korte verhalen is best wel lastig.