Alles te verliezen door Esther Verhoef

Ester verhoef - Alles te verliezen

Thema
Het thema van deze literaire thriller is dat je niet aan het verleden kunt ontkomen. Nadat de hoofdpersoon Claire in het verleden na haar vaders dood armoede en schulden heeft gekend, is ze door haar werk in de seksclub Luxeria uit de schulden gekomen. Ze was een gewilde hoer die veel geld verdiende en helaas daarna op een “foute man”is gevallen. Deze Marius, die een mentaal en seksueel overwicht op haar heeft gehad, was een crimineel die tien jaar geleden is opgepakt in Noorwegen en daarna nooit meer iets van zich heeft laten horen. Op een van de laatste dagen heeft hij nog geld bezorgd en dat heeft ze achterover gedrukt en hiermee is ze een nieuw leven begonnen. Ze is in de betere kringen verzeild geraakt met een aardige man en twee leuke kinderen. Haar vroegere werk heeft ze altijd verborgen weten te houden, maar dan komt het harde leven weer naar boven en komt het verleden naar haar toe in de personen van Chris en Marius.

Het boek en zijn thema heeft me aan het denken gezet. Het boek was voor mij als het ware een wijze les. Op de achterkant van het boek staat: ‘ Je kunt het verleden wel de rug toekeren, maar wat als het verleden jou niet wil loslaten?’ Esther Verhoef maakt goed duidelijk dat leugens uiteindelijk altijd uitkomen. Claire, de hoofdpersoon in deze thriller, heeft dus werkelijk alles te verliezen wanneer de minnaar uit het verleden na tien jaar ineens weer voor de deur staat. Ze moet de keus maken haar man trouw te blijven of toe te geven aan de verlangens van haar ex-minnaar. De schrijfster heeft het thema dus op een dusdanige manier uitgewerkt dat het niet alleen maar een waarschuwing is, je kunt niet aan het verleden ontkomen, maar geeft het einde toch een heel andere wending. Uiteindelijk blijkt dat ze niets heeft verloren en alles gewonnen. De thematiek is dus zo klaar als een klontje en de les voor het leven is ook al duidelijk. Altijd maar beter voor de waarheid van het verleden uitkomen. Het niet zo moralistische einde is uiteindelijk ook wel eens leuk. Misdaad loont namelijk soms wel.

Ondanks dat het verhaal wat onrealistisch is en ver van me afstaat. Het gaat over een vrouw van in de dertig die het goed voor elkaar heeft, maar in het verleden prostitué is geweest en met foute mensen omging. Maar de gevoelens en emoties de ze heeft zijn voor haar het zelfde als voor mij. De schrijfster beschrijft de omgeving ontzettend gedetailleerd, hierdoor komt het boek echt tot leven. Ik kon me tijdens het lezen een goede voorstelling maken.

Personen
De hoofdpersoon heet Claire van Santvoort, ze is een aantrekkelijke vrouw van in de dertig en haar leven is in alle opzichten geslaagd. Samen met haar man Harald, die makelaar is en hun twee dochtertjes woont ze in een prachtig gerenoveerde boerderij. Wat mooi is aan het personage van Claire, is dat naarmate het verhaal vordert je steeds meer negatieve kanten van haar krijgt te zien. Eerst leer je als lezer Claire kennen als de perfecte vrouw, maar later krijg je te zien wat ze echt voelt. Ze heeft namelijk een pijnlijk verleden wat haar nog elke dag bezig houdt. Claire heeft zich in de nesten gewerkt en zit verstrikt in een web van leugens. De hoofdpersoon is voor de buitenwereld dus een heel andere persoon dan ze voor mij als lezer is.

Claire van Santvoort komt zo levensecht op me over, omdat ze iets heeft wat je in het echte leven bij zoveel mensen ziet. Claire liegt om mensen te behagen. Ze laat haar man, haar vriendinnen en de mensen op school in de waan door te doen alsof ze de perfecte vrouw is.

Wat ik erg waardeer aan Claires persoonlijkheid is dat ze een vechter is. Ze geeft nooit op en ze is een harde. Ook vind ik haar een hele goede moeder, ze heeft alles voor haar kinderen over. De grootste eigenschap die ik niet kan waarderen, is liegen. Haar hele leven is een leugen en er is helemaal niemand tegen wie ze niet liegt. Hierdoor heeft ze zichzelf ontzettend in de problemen gewerkt. Alles draait bij Claire om uiterlijk vertoon. Wanneer Marinus weer opduikt kan ze hem bijna niet weerstaan, omdat hij zo knap is. Haar man Harald heeft ze gekozen om zijn uiterlijk en bezit. Niet zozeer zijn persoonlijkheid.

Opbouw en taalgebruik
Na het motto begint het verhaal met een familiebericht waarin wordt vermeld dat Claire van Santfoort, een jonge vrouw is overleden. Vervolgens zijn er twee verhaallijnen: de ene geeft het verhaal vanuit het standpunt van Claire: dit zijn 52 hoofdstukken. Daarin wordt het heden, maar ook het verleden van Claire verteld. De andere verhaallijn is die van haar man Harald: hij vertelt in twaalf hoofdstukken hoe zijn situatie ervoor staat. Uiteindelijk komen de verhaallijnen samen en vanaf hoofdstuk 43 is Claire alleen aan het woord. De opbouw en verhaallijn zijn makkelijk te volgen. Het was voor mij af en toe onduidelijk wie er aan het woord was, dit werd meestal na een paar zinnen wel duidelijk voor me.

Er worden in het boek geen woorden gebruikt die ik niet ken, ik denk dat het boek zeer goed te lezen is voor middelbare scholieren in de bovenbouw. Doordat Claire steeds stukken uit haar verleden verteld kom je er langzaam maar zeker achter wad voor persoon ze vroeger was.

Om te onthouden
Een fragment dat ik zeker zal onthouden is het onverwachte einde van dit boek. In plaats van aan Marinus eisen te voldoen kiest Claire voor zich zelf en heeft zij ze touwtjes in handen. Claire gaat naar de kluis van de bank, waarin ze ooit het geld uit het verleden heeft bewaard en heeft omgewisseld voor euro’s. Ze haalt een pistool uit de kluis en de sporttas waarin het geld gezeten heeft. Dan bergt ze de sporttas in een holle boom in De Biesbosch en lokt Marius naar die plek. Dan wordt duidelijk dat hij niet echt op haar zelf uit was, maar toch meer op het geld aasde. Ze trekt de zak met het pistool uit de holle boom tevoorschijn en schiet Marius in koelen bloede neer. Daarna rijdt ze naar de bank en bergt de gebruikte spullen weer in de kluis. In de kluis ligt ook nog het bedrag van ongeveer 200.000 euro, dat ze altijd heeft bewaard om onafhankelijk te zijn wanneer er iets met Harald zou gebeuren. Ze wilde niet in dezelfde positie komen te verkeren als haar moeder toen haar vader dood ging. Dan keert ze terug naar haar kinderen en Harald.

Persoonlijk oordeel
Ik heb dit boek van mijn tante gekregen en ik had het al een tijdje in de kast liggen. Ik heb het vorige week mee op vakantie mee genomen en ik had de 318 bladzijdes in twee dagen uitgelezen. Het boek heeft een wat saai en simpel begin, maar ik zat al snel helemaal in het verhaal. Esther Verhoef is een schrijfster waar ik zeker meer van ga lezen.