Zakelijke gegevens:

Noort, Saskia, De eetclub 2004 Amsterdam, 239 pag.

Mijn keuze voor dit boek:

Als ik weer eens niet weet welk boek ik wil gaan lezen, vraag ik altijd mijn zus om raad. Zij had laatst dit boek gekocht en vond het erg de moeite waard. Ik twijfelde nog een beetje en ben toen op Internet gaan zoeken naar recensies. Deze waren allemaal erg lovend. Ik was er toen ook van overtuigd dat dit de perfecte opvolger zou worden van mijn vorige boeken. Toch was niet iedereen het hier mee eens. Toen ik het boek aan meneer Rooijackers liet zien was hij niet tevreden met mijn keuze. Hij vond het boek niet literair genoeg ondanks de goede recensies. Uiteindelijk gaf hij toch toestemming om het boek te lezen.

Mijn eerste reacties:

Nadat ik het boek uit had was mijn gevoel over het boek een beetje dubbel. Van de ene kant vond ik het een heel goed boek. Er zat veel spanning in het boek, waardoor het moeilijk was om te stoppen met lezen. Door de vele onverwachte wendingen in het verhaal, blijft het je boeien tot de ontknoping. Van de andere kant vond ik het boek vrij gemakkelijk, wat in dit geval wel jammer was. Ik heb het gevoel, dat dit boek niet echt iets toevoegt, aan wat ik al eerder gelezen heb. Ik zal meneer Rooijackers gelijk moeten geven: dit is geen echte literatuur! Terwijl ik bij eerdere boeken, tijdens het schrijven van mijn verslag, al wist wat mijn mening over het boek precies was, is dit nu totaal niet het geval. Pas in mijn eindoordeel zal duidelijk zijn wat ik nou precies van ‘De eetclub’ vind.

Korte samenvatting:

Het boek gaat over een Karen en haar vriendengroep, genaamd ‘de eetclub’. Het zijn 5 succesvolle stellen, die wonen in een plaatsje vlakbij Amsterdam. Op een nacht worden Karen, de hoofdpersoon, en haar man Michel gebeld dat het huis van hun vrienden in brand staat. Ze gaan er zo snel mogelijk heen, maar al snel blijkt dat Evert, een goede vriend, niet meer te redden is. Er wordt gezegd dat hij zijn eigen huis in brand heeft gestoken en zo zichzelf en zijn gezin om wilde brengen. Omdat Evert al lange tijd hallucineerde en zwaar overspannen was, ging iedereen ervan uit dat het zo gegaan was. Babette, de vrouw van Evert komt bij Karen en Michel in huis wonen. In het begin gaat het allemaal zoals het moet gaan. Totdat op de dag van de begrafenis van Evert, Hanneke ineens verdwijnt. Hanneke is de beste vriendin van Karen. Ze laat weten dat ze is ‘de eetclub’ even is ontvlucht, maar dat ze snel weer thuis komt. De dag dat Hanneke weer naar huis zou komen, wordt Karen gebeld dat Hanneke van het balkon is gevallen. Ook deze keer gaat iedereen ervan uit dat Hanneke zelfmoord wilde plegen. Ze had namelijk een verhouding met Evert. Karen vertrouwt het niet en gaat op onderzoek uit. Dit is niet eenvoudig, want er is niemand die haar steunt, zelfs haar eigen man niet. Door een voorval met de politie, keert de hele ‘eetclub’ zich tegen Karen, behalve Simon. Simon is een rijke, charmante man en maakt deel uit van ‘de eetclub’. Na een avond doorzakken, gaat Karen vreemd met Simon. Ondanks dat ze zich erg schuldig voelt, heeft ze absoluut geen spijt van haar vergissing. Na dit voorval gaat het slecht tussen Karen en Michel. Door haar problemen thuis en haar eenzaamheid, kan Karen, Simon, niet loslaten. Ze krijgen een affaire. Ondertussen komt Karen steeds verder met haar onderzoek. Ze krijgt door dat verschillende mensen van ‘de eetclub’ baat hebben bij de dood van Evert. Hieronder valt ook Simon. Simon had met alle mannen van ‘de eetclub’ een zakelijke relatie waar hij zelf ook beter van wordt. Hij zorgt ervoor dat Dorien Jager, de rechercheur van de zaak, niet meer mag deelnemen aan dit onderzoek. Karen komt steeds meer in contact met Dorien en samen gaan ze op zoek naar de oplossing. Ondertussen is de relatie tussen Karen en ‘de eetclub’ verslechterd. Toch geeft ze niet op. Ze zoekt opnieuw contact met haar vriendinnen, waarna blijkt dat Babette vaak vreemd gaat en het met alle mannen doet. Karen heeft een afspraak met Simon in een ‘van der Valk’ hotel. Plotseling wordt er geklopt en als Karen open maakt, krijgt ze een enorme stroomstoot. Ze is tijdelijk buiten westen. Wanneer ze wakker wordt hoort ze dat het Babette is, die ontzettend kwaad is, omdat ze zelf ook een seksuele relatie met Simon heeft gehad. Nu blijkt dat Babette beiden moorden heeft gepleegd. In het laatste hoofdstuk werken Karen en Michel, na alles wat er gebeurd is, aan een nieuw huwelijk. Ze gaan verhuizen en beginnen helemaal opnieuw. Ver weg van alle ellende die ze hebben meegemaakt, op zoek naar onvoorwaardelijke vriendschap

