Blauw door Joyce Pool

A. Zakelijke gegevens

Titel van het boek: Blauw
Naam van de auteur: Joyce Pool
Uitgeverij, plaats, druk: Lemniscaat, Rotterdam, 2004
Eerste druk: 2004

B. Samenvatting van de inhoud

Nienke (de hoofdpersoon) is altijd bezig met skaten. Ze is provincie kampioen en wil Europees kampioen worden. Daarom besteed ze weinig tijd aan school en vrienden totdat ze op school te horen krijgen dat Senna en haar familie die nacht terug gestuurd zijn haar hun geboorteland, Turkije. De moeder van Nienke heeft geholpen bij de uitzetting. Ze proberen met de hele klas contact te krijgen met Senna. Bob en Nienke gaan op onderzoek uit in Senna’s oude huis, daar komt Nienke erachter dat Bob en Senna verkering hadden. In het huis vinden ze een soort dagboek dat Senna voor haar broertje heeft geschreven en een hemdje waarmee Senna altijd sliep. Dan komt de politie (daar zit de moeder van Nienke bij) hun het huis uitzetten omdat ze denken dat het inbrekers zijn. De oma van Nienke belt en zegt dat ze misschien kan helpen. Een oude vriend van haar werkt bij de ambassade en kan misschien voor contact zorgen. Een dag of twee later krijgt Bob een brief die Senna heeft geschreven. Hij raakt helemaal in de war en gaat op weg naar Turkije. Op het stadion in München vinden ze hem. Ondertussen is het de oma van Nienke gelukt om contact met Senna te krijgen. Als Bob terug thuis is gaan ze allemaal naar hem toe. Bob wil niet mee naar Nienke want ze vertellen hem nog niet dat ze contact hebben met Senna. Nienke overtuigd hem toch mee te komen. Zo komt Bob weer in contact met Senna en is alles weer goed.

C. Eigen mening

Ik vond mijn boek ontroerend en aangrijpend omdat in het dagboek (voor haar broertje) en de brief van Senna hele aangrijpende dingen zitten. Ook zitten in het dagboek van Senna hele realistische en begrijpelijke stukken.

Blz. 105 + 106: De brief van Senna voor Bob. Lieve Bob,

Geloof me alsjeblieft als ik zeg dat ik je geen pijn wilde doen. Dat is op het ogenblik het belangrijkste van alles, dat jij me gelooft. En dat je me vergeeft dat ik je niet heb voorbereid op wat er is gebeurd. Eigenlijk heb ik je een heleboel te vertellen en uit te leggen. Veel over mij- zelf, over wat je voor mij hebt betekend, ook veel over mijn thuis, mijn ouders en onze toekomst. Maar ik had het eerder moeten doen, nu is er geen tijd meer voor, Over een halfuur vertrekt het vliegtuig dat ons terugbrengt naar Turkije. Ik wist al een tijdje dat we op een dag zouden worden opgehaald. Eigenlijk had ik het al eerder verwacht, vorige maand of vorige week, Elke dag dat het langer duurde vroeg ik me meer af waarom ik nog de schijn ophield. Want dat deed ik, Bob. Elke dag weer, Ik maakte braaf mijn huiswerk, verheugde me op het schoolfeest, deed alles wat iedereen van me verwachtte, maar was ondertussen steeds bezig met wat nu werkelijkheid
is geworden. Stom genoeg voel ik me op dit moment rustig. Ik wil niet
weg maar het gebeurt. Ik wil je niet missen maar ik moet. Zo is het nu eenmaal. Ergens ben ik zelfs blij dat het juist vannacht gebeurde. Ik weet zeker dat ik me later niet alleen die donkere nacht en de zwaailichten van de politieauto’s zal herinneren maar ook jouw gezicht naast het mijne in de spiegel. In de tijd dat ik in Nederland woonde, zijn er veel mooie dingen geweest. Jij was veruit het waardevolst; dank je dat je me hebt laten zijn wie ik wilde zijn. Word gelukkig mijn lief. Mijn gedachten zullen je volgen.

Je Senna Ceçik

Blz. 110 + 111 Stukje uit het dagboek van Senna voor haar broertje.

Ik heb nooit gehouden van blauw, Mehdi. De kleur deed me denken aan de omslagdoek van dapier toen ik haar het laatst zag, haar ogen vol tranen, Maar de laatste weken is er iets veranderd; ineens kijk ik elke morgen opnieuw uit naar die kleur. In plaats van verdrietig word ik blij als ik hem zie, in plaats van aan tranen denk ik aan een lachend gezicht, aan grappen. Het komt door Bob. Misschien moet ik het eigenlijk niet schrijven in een schrift dat voor jou is be- doeld maar ik moet het ergens kwijt. Hij is leuk, leuk, leuk. Zo grappig als hij praat, zo simpel als hij dingen ziet. Als ik naar hem luister, lijkt het of de zon schijnt en de wolken wegtrekken. Baba weet het niet, dat is maar goed ook want ik weet niet of hij het zou accepteren als ik met een niet-Koerdische jongen zou thuis komen. Eentje met blauw haar.