Zakelijke gegevens
Titel: De Gelukvinder
Auteur: Edward van de Vendel / Anoush Elman (17 jaar)
Druk: eerste druk
Jaar van uitgifte: 2008
Uitgeverij: Em. Querido Uitgeverij BV Amsterdam-Antwerpen

Het boek is het eerste deel van de serie Slash. Slashboeken zijn boeken die geschreven zijn op basis van het waargebeurde levensverhaal van een jongere.


Korte samenvatting
Hamayun is 15. Hij wil graag filmregisseur worden. Maar zijn toekomst als politiek vluchteling in Nederland is erg onzeker. Terwijl Hamayun en zijn familie bang afwachten of hun asielverzoek opnieuw wordt afgewezen, blikt hij terug op zijn verleden in Afghanistan. Als de Taliban aan de macht komen, verandert Hamayuns kindertijd in een nachtmerrie. De hele familie draagt haar lot over aan de \'bottendragers\', mensensmokkelaars, en vertrekt op een lange, slopende vlucht naar Europa. Hamayun hoopt dat ze naar dzjermany gaan, waar zijn broer waarschijnlijk woont. Hamayun moet zijn oma, zijn egelbroertje, zijn beste vriend en alles wat hem lief en vertrouwd is voorgoed in Afghanistan achterlaten. In ruil voor een toekomst in een land dat hem en zijn familie liever kwijt dan rijk is...

Je leest over Hamayun’s vrienden, huis en het leven in een AZC (het krijgen van een status), waar hij soms ziet dat mensen hun huis uitgesleurd worden om uitgezet te worden.
Hij schrijft samen met mevrouw Levanti een toneelstuk; strippenkaart. Het toneelstuk gaat over zijn reis en leven.
Recensie
Hamayun zit in Havo 4 en wil filmer worden. Maar eerst schrijft hij, met de hulp van de docente Nederlands, een toneelstuk over zijn eigen verleden, getiteld ‘Strippenkaart’, naar het eerste Nederlandse woord dat hij als Afghaanse vluchteling leerde toen hij na een lange reis door Europa in Nederland aankwam. Hij schrijft over het dagelijkse leven in Afghanistan en over zijn vrienden. Over de nacht dat de Taliban zijn vader gevangennemen omdat hij een vrijdenker is. Over de lange reis met zijn familie naar Europa en over de aankomst in het asielzoekerscentrum in Nederland.
De reeks ‘Slashboeken’ zijn boeken die geschreven zijn op basis van het waargebeurde levensverhaal van een bijzondere jongere. Dit is het eerste boek in deze nieuwe reeks van Querido dat ik alleen maar kan toejuichen, want de samenwerking tussen Edward van de Vendel en Anoush Elman is geweldig goed geslaagd. Het resulteert in een boek om u tegen te zeggen: niet alleen omwille van de actuele problematiek (vluchtelingen, asielzoekers) maar ook omwille van de prachtige vertelstijl van het hele verhaal. Het grijpt je naar je keel, het ontroert je, doet je (nog meer) stilstaan bij het onwaarschijnlijke (maar toch echt gebeurde) verhaal van deze vluchteling, Hamayun en zijn familie. De soms hartverscheurende taferelen die op je netvlies staan gebrand getuigen van de grote vertelkunst van Edward van de Vendel. Hij slaagt erin om Hamayuns verhaal zo te beschrijven dat je het als lezer als het ware voor je ziet gebeuren. Het zijn korte, filmisch beschreven hoofdstukken waarbij Hamayun als ik-persoon aan het woord is en we zijn gedachten en gevoelens volgen. Je merkt het al meteen aan de intropagina, waardoor je onmiddellijk op dezelfde golflengte zit als het hoofdpersonage: oordeel zelf maar!
Recensent: Hilde Umans, Juli 2008

