De geschiedenis van mijn kaalheid door Marek van der Jagt

Analyse en persoonlijke reactie analyse aspecten

Motieven

· Liefde: Marek is bezig met een zoektocht naar de amour fou. Hij heeft gezien wat zijn ouders van hun huwelijk hebben gemaakt en hij wil in plaats daarvan een liefde ’die niet tot geluk leidt, die niets met geluk te maken wil hebben en die toch de moeite waard is’. Ook zijn moeder heeft niet genoeg aan haar huwelijk en zoekt haar liefde bij haar vele minnaars, die overigens stapelgek op haar zijn. De liefde is op zich geen origineel motief, maar de schrijver maakt het origineel, door de liefde te verbinden met de Amour fou van Marek van der Jagt · Obsessie: Allereerst wordt de amour fou een obsessie voor Marek. Wanneer hij er van overtuigd is deze te hebben gevonden, wijzen Andrea en Milena hem op zijn handicap. Die handicap zal hem een hele tijd niet meer loslaten. · Liegen: Marek draagt na de dood van zijn moeder een groot leugen met zich mee. Officieel is zijn moeder uitgegleden, maar Marek weet wel beter. Hij is ook de enige die weet wat er op de berg is gebeurt.

Personages

· Marek van der Jagt: Hij beschrijft zich zelf als volgt: ‘Ik ben van gemiddelde lengte, heb brede schouders, bruin glanzend en licht golvend haar en mijn huid is smetteloos en olijfkleurig. Velen houden mij voor een Braziliaan. Voor zover ik heb kunnen nagaan zit er niets Braziliaans in mijn bloed.’ Waar hij in zijn pubertijd achterkomt is dat hij een penis heeft ter grootte van een halve pink, hij vindt zichzelf gehandicapt. Ik vind Marek van der Jagt geen normale jongen. Hij heeft namelijk geen vrienden en dat is niet goed voor een puber. Ook heeft hij rare gewoontes: zoals het hurkend door het leven gaan en de eeuwige obsessie van de amour fou. · Constanz van der jagt: De moeder van Marek is een mooie vrouw, ze slaat vele mannen aan de haak die haar allemaal aanbidden om haar schoonheid. Ze was een statige kille vrouw, Als je haar ontmoette was ze al bezig je te vergeten. Constance van der Jagt kwam bij mij niet over als een moeder van drie kinderen, ze interesseerde zich namelijk totaal niet voor haar kinderen en voor haar man. Ze was alleen maar bezig om mooi gevonden te worden door andere mannen en ze even later mee te nemen naar bed. · Ferdinand van der Jagt: De vader van Marek houdt zich veel bezig met zijn werk, hij vindt succes het toppunt. Ook Ferdinand bemoeit zich niet veel met zijn zoons, hij laat ze een beetje links liggen. Ook boeit het hem helemaal niet dat zijn vrouw met andere mannen rotzooit, wat toch wel opmerkelijk is als je met elkaar getrouwd bent. · Pavel van der Jagt: Hij is een broer van Marek en heeft onder andere de Luxemburgse meisjes met hem gedeeld. Pavel wilde dolgraag de muziekwereld, maar is uiteindelijk toch econoom geworden en is het bankwezen ingegaan. · Daniel van der Jagt: Hij is de andere broer van Marek Deze broer valt flauw om aandacht te krijgen als hij merkt dat iemand anders meer aandacht krijgt. Verder is hij niet een al te belangrijk figuur. Behalve dan door het feit dat hij illustreert dat Marek niet de enige is die lijdt onder de onverschilligheid van zijn ouders. · Eleonore: Stiefmoeder van Marek, Schrijfster van het boek \"Hoe oude vrouwen rijk kunnen worden\". Illustreert het feit dat Mareks vader al lang niet meer veel om zijn moeder gaf toen zij stierf. Eleonore komt bij mij meer als een moeder over dan Contance, doordat Eleonore zich wel zorgen maakte over hoe Marek het had en wat hij deed met zijn leven. · Dienstmeisje: Het trouwe dienstmeisjes is een altijd lachend figuur. · Sabine Oertel: Zij ontmaagde Marek en leidde hem onbewust in in de amour fou. · Trude Blumenthal: Moeder van Max, valt op Marek en doet het ook met hem. · Max: verkeersslachtoffer en krijgt bijles van Marek. Hij leert Marek dat hij sociaal best iets kan.

