Belledonne kamer 16 door Anke de Vries

Onderdeel: A

Titel van het boek: Belledonne kamer 16 (een dagboek uit het verzet)
Naam van de auteur: Anke de Vries

Onderdeel: C

Mijn eerste reactie was: niet interessant, want dit soort boeken is niet echt mijn smaak (ik houd meer van boeken zoals die van Thea Beckman); niet herkenbaar, want ik ben nog niet alleen op vakantie geweest en heb nog nooit een dagboek ontcijferd en ben ook niet van plan om dat te gaan doen; bekend, want ik heb het boek al een keer eerder gelezen; onecht, want ik vind het erg ongeloofwaardig dat je een dagboek vindt dat gedateerd is door Robert Macy in het jaar 1944, dat er ook nog een kogel bij is, en dat het eerste oude pension dat hij zag meteen al het pension was dat hij zocht, terwijl het pension toch een andere naam heeft gekregen.

Na het uitlezen van het boek was mijn mening:
Het verhaal is me toch een beetje meegevallen, want het is best diepzinnig, want je gaat samen met Robert diep terug in het verleden om alle informatie te verkrijgen.Dat wekt heel diep zittende gevoelens van mensen op die je dan weer te horen krijgt (te lezen). Het boek is ook heel erg goed te begrijpen, want er staan geen moeilijke woorden in. Het verhaal is aan heid einde ook wel spannend.

Onderdeel: D

Een korte samenvatting:
Het boek gaat over een jongen die Robert heet. Hij heeft een dagboek en een kogel gevonden toen hij samen met zijn moeder het huisje van zijn grootvader opruimde toen zijn grootvader gestorven was. Een dagboek van ene Robert Macy gedateerd in het jaar 1944. Nu heeft Robert besloten om dit jaar zonder zijn ouders op vakantie te gaan naar Frankrijk om er achter te komen wie de personen zijn die bij de namen horen (namen zijn afkortingen, zoals monsier M. of Madame de B. Elonore was en is de enige naam die voluit geschreven staat). Hij wil weten wat zich allemaal heeft afgespeeld in Belladonna Kamer 14 en wat die kogel ermee te maken heeft.
Een week nadat hij het dorpje N. (Nizier) gevonden heeft dat in het dagboek wordt genoemd, komt hij bij een restaurant La Traverne, dat vroeger een pensionnetje (Belladonna) was. Als hij op de trap staat die naar de ingang leidt, hoort hij dat de waard en zijn vrouw ruzie hebben. “Je gaat niet, hoor je! Je gaat niet.” Driftig streek madame Mons haar schort glad. “Maar het is een begrafenis…”

Meneer Mons wilde naar een begrafenis van een oude vriendin Madame Gireauld (die ieder jaar bij hen een kamer huurde om van het uitzicht te genieten). Later, wanneer Robert er achter is gekomen dat dit vroegere pension eerst Belladonna heette, vraagt hij om in La Traverne te mogen overnachten. Na lang over en weer gepraat mag hij overnachten en hij krijgt kamer 16. Als Alban Mons hem naar zijn kamer brengt, vraagt hij of Robert iets voor hem wil doen. Hij moet een gele roos leggen op het graf van madame Gireauld en zeggen “Dit is de roos van Alban Mons. Hij is u dankbaar voor alle bezoeken. Die zal hij nooit vergeten…” en dat belooft Robert te doen. De volgende dag als hij eenmaal op de begraafplaats is en even op een bankje gaat zitten om te wachten totdat de begrafenisstoet weg is getrokken leest hij op de grafsteen naast het graf van madame Gireauld “Hier rust Robert Macy”. Op dat moment begreep hij dat alles uit het dagboek zich hier had afgespeeld.
De dagen nadat hij de naam van Robert Macy op de grafsteen had gelezen probeerde hij er meer van te weten komen door zich voor te doen als zijn neef. De daaropvolgende dagen slaagt hij erin alle namen die in het dagboek zijn genoemd te ontraadselen en tegelijkertijd maakt hij op die manier heel veel nieuwe vrienden en kennissen zoals bijvoorbeeld: Lucette, de eigenares van het eetcafé waarmee hij het heel goed kan vinden en bij wie ook de vriend van Robert Macy woont, namelijk Oncle Lucien (die verschrikkelijk geestelijk gehandicapt is doordat hij in het ravijn nabij het dorp is gegooid) en Cristine, de kleindochter van madame Gireauld en monsieur Moustache (zo was zijn schuilnaam in de tijd van Robert Macy) ofwel monsieur Gireauld.
Aan het einde van de geschiedenis wil de grootvader van Christine haar vermoorden, maar dan grijpt Robert in en weet het pistool te overmeesteren. Hij komt er tegelijkertijd achter dat er al een kogel uit het pistool is en de enige conclusie is dat monsieur Gireauld Robert Macy heeft vermoord. De volgende dag als Cristine is vertrokken gaat hij naar monsieur Gireauld toe en beschuldigt hem er recht in zijn gezicht van dat hij Robert Macy heeft vermoord.
Dan besluit Robert om naar huis te gaan, omdat alles is opgelost. Als hij de volgende dag naar huis wil gaan, gaat hij nog even naar Lucette om afscheid van haar te nemen.
Daar hoort hij dat monsieur Gireauld de afgelopen nacht is gestorven. Plotseling besluit hij te blijven. Lucette merkte op: Cristine zal je nodig hebben en ik trouwens ook. Hier, begin maar… Ze duwde hem een serveerblad vol vuile glazen in z’n handen en Robert begon te spoelen.

