54 minuten van Marieke Nijkamp

Over het boek

De titel van het boek is 54 minuten. Het boek is geschreven door Marieke Nijkamp in 2017. Het boek is uitgegeven door: Hapercollins Young Adult.

Over de schrijver

Marieke Nijkamp is een 35-jarige schrijver, dromer, globetrotter en nerd. Ze is een geboren en getogen Twentenaar. Ze is op de Rijksuniversiteit in Groningen afgestudeerd in filosofie en in middeleeuwse geschiedenis.

Ze heeft met haar Engelse debuutroman: “This Is Where It Ends” de top 10 van de New York Times bereikt, later is dat boek vertaald naar het Nederlands en dat is “54 minuten” geworden. Dit boek heeft 70 weken lang op de New York Times bestsellerlijst gestaan. Ze heeft met dit boek ook de Hebban Award voor Beste Young Adult gewonnen. Haar tweede boek: “before I let go” of in het Nederlands: “Voor ik je loslaat” is net zoals haar eerste boek een New York Times besteller.

Marieke schrijft niet alleen boeken maar ook korte verhalen voor Engelstalige bundels. Marieke heeft samen met Corinne Duyvis het boek: “het juiste spoor” geschreven voor de een Kinderboekenweek.

Ondanks dat Marieke Nijkamp erg beroemd is in Amerika heeft ze maar een prijs gewonnen en dat was een Nederlandse prijs namelijk: het Hebban Award van 2017 voor Beste Young Adult met haar boek 54 minuten. 

• Bron: http://www.mariekenijkamp.com/musings/marieke-in-het-nederlands/
• https://www.metronieuws.nl/entertainment/2017/12/schrijver-marieke-nijkamp-wereldberoemd-in-amerika/
  
  

Literatuurgeschiedenis indien van toepassing

• Welke plek heeft dit boek in de literatuurgeschiedenis?

Niet van toepassing

• Is het kenmerkend voor een bepaalde periode of literaire stroming?

Het boek is niet geschreven in een bepaalde periode. Je kan wel herkennen dat het boek afspeelt in de tijd van tegenwoordig door het gebruik van telefoons, computers en Twitter.

Motivatie

• Waarom dit boek?

Ik heb dit boek gekozen omdat ik dit boek tegenkwam op Bol.com. Aangezien ik veel boeken van Mel Wallis de Vries en Margje Woodrow lees stonden de boeken van Marieke Nijkamp ook in mijn aanbevolen omdat ze veel op elkaar zouden lijken. Dit boek 54 minuten heb ik toen uitgekozen omdat ik de achterkant het leukste vond. De Engelse versie van dit boek heeft ook op de besteller lijst gestaan van de New York Times wat doorslaggevend was in mijn keuze, een boek staat natuurlijk niet voor niks op zo’n grote besteller lijst.

Titelverklaring

• Kun je de titel verklaren?

Tussen het begin en het eind van het boek zit 54 minuten. (De titel van de Engelse versie is: “This is where it ends”)

• Komt de titel letterlijk voor in het boek?

Ik vind het dus lastig om te zeggen of het letterlijk in het boek voorkomt. Ja want het verhaal speelt zich af in 54 minuten. Nee want het wordt niet letterlijk gezegd door een personage.

Genre/verhaalsoort

• Wat is het genre?

Het genre van dit boek is een thriller.

Thema

• Het onderwerp (in één woord)

Moord. Er worden meerdere moorden gepleegd in dit boek. Er gebeurt natuurlijk veel meer in het boek, maar dit is wel een van de grootste onderwerpen. 

Het verhaal

• KORTE samenvatting

Het is de eerste schooldag na de jaarwisseling. Claire, Chris en nog twee anderen zijn aan het trainen op de atletiekbaan voor het toernooi in de lente. 

Als de toespraak va de directeur om 10:01 uur is afgelopen en de leerlingen naar hun lessen willen kan dat niet want alle auladeuren zijn op slot. Op datzelfde moment zijn Thomas en zijn vriend Fareed in het kamertje van de directeur om het dossier van Tyler te checken, Thomas wil zijn zus beschermen omdat zij bang voor hem is geworden. Om 10:05 uur begint er iemand te schieten. Claire en Sylvia draaien zich om en zien Tyler de broer van Autumn, hij schiet zomaar op mensen en beveelt iemand om een ketting om de laatste deur dicht te doen. Hij krijgt macht over de zaal en iedereen is stil.

Claire en Chris hebben de schoten ook gehoord en ze gaan nar buiten om hulp te zoeken. Thomas en Fareed hebben de schoten ook gehoord en rennen naar het hok van de conciërge voor gereedschap.

