Bitch! door Wilma Geldof

Samenvatting:
Maya is enigst kind. Haar leven verandert als ineens haar één jaar oudere nichtje Birgitte en haar zevenjarige neefje Charlie bij haar komen wonen. Omdat hun moeder is verongelukt op vakantie. Ze hebben hierdoor veel verdriet, vooral Charlie. Maya’s ouders hebben medelijden met Birgitte en Charlie. En doen alles om Brigitte en Charlie het naar hun zin te maken. Omdat volgens Maya’s moeder dat nooit hebben gehad van Nancy (de moeder van Charlie en Brigitte). Natuurlijk doet Maya haar best om ook aardig voor Birgitte en Charlie te zijn, maar Birgitte maakt dat Maya niet makkelijk.
Al heel snel is er van Birgitte’s verdriet weinig meer te zien. Op school is ze grappig en thuis is ze heel zorgzaam voor Charlie en heel lief tegen Maya’s ouders. Zodra Maya’s ouders uit de buurt zijn doet ze echt als een bitch tegen Maya. Maya is de enige die de andere kant van Birgitte ziet: manipuleren en gemeen. Maya komt er ook achter dat het verhaal van de politie niet klopt. Ook hoort ze Birgitte op haar broertje inpraten dat ‘het een ongeluk was’. Dat blijft Birgitte maar zeggen. Maya ontdekt van alles waardoor zij zeker weet dat Birgitte iets te maken heeft met het ongeluk en de dood van haar moeder. Niemand wil Maya geloven. Haar beste vriendin Floor vindt Birgitte erg leuk en wil er niets over horen.
Met Charlie, broertje van Birgitte gaat het steeds slechter. Birgitte wil niet dat er hulp gezocht wordt voor hem. Maya wil achter de waarheid komen en gaat alleen op onderzoek uit. Dan smst ze Johan met Birgitte\'s mobiel, hij was de vriend van Nancy, hij was mee op de vakantie waar Nancy was verongelukt, ook op de begrafenis was hij en daarom denkt Maya dat hij er meer van weet. En wil zo te weten komen wat er echt is gebeurd.
Thuis en ook op school neemt Birgitte Maya’s leven over, ze pakt al haar vrienden in en trekt alle aandacht. Maya komt helemaal alleen te staan. Dan gaan ze naar een feest waar Frenkie ook is. En Birgitte probeert hem te versieren. Daardoor krijgen Birgitte en Maya een dag later hele erge ruzie. Birgitte en Maya vechten en Birgitte valt van de trap, met haar hoofd op de plavuizen.

Dan komt er een flashback van een deel wat er gebeurd is op vakantie, en word vanuit Birgitte verteld dat zij ontdekt dat haar moeder zwanger is. Die middag rijden ze naar de 100 meter hoge rotsen.

Dan gaat het verhaal weer verder en komt Birgitte in het ziekenhuis te liggen, ze is in coma. Maya voelt zich verschrikkelijk schuldig. Omdat het haar schuld was. Uiteindelijk komt Birgitte bij en word ze snel weer helemaal beter. Moeder wil dat Maya hulp krijgt, maar Maya wil dat niet. Maya bekent aan Birgitte dat zij haar geduwd heeft. Ze spreken af het er niet meer over te hebben.

Dan word Charlie van school gestuurd. Hij heeft een kind gebeten en de juf geslagen. Birgitte zegt tegen Charlie dat ze nu eindelijk moeten vertellen wat er écht gebeurd is.

Het verhaal gaat weer naar de vakantie. Nancy reageert heel onverschillig terwijl Birgitte woedend is dat Nancy weer zomaar in verwachting is. En dan zegt Birgitte:
“Gefeliciteerd, Voor het eerst weet je wie de vader is.” En dan loopt de ruzie uit de hand. Charlie kan niet tegen dat geruzie, hij wil hen stoppen. Hij schopt zijn bal tussen hun door hij denkt dat ze dan zullen lachen en stoppen met ruzie maken. Maar de bal raakt Nancy. Ze glijdt uit en valt. Volgens Charlie is de dood van zijn moeder zijn schuld. Maya begrijpt nu dat Birgitte echt lief voor Charlie is en dat ze hem alleen maar wil beschermen.

Een jaar nadat Nancy is verongelukt gaan de ouders van Maya met Charlie en een vriendje van hem op vakantie naar Frankrijk. Iets later gaan Birgitte, Floor en Maya ook naar dezelfde plaats in Frankrijk alleen dan met een jongerenbus. Er is veel verandert. De vriendschap met Floor is weer goed. Charlie heeft therapie en het gaat beter met hem. Hij heeft geen last meer van wat er allemaal gebeurd is en Birgitte ook niet. Zij hoeft niet meer voor haar broertje te zorgen. Tussen Maya en Birgitte groeit vriendschap. En ze besluiten er het beste van te maken.


Hoofdpersoon:
De hoofdpersoon uit dit verhaal is Maya.
Ze heeft een probleem. Haar probleem is dat haar neefje en nicht bij haar komen wonen en zij het helemaal niet met haar nicht kan vinden. En dat ze zeker weet dat zij iets met de dood van hun moeder te maken heeft.

Je leert Maya steeds beter kennen. Ook het innerlijk, de gedachtes en gevoelens. ‘sorry Floor, mompelde ik en zuchtte. Ik hoopte dat ze terug zou komen, maar als ze dat niet deed, zou ik mijn avond niet laten verpesten.’
‘ik moest in het schrift kijken! Elke rechercheur zou dat doen! Ik sloop terug naar Birgittes kamer. Pakte het schriftje en ging ermee op haar bed zitten.’
‘ik kreunde. Wat had ik nu weer gedaan? Nooit, nooit meer zal ik aan je spullen komen, Brigitte, beloofde ik’
‘opeens snapte ik dat Birgitte echt lief voor Charlie was en dat ze hem alleen maar had willen beschermen. ‘sorry,’ zei ik tegen Birgitte om wat ik al die tijd van haar gedacht had.’
‘boven mij, ver weg, hoorde ik ze lachen.’


