De afgrond door Joost Heyink

Gegevens:

Titel: De afgrond
Schrijver: Joost Heyink
Datum verslag: 5 maart 2007
Genre: spannende roman

Samenvatting:

Als Nikkie in de trein zit op weg naar haar vakantiepark Centre Fontane, ontmoet ze een jongen. Hij heet Mo. Mo wordt meteen verliefd op Nikkie en Nikkie ziet hem ook wel zitten. Eenmaal aangekomen gaan Nikkie en Mo meer metelkaar om en krijgen een relatie. Op een avond wandelen ze op de heide. Dan zien ze ineens een man bij de opslagplaats. Ze duiken de bosjes in maar de man heeft ze al gezien. Mo en Nikkie rennen snel weg en het lukt ze te ontsnappen. De volgende dag vertellen ze tegen de baas dat ze een man hebben gezien. Hij gaat bij de opslagplaats kijken en ziet dat er een ruitje kapt is maar er is niks gestolen. Ze weten bijna zeker dat Wilbur die man was. De volgende dag worden er bungeejump lessen gegeven. Monica springt als eerste. Als ze eenmaal in de lucht zit gaat een van haar elastieken kapot. Ze valt naar beneden en overleeft het niet. Toen Nikkie en Mo weer gingen wandelen zagen ze die man weer. Hij dwong Nikkie en Mo om mee te helpen aan zijn plan. Ze konden niks anders en ze deden mee. Richard had het gezien en hield de man in de gaten. Opeens viel Richard de man aan met een revolver maar de man pakte de revolver af. Mo sprong op de nek van de man en Nikkie begon hem te schoppen. Hij liet de revolver los en greep Nikkie vast. Mo pakte het geweer en schoot op de man. hij viel van de berg en sterft. Nikkie en Mo hebben het vakantiepark gered. Als beloning mochten ze alles doen wat ze maar wilden.

Personen:

Mo: Mo heeft donkerblond haar en bruine ogen. Soms als hij even iemand anders wilt zijn heeft hij blauwe ogen. Hij doet dan zijn blauwgekleurde contactlenzen in. Dan heeft hij Bo. Mo is een jongen die best wel verlegen is. Hij maakt niet makkelijk vrienden en houdt zich graag een beetje op de achtergrond. Mo durft ook niet veel. Bo is helemaal niet verlegen en durft juist wel veel.
Nikkie: Nikkie heeft een blanke huidskleur en heeft blond haar. Ze is niet verlegen en maakt snel vrienden. Ze stapt makkelijk op iemand af en maakt een praatje. Ze is bijna nergens bang voor en maakt graag grapjes bij andere mensen. Zodra Nikkie Mo heeft ontmoet is ze onafscheidelijk van hem.
Wilbur: Wilbur is een ex-medewerker van het vakantieverblijf Centre Fontane in Frankrijk. Nadat hij ontslagen is, is hij op wraak uit. Hij wordt snel boos als iets niet naar zijn zin gaat. Hij heeft rood haar en is ongeveer twee meter lang. Hij heeft altijd een baseball-pet op en hij is iets te dik. Wilbur draagt altijd een wijde spijkerbroek met kleurige bretels. Hij liet om de paar minuten de bretels van zijn duimen terugschieten op zijn borst. Wilbur is een opgeruimde en altijd vrolijke man.
Andere personen:
Jambon: De baas van Centre Fontane.
Allain: Een bungeejumpleraar.
Monica: Een meisje die ook haar vakantie in Centre Fontane doorbrengt.
Antionette: Een assistente van Allain.
Richard: een medewerker van Centre Fontane
Roger: Een medewerker van Centre Fontane.

Plaats:

Mo en Nikkie ontmoeten elkaar in de trein als ze onderweg zijn naar Centre Fontane. De rest van het verhaal speelt zich af in Frankrijk op hun vakantiebestemming: Centre Fontane.