Terwijl Thomas en Fareed de kettingen proberen te doorknippen wordt het een na het ander schot gelost. Er zijn leerlingen die zwaargewond raken maar ook leerlingen die overlijden. Na een tijdje dreigt Tyler nog meer mensen dood te schieten als Autumn niet tevoorschijn komt. Na een tijdje komt ze voorzichtig naar hem toegelopen probeert ze hem af te leiden zodat de anderen kunnen ontsnappen aangezien Thomas en Fareed ‘de sloten open hebben gekregen. Autumn gaat dansen waardoor ze aandacht van Tyler vast kan houden en de meesten kunnen ontsnappen.

Tyler raakt afgeleid door iemand die iets te luidruchtig is en hij begint weer met schieten, hierdoor heeft hij Matt geraakt het broertje van Claire. Gelukkig hebben meerdere mensen de politie gebeld en staan ze voor de school klaar om naar innen te gaan.

Tyler is ontsnapt en Thomas en Sylvia zien elkaar weer, ze gaan samen met Fareed naar het dak in de hoop dat ze daar veilig zijn. Thomas helpt Fareed en Sylvia het dak op maar keert zelf terug om hun meer tijd te geven. Tyler is ook naar boven en schiet Thomas dood. Autumn is achter hem aangelopen in de hoop dat ze Tyler nog kan overtuigen zich over te geven, maar het is te laat volgens hem iedereen heeft hem alleen gelaten en afgezonderd. Tyler en Autumn waren vroeger hele goede vrienden totdat ze een relatie kreeg met Sylvia, hij was boos en wou wraak. Tyler wilde niet langer alleen blijven en schoot zijn zusje in de knie, de politie was niet meer op tijd om te voorkomen dat hij zichzelf door het hoofd schoot. Ze hebben Autumn kunnen redden en zij is naar het ziekenhuis gebracht voor een operatie.

Die avond heeft niemand kunnen slapen en zijn ze allemaal bij elkaar gekomen, iemand had kaarsen meegenomen en zo hebben ze de 39 doden herdacht en gebeden voor de 25 gewonden. Er zijn lampionnen opgelaten om deze dag nooit te vergeten.

• Bron: geschreven door mij zelf.

Vertelwijze

• Ik-verhaal, hij- of zij-verhaal of auctoriaal verhaal

Het boek is een ik-verhaal. Het verhaal wordt verteld door meerdere personages maar ze vertellen het allemaal vanuit het ik perspectief. Voorbeeld: Ik kijk opzij naar Chris, maar zijn blik is strak op de weg gericht.

Ruimte

• Plaats

Het verhaal speelt zich af in Opportunity in Alabama, Opportunity High is de middelbare school waar het verhaal zich afspeelt.

Tijd

Het verhaal speelt zich in de tijd waar wij nu ook in leven. Dit kan je merken aan het gebruik van telefoons, computers en Twitter.

• Verhaalopening

Het verhaal begint door de ogen van Claire. Ze hebben training op de atletiekbaan.

• Slot

Aan het einde van het boek zijn alle mensen bij elkaar gekomen voor een herdenking. Ze laten ballonen op voor de mensen die zijn overleden en praten met elkaar over de gebeurtenis.

• Chronologisch of niet-chronologisch?

Het boek speelt zich af in een niet-chronologische volgorde. Er zijn namelijk flashbacks die de personages hebben van vroeger, hier word je dan in meegenomen als lezer zijnde.

• Flashbacks en flashforwards

In het boek komen veel flashbacks voor. Dit zijn flashbacks van alle verschillende personages het gaat over gebeurtenissen die ze hebben meegemaakt. De flashbacks gaan ook over keuzes die ze gemaakt hebben en waar hun dat nu gebracht heeft.

• Tijdversnelling en tijdvertraging
• Vertelde tijd: hoelang duurt het verhaal?

Het verhaal zelf duurt 54 minuten zoals de titel ook zegt. In de avond na de gebeurtenis wordt er nog verteld over een herdenking die ze hebben.

• Verteltijd: hoe lang heb je nodig om het te lezen/aantal pagina’s?

Het boek heeft 318 bladzijdes. Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe lang ik met het boek ben bezig geweest. Ik heb het boek meerdere keren voor een tijd aan de kant gelegd waardoor het lastig is om dat te kunnen berekenen.

Verhaalfiguren

• Claire is een meisje die op atletiek zit en daar ook fanatiek voor traint. Ze is de zus van Matt maar door zijn ziekte is ze altijd erg bezorgd wat hij niet altijd even leuk vindt. Chris is haar beste vriend van atletiek waar ze later in het boek een relatie mee krijgt
• Sylvia is een meisje dat erg veel om familie en vrienden geeft, ze heeft niet veel vrienden maar de vrienden die ze heeft kan ze volledig op vertrouwen. Ze heeft een broer genaamd Thomas. Ze hebben het afgelopen jaar niet erg veel contact gehad maar later in het verhaal worden ze weer beste maatjes
• Autumn is een meisje die op jonge leeftijd al veel heeft meegemaakt en graag op de achtergrond blijft. Zij en Sylvia hebben een relatie maar ze wil niet dat iemand het te weten komt omdat ze bang is dat het afgekeurd wordt.
• Tyler is de broer van Autumn en ook de schutter. In de flashbacks komt hij over als een aardige jongen met een goed hart maar in het verhaal zelf toont hij geen emoties en schiet hij de ene persoon na de andere persoon neer.