Perspectief en verteller

Het verhaal is verteld in een ik- perspectief, deze ik is dezelfde als de schrijver ‘Marek van der Jagt’ Ik dacht eerst dat dit verhaal een echte biografie was, een waar gebeurd verhaal, zo meeslepend en realistisch is het verhaal geschreven. Maar Marek van der Jagt heet in het normale leven Arnon Grunberg en dus is ‘De kaalheid van mijn geschiedenis’ een schijnbiografie.

Ruimte

Het verhaal speelt zich af in Wenen, waar Marek van der Jagt woont. Ook een deel speelt zich af in Beieren, dit is de plaats waar de moeder van Marek sterft. Het grootste gedeelte van het verhaal speelt zich in het huis van marek af. Ook worden er ander plaatsen bezocht zoals: het Chinese restaurant, cocktailbar de 4 rozen, het Amerikaanse drinkhuis etc.

Stijl

Het taalgebruik was subliem, er zat om de haverklap wel een (bijna) poëtische zin in. Zoals zelf verzonnen woorden of begrippen als: sociale onmacht,of de zin: ‘Als mijn leugen de waarheid van de anderen is geworden, een waarheid die ze voelen, zien, horen , en waar ze om huilen, hoe zat het dan met wat ik zag, voelde en hoorde, en wat was de status van mijn tranen? Van onbehagen kom je nog makkelijker af dan van een tamme veldmuis’. Toch had ik geen moeite met het taalgebruik. Het boek las lekker snel door. Er kwam aardig veel dialoog in het boek voor maar het boek bestond vooral uit gedachten en beschrijvingen.

Thema

Het thema is hoe je moet leven met een handicap (minderwaardigheidsgevoel; kleine penis, geen talent) Het thema kan ook zijn Hoe voelt het als jouw leugen de waarheid van de rest van de wereld wordt?

Tijd

De volgorde van de gebeurtenissen is niet-chronologisch. Er komen veel flashbacks in het verhaal voor. De ikpersoon vertelt de lezer over zijn verleden door middel van flashbacks, terugblikken en vooruitwijzingen in niet-chronologische volgorde. De flashbacks beschrijven gebeurtenissen van Mareks zesde jaar tot zijn eenentwintigste. Over zijn huidige leven vertelt hij weinig. Het verhaal wordt niet continu verteld. Er worden alleen dingen vertelt die te maken hebben met Mareks zoektocht naar de ‘Amour Fou’. Het verschil tussen de vertelde tijd en de verteltijd is groot, ongeveer 8 jaar. De historische tijd is nu.

Titelverklaring

De geschiedenis van mijn kaalheid\" gaat over hoe de hoofdpersoon kaal is geworden. Niet alleen op zijn hoofd maar ook dat hij zijn moeder verloren heeft. Hij is dus zowel letterlijk als emotioneel kaal en vertelt in het boek hoe dat zo gekomen is. (blz 212,“De geschiedenis van mijn kaalheid” had ook De geschiedenis van verspild talent kunnen heten of van geen talent

C verwerkingsopdracht 28 Stel een documentatiemap samen over de schrijver Marek van der Jagt (ogtewel Arnon Grunberg) en zijn werk

Biografische informatie Arnon Grunberg (Amsterdam 1971) werkte na zijn verwijdering van het Vossius Gymnasium onder meer als jongste bediende bij een apotheek, als bordenwasser en als uitgever. Hij schreef toneelstukken in opdracht van Toneelgroep Amsterdam. Op dit moment woont en werkt hij in New York. Op 23-jarige leeftijd debuteerde Grunberg bij uitgeverij Nijgh & Van Ditmar met Blauwe maandagen. Het boek werd een internationaal succes: in Nederland bekroond met de Anton Wachter-prijs voor het beste debuut en het Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut en vertaald naar het Engels, Duits, Deens, Italiaans, Frans, Spaans, Zweeds en Japans. Met zijn tweede roman, Figuranten, bevestigde hij zijn talent. De Stichting CPNB nodigde Grunberg uit om het Boekenweekgeschenk 1998 te schrijven. Dit boek, De heilige Antonio, verscheen in maart 1998. Tegelijkertijd kwam Grunbergs essaybundel De troost van de slapstick uit. Dit boek werd bekroond met het Charlotte Kšhler-stipendium 1998. In het najaar van 1998 kwam de film Het veertiende kippetje uit, waarvan Grunberg het scenario heeft geschreven. En ook op dat moment werd het toneelstuk You are also very attractive when you are dead, geschreven door Grunberg, opgevoerd in DŸsseldorf, door een groep jonge Duitse en Israëlische acteurs. In het voorjaar van 1999 verscheen Grunbergs dichtbundel Liefde is business. In april 2000 verscheen zijn derde roman, getiteld Fantoompijn. Met Fantoompijn won hij de AKO-Literatuurprijs 2000. Grunberg is columnist (Yasha) in de VPRO-gids en medewerker van NRC Handelsblad. Arnon Grunberg maakte in 2000 het boek de geschiedenis van mijn kaalheid onder de naam ‘Marek van der Jagt’ dit deed hij om te voorkomen dat zijn boek niet als vanzelfsprekend goed waren. Hij wilde laten zien dat hij nu nog steeds goede boeken schrijft.