Bijfiguren:
• Birgitte: Birgitte is de nicht van Maya. Birgitte is een tegenstander van Maya want ze probeert het leven van Maya wel zuur te maken. Ik was bij Birgitte aan het twijfelen of het een hoofdpersoon of bijfiguur was, maar ik heb haar bij bijfiguren neergezet want je komt niets van het innerlijk of de gedachtes te weten. Maar Birgitte komt gedurende het verhaal in elk hoofdstuk voor. Dus het is wel een belangrijk bijpersoon.

• Charlie: Charlie is het neefje van Maya. Charlie is geen helper maar ook geen tegenstander. Hij probeert niet om het leven van Maya zuur te maken of zoiets. Maar hij helpt haar ook niet.

• Frenk: door het hele boek wordt hij Frenkie genoemd. Maar eigenlijk heet hij Frenk. Frenk is een jongen waar Maya verliefd op is. Hij is geen helper van Maya want hij probeert Maya niet te helpen. Maar hij is ook niet duidelijk een tegenstander.

• Mieke: Mieke is de moeder van Maya. Zij is een helper van Maya. Maar zij probeert Birgitte ook te helpen omdat die haar moeder kwijt is.

• Peter: Peter is de vader van Maya. Hij is ook een helper. Hij probeert er ook voor te zorgen dat het met iedereen goed gaat. En helpt daar Maya ook mee.

• Floor: Floor is de beste vriendin van Maya. Ze is in het begin van het boek een helper, maar in het midden begint ze een tegenstander te worden omdat Maya alleen maar slechte dingen over Birgitte kan zeggen. Aan het einde van het verhaal veranderd ze weer in een helper, want dan weet ze wat er ook is gebeurd. En begrijpt ze ook waarom Maya zo over Birgitte dacht.

• Nancy: Nancy was de moeder van Charlie en Birgitte. Zij komt niet levend in het verhaal voor. Want toen het verhaal begon was ze al verongelukt in de bergen in Bretagne. Dus zij is ook geen helper of tegenstander want ze komt alleen in het boek voor als ze over haar praten. En niet als levend persoon zelf.

• Johan: Johan is de vriend van Nancy. Hij is geen tegenstander van Maya, maar ook geen helper.


Wat voor soort personen en waarom:
Maya is een round character. Want ze heeft veel karaktereigenschappen zoals:
- egoïstisch. Want ze is jaloers op andere zoals Birgitte omdat die wel aandacht krijgen en zij niet. Ze wil alles voor zichzelf houden. En liever niet met een buitenstaander delen:
“maar… over Birgitte, hè…’ ‘ja?’ Floor klonk gretig. Te gretig. ‚Ik vind haar zo leuk,’ zei ze. ‘dat merk ik.’ Ik probeerde niet boos te klinken. Maar ik was heel boos op haar.”
“het was ook verschrikkelijk wat Birgitte meegemaakt had. Was er iets met mij aan de hand dat ik zo dacht? Ik wilde graag geloven dat het aan mij lag. Dat zou alles een stuk makelijker maken. Maar er was gewoon te veel dat niet klopte. Een zwaar gevoel overviel me. Als Floor me niet geloofde, zou niemand mij geloven.”
- nieuwsgierig. Want ze wil graag weten wat er is gebeurd: “Ze schudde haar hoofd. ‘wat ben jij een kleinzielig kind. Mij broertje lastigvallen. Had het dan aan me gevraagd!’ ‘ik vraag het nu.’ ‘ik vertel jou niets.’ ‘Johan was op de begrafenis en je wilde hem per se niet zien. Je wilt niet dat Charlie met een hulpverlener gaat praten. Ik mag niets vragen aan Charlie…’

Ze maakt een karakterontwikkeling mee. Want op het begin is Maya heel bot tegen Birgitte. Maar als ze het verhaal gehoord heeft hoe het precies gegaan is. Heeft ze meer respect voor hun en kan ze het ook begrijpen.

Ze heeft ook tijdsbesef. Ze weet wat er in aan het begin nog niet wat er in het verleden is gebeurd. Maar wil het wel weten. En ze kan terug denken aan andere tijden. Dus heeft ze tijdsbesef: “van de week waren mam en Birgitte op het politiebureau geweest. De politie had nog wat vragen naar aanleiding van Birgittes eerdere getuigenverklaring in Frankrijk. Dat vertelde mam vanavond tijdens het eten. Heel achteloos. Tussen een paar happen door. Alsof zoiets heel gewoon was. Dat was het niet! Waarschijnlijk was er bij de politie ook argwaan gerezen, dacht ik. Misschien hoefde ik het niet zelf op te lossen!”


Birgitte is een Round character. Want ze heeft veel karaktereigenschappen zoals:
- Eigenwijs: ze doet wat ze zelf wil, en het maakt niet uit wat andere daarvan denken: ‘wat een onzin.’ Birgitte liep op het groepje af, sloeg een arm om Frenkies nek en kuste hem.
- Spontaan: ze durft tegen iedereen te beginnen met praten: ‘ze lachte haar liefste lach en zwaaide.’ “jij bent de oudste?’ verboon richtte zijn blik op mij, maar Birgitte reageerde alweer. ‘Tsss,’ zei ze met gespeelde verontwaardiging. Toen lachte ze innemend. ‘nee meneer, ik ben de oudste en wijste, by far.”
- Zorgzaam: “volgens mij heeft ie extra slaap nodig,’ zei Birgitte terwijl ze naar haar broertje keek. ‘wil je dat, Charlie?’riep ze. ‘wil je naar bed?”

