Belledonne kamer 16 door Anke de Vries

Onderdeel A:

1. De schrijfster is Anke de Vries.
2. De titel is Belledonne kamer 16

Onderdeel B:

1. Ik heb dit boek gekozen, omdat het me een leuk boek leek. De dag dat we te horen kregen dat we een boekverslag moesten maken ging ik naar de bibliotheek toe op school en vond ik het boek Medeplichtig. Toen ik later dat boek ging lezen toen begreep ik er niet veel van en besloot ik een ander boek te nemen. Toen ben ik opnieuw naar de bibliotheek gegaan en zak ik dit boek Belledonne kamer 16. Dit boek ben ik toen gaan lezen en dat boek vond ik wel leuk. Zo ben ik bij dit boek gekomen.
2. In het begin van het boek vond ik het boek erg onduidelijk. Later (ongeveer in hoofdstuk 2) werd het mij pas duidelijk wat er precies aan de hand was. Verder was het boek niet voorspelbaar. Want in het begin denk je dat de personen die hij ontmoet gewoon aardig zijn en later blijkt dat sommige toch dingen niet goed hebben gedaan in het verleden. Het boek is ook goed en spannend geschreven. Ik kan mezelf niet plaatsen in de hoofdpersoon. De hoofdpersoon is ook wel een jongen, maar nog kan het niet. De dingen die in het verhaal gebeuren kunnen soms waar zijn. Maar bij de meeste gevallen is dat niet zo.

Onderdeel C:

1. Aan het woord is de hoofdpersoon en dat is Robert Reuling.
2. In het boek komen de volgende personen voor:
- Robert Reuling
- Robert Macy
- Monsieur Mons
- De vrouw van Monsieur Mons
- Lucette
- Christine
- Pauline Gireaulds
- Monsieur Gireaulds
- Madame Beford

