Titelverklaring 

No et moi, No en ik.

Het verhaal gaat over No en Lou. De titel geeft ook aan op welke manier het verhaal verteld wordt, namelijk vanuit het perspectief van Lou.

Over de schrijfster

Delphine de Vigan is geboren op 1 maart 1966 in Boulogne-Billancourt, Frankrijk.

Ze bracht haar eerste boek, Jours sans faim, uit onder het pseudoniem Louis Delvig. Delvig is, volgens mij, een combinatie van de eerste 3 letters van haar voor- en achternaam. Veel van Delphine’s boeken zijn autobiografisch. Zo gaat haar eerste boek over haar strijd tegen anorexia en haar tweede boek over haar drie vroegere liefdesavonturen.

Bibliografie:

• Jours sans faim, 2001, als Lou Delvig
• Les Jolis Garçons, 2005
• Un soir de décembre, 2005
• No et moi, 2007
• Sous le manteau, 2008
• Les Heures souterraines, 2009
• Rien ne s'oppose à la nuit, 2011
• Tu seras mon fils (2011)

Thema

Vriendschap

Vriendschap is een belangrijk thema in dit boek. No en Lou vinden het erg belangrijk dat ze bij elkaar zijn en denken dat ze overal doorheen kunnen komen zolang ze samen zijn. Ze zijn echte vriendinnen geworden maar door hun achtergronden en verschillen is er een groot gat tussen hun werelden. Hierdoor is het moeilijk om hun levens en vriendschap tot een succes te maken.

Motieven

Verdriet

Het verdriet dat de mensen in dit boek te verwerken krijgen zorgt voor veel problemen binnen de gezinnen. Lou heeft haar zusje verloren en daardoor doet haar moeder niets meer. No is afgewezen door haar moeder en door iedereen om haar heen en stelt zich daardoor hard op. Lucas is alleen omdat zijn vader vertrokken is en zijn moeder liever bij haar nieuwe vriend woont.

Sociale problemen

Dit thema heeft te maken met de ongelijkheid in de wereld die in dit boek sterk naar voren komt. Er worden twee werelden beschreven die, volgens Lou, niet in elkaar kunnen overlopen en niets met elkaar te maken kunnen hebben.

Afwijzing

Veel van de personages uit het boek zijn afgewezen. Lou wordt gepest, No is niet gewenst, Lucas woont alleen. Deze zaken zijn basis voor de manier waarop de personages leven en zijn. Vooral bij No is dit het geval.

Puberteit

Veel van Lou’s acties hebben te maken met haar leeftijd. Het constante nadenken over van alles en zich ondertussen zorgen maken over welke kant je je tong op moet draaien tijdens het tongzoenen.

Personages

Lou Bertignac

Lou is een meisje van 13 dat zich suf piekert over van alles. Ze is lief en nog jong en wil graag de wereld verbeteren. Ondertussen piekert ze ook over dingen die voor de meisjes uit haar klas al heel gewoon zijn. Bijvoorbeeld hoe je moet zoenen. Naarmate de tijd verstrijkt leert Lou meer over de wereld en hoe dingen zijn. Ze heeft al veel meegemaakt en is in sommige opzichten juist heel volwassen voor haar leeftijd.

Het boek wordt verteld vanuit Lou’s perspectief. Zij is het hoofdpersonage van dit boek.

Nora

No was al niet gewild toen ze geboren werd en dat heeft veel invloed op haar gehad. Ze leeft al jaren op straat en heeft haar eigen manier van leven ontwikkeld. Het is voor haar bijna onmogelijk om niet terug te vallen in haar oude levenswijze als ze daar even uit is geweest. Dat is wat ze kent, ze bouwt een harnas om zichzelf heen om haar te beschermen. No is diep van binnen aardig en lief maar ze is gehard door de wereld.