Ze heeft een karakterontwikkeling/veranderlijk meegemaakt: “goedemorgen!’ Birgittes stem klonk helder en opgewekt, laag en mooi donker zoals altijd. Rechtop en met een glimlach op haar gezicht wandelde ze door de openstaande deuren de tuin in en plofte neer in een tuinstoel. Het was alsof ze een knop had omgedraaid. Ze was weer zoals ik haar kende. Ik geloof dat mijn ouders en ik even verbluft waren. Of misschien waren zij wel opgelucht. De gespannen stilte was in één klap doorbroken.’

Ze heeft ook tijdsbesef: er komen 2 grote flashbacks in voor. En daar staat in wat er is gebeurt in Bretagne en dat is min of meer verteld door Birgitte. Ze weet ook goed wat er toen is gebeurd. ‘waarom woon je bij Maya?’ vroeg iemand. ‘m’n vader is lang geleden overleden en mijn moeder is deze vakantie verongelukt,’ vertelde ze.

Charlie is een Flat character. Want hij heeft maar 1 karaktereigenschap en dat is geremd. Want hij zegt niet veel. En ook niet spontaan uit zichzelf. “wil je dat, Charlie?’ riep ze. ‘wil je naar bed?’ Charlie reageerde niet.”

Frenk is een flat character. Ik heb geen karaktereigenschappen of iets dergelijks kunnen vinden. En hij verandert niet in de loop van het verhaal.

Mieke is een type. Ze heeft 1 opvallende eigenschap en dat is behulpzaam, zorgzaam. Want ze wil goed voor Charlie en Birgitte zorgen. “misschien is dat inderdaad wel goed voor hem,’ zie mam.” Ze verandert niet in het verhaal. En ze vertegenwoordigt eigenlijk wel de groep van moeders.

Peter is een flat character. Hij is een flat character omdat hij ook geen duidelijke karaktereigenschappen heeft. Hij is in het verhaal wel aanwezig. Maar te weinig om dit van hem te kunnen weten.

Floor is een flat character. Want zij heeft ook niet echt een duidelijke karaktereigenschap die ik heb kunnen vinden. En ze veranderd gedurende het verhaal niet. Ze maakt geen ontwikkelingen mee.


De karaktereigenschappen:
De karaktereigenschappen van de personen heb ik hierboven al uit gelegd.


Karakterontwikkeling:
De karakterontwikkeling van Maya is: dat ze eerst geen begrip kan tonen voor Charlie en Birgitte en dat ze jaloers is op de aandacht die ze krijgen. Maar aan het einde van het verhaal als ze weet hoe het gebeurd is dan heeft ze wel begrip en leeft ze met Charlie en Birgitte mee. Dus in het kort:
van jaloers en begriploos door een uitleg naar begripvol en meelevend.

De karakterontwikkeling van Birgitte is: dat ze eerst emotioneel is om het verlies van haar moeder, maar later doet ze daar nuchter over.

De rest van de personages maakt geen duidelijke karakterontwikkeling door.


Uiterlijk:
Het uiterlijk van Maya: ze heeft lang zwart haar. En ze kleedt zich ‘normaal’ ze doet geen heel opvallende kleren aan maar gewoon een beetje zoals iedereen doet.

Birgitte heeft lang zwart haar, draagt ‘normale’ kleren. En is gewoon een doorsnee meisje.

Birgitte en Maya lijken heel veel op elkaar. En worden dan ook vaak gezien als zusjes.

Het uiterlijk van Floor: ze heeft ook best lang blond haar. En ze draagt ook ‘normale’ kleren.

Van de rest van de personages staan er geen beschrijvingen bij hoe ze eruit zien.


Gedrag:
Het gedrag van Maya is: achterdochtig, jaloers.
Jaloers op Birgitte en Charlie, dat die meer aandacht krijgen dan haar. En achterdochtig want ze durft Birgitte niet te vertrouwen omdat ze denkt dat het haar schuld was.

Het gedrag van Birgitte is: nuchter.
Ze gedroeg zich of het haar niets deed dat haar moeder dood was. Maar vanbinnen voelde ze zich wel verdrietig.

Het gedrag van Floor is: spontaan.
Ze wil met iedereen vrienden zijn. En wil het voor iedereen goed hebben.

Het gedrag van Charlie is: bang, onzeker.
Bang dat ze achter de waarheid komen. Dat het zijn schuld was dat Nancy viel. En onzeker omdat hij dacht dat alles zijn fout was, en hij niets meer goed kon doen. Dus durft hij niet veel te doen.

Het gedrag van Mieke is: zorgzaam.
Ze wil zorgen dat alles voor iedereen het beste is. En zo gedraagt ze zich ook


Innerlijk:
Maya: ze gedraagt zich zo omdat ze eerst alle aandacht kreeg, maar sinds Charlie en Birgitte bij hun kwamen wonen kreeg ze dat niet meer. En daar is ze jaloers op.

Birgitte: ze gedraagt zich zo omdat ze niet wil dat andere mensen haar onzeker zien, en door verdriet te tonen voelt ze zich onzeker. Daarom doet ze of de dood van haar moeder haar niets kon schelen.

Charlie: hij gedraagt zich zo omdat hij zich heel schuldig voelt omdat hij de bal trapte waardoor Nancy viel. En daar is hij bang over. Er staat niet heel duidelijk waarom hij zich precies zo gedraagt.

Mieke: van Mieke krijg je weinig van het innerlijk te weten. Maar ze gedraagt zich denk ik zo omdat ze een moeder is. En dat doen moeders vaak.

Floor: van Floor krijg je te weinig te weten waarom ze zo doet. Maar in het boek komt ze als een spontaan persoon voor.

Van de rest van de personages krijg je het innerlijk niet te weten.



