Samenvatting:

De gelukkige klas is een dagboek-roman dat over het leven van meester Staal gaat.
Meester Staal is een onderwijzer op een basisschool in Amsterdam. Hij geeft les op een zogenaamde armenschool, de ouders van de kinderen hoeven geen schoolgeld te betalen. De vrouw van meester Staal wil graag dat hij een cursus Frans doet en dan bij een betere school gaat lesgeven. Maar Meneer Staal wil dit niet, hij is erg tevreden met zijn werk op zijn huidige school. Dus wanneer de vrouw van meester Staal denkt dat hij bezig is met Frans woordjes leren en grammatica, schrijft meester Staal een dagboek, het gaat over de dagen op school.
Op zijn school wordt een nieuwe regel toegepast, alles wat leraren doornemen met de leerlingen moet worden opgeschreven in een zogenaamd klassenschrift. Enkele leraren vinden het onzin, maar meester Staal doet zijn best om zo goed mogelijk over te komen, mocht er een onderwijsinspectie komen. Als het schooljaar al een tijdje is begonnen komt Louis van Rijn binnen, een jongetje met een bochel. Hij was een halfjaar weggeweest maar is nu weer terugkomen en zit nu in een andere klas. Hij wordt een beetje geplaagd maar meester Staal doet zijn best om die kinderen hard aan te pakken. Het jaar vordert en in het dagboek schrijft meester Staal alle avonturen in de klas. Je kan zien dat het hele arme kinderen zijn, zelfs met lage schoolgeld van 1 cent hebben sommige ouders nog een probleem, een jongen deelt op zijn verjaardag allemaal verrotte nootjes uit omdat hij niet betere kan betalen.
Hij beschrijft veel van zijn leerlingen in zijn dagboek maar een paar leerlingen komen vaker naar voren dan anderen: Hilletje, Louis, Fok en Roos ook nog wel.
Het boek gaat weer verder in klas 6, meester Staal heeft zijn cursus Frans afgerond. Het gaat niet goed met Louis, hij wordt steeds zieker. Hij krijgt uiteindelijk open wonden. Hij kan niet meer naar school toe komen en meester Staal bezoekt hem thuis en laat hem leesboekjes lezen. Louis sterft aan zijn open wonden, het boek stopt hierna ook. Er is een soort epiloog: twee brieven van leraren waaruit blijkt dat meester Staal aan een longontsteking is gestorven.

Mening:

Ik vond het een mooi en ook wel aangrijpend verhaal, het was soms erg grappig maar soms ook heel triest. Het was apart om de klas door de ogen van een leraar te zien.
Omdat het een oud boek is zitten er wel wat ouderwetse woorden, sommige (zoals enfin) gingen na een tijdje wel een beetje irriteren. Het taalgebruik was niet erg moeilijk. Het verhaal was ook chronologisch en logisch en hierdoor erg goed te volgen.