Persoonsbeschrijving:

De hoofdpersoon in het boek is Karen van de Made. Ze is een ongeveer 35 jaar en woont in een dorp vlakbij Amsterdam. Karen is vormgeefster van een tijdschrift en moeder van 2 meiden. Ze is een slanke vrouw met lang blond haar. In het begin van het boek is Karen vrij naïef en erg gelukkig. Ze heeft een mooi huis, lieve kinderen, een man die van haar houd en natuurlijk geweldige vrienden. Met de dood van Evert wordt alles anders. In het begin lijkt de vriendschap alleen maar hechter te worden, wat Karen eigenlijk wel fijn vindt, maar hoe verder in het verhaal, des te oppervlakkiger worden de relaties met vrienden. Aan het einde van het boek is Karen alle vriendschappen kwijt. Ze is absoluut niet naïef meer. Ze begrijpt dat ze nooit heeft beseft wat haar band met de eetclub werkelijk was. Karen is door alle gebeurtenissen gebroken, en moet alles opnieuw opbouwen. Ze is niet meer de vrouw van vroeger. In een periode van maximaal 3 maanden, is ze jaren ouder geworden. ‘We wilden weg. Ergens anders opnieuw beginnen. (…) vooral weg van mijn voormalige vriendinnen.’ De ontwikkeling die Karen doormaakt is die van vriendelijke, succesvolle, naïeve vrouw, die erg onzeker is en die graag ergens bij hoort, naar die van een helemaal volwassen vrouw. Het maakt haar niet meer uit hoeveel mensen haar aardig vinden. Ze wil enkel rust in haar leven en dat van haar gezin. Ze is rustig geworden, misschien wel een ‘provinciale trut’, waar ze zo bang voor was. Ik vind het heel moeilijk om het karakter van Karen goed en uitgebreid te beschrijven. Saskia Noort heeft het boek redelijk oppervlakkig geschreven en is niet diep op de persoonlijkheden ingegaan.

Verdiepingsopdrachten:

Thema (Thema + concrete verhaalgegevens)