Relaties:
De relaties zijn:
• Mieke en Maya: moeder – dochter.
• Peter en Maya: vader – dochter.
• Charlie en Maya: neef – nicht.
• Birgitte en Maya: nicht – nicht.
• Charlie en Birgitte: broer – zus.
• Peter en Birgitte: oom – nicht.
• Mieke en Birgitte: tante – nicht.
• Peter en Charlie: oom – neef.
• Mieke en Charlie: tante – neef.
• Frenk en Maya: leerling – leerling.
• Frenk en Birgitte: leerling – leerling.
• Nancy en Charlie: moeder – zoon.
• Nancy en Birgitte: moeder – dochter.
• Nancy en Mieke: zus – zus.
• Nancy en Maya: tante – nicht.
• Floor en Maya: vriendin – vriendin.
• Floor en Birgitte: vriendin – vriendin.


op welke manier leer je de personages kennen:
Je leert Maya kennen door wat ze doet en zegt en door wat ze denkt en voelt:
“sorry,’ zei ik tegen Birgitte om wat ik al die tijd van haar gedacht had.’
‘mijn hoofd weigerde een gedachte binnen te laten. In slow motion zag ik mezelf de trap afschuifelen. Tot halverwege. Toen durfde ik niet verder. Ik draaide me om en vluchtte terug naar boven. Daar belde ik mam op haar mobieltje. ‘je moet komen! Er is iets ergs gebeurd. Iets heel ergs!”
‘mijn hart brak als ik aan Charlie dacht. Ik durfde zijn naam niet eens te noemen.’

Je leert Birgitte kennen door wat ze doet en zegt en door wat andere personages over haar zeggen en denken:
‘jawel,’ zei Birgitte voorzichtig. ‘maar we hadden ook best veel ruzie. Mamma en ik.’
‘Het was een ongeluk. Charlie,’ zei ze met nadruk. ‘Het was een ongeluk. Hoor je me? Een ongeluk.’ Ze ging maar door. Zachtjes. Bezwerend. Dwingend.’

Je leert Charlie kennen door wat hij doet en zegt:
‘Charlie knikte: ‘Ik wilde het niet horen.’
“het is mijn schuld,’ fluisterde Charlie terwijl hij naar beneden staarde. ‘Ik heb mamma vermoord.”
“Sorry,’ zei hij toen ook. En daarna begon hij te huilen. Steeds harder te huilen. Gierend, hijgend. Ik wist niet dat een kleine jongen zó kon huilen. ‘Hè hè.’ Zei Birgitte terwijl ze haar arm om hem heen sloeg. ‘Dat werd tijd.’

Je leert Floor kennen door wat zij doet en zeg:
‘Floor en ik moesten de andere kant op. Zwijgend liepen we de school in. ‘zullen we het bijleggen?’ vroeg ik haar. Floor gaf niet meteen antwoord. ‘vergeet wat ik gisteren gezegd heb,’ voegde ik er daarom aan toe. ‘Je hebt natuurlijk gewoon gelijk!’ loog ik. Floor sloeg haar arm om mijn nek in een soort vriendschappelijke wurggreep. ‘Tuurlijk tutje!’ riep ze.’

Je leert Nancy door wat ze doet en zegt in de flash backs:
“geweldig!’ Nancy spreidde haar armen. ‘Wat een vrijheid! Hier zou ik willen wonen!”
“Dat zijn mijn zaken!’ Nancy verhief haar stem. ‘en wil Johan dat? Ik denk het niet!’ Birgitte klapte bijna uit elkaar van woede. ‘ook dat zijn mijn zaken!”
“Doe niet zo dramatisch, alsjeblieft.’ ‘ik haat je.’ zei Birgitte. Daar moest Nancy om lachen. ‘Datzelfde zei ik tegen oma toen ik zestien was,”

Je leert Mieke kennen door wat zij doet en zegt:
“Ja, die arme Birgitte,’ zei ze. ‘En Charlie.’ ‘je eigen zus is dood, hoor,’ merkte ik op. ‘Ach, Maya meisje.’ Mijn moeder ging aan tafel zitten en richtte zich weer tot pap. ‘ik kan het nog haast niet geloven!”
Je leert Frenk kennen helemaal niet kennen. Hij komt er wel invoor. Maar je leert niets over hem.

Je leert peter niet kennen in het verhaal. Hij komt er wel in voor. Maar je leert niets over het innerlijk of uiterlijk.


Keuzeopdracht:
Een interview met de Maya, zij is de hoofdpersoon van dit boek. Ze is 16 jaar en na de dood van haar tante kwamen haar nicht en neefje bij haar wonen:

Wat ging er door je heen toen je hoorde dat Nancy dood was?
Eerst was ik opgelucht, want ik dacht dat de politie kwam om te vertellen dat mijn vader dood was omdat hij die dag met de auto weg was. Maar dat was niet zo, mijn tante was dood en toen dat door me heen ging werd ik verdrietig.

Hoe gedroegen Charlie en Birgitte zich toen ze net bij jullie kwamen wonen, en hoe was dit voor de dood van hun moeder?
Ik herkende ze helemaal niet zo. Charlie en Birgitte waren hele vrolijke kinderen. Charlie voetbalde altijd en Birgitte kon zo lekker kattig tegen je doen en grapjes met je maken. Maar toen ze bij ons kwamen waren ze allebei heel verdrietig en zeiden niet veel. Van Charlie de hele tijd op een plaats zitten en hij moest de hele tijd huilen. En Birgitte zei ook niet veel. Alleen als het echt nodig was, en het dus niet anders kon. Volgens mij hadden ze het allebei heel moeilijk met de dood van hun moeder.

Had je liever gehad dat Charlie en Birgitte niet bij jullie kwamen wonen?
Ik had liever dat ze niet bij ons kwamen wonen. Ik kon het niet goed vinden met Birgitte en Charlie zei nooit veel. Ik moest voor hun ook nog een deel van mijn slaapkamer afgeven, en ik kreeg er niets voor terug. Mijn vader en moeder gaven hun ook meer aandacht dan dat ze mij gaven daar had ik het heel moeilijk mee. En met de stilte in huis was het ook gedaan toen hun bij ons kwamen wonen. Dus ik had liever niet gehad dat ze bij ons kwamen wonen.

