Frans, Sac de Billes
1. L’enfance (de kinderjaren)
Josephs opa komt uit Rusland. Hij was een rijke man, maar moest vluchten voor de Jodenvervolging. Hij zwierf door heel Europa en uiteindelijk ging hij in Frankrijk wonen. Maar nu zijn de Duitsers ook Frankrijk binnen gevallen en Joseph en zijn familie beginnen ongerust te worden.

2. De gele ster
Joseph en zijn familie moeten allemaal een gele ster dragen, om te laten zien dat ze joods zijn. Ook mogen ze het café, de bioscoop etc. niet meer in. Uiteindelijk mogen ze zelfs niet meer naar school. Mensen schelden hen op straat uit voor Youpin, het Franse scheldwoord voor jood.

3. À l’école (Op school)
Op school wordt Joseph door de leraar genegeerd en kinderen gaan hem pesten. Joseph voelt en weet dat hij er niet meer bij hoort. Joseph begrijpt niet waarom hij een ster moet, thuis doen ze namelijk niets aan het Joodse geloof. Hij ruilt zijn ster met een ander jongetje voor een zak knikkers, vandaar de titel van het boek (Sac de billes betekent zak met knikkers).

4. Le départ (Het vertrek)
Vader vertelt aan Joseph over hoe hij uit Rusland moest vluchten toen hij zeven was. Joseph snapt niet waarom hij daarover begint, maar dan blijkt dat ze moeten vluchten voor de Duitsers. Zijn twee oudere broers, Henri en Albert, zijn al in de vrije zone. Joseph en zin broer Maurice moeten met de trein weg naar een plek vlakbij de demarcatielijn. Daar zullen mensen hen helpen over te steken. Ze krijgen elk 5000 frank mee en mogen tegen niemand zeggen dat ze joods zijn. Joseph en Maurice nemen afscheid en gaan op weg

5. La ligne de démarcation (de demarcatielijn)
Het dorpje waar ze aankomen is heel klein en agrarisch. Ze gaan op zoek naar iemand die hen de grens over wil smokkelen. Ze komen een jongen, Raymond, tegen die hen wel wil helpen oversteken. Ze spreken af om 10 uur bij de enige brug in het dorpje.
Ze moeten gewoon Raymond volgen door het bos heen. Het gaat heel gemakkelijk, ze hebben niet eens door wanneer ze de lijn zijn overgestoken. Uiteindelijk komen ze bij een boerderij waar ze kunnen overnachten.

6. À Menton (in Menton)
Pas na 2 weken komen ze in Menton, waar ze hun grote broers vinden. Ze gaan naar hun huis en vieren feest.

7. Nouveau départ (nieuw vertrek)
Joseph en Maurice zijn nog steeds bij hun broers en ontvangen een brief van hun ouders die in een kamp zitten. Er was namelijk een razzia bij hun huis geweest en ze probeerden nog te vluchten met de bus, maar werden later toch opgepakt. Henri besluit naar het kamp te gaan om zijn ouders te helpen. Hij vertelt daar dat zijn ouders helemaal niet joods zijn, maar Russisch en katholiek. De baas van het kamp belt om te kijken of het waar is en laat de ouders onmiddellijk vrij. Vader en moeder gaan in Nice wonen.
Joseph heeft ondertussen een baantje en gaat zelfs weer naar school. Maar na een tijd komen er twee agenten voor Henri en Albert. Ze hebben een oproep voor hen; ze moeten naar Duitsland komen om daar te komen werken voor de Duitsers. Natuurlijk willen ze dit
niet en dus moeten ze vluchten. Ze gaan met z’n allen naar hun ouders in Nice. Voor Joseph
voelt het als een soort vakantie, behalve dan dat ze elke avond naar de radio luisteren om te horen of de Duitsers winnen of verliezen.

8. Les Allemands à Nice (De Duitsers in Nice)
Joseph raakt bevriend met een Italiaanse soldaat (Zuid-Frankrijk is bezet door de Italianen, die samenwerken met de Duitsers, maar niet aan de strenge Jodenvervolging doen). Maar op een dag moet die vriend vertrekken, er is een nieuwe leider in Italië gekomen en die trekt het leger terug. De Duitsers komen ervoor in de plaats en dus moeten Joseph en zijn familie weer vluchten. De ouders van Joseph sturen Joseph en Maurice naar een kinderkamp met kinderen die voor Hitler zijn. Zijn ouders en broers gaan ook ieder ergens anders heen.

9. Le camp des jeune compagnons de France
Maurice zegt dat ze een nieuw leven moeten bedenken voor het geval ze ondervraagd gaan worden, want niemand mag er natuurlijk achterkomen dat ze Joods zijn.
In het kamp hebben ze ook een vriendje Ferdinand, hij is ook joods, maar dat weten ze niet van elkaar. Ze gaan met hem mee naar Nice, hij zegt dat hij bij een vriend langsgaat. Maar in werkelijkheid gaat hij valse papieren kopen om de grens over te kunnen steken. De politie is hier echter over ingelicht en arresteert iedereen. Ook Joseph en Maurice die gewoon buiten stonden te wachten en van niets wisten.

10. L’interrogatoire (de ondervraging)
Joseph, Maurice en Ferdinand worden naar het verblijf van de Duitsers meegenomen, een groot hotel, en daar worden ze ondervraagd. Ze moeten een kamertje in waar een Duitse soldaat en een tolk zitten. Ferdinand wordt eerst ondervraagd, maar geeft niet toe dat het joods is. Hij wordt geslagen en bekent. Hij krijgt een groen kaartje en mag vertrekken. Daarna worden Joseph en Maurice ondervraagd. Zij moeten een nacht in het hotel blijven.

De pastoor Buffa van de kerk
De volgende dag worden ze weer ondervraagd, maar dan apart. Daarna moeten ze weer weg naar hun kamer in het hotel en worden ze 2 dagen niet ondervraagd. Dan moeten ze weer komen en zien ze dat de Duitse soldaat allemaal papieren met gegevens over hen heeft. Joseph en Maurice liegen dat ze katholiek zijn en Maurice moet het bewijs daarvan gaan halen, anders wordt Joseph vermoord. Maurice heeft 2 dagen de tijd. Hij gaat naar de Buffa kerk in Nice, want hij had gezegd dat ze daar communie hadden gedaan. Gelukkig wil de pastoor hen wel helpen en hij zorgt voor valse papieren.
Maar als Maurice weer terug is zegt de Duitse soldaat dat de papieren vals zijn. De pastoor komt dan langs en wordt na 3 dagen ontvangen (het is namelijk super druk). De Duitsers laten Joseph en Maurice vrij, ze willen immers geen problemen met de Franse kerk.

Le retour (de terugkeer)
Joseph en Maurice mogen weer terug naar het kamp. Ze krijgen te horen dat vader bij een razzia is opgepakt, maar dat moeder zich bij vriendin wist te verbergen. In eerste instantie moeten ze naar het huis van Rosette, hun zus, die vlakbij Nice woont. Maar ze hebben ook contact met Albert en die heeft een vriend, die ook vlak bij Nice woont, waar ze wel naar toe kunnen. Ze nemen de trein naar die vriend en daar ontmoeten ze ook verzetsmensen. Op 8 juli 1944 verliezen de Duitsers en de Fransen en Amerikanen nemen Nice in.
Eind augustus 1944 is ook Parijs bevrijd. Joseph en Maurice gaan terug naar Parijs. Ze zien hun broers en moeder, maar vader is helaas in het kamp omgekomen.

(Op het moment dat Joseph deze autobiografie schreef was hij 42)