Bij het boek dat ik gelezen heb zijn verschillende thema’s mogelijk. Voorbeelden hiervan zijn ‘moord’, ‘haat/liefde’ en ‘relaties’. Het thema ‘moord’ spreekt voor zich. Er wordt een dubbele moord gepleegd, al weet je dat in het begin van het boek nog niet. Je hebt wel al vrij snel door dat er iets niet klopt aan de zelfmoorden. Een groot deel van het boek gaat over Karen haar zoektocht naar de achtergronden van de moorden. Het mogelijke thema ‘haat/liefde’ heb ik gekozen, omdat de relaties tussen de leden van ‘de eetclub’ heel gecompliceerd zijn. De ene keer zeggen ze, dat ze altijd voor elkaar klaar zullen staan en de andere keer kunnen ze elkaar niet luchten of zien. Dit brengt mij op mijn volgende punt; relaties. In het boek heb je verschillende relaties. Voorop staat vriendschap. De vrienden van Karen zijn alles voor haar. Verder zijn er huwelijken, affaires en zakenrelaties. Ook dit thema speelt een belangrijke rol in het boek. Toch heb ik voor het thema ‘vriendschap’ gekozen. Alles wat Karen doet en alle beslissingen die ze maakt staan in het teken van dit thema. Deze vriendschappen beïnvloeden haar leven enorm. Hoe verder je bent in het boek, des te meer besef je, en Karen doet dat ook, dat deze vriendschappen niet onvoorwaardelijk zijn.

Visie:

De visie van de auteur op het verhaal, is dat niets is wat het lijkt. Karen denkt te weten hoe haar leven in elkaar zit, maar eigenlijk is het één grote illusie. Zo denkt de schrijfster ook. Je moet je niet te veel aan een bepaalde groep personen vastklampen en andere mensen verwaarlozen. Ooit zal je erachter komen dat je die mensen hard nodig hebt en dat, dat groepje mensen, niet eens zo’n goede vrienden zijn. Toen Karen besefte dat ‘de eetclub’ niet eens zoveel voorstelde, was dat een hele schok. Ze had het totaal niet aan zien komen. Een andere boodschap die de schrijfster wil meegeven, is dat mensen ongelooflijk naïef zijn. Deze boodschap heeft te maken met de vorige. Ze wijzen namelijk allebei op de onnozelheid van Karen. Volgens mij is de schrijfster redelijk wantrouwend en schuw. Ze laat in het boek zien, wat er kan gebeuren als je jezelf te veel aan iemand ‘geeft’.

Ouders en kinderen:

Mijn boek heeft niet zo veel met het thema ‘ouders en kinderen’ te maken. Alle stellen die een rol spelen in het boek hebben kinderen, maar deze beïnvloeden niet direct het handelen van de hoofdpersonen. Indirect spelen de kinderen natuurlijk wel een grote rol. De zogenaamde zelfmoord van Evert was nog een grotere misdaad dan deze zou zijn geweest als hij geen kinderen had. Ook waren aan het einde van het boek Karen en Michel gegarandeerd uit elkaar gegaan, als de kinderen er niet waren geweest. Ik heb ‘ouders en kinderen’ niet bij mogelijke thema’s opgenomen, omdat ik het een indirecte en kleine rol vind hebben in mijn boek.

Eindoordeel:

Wat ik eigenlijk niet leuk vind om toe te geven, is dat ik helaas mijn leraar gelijk zal moeten geven. Hij vertelde mij, dat ‘de eetclub’ geen hoogstaande literatuur is. En hij heeft gelijk. Het is een fijn boek, om snel weg te lezen, bijvoorbeeld in de vakantie, of op een luie zondagmiddag, maar voor mijn boekenlijst is het geen goede keuze geweest. In mijn eerste reactie vertel ik dat het boek wel heel erg mooi is, maar na het analyseren, blijkt ook dat niet helemaal te kloppen. Het boek is voorspelbaar en oppervlakkig. Ook de karakters in het boek zijn niet goed uitgewerkt, waardoor het voor mij moeilijk werd om een goede persoonsbeschrijving te maken. Het thema en de visie zijn me wel erg goed bevallen. De boodschap achter het verhaal is nuttig en, tot tegenstelling van eerder gelezen boeken, duidelijk te vinden. Vriendschap is een thema dat iedereen herkent. Ik denk dus ook dat het leuk is om daarover te lezen. Wat ik vooral geleerd heb met het lezen van dit boek, is dat het niet verstandig is om tegen het advies van je leraar in, toch een boek te lezen. Ook heeft dit boek me geleerd wat het verschil is tussen literatuur en echte literatuur. Ik heb dus een hoop van dit boek geleerd, maar niet wat ik ervan zou moeten leren.