Waarom had je niet gewoon gevraagd hoe het gebeurd was?
Ik was bang op hoe Birgitte zou reageren. Ik dacht dat ze heel boos zou worden. En ik durfde het daarom niet te vragen. Ik wou eerst met bewijzen komen waarom ik haar de schuldige vond. En welke dingen er niet klopte en waarom ze dan niet zoude kloppen.

Wat ging er door je heen toen Birgitte in coma was?
Ik voelde me heel schuldig. Ik wist dat het mijn schuld was. Dat ik haar geduwd had. En dat dankzij mij Charlie ook bijna zijn zus kwijt was. Alleen omdat ik niet geloofde wat ze allemaal zei. Ik wist dat Birgitte mij wel een beetje had uitgedaagd. Maar ik had haar nooit mogen duwen. En daar voelde ik me zo schuldig over. En ik ging proberen het goed te maken en op dat moment hoopte ik dat ze uit haar coma zou ontwaken. En dat ze mij zou willen vergeven voor wat ik allemaal gezegd had en ik het ook echt goed zou willen maken.

Wat dacht je toen je hoorde dat Birgitte tegen Charlie zei: het is een ongeluk!!?
Ik dacht dat Birgitte haar moeder had geduwd, in plaats van dat Nancy gevallen was. En omdat ze het zo tegen Charlie zei dacht ik dat het geen ongeluk meer was, ik had hier een naar gevoel bij. En ik wou er meer van weten. Ook omdat ik al dacht dat het niet klopte en omdat Birgitte en Nancy wel vaker erge ruzie hadden. En dat Birgitte daarom Nancy wel eens geduwd zou kunnen hebben.

Wat dacht je toen je hoorde hoe het ongeluk gebeurd was?
Ik voelde me erg schuldig en ik heb mijn excuses ook aangeboden aan Birgitte dat ik haar beschuldigde. Hierna begreep ik ook hoe ze zich voelde en waarom ze sommige dingen deed en zei. Ik dacht ook dat Charlie wel het goede had geprobeerd. Hoe kon hij het ook weten dat het juist die keer fout ging. En ik had daarom ook medelijden met Charlie over hoe hij zich zou voelen.
Hoe gaat het nu tussen jou en Birgitte?
Nu gaat het heel goed tussen mij en Birgitte. Ik weet nu wat er gebeurd is en ik kan me beter in haar inleven wat zij door heeft gemaakt. Ik weet ook dat ik nog heel mijn leven hier mee zou moeten leven. En ik zou er het beste van willen maken. Gelukkig heeft Birgitte dit ook, hierdoor komt het denk ik ook dat het zo goed gaat. We zijn nu ook vriendinnen geworden. En met Floor erbij is het ook gezellig. Dus het gaat nu heel goed tussen ons en ik hoop dat dit nog lang zo zal blijven!


Thema en motieven:
Het thema van het boek is: jaloezie.

De motieven hiervoor zijn:
“Maya! Kom je ook?’ riep Floor. Ik reageerde niet omdat ik haar al een half uur op Birgittes kamer hoorde. Ze had met Birgitte afgesproken en nu mocht ik erbij. No way. Ik wachtte wel tot we vertrokken.’
“waar ging het dan over?’ ‘hou toch eindelijk eens op met dat jaloerse gedoe!’viel Floor uit. ‘ik word er strontziek van!’ ‘ik jaloers?’ ik keek Floor verbaasd aan. ‘ik zou echt niet als Birgitte willen zijn!’ ‘nee? Zou je dan niet zo knap willen zijn? Zo grappig? Zo populair? Zo…’ ‘pfff…!’ ‘je hebt het zelf niet eens door!’ Floor draaide zich om, liep het veld over en verdween in de menigte.’

Er komt geen leidmotief in voor.

Er is wel een soort van literair-historische motief in. Want gedurende het hele verhaal wil Maya te weten komen wat er nu echt is gebeurd in Bretagne waar de moeder van Brigitte en Charlie is verongelukt. Met als bewijs hiervoor:
‘Johan zou me kunnen vertellen wat er echt gebeurd was in Bretagne.’
“heel knap! Heel knap!’Birgitte applaudisseerde. ‘Heb je er een studie van gemaakt?’ ’WAT IS ER GEBEURD?!’ Het kon me niet meer schelen of ik schreeuwde. ‘Vertel het dan!!’


Soort verhaal (Genre):
Ik weet niet precies wat het Genre zou kunnen zijn. Ik vind het naar een detective verhaal toe gaan. Omdat Maya er de hele tijd probeert achter te komen wat er nu precies gebeurd is. En dan is Maya eigenlijk een beetje de detective van het verhaal.

Het is een fictie boek maar wel meer naar de realiteit. Dus het is een realistisch verhaal.
Het is geen fantasieverhaal want er komen bijvoorbeeld geen dieren voor die kunnen praten. Maar het kan wel in het echt dat er iemand dood is gegaan die 2 kinderen had en die dan bij een oom en tante moeten gaan wonen. Ik weet niet hoe ik dit met bewijzen uit de tekst moet bewijzen.


Tijd van het verhaal:
De tijd speelt zich af in de 21ste eeuw. Dit weet ik omdat in het verhaal ook ge-sms’t word. En dat kan pas sinds de 21ste eeuw. En omdat er MSN in voorkomt. Voorbeeld uit de tekst: ‘Eerst sms’te ik Floor. Allerliefste FL! FR heeft me voor 2e x ge-sms’t! :D :D’

De vertelde tijd die in het verhaalheden voorbij is gegaan is een jaar. Het begon in de ene zomervakantie en eindigt een jaar later bij die zomervakantie als ze op vakantie zijn. Citaat uit de tekst:
“Wat is er veel veranderd hè,’ zei Floor naast me alsof ze mijn gevoelens raadde. Ik glimlachte. ‘En hetzelfde gebleven.’ Nadat Floor had gehoord wat er vorig jaar in Bretagne gebeurd was, was onze vriendschap langzaamaan weer als vanouds geworden.’