3. Een paar dagen na de begrafenis van Robert zijn grootvader ruimde hij samen met zijn moeder het huis van zijn grootvader op. Hij vond bij zijn grootvader in het huis op zolder een zakboekje en een kogel. Het zakboekje en de kogel waren van een Fransman Robert Macy. In het zakboekje stond niet veel. Ik leef, ik leef. Mijn god hoe is het mogelijk. Zo
luidde de eerste regel die in het zakboekje geschreven stond. Ook werden er een aantal mensen genoemd in het zakboekje. Van alle namen was alleen maar de voorletter opgeschreven op twee namen na. Dit waren de namen Eleonore en pensioen Belledonne.
Verder staan er alleen nog maar gedachten in het zakboekje. Na het lezen van het boekje wou Robert gelijk weten hoe Robert May dood was gegaan. En hij besloot naar het genoemde pensioen Belledonne te gaan om daar zijn vakantie door te brengen. Na een lange zoektocht kwam hij bij het pensioen aan. In het pensioen ontmoette hij Monsieur Mons, en zijn vervelende vrouw. Een aantal jaren lang verhuurde pensioen Belledonne al geen kamers meer, omdat het niet goed verdiende. Dus hadden ze besloten dat ze het gingen veranderen naar een café. Maar omdat Robert zei dat hij een neefje was van de overleden Robert Macy aws maakte ze voor hem een uitzondering. Robert is eigenlijk helemaal geen neefje van de overleden Robert Macy maar hij had dit gezegd omdat hij dan hoopte om nog een kamer te kunnen huren.
Diezelfde avond vroeg Monsieur Mons iets heel raars aan Robert. Hij vroeg namelijk of hij morgen naar de begrafenis wou gaan van de overleden Pauline Girauld. Om een gele roos op haar graf te leggen. Robert zei dat hij dit wel wou doen maar hij begreep alleen niet waarom hij dit moest doen, en waarom Monsieur Mons dit niet zelf deed. Hij kon namelijk Pauline Girauld niet eens. Hij vroeg aan Monsieur waarom het een gele roos moest zijn. Monsieur zei dat Pauline ook altijd gele rozen kocht. En dat ze deze kleur het mooist vond.
De volgende dag ging Robert naar de plek waar Pauline begraven zou worden. Hij gingverderop op een terrasje zitten. Om te wachten totdat de begrafenis was afgelopen. Op het terrasje maakte hij kennis met Lucette. Later toen Robert naar het graf van Pauline liep en de roos op het graf had eglegd was hem iets vreemds opegvallen. Pauline lag niet in haar familiegraf maar apart. Ze lag naast Robert Macy. Op weg naar Belledonne was er een brommer uit de bocht gelogen. Het meisje dat op de brommer zat bleek Christine te zijn. En zij was de dochter van de begraven Pauline. Omdat Robert niet wist wat hij moest doen besloot hij haar mee te nemen naar pensioen Belledonne. Waar ze goed verzorgd werd door de vrouw van Monsieur Mons. Daarna brachten Robert en Monsieur Mons haar terug naar huis. Bij Christine thuis ontmoeten ze Monsieur Gireaulds. Toen Monsieur Mons hem vertelde dat Robert de neef was van Robert Macy. Toen stortte Monsieur Gireaulds in elkaar.. Dit was heel vreemd omdat deze man eigenlijk nooit ziek was. Weer in Belledone aangekomen vertelde hij Monsieur dat hij het raadsel van het zakboekje dat hij gevonden had. Hij vroeg ook of hij misschien wist wie Madame B. zou kunnen zijn. Het enige dat Monsieur Mons kon bedenken was Madame de Befort. En Robert besloot de volgende dag Madame de Befort op te zoeken. Toen hij bij haar aankwam loog hij weer door te zeggen dat hij de neef van Robert Macy was. Hij had duidelijk iets verkeerds gezegd, want de deur werd gelijk dicht gesmeten. Hij besloot toen maar om een wandeling te gaan maken. Na een uurtje begon het opeens heel hard te stormen. Hij besloot zich te verstoppen in de struiken. Maar na een tijdje kwam hij erachter dat hij zo nog nat werd. Hij ging toen maar naar het cafe van Lucette toe om er te gaan schuilen voor de storm. Bij het cafe maakte hij ook kennis met de gestoorde oom van Lucette, Oncle Lucien. Die man zat doodsbang in de kelder, maar die was door het noodweer helemaal ondergelopen met water. Oncle Lucien riep heel de tijd alleen maar: Paf, paf door Monsieur Moustache. Lucette vertelde Robert dat Oncle Lucien gestoord is geworden door de oorlog. Ze zei dat de Duitsers hem toen in een ravijn hebben gegooid. Ze hebben later met veel moeite Oncle Lucien kunnen redden uit de kelder. Toen besloot Robert maar om weer terug te gaan naar Belledonne. Toen Robert daar aankwam vroeg Monsieur Mons gelijk aan Robert hoe het was met Madame de Befort. Robert vertelde dat toen hij aankwam dat ze meteen de deur dichtgooide, nadat ik had gezegd wie is ben. Monsieur vertelde Robert over Dokter Pascal die in Nizier gewoond had in de Tweede Wereldoorlog. Robert dacht er die avond aan en zei toen tegen zichzelf dokter Pascal zou best wel eens Monsieur P. kunnen zijn die in het zakboekje voorkwam. En hij besloot om de volgende ochtend dokter Pascal op te gaan zoeken. Toen hij daar de volgende ochtend aankwam mocht hij binnen komen, nadat hij zei wie hij was. Dokter Pascal vertelde hem toen het volgen verhaal over Robert Macy:
Robert Macy was gevlucht uit een concentratie en hij kwam daarna bij Madame Befort terecht. Bij haar kon hij dan ook onderduiken. Daar ontmoette hij een meisje Pauline Gireaulds. Hij ontmoette haar doordat ze vaak op bezoek was bij Madame Befort. Ze ontmoetten elkaar op een geheime plek. En uiteindelijk hadden de Duitsers Robert Macy te pakken. Hij is doodgeschoten en Lucien die de enige getuige ervan was die is toen in het ravijn gegooid.
Dit was het enige dat dokter Pascal te vertellen had over Robert Macy. Robert die bleef nog eten bij dokter Pascal en zijn vrouw en besloot om daarna gelijk terug te gaan naar pensioen Belledonne. Toen hij weer in het cafe zat werd hij gebeld door Christine. Ze vertelde dat ze moest gaan verhuizen, omdat Oncle Lucien dat graag wilde. Net toen Christine haar nieuwe adres door wilde geven werd de verbinding verbroken. Robert vertrouwde dit niet en ging naar het huis van Christine. Daar zag hij door een raam de grootvader van Christine zitten aan een bureau. Waar hij met een pistool aan het spelen was. Robert was bang dat hij zelf zou gaan plegen, maar dat was niet het geval want na een paar minuten legde hij het pistool weer terug in de la. Maar toch bleef Robert bang, dat hij zelfmoord wou plegen. En daarom besloot hij pistool de stelen uit de la.
De volgende dag werd hij uitgenodigd door Madame Befort, zei vertelde hem alles over Robert Macy. En Robert vertelde Madame Befort dat hij helemaal niet de neef is van Robert Macy. Ook kwam hij erachter dat Monsieur Moustasch eigenlijk Monsieur Gireaulds was. Toen hij terug kwam in zijn kamer ging hij de kogels uit het pistool vergelijken met de kogel die bij het zakboekje zat. Ze waren precies hetzelfde. Toen werd Robert heel kwaad en hij ging naar Monsieur Gireaulds toe. En Robert vertelde hem alles wat hij wist. Monsieur Gireaulds werd woedend en schreeuwde dat Robert Macy een vuile Jood was en aan zijn dochter zat. Daardoor werd Robert bang en vluchtte terug naar het pensioen Belledonne. De volgende ochtend hoorde die dat Monsieur Gireaulds zelfmoord had gepleegd. Zou hij Christine nou nooit meer zien?

