De afgrond door Joost Heyink

Zakelijke gegevens:

Titel van het boek- De afgrond
Naam van de auteur- Joost Heyink
Naam van de uitgever- Lijsters
Jaar van uitgave- 2002
Aantal bladzijde- 160

Eerste persoonlijke reactie:

Nadat ik de achterkant van het boek de afgrond had gelezen leek het me al een leuk boek.
Dit kwam door de volgende punten:
- Het verhaal is op realistische wijze verteld.
- De hoofdpersoon/personen in het verhaal zijn van mijn leeftijd.
- Het verhaal wordt spannend gemaakt, je wilt weten hoe het afloopt.
- De onderwerpen die ter spraken komen spreken me aan.

Doordat het verhaal op realistische wijze is geschreven, doordat de hoofdpersoon/personen van mijn leeftijd zijn en doordat de onderwerpen mij aanspreken lijkt het me een boek waarin ik me heel goed kan in leven, hierdoor lijkt het mij ook gelijk een heel leuk en goed boek.
Het boek is ook zo geschreven dat je het in één keer wil uitlezen, een goede opbouw dus, dit maakt het voor mij een spannend boek.

Samenvatting:

Het verhaal gaat over een meisje Nikkie en een jongen Mo, die voor het eerst alleen op vakantie gaan. Ze ontmoeten elkaar voor het eerst in de trein die naar het vakantiecentrum Fontane gaat.
Nadat ze in Fontane zijn aangekomen is er die avond een kennismaking avond. Zo leren ze elkaar beter kennen. Als snel merken ze dat ze elkaar erg leuk vinden.
Ze doen veel dingen met elkaar in Fontane zoals parachute springen, klimmen enz.
Als Mo en Nikkie op een avond alleen naar de heides gaan, zien ze na een tijdje plotseling een man. Ze gaan snel de bosjes in en zien de man inbreken bij de opslagplaats. Als de man er weer uitkomt struikelt hij over Mo zijn voet. De man is razend en rent achter Mo en Nikkie aan, maar ze konden ontspannen. De volgende dag vertellen Mo en Nikkie tegen de leiding wat ze gezien hebben. Ze gaan kijken en merken op dat er een ruit is gebroken waar nu karton voor zit, en dat was eerst niet zo. Na de beschrijving van Mo en Nikkie weten ze bijna zeker dat het een oud-medewerker van hun is Wilbur genaamd. Hij is zonder pardon ontslagen doordat hij met geld had geknoeid. En nu denkt de leiding dat Wilbur op wraak uit is. Ze controleren of er wat gestolen is maar ze kunnen niks ontdekken…
Als Mo en Nikkie de volgende dag gaan bungeejumpen, moet Mo nog snel even plassen voordat hij gaat springen. Dus inplaats dat Mo eerst gaat springen gaat Monica. En dan gebeurt het, Alain de bungeejump leraar en Monica gaan springen, plotseling laat het tuigje waar Monica in zit los en ze valt!
Later horen ze dat Monica het niet overleefd heeft.
Na een paar dagen wil Nikkie weer gaan springen, maar Alain vertrouwd het niet en laat Nikkie niet springen…
Een paar dagen later als Mo en Nikkie weer samen s’avonds alleen op pad, en ze zijn min of meer verdwaald, komen ze Wilbur weer tegen. Hij dwingt Mo en Nikkie zijn plan uit te voeren. Ze hebben geen schijn van kans want Wilbur is veel te sterk. Een bewaker Richard genaamd ziet wat er aan de hand is komt te hulp. Toevallig had hij zijn revolver bij zich, maar met een list wordt Richard neergeslagen en nu heeft Wilbur ook nog de revolver. Zo worden Mo en Nikkie gedwongen om met allerlei materialen naar de brug boven aan de berg te lopen. Als ze boven zijn, dwingt hij Mo en Nikkie te springen met martiaal dat elk moment kapot kan gaan. Dit is hun laatste kans om iets te doen denken Mo en Nikkie. Nikkie trapt met al de kracht die ze heeft in het kruis van Wilbur. Wilbur laat zijn revolver vallen en Mo springt naar de revolver en … hij heeft hem! Maar Wilbur heeft Nikkie vast, toch schiet Mo en Wilbur laat Nikkie los en valt van de berg. Daar hebben ze voorgoed geen last meer van.
Doordat het park was gered mochten Mo en Nikkie gratis in het park verblijven.
En ze namen het er ook van!!!

