De afgrond door Joost Heyink

Boekgegevens

Auteur = Joost Heyink
Titel = De Afgrond
Uitgever = Van Holkema & Warendorf/ Unieboek BV, houten
Jaar van uitgave = 2002
Aantal bladzijden = 176
Boekenkast = Dit boek had ik besteld bij de Boektoppers.
Motivatie = Het leek me meest spannende boek van de eerder genoemde boektoppers

Samenvatting

Het begint met een proloog. Wilbur werkt nog bij het bungeecentrum. Hij is zo’n beetje de beste instructeur maar dan opeens wordt hij ontslagen, omdat ten eerste meer salaris wou, en ook vanwege een aanrandingzaak met Brigitte, het nichtje van de toenmalige baas Henderson. Dat laat hij niet op zich zitten en hij zint op wraak…
Het is vakantie. Nikkie en Bo zitten in de trein, maar ze zien elkaar later pas. Aangekomen op het centrum kunnen ze het pas echt goed met elkaar vinden. Ze worden zelfs verliefd op elkaar. Ze hebben ergens een weilandje in de buurt van het hoofdgebouw, waar ze altijd lekker vrijen en dat soort dingen. maar ze weten dan nog niet wat hun te wachten staat…
Op een avond waren ze bij dat weilandje. Ze waren bezig maar dan horen ze iets. Er is iemand bij de opslagloods voor de bungeejumpspullen. Ze zien een man van ongeveer 2 meter hoog. Hij had rood haar en hij droeg bretels. Ze gingen stilletjes richting de loods. De man had een raam ingegooid met een steen.
Wilbur was boos. Hij had de verkeerde sleutel, en daardoor moest hij opvallend het raam ingooien. Maar toch, hij kon de loods in. Hij zag dat het een rotzooitje was. Parachutes verkeerd, niets meer op zijn plaats enz. Wilbur had iets gedaan en ging toen zo onopvallend mogelijk weer weg. Maar dan ziet hij iemand. Het zijn Mo en Nikkie! Nikkie verzint en smoes en ze vluchten, maar de man komt achter ze aan. Uiteindelijk wisten ze te ontkomen. Ze gingen aan de leiding vertellen wat ze gezien en gehoord hadden…
Op een dag gaan ze parachutespringen. Voornamelijk oefenen. Mo en Nikkie springen met een rode parachute. Het was fantastisch. Morgen weer, dan springen ze met een gele. Als die dag zo ver is gaan ze met het busje naar boven. Op te top aangekomen moet Mo even plassen. Helaas wordt zijn plek dan ingepikt. Iemand anders gaat eerst. Zij en de instructeur springen en... dan gebeurt er iets verschrikkelijks. De tuigje van de parachute van het meisje schiet los. Ze stort neer en belandt net naast een hooischuur. Dood. Er is veel pers.
Enkele dagen later is Wilbur weer in de loods. Dit keer saboteert hij een bungeetouw, oh wat zou hij het fijn vinden als dit plannetje lukt. En er wordt met dat touw gesprongen. Sterker nog, het is Nikkie die springt! Maar wonder boven wonder knapt het touw niet. Sterker nog, er wordt helemaal niet gesprongen. Alain ziet dat er wat mis is met het touw en annuleert de sprong. Wilbur is pissig. Hij dringt vanavond weer feilloos de loods binnen en doet nog wat extra alcohol op het touw. Zijn laatste plan wordt alles of niets.

Nikkie en Mo zitten weer te vrijen op hun weitje. Als ze klaar zijn gaan ze weer terug naar het hoofdgebouw. Maar dan staan ze stil. Voor hun staat een grote man. Het bleek beveiliging te zijn. De man staarde hun verdacht aan, maar dan opeens gaat hij neer. Dan zien ze een figuur die nog enger was dan de eerste. Wilbur.
Hij kraamt een heleboel onzin uit. Later dwingt hij hun met een pistool in zijn hand om de spullen te pakken, en zich voor te bereiden op de grote sprong. Eerst gingen ze met een loodzware kar de spullen pakken. Ondertussen vertelde Wilbur over de brug, en alles werd hun duidelijk: Ze zouden moeten springen. Hopeloos zagen ze de situatie in. Maar daar was Richard. Richard had een pistool, Wilbur een mes. Kansloos leek het. Niet dus. Wilbur ging op de grond en pakte toen Richards enkels. Richard viel en Wilbur gaf hem een tik tegen zijn nek. Dood.
Mo en Nikkie hadden nog maar één plan. Mo zou hem afleiden terwijl Nikkie het pistool probeerde te pakken. Helaas mislukte dat, en moesten ze nu wel naar de brug toe waar gesprongen werd. Het kostte moeite om boven te komen. Maar er was iets. Nikkie keek in Mo z’n ogen en toen hadden ze het volste vertrouwen in elkaar. Daar aangekomen werd Mo als eerste vastgebonden. Toen Wilbur het elastiek pakte, sprong Mo op hem. Hij had hem nu klem, maar hij kon hem niet klem houden. Maar Nikkie was er nog. Hij stapte op Wilbur af en ze schopte hem in het kruis. Hierdoor liet hij Mo los en ging hij op Nikkie af. Maar Mo had zijn pistool gepakt, en hij schoot Wilbur in zn schouder. Wilbur wankelde nu. Hij viel in de afgrond, maar kon nog het elastiek pakken. Maar dat was niet sterk genoeg. Dood.
En zo was eind goed, al goed.