4. Het verhaal speelt zich af in 1977. Het verhaal duurt een aantal dagen. In het verhaal zie je niet iedere keer wanneer de dag om is en wanneer de volgende dag begint.
5. Het eindigt dat Robert Reuling het zakboekje helemaal ontcijferd heeft. Hij weet wie alle personen uit het boekje zijn. En weet nu ook hoe Robert Macy dood gegaan is.
6. Het probleem dat door het hele verhaal door loopt is het volgende. Het probleem van de hoofdpersoon is erachter te komen hoe Robert Macy dood gegaan is. In het zakboekje wat hij vindt staan enkele namen en afkortingen. Na veel puzzelen komt hij erachter dat het pensioen Belledonne (wat ook genoemd werd ik het zakboekje) in Nizier ligt. Daarom gaat hij daar naartoe om het uit et zoeken. De schrijfster wil je met dit verhaal duidelijk maken dat is dat het goed is om te weten hoe
iemand dood is gegaan.
7. Het verhaal van Robert Ruiling speelt zich af in 1977. En het verhaal van Robert Macy speelt zich af in 1944 tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat werd allemaal in de loop van het verhaal duidelijk.

Onderdeel D:

1. Het hele boek eigenlijk behalve hoofdstuk 1. In hoofdstuk 1 gebeurde namelijk niet iets dat echt over het verdere verhaal gaat. De rest van het boek spreekt me het meest aan dat vind ik zo, omdat in dat deel van het boek alles gebeurt. Ook moet je dan echt geen hoofdstuk overslaan. In elk hoofdstuk vindt hij namelijk wel wat informatie over het zakboekje. Maar ook vind ik wel het allerlaatste hoofdstuk van het boek het best. Dit vind ik omdat in dit hoofdstuk de meeste dingen duidelijk worden. In de andere hoofdstukken worden ook wel veel dingen duidelijk maar dan nog niet zoveel als in het laatste hoofdstuk.
2. Ik denk het wel. Zelf kijk ik niet zo super veel films. Maar dit kan je volgens mij best wel met een detective film vergelijken. In het boek gaan ze namelijk een heel boekje uitzoeken hoe het in elkaar zit en in een detective film zoeken ze vaak een dader van een misdaad. En ik denk dat je het daar het beste mee kan vergelijken. Anders als dit niet goed is dan denk ik dat je het verder nergens echt mee kan vergelijken.