Tijd:

Er staat niet precies in, in welke tijd dit verhaal zich afspeelt. Ik denk dat het zich rond onze tijd afspeelt want er staan moderne dingen in het boek: er komen foto’s op de voorpagina van Le Monde, van the New York times, Nikkie en Mo komen in het tv-journaal. Ze worden beroemd over de hele wereld. Het verhaal speelt zich af in een paar weken tijd. Ik heb het boek in drie avonden uitgelezen.

Begin:

In het begin zijn Nikkie en Mo thuis aan het plannen om op vakantie te gaan. Nikkie wilt er heel graag heen en komt zelf met het voorstel om naar Frankrijk te gaan. MO twijfelt of hij wel wilt maar zijn moeder spoort hem aan om toch te gaan. Zijn moeder heeft hem overgehaald en als Nikkie en Mo allebei in de trein zitten ontmoeten ze elkaar bij de wc. Mo is meteen verliefd op Nikkie. Nikkie ziet hem ook wel zitten. Op het kamp komen ze met elkaar in de praat en het klikt gelijk. Ze krijgen een relatie.

Probleem:

Het probleem in het boek is dat Wilbur wraak wilt. Hij heeft eerst gewerkt bij Centre Fontane maar hij is ontslagen. Wilbur gaat naar de opslagruimte en riet een drankje over de elastieken heen. Zo zorgt hij ervoor dat de elastieken kapot gaat zodra je er mee gaat springen. Zo overlijdt zelfs Monica. Mo en Nikkie hebben als eerste door waar Wilbur mee bezig is. Op een avond komen ze hem weer tegen en proberen hem te stoppen.

Afloop:

Op het einde van het boek verslaan Mo en Nikkie Wilbur. Wilbur valt van de berg en gaat dood. Omdat ze het vakantiekamp gered hebben mogen ze alles doen. Wat ze maar willen en hoe duur het ook is. Ik vind dat het boek een gesloten einde heeft want Mo en Nikke hebben Wilbur verslagen en alles is daardoor goed gekomen. Dat vertellen ze ook op het einde. Alles is opgelost.

Perspectief:

Het perspectief verschilt per stukje. Er zijn drie personen door wiens ogen het boek wordt beschreven. Door de ogen van Mo, door de ogen van Nikkie en door de ogen van Wilbur. Daarom zijn dit ook de belangrijkste personen uit het boek.

Titel:

De titel vind ik goed gekozen voor het boek omdat Mo en Nikkie bijna in een afgrond moeten springen en dan zouden ze dood geweest zijn. Het boek gaat ook het meeste over springen in de afgrond. Het plaatje op de voorkant hebben ze daarom ook goed gekozen. Je ziet een jongen de afgrond in springen.

Beoordeling:

Ik vind het boek op de eerste plaats spannend. Er zijn meerdere stukken waarbij je echt niet weet wat er gaat gebeuren. Dat maakt het boek heel spannend. Het gaat soms ook om leven of dood en dan wil je persé doorlezen om te kijken wat er gaat gebeuren. Af en toe gebeuren er dingen die je helemaal niet verwacht, maar dan net op het laatste moment gebeurt het toch. Zo maakt het, het lezen leuk.
Het boek vind ik op de tweede plaats droevig. Zo worden er in het boek twee mensen gegijzeld. Ze moeten van een brug afspringen, die werd gebruikt om te bungeejumpen. Ook valt er iemand tijdens het parapenten. Wilbur heeft met de elastieken geknoeid en tijdens het springen knapt de elastiek. Het meisje valt naar beneden en gaat dood.
Ook is het verhaal soms grappig. Bijvoorbeeld Roger. Hij praat met een grappig accent. Hij zei bijvoorbeeld: “Ies laat, ies slaaptijd, morken vliegen”. Er worden ook grappige opmerkingen gemaakt door Nikkie. Ik vind als Mo en Nikkie samen zijn dat ze dan allebei een beetje klungelig zijn. Ze zijn samen onhandig maar daardoor wel grappig. Het boek is makkelijk te lezen. Ik vind niet dat er moeilijke woorden in staan daardoor begreep ik het boek goed.