Bibliografie De geschiedenis van mijn kaalheid (2000)Marek van der Jagt verteld in dit boek hoe hij aan zijn kaalheid gekomen is. Fantoompijn (2000) Het leven dient in scene te worden gezet. En je leven in scene zetten, dat kun je niet aan anderen overlaten. Dat moet je zelf doen. Robert G. Mehlman wil de werkelijkheid produceren zoals anderen boeken, films en schilderijen produceren. Liefde is bussiness (1999): Liefde is business is een komische tragedie in vrije verzen. Een onmogelijke liefde tussen een schrijver en hoer C. tegen de achtergrond van Manhattan en JFK Airport
Het veertiende kippetje (1998):Een absurdistische komedie over mensen die op hun beste tijd wachten en die in sommige gevallen tevergeefs op hun beste tijd hebben gewacht. De troost van de slapstick: (1998) Met geluk is iets vreemds aan de hand. Er zijn voorbeelden bekend van mensen die hun hele leven op geluk hebben gewacht. En het kwam niet
Figuranten: (1997)Figuranten beschrijft een episode die uit Blauwe maandagen, Grunbergs eerste roman, lijkt zijn geplukt. In zijn soepele, filmische stijl tekent Arnon Grunberg het hilarische streven en sneven van drie moderne titaantjes. Blauwe maandagen (1994):Blauwe Maandagen is de onthutsende debuutroman van Arnon Grunberg. Een zoektocht naar de liefde: ouderliefde versus betaalde liefde. Samenvatting van een van de werken van de auteur, in dit geval ‘Het veertiende kippetje’ Het veertiende kippetje is het verhaal van een jong stel dat gaat trouwen, Daniel en Francesca. Jeugdvriend Martin wordt gevraagd om een feestje voor hen te organiseren in een restaurant, met hun ouders en vrienden. De komst van het stel laat lang op zich wachten. De gasten verdrijven de tijd met drinken, kaarten, eetwedstrijden, het oefenen van het tafellied en met praten, over het paar, over Rennies en de Keukenhof. Ondertussen zijn Daniel en Francesca hopeloos op zoek naar het restaurant. Gaandeweg wordt duidelijk hoe zij aan elkaar gekomen zijn. Als ze eindelijk in het restaurant arriveren, leidt dit tot de nodige verwarring en een hilarische ontknoping. Regisseur Hany Abu-Assad vroeg Arnon Grunberg na de verschijning van de succesvolle debuutroman Blauwe maandagen om een filmscript. Het veertiende kippetje is het resultaat: een absurdistische komedie over mensen die op hun beste tijd wachten en die in sommige gevallen tevergeefs op hun beste tijd hebben gewacht.

Recensies over werken van de auteur \'...Literaire acrobaat...\'

Wie tien bladzijden in \'De geschiedenis van mijn kaalheid\' van Marek van Jagt heeft gelezen, weet dat maar één schrijver het patent heeft op het introduceren van totaal geschifte personages, die gevoelsarm maar met een onuitputtelijke koffer oneliners een verhaal op gang brengen. Dat patent behoort toe aan Arnon Grunberg. Opnieuw laat Grunberg (pardon, Van der Jagt) zien hoe hij als literaire acrobaat eindeloos kan cirkelen rond, bijvoorbeeld, het hilarische gegeven dat het lulletje van Marek, filosofiestudent te Wenen, \'niet groter is dan een teen\'. De familie wil niets van de handicap horen, de cosmetisch chirurg wil niet opereren en een zekere professor Hirschfeld kan het psycho-analytisch niet duiden. Hetgeen, alles bij elkaar, tot vroegtijdige kaalheid bij Marek leidt. Vraag vooral niet hoe. De fantasie, de humor en de oppervlakkige diepte van deze Hollandse Woody Allen zijn weer onnavolgbaar... \'...Een klassieke Grunberg...\'