3. Ja, ik zou dit boek best aanraden. Ik zou dit boek aanraden om de volgende redenen:
- Het is een spannend verhaal
- Het is een heel verschillend verhaal, de ene keer is het juist gezellig en de andere keer is er weer een ruzie.
- Het is een niet al te dik boek, dus je hebt het vrij snel uit.

Maar aan de andere kant zal ik dit boek niet iemand aanraden. Dit zou ik dan doen om de volgende redenen:
- De hoofdstukken duren erg lang. Als ja dan bijvoorbeeld elke dag een hoofdstuk gaat lezen dan wordt het wel weer saai. Dit komt doordat je dan denkt wat duurt het hoofdstuk lang.
- Het is een niet al te goed einde. Je weet namelijk niet of hij Christine nog een keertje ontmoet.

Onderdeel E: De extra opdracht

Als extra opdracht heb ik gekozen voor opdracht 3. Een soort biografie van de schrijfster Anke de Vries. Dit is de biografie:
Naam: Anke de Vries
Geboortedatum: 5 december 1936
Geboorteplaats: Sellingen en dat ligt in Nederland

Anke de Vries woonde voor het grootste deel van haar jeugd op de Veluwe. Na de Middelbare school ging ze reizen door Europa. Ze ging onder andere naar Frankrijk en Griekenland. In 1957 trouwde ze met een Fransman. Ze hebben samen een aantal jaren in het buitenland gewoond, onder andere in Pakistan. Sinds 1963 wonen ze samen in
Den Haag. Haar man raadde haar aan om boeken te gaan schrijven. Ze volgende een cursus creatief schrijven en in 1972 verscheen haar eerste boek. Ook werkte ze mee aan een aantal jeugdtijdschriften.

De volgende boeken zijn door Anke de Vries geschreven en in welk jaar.
- 1972 De vleugels van Wouter Pannekoek
- 1975 Het geheim van Boris Besjoer
- 1977 Belledone kamer 16
- 1978 Bij ons in de straat
- 1979 Wedden dat ik durf
- 1982 Weg uit het verleden
- 1982 Samen in een nest
- 1982 Een boom met een hoed
- 1983 Wij horen bij elkaar
- 1983 Pim is op Mariek
- 1983 Bas en de ratkat
- 1984 Medeplichtig
- 1983 Wat een mop
- 1985 Kijk ook eens naar mij
- 1986 De blauwe reus
- 1986 1987 Pas op, of ik bijt
- 1987 Juf in de boom
- 1987 Wat is er met mijn neus
- 1987 Pas op, of ik bijt
- 1988 Opstand
- 1988 Het keteldier en de andere verhalen
- 1989 De b van Bor en beer en…
- 1989 De a van Ad, de aa van aap
- 1989 De i van ik, de ie van Ien
- 1989 De h van hen en hik en…
- 1989 De g van Ger en gans en…
- 1989 Een boef onder het bed
- 1990 Kladwerk
- 1990 Het geheim van Saar
- 1991 Aap en een vis
- 1991 Toos is boos
- 1991 Zaagsel in je hoofd
- 1991 Vos in het bos
- 1991 Het boek van beer
- 1992 Juf, een koe voor de deur
- 1992 Een vijand als vriend
- 1992 Blauwe Plekken
- 1993 Lucky, de wilde hond
- 1994 Fausto Koppie
- 1994 Het spookhuis
- 1994 Durf-je-wel, durf-je-niet
- 1995 Mijn olifant kan bijna alles
- 1996 Hokus pokus papa
- 1996 Liegbeest
- 1996 Meme zwijgt
- 1997 Een kat met zeven staarten
- 1997 Lang zal ik leven
- 1997 Wie niet bang is mag mee
- 1998 Heibel in de Hubbelstraat
- 1998 Jaap is een aap
- 1999 Juf is een spook
- 1999 Kijk naar de kat
- 2000 Oom Gijs is niet wijs
- 2000 Jet met de pet
- 2000 De rode handschoen
- 2001 Oom Gijs gaat op reis
- 2001 Stefan en het wilde zwijn