Moeder van Lou

De moeder van Lou is een lieve vrouw die zo gebroken is door het verdriet van haar overleden dochter dat ze niet meer weet hoe ze zich moet gedragen. Ze is hierdoor een tijdje depressief geweest en heeft Lou verwaarloosd, ook doet ze niks meer qua huishouden en persoonlijke verzorging. Ze kan haar liefde niet uiten. Als No op de proppen komt heeft ze weer wat voor handen en begint ze zich weer mooi aan te kleden en op te maken en ze begint weer dingen in het huis te doen. Aan het einde van het verhaal uit ze haar liefde voor Lou door te laten zien hoe bezorgd ze om haar was en geeft haar, tot verrassing van Lou, een stevige knuffel.

Vader van Lou

De vader van Lou houdt het gezin draaiende. Hoewel hij ook verdriet heeft over de omstandigheden probeert hij de vrolijkheid te bewaren en sommige dingen weg te stoppen om het gezin draaiende te houden. Ook wordt hij er gelukkiger van als zijn vrouw zich weer gaat opmaken en aankleden. Hij houdt heel veel van Lou.

Plaats en tijd van het boek

Het verhaal speelt zich af in Parijs, Frankrijk.

In het boek staat dat het zich afspeelt in de periode Mei 2006-Maart 2007.

Mening

Er zijn veel dingen in dit boek die ik zelf anders zou doen. Ik zou niet zoveel drank voor No kopen en ik zou haar niet zo snel in huis nemen. Ik vind het ook apart dat Lou’s ouders er mee akkoord zijn gegaan om Lou in huis te nemen.

Ik vond het moeilijk om No aardig te vinden. Ze heeft soms een erg overdreven manier van doen, ik denk niet dat ik vrienden met haar zou zijn geworden. Ik denk dat Lou haar juist leuk vindt vanwege haar overdreven manier van doen, ter compensatie voor haar depressieve moeder.

Samenvatting

Lou is een meisje van 13 met een IQ van 160. Ze heeft twee klassen overgeslagen en is dan ook de jongste en kleinste van de klas. Als de klas de opdracht krijgt een spreekbeurt te geven, wil Lou haar spreekbeurt over daklozen doen. Op het station ontmoet ze No, een dakloos meisje dat ongeveer vijf jaar ouder is dan zijzelf. Lou wil haar graag interviewen voor haar spreekbeurt. Zo vaak als ze kan spreekt Lou af met No

om met haar te praten over haar leven en haar verleden. Ze gaan dan samen naar een café waar No dan veel drinkt en Lou betaalt. Geleidelijk leert Lou steeds meer over het heftige leven van No. Thuis heeft Lou het ook niet makkelijk, haar moeder heeft last van een depressie sinds haar zusje aan wiegendood is gestorven. Hierdoor doet haar moeder de hele dag niets anders dan tv kijken, ze merkt het zelfs niet als Lou een paar uur later thuis komt. Als Lou op een dag No opzoekt gaat het heel slecht met haar. Lou bedenkt hierom een plan om No bij haar in te laten wonen. Haar ouders stemmen uiteindelijk in.

Het gaat steeds beter met No, ze vindt zelfs een baan. Deze baan wordt steeds zwaarder voor No, ze valt terug in haar oude patroon van drinken en pillen slikken. Lou’s vader besluit dat dit niet langer door kan gaan zo en stuurt No het huis uit. Lou wilt No niet alleen op straat laten en brengt haar naar Lucas. Lucas is een jongen uit haar klas waarmee ze bevriend is. Lucas woont alleen, zijn vader is naar Brazilië vertrokken en zijn moeder woont bij haar vriend. Voor een tijdje gaat het goed. No vertelt over haar tijd in het internaat, ze had toen een relatie met Loïc. Loïc is verhuisd naar Ierland. No spaart om naar hem toe te kunnen gaan.

Het gaat weer steeds slechter met No. Lou krijgt ruzie thuis en zegt dat haar moeder niet van haar houdt, ze rent weg en gaat naar Lucas. Als ze daar komt hoort ze dat Lucas’ moeder heeft gebeld, ze is gebeld door de conciërge en komt op bezoek. Ze mag niet weten dat No in het huis woont en dus moet No weg. Lou besluit om met No mee te gaan naar Ierland om Loïc op te zoeken.

Als ze op het station zijn gaat No even weg, ze komt niet meer terug.

Lou rent terug naar huis. Als ze thuis komt doet haar moeder de deur open en knuffelt ze Lou.