Einde

Bouw van het verhaal:

De gebeurtenissen volgen niet zo logisch op elkaar.
Ja, het is spannend omdat je telkens maar een stukje leest van 1 of meer personages, daarna lees je een stukje over een andere personage.
Je maakt een soort tijdsprongen. Voorbeeld: Hoofdstuk 1 lees je een stukje over Mo, in Hoofdstuk 12 lees je een stukje over Nikkie, maar dat speelde zich tegelijkertijd af.
Nee, het einde past niet bij het verhaal, als je leest wat Wilbur allemaal heeft gedaan om Centre Fontane ten onder te laten gaan, dan snap je wel waarom.

Mijn eigen mening:

De punten die ik in mijn eerste persoonlijke reactie schreef:
- Het verhaal is op realistische wijze verteld.
- De hoofdpersoon/personen in het verhaal zijn van mijn leeftijd.
- Het verhaal wordt spannend gemaakt, je wilt weten hoe het afloopt.
- De onderwerpen die ter spraken komen spreken me aan.

Dit zijn allemaal punten die voor mij dit verhaal zo spannend/meelevend/leuk maken. Vooral het laatste hoofdstuk drukte spanning goed uit vond ik, het was een spannende opbouw. Er zitten een aantal meelevende stukken in, hierbij zijn de gevoelens van de persoon/personen goed uitgedrukt, dit maakt het voor mij meelevend. Het leuke aan dit boek vind ik het boek in zijn algemeen, deels ook door de spanning en de meeleving. Het enige punt dat ik niet zo heel goed vond was het einde. Het wordt eerst heel spannend gemaakt, het loopt goed af, maar wat gebeurt er verder met de personen?? Blijven Mo en Nikkie elkaar zien. Wat vinden hun ouders ervan enz.
Ik zelf vindt het jammer dat bij boeken open eindes zijn, of er moet natuurlijk een vervolg op komen dat is altijd leuk! Door een boek zonder vervolg een open einde te geven sluit je een boek niet echt af vind ik. Dit vind ik het enige negatieve punt aan dit boek.

Andere boeken & informatie van/over Joost Heyink:

Over Joost Heyink:
Ik ben geboren in 1946 in Scheveningen en heb de hand van mijn vader vastgehouden toen het
water over de boulevard sloeg. Dat was in 1953, tijdens de watersnoodramp.
Ik heb op school gezeten in Den Haag, Leeuwarden, Zeist, Antwerpen en Apeldoorn (2x). Twee
keer bleef ik zitten en twee keer ben ik van school geschopt. Drie keer bijna. Ik ben daarentegen
maar één keer van huis weggelopen. Ik was zestien en werd opgepakt door de politie in de trein
naar Parijs. Ik had geen kaartje en deed of ik sliep. Het hielp niet. Later ben ik van alles gaan
studeren in Groningen. Op het laatst psychologie. Ik kon daarna direct aan de slag. Als
barkeeper, want psychologen hadden ze toen niet nodig.
Ik had een hond die Wammes heette. Die liep altijd weg. Ik wist waarheen. Naar een café waar
ze hem gehaktballen gaven. Daar ving ik hem dan.
Na een paar jaar kon ik aan de slag bij de universiteit van Groningen. Voor zes maanden. Dat
werd uiteindelijk dertien jaar. Ik deed wetenschappelijk onderzoek. Het leukste vond ik het
schrijven van artikelen, hoofdstukken en boeken (vaak over hetzelfde, maar dat hadden ze niet
door).
Toen trouwde ik met Jolanda, van wie iedereen, behalve Jolanda, vond dat ze te jong voor me
was. En toen kwam Joep. Hij werd geboren in 1994. We wonen in een oud huis in Zuidwolde bij
Groningen. Het kraakt en lekt, maar we hebben een mooie tuin.
Sinds vijf jaar ben ik huisman en mag ik schrijven wat ik wil. Jeugdboeken. Plus 12 jaar, zoiets.
Heerlijk. Er moet spanning in, het moet om te lachen zijn en een beetje seks is ook nooit weg.
Hobby’s? Lezen? Nee, ik lees niet veel boeken. Geen geduld voor. Ik schrijf ze liever zelf. Ik speel
hockey en ik tennis. Ook hoest ik regelmatig, maar dat kun je geen hobby noemen. En ik mail
graag. Flauwekul, grappen en soms iets belangrijks. Ik heb weer een hond. Een lieve sul. Mijn
lievelingskleur is groen en mijn lievelingsdier is koe. Zo, dat lijkt me voldoende.

