Boek: De Geluksvinder.

Het boek gaat over een waar gebeurd verhaal, er zijn dan wel dingen veranderd en er zijn andere namen gekozen. het boek heeft 326 blz.

Het speelt zich af in Afghanistan waar Hamayun met zijn familie woont in Mazar-e-sharif waar de Taliban de baas is. Hij woont daar in een huis met zijn vader, moeder, broer Bashir, Broertje Navind, en zijn zusje Roya en ook nog met zijn oma. Hamayun gaat daar gewoon met zijn vrienden naar school en leert daar over zijn geloof, geschiedenis en zijn taal. Het is van de grootste scholen die er zijn maar de lokalen zien er slecht uit, zonder ramen, veel vliegen en je moet op de grond zitten. Elke ochtend als Hamayun naar school gaat hij samen met zijn vader met de bus Een paar dagen later als Hamayun van school komt met zijn broer rijd er een Taliban busje met erachter een man die met een touw vast zit. Zijn voeten bloeden en hij schreeuwt. In de komende tijd komen er steeds meer Taliban strijders in Mazar en zo wordt het verboden om televisie te kijken, vrij te denken en je aan alle andere regels te houden van de Taliban. Het word dan ook steeds gevaarlijker om naar buiten te gaan omdat er gevochten word. Na een tijdje ontmoet Hamayun en jongen van zijn school hij heet Faisal en dat word later zijn beste vriend waar hij graag dingen mee deelt. Op een gegeven moment stormt de Taliban het huis binnen van Hamayun en ze zoeken zijn vader. Op het moment was zijn vader niet thuis maar even later wanneer hij arriveerde werd hij meteen meegenomen op gevangen gezet omdat hij een vrijdenker is. Bashir heeft op dat moment besloten om met Tashmir (een neef van hamayun) naar Iran te gaan en nog verder naar het westen omdat hij bang is dat hij misschien ook opgepakt kon worden door de Taliban omdat hij zelf ook een vrijdenker is en hij kon er dan ook voor zorgen dat de rest van de familie ook uiteindelijk via de zelfde route zou kunnen gaan. Terwijl zijn vader nog vastzit word er een broertje geboren genaamd Qasim. Later hebben ze de vader vrij weten te kopen en is hij na een paar maanden dus weer thuis.

Nu zijn vader weer thuis is hebben zijn ouders besloten om niet te blijven in Mazar en gaan ze naar Kandahar wat ook in Afghanistan ligt. De mensen die hun daarheen brengen heten bottendragers. Dat zijn mensen smokkelaars die ze naar andere landen probeert te brengen voor geld. Omdat de reis vermoeiend is en lang zal duren blijft Hamayuns broertje Qasim achter bij oma. De reis duurt lang en tijdens de reis zijn ze vaak misselijk. Later gaan ze naar Teheran dat de hoofdstad van Iran is. Vanuit deze stad hopen ze weer verder te kunnen gaan naar europa om daar vrij te kunnen gaan leven. Ze maken een pasport aan dat ook door de bottendrager word geleverd. Met de pasporten kunnen ze met het vliegtuig naar kazachstan waar ze woorden opgehaald met een busje en naar een verblijf plaats worden gebracht. Ze komen in een leegstaand huis met een paar matrassen en andere mensen die ook vluchten. Vanaf nu hebben zelf ook geen idee waar ze zijn, waar Bashir is en hoe het met Qasim is.

Na veel te hebben gereisd zijn ze uiteindelijk in Nederland aangekomen op het treinstation van Amersfoort, maar ze zelf nog steeds niet waar ze zijn. Na het gevraagd te hebben aan de security, worden ze met een bus naar een vreemdelingencentrum van Zevenaar gebracht waar ze zullen overnachten en worden ondervraagt. De volgende dag komen ze Bashir met Tashmir tegen en omhelzen elkaar. De dagen dat ze in Zevenaar zijn worden ze ondervraagt en word alles genoteerd. Hoewel ze dachten dat Nederland een vrij land was zien ze wel overal camera’s hangen en veel bewaking. Na 7 dagen worden ze naar azc gebracht waar ze zeker nog wel een jaar zullen blijven voordat er word bepaald of ze mogen blijven. Ze krijgen een kamer op de 9e verdieping met slaapkamer badkamer en een keuken. Na een paar maanden zijn ze al erg gewend en mag hamayun naar school waar hij weer nieuwe vrienden en vriendinnen leert kennen. Ook heeft hij af en toe contact met zijn oma om te weten hoe het met zijn broertje is. In de tijd dat ze er verblijven worden er andere families geplaats in Nederland maar ook mensen die weer terug moeten. Op een gegeven moment krijgen ze toch te horen dat ze het land moeten verlaten omdat ze geen goede reden hebben om te mogen verblijven. Nadat ze nog een keer een verzoek hebben ingediend krijgen ze weer te horen dat ze zijn afgewezen. Het komt voornamelijk door de rechtse politiek die minder vluchtelingen in het land willen. Daarna vechten ze het aan bij andere instanties die vluchtelingen helpen met een advocaat. Eerste keer lukt niet, maar ze hadden misschien de verkeerde advocaat. 2e keer ook niet en ze werden vriendelijk verzocht het land binnen 24 te verlaten. Maar ze blijven doorgaan en omdat ze het azc moeten verlaten gaan ze bij bashir in zijn appartement verblijven wat maar net gaat. In de tussen tijd is hamayun bezig om in een toneelstuk van school een rol te spelen. Het opvoeren van dat toneelstuk ging zo goed dat ze nog een toneelstuk gingen maken alleen was hamayun de regisseur en had het verhaallijn zelf bedacht. Het ging over wat hij allemaal had meegemaakt in de reis naar Nederland. Ook dit toneelstuk werd een succes. Hamayun kreeg ook nog een vriendin die hamayun had ontmoet in het restaurant waar hij een baantje had. Maar de verkering ging uit omdat hamayun maar weinig bij haar kon zijn van wegen het toneel en wat erom speelde. Op een dag kwam er politie aan de deur bij het appartement van bashir en ze kwamen vertellen dat het niet toegestaan is dat ze met zoveel in een appartement verblijven omdat er maar 1 persoon mag wonen daarom word de vader naar kamp Zeist gestuurd waar hij moet verblijven en weer word ondervraagt hoe alles zit. De toneel juf vond het elke keer maar raar dat ze zijn afgewezen en komt daarom ook in actie en schrijft brieven naar de burgemeester en andere organisaties. Ook hebben ze via de oma in Afghanistan een brief gekregen waarop staat dat wanneer ze terug komen dat de vader van hamayun weer zal worden opgepakt. Deze brief hadden ze al langer maar er stond geen stempel of van de Afghaanse regering waardoor hij nep kon zijn, maar nu hadden ze de brief vanuit Afghanistan gestempeld gekregen waardoor de situatie anders werd. Ze gingen nu met de brief en de 2e advocaat een laatste keer proberen en deze keer werden ze niet afgewezen en kregen ze een status en mochten ze dus verblijven in Nederland.