Titel: De geschiedenis van mijn kaalheid
Ondertitel: --- Motto:--- Aantal bladzijden: 254
Verschenen in : 2000
Leestijd: ± 12uur 2 Waarom heb ik dit boek gekozen?: Dit boek zit bij de boektoppers. Dat vond ik wel makkelijk. Ik trouwens ook niet zoveel tijd meer om nog een ander boek te zoeken. Deze boeken mogen altijd, dus dat kwam goed uit. 5 Tijd en plaats: Tijd: In tegenstelling tot wat je op basis van de titel zou verwachten, is De geschiedenis van mijn kaalheid geen chronologisch verhaal. De ik-persoon vertelt de lezer over zijn verleden door flashbacks, terugblikken en vooruitwijzingen in niet-chronologische vol;gorde. De flashbacks beschrijven gebeurtenissen van Mareks zesde jaar tor zijn eenentwintigste. Over zijn huidige leven vertelt hij weinig.Door het karakter van de vertelling wordt logischerwijs de verleden tijd gebruikt. Het verhaal speelt zich af aan het eind van de twintigste eeuw. Ruimte: Het verhaal speelt zich grotendeels af in Wenen, in verschillende winkels, een cocktailbar, een restaurant en Mareks school, maar vooral in het ouderlijk huis. Ondanks dat hier nergens een langere beschrijving van wordt gegeven, worden in het verhaal veel details over dit huis verwerkt. Het is groot en heeft een woonkamer, eetkamer en salon. In de eetkamer staat bijvoorbeeld een dressoir met zilveren schalen en er hangt een kroonluchter en een portret van Mareks moeder. Het personeel dient het eten op en heeft eigen vertrekken. De enige gebeurtenis buiten Wenen vindt plaats in Schliersee in de Beierse Alpen, waar Marek samen met zijn moeder naar het Arabella Sheraton Alpenhotel gaat. Dit hotel ligt in de bergen, aan een meer dat Spitzingsee heet. Het heeft vijfverdiepingen, een lift, een sauna, fitnessruimte en een zwembad met ligstoelen. Een wandeling naar de veel te hoge Brecherspitz wordt zijn moeder noodlottig.
de rest van het boek. Het zijn heel erg verrassende gebeurtenissen. Het boek is van tevoren absoluut niet te voorspellen. Marek verteld iedere keer weer iets anders. Aan het begin van het boek wordt iets verteld over het einde, maar dan heb je nog helemaal niet door dat dat bedoeld wordt met het begin van het boek. Het einde van het boek is even vreemd als het begin van het boek. Het was een beetje alsof je op een afstandje staat te kijken wat Marek allemaal verteld en meemaakt. De personen: De hoofd persoon kwam echt over doordat het hele verhaal vanuit zijn perspectief geschreven is. Ik kon me niet echt heel erg goed in de hoofdpersoon inleven, omdat ik zijn gedachtegang niet helemaal kon volgen. Ik herkende ook geen eigenschappen van Marek in mezelf, het is zo‘n vreemde jongen dat ik in niets op hem lijk. De andere personen uit het boek waren ook niet te herkennen in mijn eigen leefwereld. De andere personen waren net zo raar als Marek zelf. Ik ben niet beïnvloed door het gedrag van de hoofdpersonen. Ik neem in het rond schieten in de woonkamer als je doordraaid of iemand de dood in duwen niet als voorbeeld. Ik weet niet of ik de personen anders had laten handelen als ik de auteur was geweest. Van de ene kant wordt het verhaal dan minder vreemd, maar aan de andere kant hoort dit eigenlijk ook wel bij het verhaal, anders was het waarschijnlijk niet eens opgeschreven. De opbouw: Het verhaal was niet moeilijk opgebouwd. Het hele verhaal word door Marek verteld. Normaal gesproken houdt ik niet van boeken die vanuit de ik-persoon geschreven zijn, maar dat vond ik niet echt storend bij dit boek. Het hele verhaal is een grote flashback eigenlijk, toch word het verhaal daar niet lastiger van. Er zitten eigenlijk geen delen in het boek die niet te lezen waren. Het hele boek is een beetje spannend opgebouwd, omdat Marek zulke vreemde dingen beleefd, wil je steeds weten wat er verderop met hem gebeurt. De afloop van het verhaal is verrassend te noemen. Aan het beginvan het verhaal wordt de afloop van het verhaal eigenlijk al beschreven, maar als je dat stuk aan het lezen bent heb je dat niet door. Pas aan het einde van het verhaal kom je er achter wat Marek nu bedoeld. Je moet dus het hele verhaal gelezen hebben om het begin van het boek te snappen. Het taalgebruik: De woordkeuze in het verhaal is niet moeilijk, ook de zinsopbouw is niet moeilijk te noemen. De gebeurtenissen zijn helder beschreven. Marek verteld precies wat er gebeurt, dus je kunt je een goede voorstelling van het geheel maken. In het verhaal kwamen heel erg weinig dialogen voor. In principe is het hele verhaal een grote monoloog, omdat alles door een persoon verteld wordt. De weinige dialogen die in het boek voorkomen worden door Marek naverteld. Dit gebeurde verder wel op een natuurlijke wijze. Fragmenten uit het boek die ik graag zou willen onthouden zijn er niet denk ik. Ik zal wel het hele boek onthouden waarschijnlijk, vanwege het erg vreemde verhaal dat verteld wordt en de erg exentrieke personen die er in voorkomen.
REACTIES
1 seconde geleden