Welkom in de Arnon-wereld! In zijn nieuwe boek \'Fantoompijn\' trekt Arnon Grunberg weer een rijkgevulde la met geschifte personages open. Zoals Disney in rap tempo knuffelbeestjes creërde, zo creëert Grunberg aimabele mankepoten. Wie zich thuisvoelt in zijn wereld van eenzaamheid, gekte en verzinsels, zit helemaal gebeiteld. \'Fantoompijn\' is nú al een klassieke Grunberg. Maar is het ook een klassiek boek? Da\'s andere koek... Bedenkingen jury over boek Van der Jagt
Door een onzer redacteuren
AMSTERDAM, 6 OKT. De jury van de Anton Wachterprijs had aanvankelijk bedenkingen bij Marek van der Jagts De geschiedenis van mijn kaalheid, aan wie de prijs gisteren is toegekend. De juryleden vonden het boek erg veel lijken op het werk van Arnon Grunberg. Dat zegt jurylid Maarten \'t Hart. Gisteren maakte deze krant bekend dat de tweejaarlijkse debutantenprijs dit keer naar Marek van der Jagt gaat, maar dat er aanwijzingen zijn dat Van der Jagt een alter ego is van Arnon Grunberg. \"We vonden allemaal dat het erg veel op Grunberg leek\", aldus \'t Hart. Juryvoorzitter Martin Ros gaf uiteindelijk de doorslag. \"We hebben ons door Martins enthousiasme laten meeslepen. We zijn allemaal overstag gegaan. Het ís natuurlijk ook een heel leuk en geestig boek, dat de rest ver achter zich liet. Er was geen enkele andere kandidaat die in de buurt kwam. Behalve Erwin Mortier, maar die is alom al zo geprezen.\" Martin Ros werd vanochtend niet bereikt voor commentaar. De geschiedenis van mijn kaalheid is recent verschenen bij uitgeverij De Geus in Breda. Onderzoek naar de achtergrond van Van der Jagt (1967), die volgens de uitgever in Wenen zou wonen en werken, leverde twijfels op aan het bestaan van deze auteur. Stijl van boek en E-mailcorrespondentie van Van der Jagt vertonen een opvallende gelijkenis met die van Arnon Grunberg, maar Grunberg ontkent stellig Van der Jagt te zijn. Uitgever Reinjan Mulder van De Geus zegt zich tegenover de auteur verplicht te hebben \"een bepaalde naam op het boek te zetten\", en zich daaraan te houden. Grunbergs uitgever, Vic van de Reijt van Nijgh & Van Ditmar, heeft het boek van Marek van de Jagt niet gelezen, maar zou het \"geweldig\" vinden als zijn auteur achter de prijswinnaar schuilt. \"Het zou me niets verbazen van Arnon, die wel van een practical joke houdt.\" Van de Reijt zal \"absoluut niet rancuneus\" zijn, mocht Grunberg heimelijk voor een concurrerende uitgever hebben gewerkt. \"Hij is ook zó productief, op zo\'n hoog niveau. Ik heb nog materiaal voor drie, vier boeken van hem liggen. Maar hij wil telkens iets nieuws.\" Als Arnon Grunberg inderdaad schuilgaat achter Marek van der Jagt, zou dat hem uitsluiten van de debutantenprijs, meent secretaris Gerry Kuijper van de Vestdijk Stichting, die de prijs heeft ingesteld. Grunberg won de prijs in 1994 al met zijn debuut Blauwe maandagen. Maarten \'t Hart zegt dat de jury zal overleggen, maar weet niet of nader onderzoek kan worden ingesteld: \"Als het Grunberg is, kan hij hem niet nog eens krijgen. Maar ja, als de uitgever het presenteert als een debuut, wie moet je dan geloven?\" Aan de prijs, die op 21 oktober te Harlingen wordt uitgereikt, is een geldbedrag verbonden van 3.000 gulden. De winnaar krijgt ook een beeldje van Anton Wachter. Eerdere bekroonde debutanten waren onder anderen Frans Kellendonk (1977), A.F.Th van der Heijden (1979), Tessa de Loo (1984). Gijs Eilander (1988) en Nanne Tepper (1996).