Eigen Mening
Ik vind het boek heel erg mooi, vooral het begin. Je leest hoe een Afghaanse jongen leeft, ik had daar geen idee van. De jongen maakt veel mee, hij moet in Kabul altijd opletten en de Bruce Lee dvd’s van zijn broer zijn verboden door de Taliban.
Ik denk dat de jongen bang was in Afganistan, zijn vader wordt vervolgd door de Taliban en overdag ziet hij de meest verschrikkelijke dingen, bijvoorbeeld een man die met zijn middel aan de achterkant van een Taliban-busje is vastgeknoopt. Het busje rijdt door de stad heen, de man rent er op zijn blote voeten en luid jammerend achteraan.
Ik vind het mooi hoe hij samen met zijn vriend Faisal allerlei dromen heeft, zoals een duif vangen. Ze zijn dol op de bollywood film Taqdeerwala. De jongens hebben samen een hele hechte vriendschap.
De Taliban zat al een tijdje achter de vader van Hamayun aan. Als de Taliban het huis continu bewaakt – behalve één dag – vlucht de familie naar Nederland. Ze moeten het pasgeboren jongetje, ‘egelbroertje’ Quasim en Faisal achterlaten.
De reis naar Nederland is bijzonder om te lezen omdat ik helemaal niet wist hoe dat ging. Ze worden begeleid door ‘bottendragers’: mensensmokkelaars.
Als ze in Nederland aankomen lees je over de verbaasdheid van het gezin, over zachte kadetten met kaas, de frisheid van het landschap en het openbaar vervoer: het eerste woord wat hij leert is strippenkaart.
In het AZC maakt Hamayun vrienden en gaat hij naar school, waar hij samen met de dramadocent mevrouw Levanti een toneelstuk schrijft. Hij merkt dat hij Faisal mist, dat vind ik aangrijpend omdat hij met die jongen een hele bijzondere vriendschap had.
Ze hebben nog steeds geen status. Ze doen er alles aan om die wel te krijgen: teruggaan naar Afghanistan is geen optie.

Meningen van andere jongeren
Op de slashboeken hyves (http://www.slashboeken.hyves.nl/) staan een heleboel informatie, stellingen, trailers enz. Het is ook mogelijk om je eigen mening te krabbelen of een vraag te stellen die door Edward van de Vendel wordt beantwoord. Hier zijn een aantal van deze krabbels:
Hooi,
ik heb het boek de gelukvinder gelezen, echt een heel mooi boek.
maar welk einde klopt the happy ending of de alternative ending?
groetjes alinda

Antwoord Edward:
Dag Alinda, wat fijn dat je het boek zo mooi vond. Nu - twee jaar later - begint het erop te lijken dat het de happy ending wordt...
Groet!
Edward vd Vendel

Heeei.
Ik heb de gelukvinder echt heel snel gelezen. Met de nodige tranen. Toen ik het boek leesde begon ik me echt te schamen voor het land waarin ik woon. En ik ga me zeker inzetten voor dit soort mensen! Ga vooral door met dit soort boeken schrijven!
liefs
nanda

Een lerares stuurde ook een krabbel:
Ik heb vrijdag \"De gelukvinder\" mee naar huis genomen uit onze mediatheek en ik kan het boek bijna niet neerleggen.

Ik weet dat ik het boek zeker aan onze leerlingen ga aanbevelen.

Dit is iets wat ze moeten lezen, zodat ze weten wat er echt in Afghanistan gebeurd en dat dat dus geen \'ver van je bed-show\' is.
Bij ons op school zitten ook kinderen die uit Afghanistan komen, wellicht dat zij door dit boek kunnen rekenen op meer begrip en wellicht hun eigen verhaal ook durven vertellen.

De korte hoofdstukken nodigen echt uit tot lezen, het is vlot geschreven en er staan niet te veel moeilijke termen in, zodat het ook voor VMBO-B goed te lezen is.

Bewondering voor deze bijzondere samenwerking.
Ik kijk nu al uit naar de volgende uitgaven van Slash!

Angelique Bangert
mediatheek Kalsbeek College Bredius

De Schrijvers
Edward van de Vendel
Edward van de Vendel is op 1 augustus 1964 in Leerdam geboren. Als oudste van drie kinderen groeide hij op in een echt onderwijsgezin: zijn vader was hoofd van een christelijke basisschool en zijn moeder was kleuterjuf.
Na de middelbare school in Culemborg, waar hij lid was van het schoolcabaret en liedjes ging schrijven, studeerde hij aan de Pedagogische Academie en richtte hij samen met anderen een eigen school op in Heemstede. Vier jaar lang was hij daar directeur, toen wilde hij zelf weer voor de klas en ging hij lesgeven op een school in De Groeve.

Bekroningen:
• de Gouden Zoen voor Gijsbrecht en De dagen van de bluegrass liefde (resp. in 1999 en in 2000)
• de Zilveren Griffel voor Dom konijn en Superguppie (resp. in 2001 en in 2004)
• de Woutertje Pieterse Prijs voor Superguppie (2004)
• een Vlag en Wimpel van de griffeljury voor Rood Rood Roodkapje (2004)
• in 2005 werd Wat rijmt er op puree? als kinderboekengeschenk verkozen.
\'Edward van de Vendel geeft, meer dan alle krantenberichten bij elkaar, niet alleen een gezicht aan \'de asielzoeker\', maar ook een hart. En daar word je stil van. Van de Vendel had gelijk: dit boek moest er nodig komen.\' - Trouw