Het oma-complot door Anthony Horowitz

1. Schrijver: Anthony Horowitz
Titel: Het Oma-Komplot
Uitgever: facet
Druk: 1e druk
Jaartal van publicatie: 1994

2. De verschillen tussen een D-boek en een C,B of A-boek liggen denk ik aan het onderwerp, het verhaal, de gedachte erachter, het taalgebruik, en de doelgroep. Hoe makkelijker het boek is, des te geschikter het is voor jonge kinderen en andersom. Als je een boek voor jonge kinderen schrijft moet je niet een volwassener onderwerp nemen zoals moord. Bij kleine kinderen is het ook van belang dat ze het verhaal een beetje begrijpen en dat de gedachte achter het boek niet te ingewikkeld is, en om het boek te kunnen begrijpen moet het taalgebruik niet boven hun niveau zijn. Bij volwassenen is dit alles precies omgekeerd. Zij zouden een kinderboek te eenzijdig, simpel en oninteressant vinden.

3. 1. Het taalgebruik; In de boeken van Horowitz word er naar mijn mening gebruik gemaakt van goed geselecteerd taalgebruik. Hij weet dingen erg goed grappig te laten klinken en kan dingen goed vergelijken. Een voorbeeld hiervan: ‘Haar lippen krulden om zoals de huid bij een wond die bijna genezen was.’ En hij gebruikt dit soort grappige omschrijvingen wel vaker! Zijn woordkeuze is ook leuk voor de lezer.
2. het verhaal zelf; Het is een heel erg grappig verhaal met plotselinge wentelingen en spannende gebeurtenissen. Het was echt leuk om te lezen en ik wou eigenlijk door tot ik het uit had.

4. Nou, ik had het wel leuk gevonden als Joe met zijn familie nog even goed wraak hadden genomen op oma. Dat ze haar goed te pakken hadden gekregen. Maar verder vond ik het boek helemaal geweldig en heb ik er niks op aan te merken, alles klopte. Aan een tweede punt kan ik dus niet komen.

5. 1.Vraag: Ik snapte niet dat Joe niet kon ontsnappen aan de omaatjes voordat hij aan de omatishe enzymenonttrekker werd aangesloten, al die wijfies van boven de 80 zijn toch zo gammel als maar kan? Ik dacht dat zo’n jongen wel sterk genoeg was om zich vrij te worstelen van al die breekbare fossielen..
Antwoord: Omdat de omaatjes hem gevangen hadden genomen met een net en hij zich erin verstrengelde kon hij zich minder goed verweren. En misschien was hij zo in shock dat hij werd gekidnapt door een stel oma’s dat hij even in de war was en minder goed weerstand kon bieden. Wie weet zijn oma’s trouwens ook wel sterker dan ik denk…

2. Nog een punt dat ik niet helemaal begrijp was dat de politie kwam (oma had allemaal dingen in het huis gestolen en beschuldigde andere mensen ervan) om de dader te zoeken en daarbij twee politiehonden inzette. Maar ze hadden al drie weken niks gegeten. Oma was van plan om de kinderjufvrouw van Joe te doden zodat ze vrij spel had. Ze strooide vleessaus-poeder op haar hoofd vanaf een hogere verdieping terwijl de kinderjufvrouw buiten op een bankje zat en de honden die net arriveerden werden helemaal gek en vielen haar aan. Dan is mijn vraag: Is het niet onverstandig om die hongerige honden naar een plaats delict te sturen? Als er toevallig iets met vlees in de buurt is worden ze heel gevaarlijk.
Antwoord: Misschien is het beter voor de prestaties van de honden; als ze de dader vinden krijgen ze iets lekkers en dat weten ze. Dan gaan ze misschien extra hun best doen om een misdadiger te pakken te krijgen omdat ze zo’n vreselijke honger hebben!

6. Flaptekst:
‘’Het Oma Komplot’’ van Horrowitz is de ultieme leeservaring voor kinderen rond de 12 jaar. Het boek zit boordevol humor, spanning en sensatie. Het verhaal is uitstekend in elkaar gezet en alles klopt precies. Het verhaal is erg leuk is: Joe is een jongen die eigenlijk niet zo gelukkig is met zijn momentele leven. Zijn ouders zijn heel erg rijk en besteden nooit aandacht aan hem. Maar zijn oma maakt zijn leven eigenlijk nog vervelender, ze zit hem dwars met alles wat ze maar kan bedenken, het is echt een kreng. Het gaat zelfs zover dat oma zorgt dat Joe helemaal geïsoleerd komt te staan zodat ze hem kan meenemen naar een plek die hem niet zo bevalt! Hoe red Joe zich uit deze nare situatie? Zal hij voor altijd in de greep van zijn oma blijven? …………………Vast niet!