D Eindoordeel Ik vond dit een bijzonder leuk boek, dit komt doordat het verhaal me aansprak en het werd boeiend verteld door de schrijver. Ik had ook het gevoel dat ik meegesleept werd en over de schouder mee keek in het leven van Marek van der Jagt, waardoor ik me in kon leven in de personages in het boek. Ik voelde ook helemaal mee toen Marek het had over zijn geslachtsdeel, Hij zei: ‘Waarom ik?, God waarom ik’? en zo waren er meer van deze uitspraken, waardoor ik erg gegrepen werd. Het boek vond ik ook hilarisch en zaten zulke maffe stukjes in het boek. Zoals het hurkend door het leven gaan. Marek gaf als verklaring dat zijn benen te lang waren. Wat ik ook erg komisch vond is dat de moeder van Marek zwanger was, maar ze had een miskraam gehad.Ze zei hierop: ‘Het is me ontglipt’. Het verliezen van een kind is iets heel ernstig, maar Constanze maakt er een eigenlijk een hilarische opmerking over. Wat ik wel opmerkelijk vond is dat Marek van der jagt helemaal geen vrienden had en dat hij eigenlijk ook maar heel weinig sociale contacten had. Hij had alleen contact met mensen van een oudere generatie en geen leeftijdgenoten. Ik weet dat er zulke mensen bestaan, maar door dit gegeven kwam het verhaal toch minder echt op me over. Maar ik geloofde toch in de waarheid van het verhaal, omdat ik eerst dacht dat het boek geschreven is door Marek van der jagt, dezelfde persoon als de hoofdpersoon. Ik geloofde in een heuse autobiografie. Aan sommige personages in het verhaal ergerde ik me dood. Zo had je Constanze die zich nooit bezig hield met anderen. Toen Marek plotseling twee Luxemburgse meisjes mee naar huis nam, was ze ineens heel geinteresseerd en wilde ze ineens leuk gaan kletsen. Marek vond het vreselijk en wilde het liefst zijn moeder zo snel mogelijk weg hebben. Ik kon me heel goed verplaatsen in Marek. Ik zou het ook absoluut niet leuk vinden als mijn moeder zich met dit soort zaken gaat bemoeien en vooral niet als ze zich nooit met mij bemoeit en op zo’n moment ineens wel. Verder leek me Pavel helemaal geen leuke broer. Hij kwam bij mij over als iemand die heel veel aan zichzelf denkt en een heuse perfectionist. Ook lachte hij zijn broer keihard uit toen Marek vertelde over zijn geslachtsdeel. Pavel kan zich dus absoluut niet plaatsen in andere personen en heeft eigenlijk dus ook geen respect voor andermans gevoelens en gedachtes. Er is bij dit boek gekozen voor een best ingewikkelde opbouw. Het gehele boek is een terugkijk op het leven van Marek van der Jagt, daarom bestaat het boek bijna helemaal uit flashbacks. Je springt steeds over naar gebeurtenissen in het verleden en soms kan dit erg verwarrend zijn. Sommige flashbacks waren zo lang dat je als weer terugkwam bij het originele verhaal je niet meer wist waar je het nou over had. De opbouw heeft niet echt een dramatisch effect voor de spanning van het boek. Er wordt niet opgebouwd naar een belangrijke gebeurtenis, vind ik. Dat is wel jammer, omdat je dit eigenlijk wel verwacht. Misschien is dat ook de reden waarom het boek zo goed is. Je leest door omdat je verwacht dat er iets belangrijks staat te gebeuren..! Ik vond het boek niet lastig om te lezen, de woordkeuze was niet moeilijk. Wel zaten er poëtische zinnen in het boek, maar dat maakte het boek juist aantrekkelijk en anders dan andere boeken. Toen ik het boek aan het lezen was, dacht ik vaak: ‘Dit vind ik nou mooi gezegd’Of‘Zo had ik het eigenlijk nog nooit gezien’. Een voorbeeld van die soort zinnen: Anderen zeggen op jeugdige leeftijd ‘welkom, treed binnen’ tegen het verdriet, de melancholie, de herfst die in maart begint. Ik zei ‘welkom, treed binnen en eet mee’ tegen de obsessie. Een obsessie die langzaam, heel langzaam, afnam in kracht, maar nooit meer helemaal is weggegaan, en zoals dat gaat met obsessies, ook nooit meer helemaal zal weggaan. Dit vind ik heel mooi gezegd, het is een soort poëtische zin, waar je toch wel even over na moet denken en waar de schrijver volgens mij ook lang over nagedacht heeft. En zo zit het boek vol met dit soort zinnen, wat naar mijn mening niet gaat vervelen, maar ik kan me voorstellen dat sommige mensen vinden dat er te veel nagedacht is om mooie zinnen te kunnen creeeren. Ik vind dat er ook veel afwisseling is in het taalgebruik. Soms lees je namelijk korte dialogen en dan weer kleine, kinderlijke gedachtes en plotseling filosofische zinnen die in Mareks hoofd op komen zetten. ik vond dit een boek dat weer eens anders was dan anderen boeken, het ging niet over de oorlog of over onbereikbare liefdes, maar om het tobben met problemen over je geslachtsdeel. Het is een boek dat lekker snel leest en je kan meegenieten van een gezin dat totaal niet normaal is en de vreemdste uitspraken doen en je krijgt de vreemdste gebeurtenissen over hen te lezen. Het boek bevat eigenlijk een heleboel elementen; het is namelijk grappig, er komt liefde in voor, er wordt gesproken over problemen ,relaties en verdriet Kortom een boek om van te genieten!