Bijfiguren.

• Matt is een jongen die in het begin van het boek niet erg veel voorkomt maar meer op het einde van het verhaal. Hij is het jongere broertje van Claire, hij is erg hecht met zijn zus en kan het ook goed vinden met haar vrienden. Hij heeft de ziekte van Lupus waardoor hij niet meer gewoon kan lopen maar moet lopen op krukken.
• Chris is een jongen die net zoals Claire op atletiek zit. Hij is erg goed in anderen geruststellen en aanvoelen wanneer iemand een steuntje in de rug kan gebruiken.

Motieven

• Een herhaaldelijk terugkerend element

Iets wat de hele tijd terug keert is het ongeluk wat er met het broertje van Marie is gebeurd. Als er een vergelijkbare situatie is denkt Marie daar weer uit terug. Je leest dan elke keer wat er gebeurd is. De eerste keren lees je alleen dat ze hieraan terugdenkt en dat het op een vreselijke manier gebeurd is. Later legt ze het hele verhaal uit. 

Spanning

• Open plekken

De punten waar het echt spannender werd was op de momenten waar Marie en Anton met z’n tweeën waren. Bijvoorbeeld in het park, of later in The Balloon. Dit waren dan ook echt de momenten dat je verder wilt lezen.

• Manipulatietechnieken

In het begin liet de schrijver je heel erg denken dat Anton echt een goede jongen was. Hij had foto’s van k3 en Bob de Bouwer op zijn sociale media staan. Hij was ontzettend lief. Later kreeg ik pas door dat hij iets te lief was voor Marie. Door de k3 en bob de bouwer foto’s wordt je als lezer dus op het verkeerde been gezet.

Beoordeling

• Gebruik minstens drie beoordelingswoorden ondersteund door argumenten.

Het begin van het boek vond ik erg langdradig waardoor ik het boek ook minder snel pakte om te gaan lezen, later toen er iets meer actie in het verhaal begon te komen vond ik hem leuk om te lezen maar het is erg verwarrend dat er regelmatig gewisseld wordt van personage omdat je de personen nog niet goed kent. Doordat je veel herinneringen van de personages te weten komt leer je ze beter kennen, met sommige personages ga je heel erg meeleven en wil je echt verder lezen maar er waren ook stukjes in het boek waarbij ik het lastig vond om door te lezen omdat het erg saai was. Het verhaal is erg realistisch vertelt waardoor ik het makkelijker vind lezen en je het ook beter voor je kunt zien. Ik had verwacht dat je wel zou merken dat het boek niet oorspronkelijk in het Nederlands is geschreven

• Welke passage spreekt je het meest aan en waarom? Citeer enkele regels uit het boek.

Dit stuk hield niet zo zeer mijn spanning het meeste vast maar vond het vooral bijzonder om te lezen.

• Als ze zich niet schuldig had gevoeld over Jason, was ze nooit bij mij terechtgekomen, dacht hij. Gelukkig had hij een zintuig voor gekwetste en trieste ogen die hij kon troosten. En hij had nog steeds haar foto’s en filmpjes. Daar kon hij haar later nog mee chanteren… wie weet.

Dit stukje vond ik dus niet echt spannend maar ik vond het vooral bijzonder om te lezen dat iemand die zoiets gedaan gewoon verder kan gaan met wat hij al aan het doen was.

• Wat vind je van de schrijfstijl/het taalgebruik?

De schrijfstijl van Marieke verschilt heel erg per hoofdstuk. Het ene moment werd echt meegezogen met het boek en het andere moment was het boek best saai. Het vele afwisselen van de personages zorgt in het begin voor veel verwarring maar later als je de personages kent geeft het een superleuke afwisseling. Dit is et enige boek dat ik van Marieke gelezen heb dus ik kan het niet echt vergelijken met anderen boeken of ze dan ook op deze manier schrijft. Over het algemeen vind ik het leuke schrijfstijl dat makkelijk weg leest zonder dat je woorden moet opzoeken om te weten wat de betekenis van dat wordt is. Je leest het verhaal natuurlijk vanuit de ogen van tieners/ pubers en het taalgebruik is hier ook op aanpast. De woorden die worden gebruikt zijn ook woorden die mensen van die leeftijd echt gebruiken.