Verwerking

Titelverklaring
De titel slaat op het vakantiecentrum en dan vooral op het bungeejumpen . Er wordt vaak gezegd over “Een sprong in het diepe” en andere wat door op lijkt. Je kan het ook nog zien als Wilbur die probeert het centrum figuurlijk in de afgrond te werken.

Thema
Het eerste thema van het boek is wraak. Dat alleen al vanwege Wilbur, die vanwege zijn ontslag bij het vakantiecentrum en daardoor allerlei plannen verzint om het centrum die hij zo lang steunde, naar de afgrond te helpen. Hij molesteert onder andere een parachute, wat tot fatale gevolgen leidt, en een bungeetouw. Het tweede thema is liefde: De relatie tussen Mo en Nikkie. Vrijwel de eerste keer dat ze elkaar op het kamp zien vallen ze als een blok op elkaar. Hun relatie kent zo hun pieken en dalen. Zo is Mo boos als Nikkie aangerand wordt Roger, maar daarentegen is op het eind hun vertrouwen in elkaar zo groot dat ze uiteindelijk Wilbur te slim af zijn. Ook hebben Jambon en Chantal een soort van relatie.

Beoordeling
Ik vond het een spannend boek. Dat komt omdat het zich in en om vakantiecentrum afspeelt waar je sowieso al dingen zoals kanoën, parachutespringen en bungeejumpen. Er zijn ook veel dialogen te vinden in het boek, die volgens de schrijver “een levendige uitstraling” zou geven, maar in mijn ogen viel dat redelijk mee. Wat ik wel erg leuk vond is dat er 2 hoofdstukken zijn die inhoudelijk hetzelfde zijn maar door twee personen (Mo en Nikkie) verteld wordt. Dat hebben meerdere hoofdstukken, dat het ene stukje verteld wordt uit de ogen van Wilbur en de andere weer uit de ogen van Mo en Nikkie, en weer een andere door de ogen van Jambon. Ook over het einde ben ik zeer te spreken. Het eindigt met Wilbur, Mo en Nikkie. Mo en Nikkie werden gedwongen om met het gesaboteerde touw de diepte in te springen. Ik wist gewoon dat het goed zou aflopen, maar ik wist alleen niet hoe.

Personages
Mo = Een jongen die ietwat onzeker is. Hij probeert stoerder over te komen door zijn blauwe contactlenzen in te doen en te veranderen in Bo, een stoere, zelfverzekerde jongen. In het verhaal raakt hij verliefd op Nikkie.
Nikkie = Ongeveer net zo oud als Mo. Ze ziet hem voor het eerst in de trein, maar ze ontmoeten elkaar voor het eerst in het centrum. Ze is wel wat eigenwijs, dat heb ik gemerkt aan het gesprek tussen haar en haar moeder waarin zij vraagt of ze oud genoeg is om 2 weken naar Frankrijk te mogen.
Wilbur = Was de belangrijkste bungeejumpinstructeur van het centrum totdat hij ontslagen werd. Ten tijde van het verhaal is zo’n vijftig jaar. Hij draagt altijd bretels waar hij altijd zijn duim onderstopt en dan “klak” doet. Hij wil wraak nemen op het centrum waar hij zo jarenlang trouw aan is geweest.
Jambon = Een oude man die de baas is van het vakantiecentrum. Hij is een persoon waarmee je goed kunt praten. Als Wilbur inbreekt is hij woedend.
Mensen van de leiding = o.a. Alain, Roger, Antoinette. Het zijn personen die Frans en Nederlands kunnen spreken.
Chantal = Een wulpse mevrouw, die een zekere relatie heeft met Jambon.
Richard = Het hoofd van de beveiliging die Jambon heeft laten aanstellen. Hij heeft nog dire klunzige medewerkers.

Plaats en tijd
Het speelt zich af in de zomervakantie rond een vakantiecentrum in Pont Fontane, een plaatsje in Zuid-Frankrijk, waar je kunt bungeejumpen, kanoën, klimmen, parachutespringen en noem het maar op. Het centrum ligt er een beetje vervallen bij, omdat er niet zoveel toeristen meer komen, wat natuurlijk allemaal te maken heeft met het ontslag van Wilbur. De tijd van afspelen lijkt me belangrijk in het verhaal omdat er in de vakantie veel toeristen naar Frankrijk gaan, en dus ook naar zo’n vakantiecentrum gaan. Het verhaal begint trouwens met een inleiding, waarin Wilbur nog bij het centrum werkt.

Verhaallijnen
Er zijn volgens mij 2 verhaallijnen in het boek: Een hoofdlijn en een bijlijnen. De hoofdlijn heeft te maken met alle activiteiten rond het vakantiecentrum. Van de sabotageacties van Wilbur tot heb bungeejumpen zelf. De tweede gaat over de relatie tussen Mo en Nikkie. De twee verhaallijnen lopen door elkaar heen. Er is misschien nog een derde maar daar ik heb niet echt supergoed op gelet.

Leeftijd
Ik raad dit boek aan voor mensen tussen de 13 en 15 jaar oud. Dat komt omdat het boek wel wat volwassen overkomt, maar toch simpel te lezen is door de korte en makkelijke zinnen. Je zou toch enigszins kunnen zeggen dat het boek te eng is voor de wat jonger lezers en oudere lezers knappen misschien af op de simpele leesstijl.

Bedoeling
Volgens mij wou de schrijver alleen een zeer spannend boek schrijven, en dat is goed gelukt, maar er zitten verder weinig leerzaams in het boek als je het mij vraagt.