Reflectie En dit is dan het resultaat van mijn allerlaatste boekverslag voor het vak Nederlands. Het is toch wel een soort van opluchting, want ik vond het best een hele klus om een boekverslag in elkaar te zetten. Je moet overal een mening over hebben en je moet altijd maar nadenken over gedachtes en gebeurtenissen in het boek. Je moet altijd proberen om tot een dieper inzicht te komen. Dit ben ik een beetje zat. Wat natuurlijk wel zo is, is dat je doormiddel van het maken van een boekverslag beter over dingen in het boek gaat nadenken en dat je het boek ook beter begrijpt. Het maken van dit boekverslag vond ik weer een hele klus, maar ik heb wel geprobeerd om een goed verslag te maken, omdat het immers mijn laatste is en ik mijn leesdossier toch goed wil afsluiten. Ik vond het werken aan het boekverslag hartstikke leuk, ik heb lekker in mijn weekend achter de computer gezeten en dat vond ik toch zo leuk. Ik had helemaal geen behoefte om andere dingen te doen ik had ook helemaal geen vierkante ogen en was de computer ook helemaal niet zat. Ik vond het zelfs jammer dat mijn boekverslag af was, ik had nog wel uren door willen gaan. De verwerkingopdracht vond ik wèl heel leuk en dit serieus. Ik vind Arnon Grnberg namelijk een interessante man en ik vind het ook erg goed dat hij zijn echte naam niet heeft vermeld in het boek ‘De geschiedenis van mijn kaalheid’ want zo zie je namelijk dat hij ook onder een andere naam zijn boek een succes wordt. dit deed hij om te voorkomen dat zijn boek niet als vanzelfsprekend goed waren. Hij wilde laten zien dat hij nu nog steeds goede boeken schrijft.

Reflectie En dit is dan het resultaat van mijn allerlaatste boekverslag voor het vak Nederlands. Het is toch wel een soort van opluchting, want ik vond het best een hele klus om een boekverslag in elkaar te zetten. Je moet overal een mening over hebben en je moet altijd maar nadenken over gedachtes en gebeurtenissen in het boek. Je moet altijd proberen om tot een dieper inzicht te komen. Dit ben ik een beetje zat. Wat natuurlijk wel zo is, is dat je doormiddel van het maken van een boekverslag beter over dingen in het boek gaat nadenken en dat je het boek ook beter begrijpt. Het maken van dit boekverslag vond ik weer een hele klus, maar ik heb wel geprobeerd om een goed verslag te maken, omdat het immers mijn laatste is en ik mijn leesdossier toch goed wil afsluiten. Ik vond het werken aan het boekverslag hartstikke leuk, ik heb lekker in mijn weekend achter de computer gezeten en dat vond ik toch zo leuk. Ik had helemaal geen behoefte om andere dingen te doen ik had ook helemaal geen vierkante ogen en was de computer ook helemaal niet zat. Ik vond het zelfs jammer dat mijn boekverslag af was, ik had nog wel uren door willen gaan. De verwerkingopdracht vond ik wèl heel leuk en dit serieus. Ik vind Arnon Grnberg namelijk een interessante man en ik vind het ook erg goed dat hij zijn echte naam niet heeft vermeld in het boek ‘De geschiedenis van mijn kaalheid’ want zo zie je namelijk dat hij ook onder een andere naam zijn boek een succes wordt. dit deed hij om te voorkomen dat zijn boek niet als vanzelfsprekend goed waren. Hij wilde laten zien dat hij nu nog steeds goede boeken schrijft.