De verteltijd is 146 bladzijdes en daar deed ik ongeveer 5 uur over.

Er zitten ook best veel tijdvertragingen in. Want dan is Maya aan het uitleggen wat ze voelt bij de situatie of wat ze er van denkt:
“gaaf?! Dacht ik. Het zou waarschijnlijk wel gaan lukken. Ik wilde er m’n best voor doen. Maar gááf?!”
“hé, vertel eens?’ ‘ikke niet,’ zei ik automatisch. Haar ogen lichtten op. ‘Ah toe… Hoe heet ie?’ ‘er valt helemaal niks te vertellen,’ zei ik bits. ‘Doe niet zo flauw!’ Ik twijfelde. Kon ik haar een klein beetje vertellen over Frenkie? Nee, dacht ik, ze was er vast weer op uit om me te pesten. Ik bleef zwijgen.”

Het verteltempo is gemiddeld. Er wordt bij de meeste gebeurtenissen.
Versneld, maar tussendoor ook wel dingen vertraagd Er zijn wel een paar tijdvertragingen. Bijvoorbeeld bij de begrafenis werd veel vertraagd. Hoe het allemaal precies ging bij de begrafenis en hoe Charlie en Birgitte reageerde:
‘en daarna buiten, bij het graf, gooiden Birgitte en Charlie rode rozenblaadjes op de witte kist. Eigenlijk deed Charlie niets. Birgitte duwde blaadjes in zijn handen en hij liet ze los. Hij leek verdoofd, verlamd. Alsof hij zelf in een rots veranderd was.

Er vinden ook tijdsprongen plaats, bijvoorbeeld aan het einde. Eerst zijn ze thuis en hebben Charlie en Birgitte het verhaal verteld hoe het gebeurd is. En een bladzijde verder zijn ze ineens in Frankrijk op een camping.

Er vindt ook tijdverdichting plaats: ‘het was lachen. Klonk er heavy metal, stonden we met z’n allen met hoofden en haren te zwaaien. Daarna werd Beyoncé gedraaid en danste we sexy met onze heupen. Daarna jumpte we. En op een oud punknummer sprongen we in het wilde weg in het rond en tegen elkaar.’

Er is 1 hele lange flashback. Dat begint met: ‘ze hadden nog een week vakantie. Dan zouden Birgitte en Charlie met hun moeder de tenten inpakken, de camping in Bretagne verlaten en terug rijden naar hun bovenwoning in Amsterdam. Niemand had kunnen denken dat 12 augustus hun laatste vakantiedag zou worden.’

Dan is er nog een soort flashback, alleen die wordt verteld door Birgitte, dus ik weet niet of dat echt een flashback is. En dat is helemaal aan het einde van het boek. Daar vertellen Birgitte en Charlie wat er echt is gebeurd. ‘Birgitte legde haar hand op zijn schouder. ‘Ik zal vertellen hoe het verder ging.’ De zee raasde. De wind ruiste. Zeemeeuwen krijsten. Nancy was stil. Verdwenen. Weg. Brigitte kwam uit haar verstaring toen Charlie zich losrukte en opnieuw over de rand wilde kijken. Ze duwde hem terug. Meters terug. En nog een stukje verder.’

Er zitten geen duidelijke terugwijzingen of voorruitwijzigingen in. Dus ik kan daar geen voorbeeld van geven.

Je kunt ook geen duidelijke continu vertelde stukken in de tekst vinden. Er wordt meer fragmentarisch verteld. Voorbeelden:
‘Die middag bracht ik een bordje boterhammen voor Charlie naar boven. Op blote voeten liep ik de trap op. Het was warm weer. Het was echt niet zo dat ik sloop of zo. Toen ik bijna boven was, hoorde ik Birgitte zachtjes praten. Ik glimlachte. Mijn vader had gelijk: het was fijn dat zij een beetje voor hem zorgde.’
‘ik hoorde Johans voetstappen. Toen gooide ik de deur achter me dicht en stoof de twee trappen af. De voordeur weigerde. Koortsachtig rammelde ik eraan. ‘Gaat ie weer niet?’ Een Chinees meisje kwam de trap af. “je moet tegelijk tegen de deur duwen en aan het slot trekken. Laat mij maar.’ Ik deed een stap naar achteren.’

Je leest het verhaal als Vision avec. Je kijkt mee wat er op dat moment gebeurd. Je kijkt dus mee met wat ze doet. Ik weet niet hoe je hier precies een voorbeeld moet geven. Maar ik denk dat dit een goed voorbeeld is: ‘De volgende dag op school sprongen twee meiden op mijn rug. ‘Hé Bir!’ joelde ze. Ik duwde ze van me af. ‘O, jij bent het,’ zei Yasmin. ‘is Bir er niet?’ ‘Weet ik veel!’ Ik hoorde hoe Yasmin me nadeed terwijl ze lachend wegliep.’



Bouw van het verhaal:
Het boek is een chronologisch boek. De gebeurtenissen zitten op een lijn die na elkaar gebeuren en niet eerst iets dan gister gebeurd is en dan wat morgen gaat gebeuren.

Het boek begint met een soort inleiding. Er wordt eerst wat verteld over Maya. En dan in hoofdstuk 2 begint het probleem met dat haar tante dood is en de kinderen bij hun komen. Dus het is een soort inleiding van het verhaal.