Onderdeel: E

• Fictie en werkelijkheid
Fictie. Het zou echt gebeurd kunnen zijn, hoewel het me wel heel erg sterk lijkt dat de meeste mensen van de tijd van Robert Macy na 33 jaar nog steeds in hetzelfde dorp wonen en dat hij ook nog alle namen en dingen uit het zakboekje/dagboek heeft kunnen ontrafelen. Dat hij in een keer bij het goede pension aan kwam is ook maar toeval denk ik.

• Spanning en open plekken
Hij zorgt voor spanningen door middel van open plekken, want je leert niet meteen alle mensen kennen die in het zakboekje/dagboek voorkomen. De schrijver zorgt ook voor spanning door middel van schuilnamen, zodat je pas aan het eind weet wie bv. Monsieur Moustache is.

• Personages
De hoofdpersoon is Robert. Hij is een jongen van een jaar of 17, denk ik, want hij mag/gaat alleen op vakantie en hij vorig jaar nog wel met zijn ouders op vakantie ging. Hij spreekt goed frans doordat zijn moeder francaise is. Ik vind hem erg voorzichtig. Hij denkt aan zijn medemensen, maar is vooral nieuwsgierig naar wat het toch allemaal betekent wat in het zak/dagboekje staat.

• Opbouw
De gebeurtenissen volgen elkaar goed en duidelijk op. Er komen wel veel flashbacks in voor, want alle mensen met wie hij spreekt over Robert Macy krijgen weer gedachten aangaande hem toen hij nog leefde en hem kenden in die tijd. Ook zijn er flashbacks naar toen Robert nog thuis was bij zijn ouders, bv. toen hij besloot dat hij alleen op vakantie ging zonder zijn ouders of toen hij het zak/dagboekje vond toen hij samen met zijn moeder het huis van zijn grootvader opruimde.

• Tijd
Het speelt zich af in 3 a 4 weken, want hij moest al 1 week zoeken naar het dorpje Nizier en dan ook nog al die mensen bezoeken en alles ontfutselen. Het verhaal speelt zich af in de zomervakantie, want er zijn toeristen en meneer Mons spreekt over het hoogseizoen en dat is bij ons de zomervakantie. Het verhaal kan zich afspelen in deze tijd. Er is alles wat wij nu ook hebben: een tv en een scooter. Er komen ook geen dingen in voor die nu niet kunnen gebeuren, maar het had zich ook gerust zo’n 30 jaar geleden af hebben kunnen spelen, want toen waren al die dingen er ook al denk ik.

• Thema en motieven
Het thema is een detective, want er worden dingen onderzocht, mensen ondervraagd en informatie bijeen gescharreld om het geheim te ontraadselen en de letters van namen en plaatsen te ontdekken om zo het zak/dagboekje te ontcijferen.

• Vertelsituatie
Je ziet het verhaal door de ogen van Robert. Dit heeft als gevolg dat je de andere personen niet zo goed leert kennen en je alleen maar zijn gedachten kent. Deze vertelsituatie zorgt er voor dat de open plekken ook lang open plekken blijven, totdat Robert dingen ontdekt en dus ook de lezer(s) van het boek. Het is zo tot het eind toe ongekend welke naam uit het zak/dagboekje bij welke persoon hoort en het duurt dus vrij lang voordat je het mysterie hebt opgelost.

• Ruimte
Het verhaal speelt zich hoofdzakelijk af in het dorpje Nizier. In dat dorp o.a. in het pension La Traverne, bij madame Bélfort en de andere mensen uit het zak/dagboekje. Buiten het dorp alleen nog bij dokter Pascal, hoewel die vroeger ook in het dorpje woonde.
Dit heeft als gevolg dat het verhaal overzichtelijk blijft. Doordat Robert ook meerdere keren naar dezelfde plek gaat leer je de plaats en de personen beter kennen waardoor het verhaal duidelijker wordt. Je komt ook iedere keer dezelfde personen tegen.