De afgrond door Joost Heyink

Titel van het boek:de afgrond
Naam van de schrijver: Joost Heyink

Titel en genre

Ik heb dit boek gekozen omdat ik het al een keer eerder had gelezen. Ik zag het toevallig staan en ik dacht: ‘O dat is wel een leuk boek om het over te doen.’ Dit boek is een spannend verhaal met liefde erbij. Dus het genre kun je eigenlijk niet zeggen want, het gaat over liefde maar ook spanning. De titel is goed gekozen voor het boek omdat ze uiteindelijk bijna in een afgrond moet springen en dan zou ze dood zijn geweest. De omslagillustratie past er ook goed bij want je ziet een meisje in een afgrond springen.

Vorm

Het verhaal wordt in een hij/zij perspectief. Want de ene keer weet je want het meisje denkt en de andere keer weet je wat de jongen denkt. ‘Nee,’ typte Mo., ‘Ik heet Frederik Willem Maria. (11) Nikkie was gisteren voor de vijfde keer gestopt met roken. Geen slechte score, vond ze. (19). Ik vind het soms best verwarrend wat dan weet je soms niet meer over wie het nou eigenlijk gaat dus dan kom je daar pas achter na een paar bladzijdes. Ik denk dat het leuker is als je meerdere gedachtes weet want dan kom je ook meer te weten. De spanning word opgebouwd door ineens dingen te doen. Voorbeeld: Hij zag nikkie bewegen,m ze stond op het punt te duiken. ‘Drie,’ zie Nikkie.
En met een knal was het er.
‘Stop! Wacht! Antoinette! Grijp Nikkie!’(111) Dit is ook duidelijk een vertraging en door die vertraging word het veel spannender gemaakt.

Personen

Er zijn meerderen hoofdpersonen. Maar Mo is toch het meest de hoofdpersoon. Je weet toch wel het meest van zijn gedachten. Hij heeft niet echt een probleem in dit verhaal alleen op het einde raken ze verzeild in iets wat niet deugt. Je leert Mo vooral kennen door zijn gedachten. Hij denkt heel veel. Op het einde worden ze bedreigd door een man en ze ontsnappen doordat ze hem in een afrond duwen. Mo is een jongen die soms een heel andere persoonlijkheid heeft omdat hij dan andere lenzen indoet. Als hij blauwe lenzen in doet is hij zijn tweeling broer Bo. Bo heeft veel meer zelfvertrouwen dan Mo. Mo is een heel verlegen jongetje. ‘Ik heet Bo. Nee, ik heb blauwe ogen, Mijn broer heeft bruine,’ typte Mo. (14) Het leek alsof hij bloosde, maar goed kon ze het niet zien. (39)’Je bent hartstikke gek.’ ‘Och, ik zie er soms anders uit, ik gedraag me soms anders. Is dat gek? Heb jij dat nooit?(41) Het is meer een karakter want hij veranderd soms helemaal zoals je in dat citaat van net hebt kunnen lezen. Ik zou het liefst Nikkie willen zijn dan schaam je je nergens voor kun je zijn wie je bent. Dat vind ik soms nog wel eens moeilijk. Nikkie is in het verhaal aan het praten met een man en die man wil met haar zoenen dat wil ze niet dus trapt ze hem in zijn zak. Ik zou dan hebben gezegd dat ik dat niet wil en zou weglopen. Op het einde moeten ze met zijn tweeën spullen gaan souwen voor een man die hen wil vermoorden door hen te laten springen met een elastiek wat niet goed meer is. Ze durven daar niks maar ik zou samen werken en hem op de grond leggen en snel wegrennen.

Plaats en tijd

Het speelt zich nu af. (129) Er komen foto’s op de voorpagina van Le Monde, van the New York times, jullie komen in het tv-journaal. Jullie worden beroemd over de hele wereld. (115) Het flesje Chanel nr. 5 was inmiddels bijna leeg, z had het dure parfum wel drie keer per dag op haar vochtigste blekken omgekeerd, maar hij had niets geroken.
Het speelt zich voornamelijk af in Pont Fontane. In Frankrijk. Dat is een plek waar je kan klimmen kanoen en bungeejumping en van zulke dingen. Het zou niet geschikt zijn voor een andere tijd want misschien wisten ze toen nog niet hoe je moest bungeejumpen dus dan zouden er mensen te pletter vallen. Het gebied om de plek waar ze bungeejumpen spreekt mij wel aan het is een zeer mooi natuurgebied waar je leuk kunt wandelen. Je kunt ook van het mooie uitzicht genieten en dat spreekt mij zeer aan. Het zou ook in een ander reliëf rijk gebied plaats kunnen vinden waar je goed kunt bungeejumpen. Als er weinig reliëf in zit kun je er ook niet bungeejumpen.