Er zijn verschillende motorische momenten, zoals dat Birgitte en Maya ruzie krijgen bij de trap, en dan valt Birgitte. Het probleem wordt dan niet meteen opgelost. Dat gebeurd pas in het hoofdstuk daarna. En er is ook een stukje dat Floor en Maya ruzie krijgen op het feestje van Frenkie: “Hou toch eindelijk eens op met dat jaloerse gedoe!’ viel Floor uit. ‘Ik word er strontziek van!’ ‘Ik jaloers?’ik keek Floor verbaasd aan. ‘Ik zou echt niet als Birgitte willen zijn!’ ‘Nee? Zou je niet zo knap willen zijn? Zo grappig? Zo populair? Zo…’ ‘Pfff…!’ ‘Je hebt het zelf niet eens door!’ Floor draaide zich om, en liep het veld over en verdween in de menigte. Al snel zag ik haar niet meer. Sorry Floor, mompelde ik en Zuchtte.”

Ik wist niet precies hoe ik de verhaallijn van het boek duidelijk moet maken, maar ik heb het op de volgende manier gedaan:
Het verhaallijn uit het boek draait om Maya. Haar probleem is dat haar tante dood is en dat daarom haar neefje en nicht bij haar komen wonen, en zij het niet kan vinden met haar nicht. En dat ze denkt dat haar nicht er ook nog iets mee te maken heeft met de dood van haar tante. En daar gaat het voortdurende het verhaal de hele tijd over.

Het is een gesloten happy end want aan het begin hadden Birgitte en Maya steeds ruzie, en aan het einde van het boek zijn ze vriendinnen en kunnen ze het dus wel beter met elkaar vinden.
Citaat aan het begin van het boek: \"ze hield haar handen tegen haar buik gedrukt zo erg moest ze lachen. Ik sprong overeind en vloog het huis in. ‘Nee dus! Ha ha!’ hoorde ik haar achter mijn rug. Nu schaterde ze het uit. Wat een trut was het toch!”
Citaat aan het einde van het boek: “jullie zijn zeker zusjes,’ zei hij tegen Birgitte en mij. ‘Echt niet,’ zei Birgitte meteen. ‘O. Wat dan?’ ‘Vriendinnen.’ Ik keek opzij naar Birgitte. ‘Ja?’ zei ik, half serieus, half grijnzend.”


Spanning:
Er zit veel globale spanning in gericht op het verleden. Zoals:
“die middag bracht ik een bordje boterhammen voor Charlie naar boven. Op blote voeten liep ik de trap op. Het was warm weer. Het was echt niet zo dat ik sloop of zo. Toen ik bijna boven was, hoorde ik Birgitte zachtjes praten. Ik glimlachte. Mijn vader had gelijk: het was fijn dat zij een beetje voor hem zorgde. Toen hoorde ik wat ze zei. ‘Het was een óngeluk, Charlie,’ zei ze met nadruk. ‘Het was een ongeluk. Hoor je me? Een óngeluk! Dat móet je geloven, want anders…’ abrupt bleef ik staan. Ik voelde me een beetje misselijk worden.”
“maar… als ik hierdoor hét bewijs zou kunnen vinden? Een bekentenis? Ik kon bij niemand aankomen met mijn verdenkingen. Al had ik twintig aanwijzingen, het maakte niets uit! Ik moest in het schrift kijken! Elke rechercheur zou dat doen! Ik sloop terug naar Birgittes kamen. Pakte het schriftje en ging ermee op haar bed zitten.”
“wat was Johan voor iemand? Met wie had ik een afspraak gemaakt? Ik had geen idee! Ik kreunde, wat had ik nu weer gedaan?”

Er vindt ook lokale spanning plaats: “Maya!’ Ze sloot de woonkamerdeur behoedzaam achter zich, pakte mijn bovenarm hardhandig beet en trok me naar zich toe. ‘waarom doe je zo?’ siste ze. ‘Wat?’ ik probeerde mijn arm los te trekken, maar ze hield me te stevig vast. Mijn moeder heeft me nooit geslagen, maar ze kan kníjpen! ‘Wát doe ik?’ ‘Ik verwacht dat jij je nichtje een beetje helpt! Hoe denk je dat zij zich voelt?’ ik haalde mijn schouders op. ‘Ik zie weinig verdriet,’ zei ik. Mam zuchtte en liet me los. Een beetje meewarig schudde ze haar hoofd. ‘Ze stopt het weg,’ zei ze. Volgens mij was dat onzin. Ze hoefde niets weg te stoppen. Het was er gewoon niet. Maar dat kon ik beter niet zeggen. ‘O,’ zei ik dus terwijl ik over mijn bovenarm wreef. ‘kom er gezellig bij zitten. Trek je niet zo terug.’ Zuchtend volgde ik haar de kamer in.”

Er is een hele lange spanningsboog en die gaat over het hele verhaal. En dat is hoe het ongeluk gebeurd is. En er is ook nog een korte en dat begint met: “Plotselinge zonnestralen verlichtten haar gezicht. Het enige wat bewoog was een dun helderrood stroompje bloed dat van haar slaap over de bleke huid kronkelde en in haar donkere haarbos verdween. Als zoete limonade.” Dan komt er een hoofdstuk tussen met een deel van wat er gebeurd is in Bretagne en dan gaat het weer verder met: “Uit de oortjes van Birgittes mp3-speler, halverwege op de trap, klonk een metalig gebeuk. ‘Ich bin nicht Ich wenn du nicht bei mir bist..’ Tokio Hotel. Maar tegelijkertijd hoorde ik niets. Was het angstaanjagend stil. Alles stond stil. En weer tegelijk was het juist een akelig kabaal. Mijn hart bonsde krankzinnig, alsof het zich ergens buiten mijn lichaam bevond, en mij oren suisden. Stokstijf stond ik daar – Hoe lang? Vijf seconden? Vijf uur? – En staarde naar beneden.”