Met intieme kwesties als mijn rode haar heeft niemand iets te maken.
Joost heeft (zoals op zijn site staat:
acht boeken geschreven.

Ik laat er 2 zien met een kleine beschrijving waar het boek over gaat en hoe andere mensen over het boek denken.

1. Zwarte Engel
Op een dag fluistert Toms dementerende opa dat hij denkt dat er mensen vermoord worden in het ziekenhuis. Tom denkt nu zeker te weten dat zijn opa de draad kwijt is. Maar hij begint toch te twijfelen. Samen met Floor gaat hij op onderzoek uit. Al snel merken de twee dat ze in een nachtmerrie beland zijn.
Joost Heyink: 'Dit verhaal bezorgt je kippenvel. De groeiende verliefdheid tussen Tom en Floor krijgt tussen deze spannende gebeurtenissen een mooie plaats. Dit verhaal zet de deur open voor een discussie over
euthanasie.'

Pluizuit.be
'… razend spannend. Het taalgebruik is vlot, nuchter en humoristisch. De auteur weet de
gevoelens van Tom m.b.t. zijn dementerende opa ontroerend weer te geven. Ten slotte is de
zwarte engel een fantastische creatie. Sterke thriller.'

Biblion

Loverboy & girl
Fanny heeft een zomerbaantje bij McBill, een klein fastfood restaurant.
Na werktijd heeft ze afspraakjes met de knappe, charmante Jeff. Maar
Fanny weet dat Jeff niet is wie hij lijkt te zijn. Hij is een loverboy, die
moet proberen meisjes in zijn macht te krijgen. Fanny's vriendin is het
slachtoffer geworden van zo'n loverboy en Fanny is vastbesloten om
andere meiden te waarschuwen. Om meer te weten te komen over de
werkwijze van loverboys, heeft ze zich laten oppikken door Jeff. Maar
langzamerhand raakt ze toch van hem onder de indruk. Zo raakt ze
verstrikt in een gevaarlijk dubbelspel: hoe ver kan ze gaan? En heeft ze
zichzelf nog wel in de hand?

Wacht even! Wat gebeurt hier? Ze ging weer zitten. Waarom wil ik mee
met Jeff? Omdat hij lief is? Omdat hij er goed uitziet? Wat wil ik
eigenlijk? Wie is hier de baas? Mijn buik of mijn hoofd? Dit gaat niet
goed, dit gaat helemaal niet goed. Wakker worden!
Controle!
'Een schitterend verhaal vol spanning, dreiging en suggestieve erotiek over een actueel
onderwerp. Zoals gebruikelijk bij Heyink ontbreekt de humor niet en die vind ik uitermate geslaagd.'
Levende Talen Magazine, Ruud Kraayeveld

'Een verhaal waarbij je tijdens het lezen op het puntje van je stoel terecht gaat komen. De
invalshoek is erg origineel. Een boek dat iedereen zou moeten lezen.'
De Jonge Journalist

'Deze brok realiteit schiet midden in de roos. Dit is een sterke, boeiende tienerroman die elke lezer
in zijn ban houdt en waar je ondertussen toch nog wat van opsteekt.'
Pluizuit.be

'Wat een waardeloos boek. Ik snapte er niks van. Saai.'
Dwight, 13 jaar

Zo zie je maar dat er verschillende meningen zijn over het boek (kijk naar de laatste mening).