7. De hoofdpersoon heet officieel Jordan Morgan Warden, maar hij noemt zichzelf liever Joe.
Hij was klein met donker haar en een rond gezicht. Zijn ogen waren bruin, maar als hij aan het dagdromen was werden ze bijna blauw. Hij was het best bevriend met de tuinman, meneer Lampe en zijn kinderjufvrouw, mevrouw Jinks. Joe had een hekel aan zijn ouders, het enorme huis met de enorme tuin, de vele dure auto’s , de luxe maaltijden en de sigar(ett)enrook van zijn ouders. Hij had het gevoel dat hij in een hele luxe gevangenis zat. Eigenlijk wou hij het liefst honger hebben en hard werken en het heel koud hebben, maar hij wist dat dat er voor hem voorlopig nog niet in zat. Zijn oma maakte hem altijd het leven zuur, dat vond ze erg leuk om te doen. Ze zette hem voor schut voor de hele familie, liet hem hele vieze dingen eten, gaf hem hele stomme cadeautjes en nog veel meer . Maar het werd nog erger: Ze was lid van een bond van allemaal verschrikkelijke omaatjes die een hekel hebben aan kinderen omdat zij nog mooi haar, tanden , huid en nergens pijn hebben en alles nog kunnen doen en zijn niet. Joe’s oma had meneer Lampe vermoord; hij had net de heg gesnoeid en wou de resten in brand steken, maar de verschrikkelijke oma had de inhoud van een blikje dat hij daarbij gebruikte verwisseld met iets dat extreem explosief was. Het was een gigantische ontploffing met veel schade. Daarvoor had ze nog geprobeerd om Mevrouw Jinks te doden met hulp van de politiehonden zoals u al had gelezen. Maar hier wist ze aan te ontsnappen; toen de honden haar achtervolgden was ze de heg in gevlucht met de honden erachteraan. Omdat er in de heg net een dik konijn zat en de honden daar toch meer trek in hadden dan in mens kon ze in een boom klimmen terwijl de honden het konijn pakten. Omdat ze werd verdacht van misdaad bleef ze daar maar zitten tot iedereen weg was. Ze kon zich niet meer vertonen, maar toen ze er lucht van kreeg dat Joe’s gemene oma de tuinman had uitgeschakeld en oma zijn nieuwe oppas was wist ze dat ze een oogje in het zeil moest houden. Joe werd door zijn oma meegenomen naar een hotel waar alle 500 oma’s van de club waren. Allemaal hadden ze hun steentje bijgedragen aan een machine die de omatische enzymenontrekker werd genoemd. Hiermee konden de enzymen uit een jong persoon worden onttrokken en aan de omaatjes worden toegediend. Zo konden ze weer jong worden. Maar helaas was Joe de jonge persoon en zou het proces om zijn enzymen te onttrekken zijn dood worden. Hij luisterde de oma’s af maar werd betrapt; hij had niet in de gaten dat er achter hem nog een heel balkon was met oma’s die hem al die tijd al in de gaten hielden. De omaatjes gooiden een net op hem en sleepten hem naar het podium. Hij kreeg een roze, gebreide dwangbuis om en werd op de stoel gezet. Vlak voor de 13 injectienaalden hem doorboorden viel de stroom uit en bevrijdde iemand hem uit de stoel. Achteraf bleek dit mevrouw Jinks te zijn die er ook persoonlijk voor had gezorgd dat de stroom uitviel. Hij wist te ontsnappen en duwde een gemeenste oma van allemaal in de stoel net toen de injectienaalden toesloegen. Omdat ze geen enzymen konden vinden in het verschrompelde lichaam zogen ze alles maar op. De machine ontplofte en alle omaatjes kwamen om, Joe was door de nooduitgang ontsnapt. Helaas overleefde zijn oma het ongeluk. Ze zei tegen hem dat niemand zijn verhaal zou geloven omdat hij nog maar 12 was. En ze zou hem, ook als ze dood was, achtervolgen. Twee jaar later overleed ze aan een voedselvergiftiging (ze werd gebeten door een papegaai) en was ze als spook op zoek naar Joe. Maar de Wardens waren inmiddels naar Australië verhuisd, ver weg van haar. Daar leidde Joe het leven dat hij altijd al had willen hebben, maar dan met zijn ouders. Mevrouw Jinks was er ook. Het verhaal eindigt met de geruststelling dat Oma ze voorlopig nog even niet zal vinden…