Er wordt spanning op gewekt door achterhoudende informatie van wat er gebeurd is, en dat ze niet alles vertellen:
“Plotselinge zonnestralen verlichtten haar gezicht. Het enige wat bewoog was een dun helderrood stroompje bloed dat van haar slaap over de bleke huid kronkelde en in haar donkere haarbos verdween. Als zoete limonade.”
“ineens schreeuwde ze: ‘Ik weet het wel hoor! Dat je zwanger bent!’Johan liet Nancy’s hand los. Ze draaiden zich allebei naar haar om. Charlie stond een eind verderop stil. Ook hij keek naar haar. Ze keken allemaal geschrokken. Alleen Nancy niet. Die lachte een beetje.”

Ik heb er geen vooruitwijzingen of informatie sprongen in gevonden.


Perspectief:
Het is een ikvertel perspectief. Maya is de belevende ik. Je weet wat er nu afspeelt in het verhaal, het wordt dus niet samengevat zoals een vertellend ik doet.
Voorbeelden waarom het een ikvertelsituatie is:
‘Het zijn er twéé, dacht ik, maar ik zweeg.’
‘Als er iets was wat ik voor haar en Charlie kon doen, deed ik dat.’
‘Ik voelde me een beetje misselijk worden. Op mijn armen verscheen kippenvel. Ik had het ineens koud. Wat had dit te betekenen?! Was het géén ongeluk?’
‘Dat zag ik aan de gezichten. Het was raar. Ik zag hetzelfde als al die mensen, maar als enige zag ik iets anders. Birgitte hield grip op Charlie, ze zorgde ervoor dat hij zweeg. Of kon ik gewoon niets aardigs van haar zien?’
‘Betrapt keek ik weg. Ik had geen idee van wat ik gezien had.’
‘Met ingehouden adem pakte ik het. Zou ik? Nee, dat moest ik niet doen. Overvallen door schuldgevoel legde ik het weer terug. Ik liep naar mijn eigen kamer en ging op bed liggen.’


Ruimte, Plaats:
De ruimtes/plaatsen waar het verhaal zich afspeelt zijn:

Op school:
Daar gaan Maya en Birgitte naar school. Er is wel verband tussen ruimte en thema. Want op school ‘steelt’ Birgitte de vrienden van Maya, en wordt op school een ‘populair’ iemand want iedereen kent haar. En Maya wordt daar jaloers op.
Er is geen verband tussen de ruimte en de opbouw van het verhaal. Deze plaats heeft ook geen symbolische betekenis.

Thuis:
Aan het begin van het verhaal hangt er in het huis een gespannen sfeer, omdat dan net de verdrietige Charlie en Birgitte in huis zijn komen wonen. Later wordt het een plaats waar ook ruzie gemaakt wordt. Er is hier ook een verband tussen de ruimte en het thema dat is dat Maya jaloers is omdat Birgitte alle aandacht krijgt van haar ouders en dat ze doet of ze een voorbeeldige dochter is. Er is hier geen verband tussen ruimte en opbouw en het heeft volgens mij ook geen symbolische betekenis.

Op Frenkies feest:
De sfeer is daar gezellig en feestachtig. Er is hier geen verband tussen de ruime en het thema en ook niet tussen de ruimte en de opbouw. Het heeft wel een soort van symbolische betekenis en dat is dat de plaats: een feestje. Vaak als symbolische betekenis iets te vieren heeft.

In Bretagne:
De sfeer in het verhaal is bij de plaats Bretagne gruwelijk. Want dat is de plaats Nancy verongelukte. De plaats heeft niets te maken met het thema. Maar wel met de opbouw. Want het hele verhaal draait erom wat in Bretagne is gebeurd. Het heeft in het boek dus ook een symbolische betekenis en dat is dat Charlie en Birgitte daar een dierbare kwijt zijn geraakt. En dan is de plaats dus symbolisch aan de verloren dierbare. De overeenkomst bij deze plaats is:
Innerlijk: verdrietig ruimte: op de rotsen in Bretagne.

Dat zijn de belangrijkste ruimtes in mijn boek.


Extra informatie:

Titelverklaring:
De titel heet bitch! En dat is denk ik omdat Maya vindt dat Birgitte de bitch is omdat ze al haar vrienden afpakt en omdat zij allen aandacht krijgt en Maya geen aandacht krijgt. Maar als je het zo leest is het eerder Maya die de bitch is want zij is jaloers op alles wat Birgitte doet.

Informatie over de schrijfster:
De schrijfster van het verhaal is Wilma Geldof. Ze is geboren op 18 januari 1962 in Alphen aan den Rijn. Ze heeft de opleiding HBO-V (Verpleegkunde) doen. Hierna heet ze de opleiding tot SPV-er gevolgd: sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Toen heeft ze in een ‘gekkenhuis’ gewerkt. Later heeft ze nog bij de acute dienst van de drie Haagse Riaggs gewerkt. En sinds 1998 werkt ze bij de Raad voor de Kinderbescherming. Ze wilde altijd al schrijver worden. En dat is ze toen ook gaan doen als beroep. En haar eerste boek was: Kiki, op zoek naar Tom. Haar eerste boek was een boek voor basisschoolkinderen en daarna is ze boeken gaan schrijven voor 14 jaar en ouder. Want op die leeftijd veranderd er veel en dat vond zij de geweldige leeftijd om boeken voor te gaan schrijven.
Ze schrijft vooral boeken met heftige onderwerpen zoals: psychische mishandeling, eenzaamheid, seksueel misbruik, plaatsing in een jeugdgevangenis, de dood. Volgens haar is het thema wel heftig. Maar de boeken zijn wel makkelijk leesbaar.

Meer boeken van de schrijfster:
• HEEJ SGATJE. Dit boek gaat over een jonge die maar 1 doel heeft en dat is zoveel mogelijk meisjes op msn te versieren. Maar 1 meisje begint hij meer als leuk te vinden.
• VLINDER. Dit boek gaat over Susanne een meisje die haar leven heel saai vind en die dan naar een jongerencentrum gaat. En daar ontmoet zij allemaal nieuwe mensen waaronder Vlinder en daar raakt ze heel goed bevriend mee