L’enfant dans le placard door Othilie Bailly

Titel: Morgen mag ik uit de kast
oorspronkelijke titel ; l’enfant dans le placard
Auteur: Othilie bailly
Uitgeverij: Editions de Rocher, Monaco 1989 Samenvatting: Het boek word verteld in dagboekvorm. Het gaat over Jantje. Jantje is een jongetje van 5 jaar, dat bij zijn moeder en haar vriend paul woont. Zijn moeder word in het boek mama genoemd en Paul word meestal zijn papa die zijn papa niet is genoemd. Op een dag heeft Jantje in bed geplast, Paul heeft er nu genoeg van en sluit Jantje op in een kast. In deze kast ligt een matras, er staat een pot en Jantjes beer Maarten ligt erin. In de kast is het erg donker, en Jantje weet niet hoelang hij in de kast moet blijven. Jantje krijgt 1 keer per dag een glas water en wat droog brood, en soms een beetje soep. Jantje vraagt iedere dag aan mama wanneer hij uit de kast mag. Mama belooft het iedere dag aan Paul te vragen, maar alleen als hij stil is en gehoorzaamt. Dit doet Jantje daarom, en elke dag als Paul thuiskomt is Jantje muisstil in de hoop dat hij uit de kast mag. Dit gebeurt nooit. Soms vergeet Paul de sleutel van de kast mee te nemen, en mama laat Jantje dan heel even uit de kast. Hij krijgt dan een boterham met jam en hij wordt gewassen. Als hij uit de kast is geniet hij van alles wat hij ziet en ruikt. Maar dat duurt meestal maar een half uurtje. Zelfs op zijn verjaardag mag hij stiekem heel even uit de kast. In bed plassen doet hij allang niet meer, want hij moet immers gehoorzamen. Maar het helpt niets, Jantje mag nog steeds niet uit de kast. Hij hoort s’nachts dat Paul mama slaat en schopt. Hij wil mama dan helpen maar hij kan niet uit de kast. Of hij wil schreeuwen, maar dat mag niet want dan mag hij nooit meer uit de kast zei mama. Op een dag als Jantje eventjes uit de kast mag vertelt mama dat hij een broertje of zusje krijgt. En als hij goed gehoorzaamt dat hij dan uit de kast mag. Dan is het zover, Jantje heeft een zusje gekregen. Noelle heet ze. Maar Jantje mag niet uit de kast. Integendeel. Alle aandacht gaat nu naar Noelle. Tegen iedereen die aan mama en Paul vraagt waar Jantje is zegt Mama dat hij bij zijn peetmoeder op de boerderij is. Oma gelooft dit niet, maar Paul scheld haar uit zodat ze maar weer weggaat. Op een dag als Mama en Paul weg zijn hoort Jantje zijn babyzusje huilen. Hij schreeuwt om mama, maar er komt bijna geen geluid uit zijn mond. Hij draait aan de deurkruk van de kast. Mama is vergeten hem op slot te doen, toen ze gister na een week zijn potje heeft verschoont. Jantje stapt uit de kast en kruipt (lopen gaat niet meer) naar zijn kamertje, dat nu de babykamer is. Daar staat de wieg, Jantje kan Noelle zien. Ze is prachtig. Hij wil zichzelf aan de wieg omhoog trekken. Maar dan valt hij om met de wieg met Noelle erin. Als Paul thuiskomt schopt en slaat hij Jantje en duwt hem weer in de kast. Jantje moet huilen van de pijn, maar hij mag geen geluid maken want dan zal Paul hem nog meer pijn doen. Als Mama thuiskomt slaat Paul haar ook. En hij zegt dat Jantje Noelle wilde wurgen. Mama laat Jantje nu ook nooit meer uit de kast, omdat ze bang is voor Paul. Als Jantje 10 maanden in de kast heeft gezeten vind oma dat er iets niet klopt. Jantje kan nooit 10 maanden bij zijn peetmoeder zijn. Hij moet ook naar school. Ze gaat steeds naar Jantjes huis toe, en Paul en Mama zeggen dat ze weer weg moet gaan. Oma schakelt de politie in. Dan komt er een maatschappelijk werkster langs. Jantje hoort Mama en Paul met een mevrouw praten, maar hij zegt niets want dan mag hij niet uit de kast. Mama en Paul moeten het adres opgeven waar Jantje verblijft. Mama zegt dat ze het niet weet, en dus komen er die middag 4 politieagenten met een huiszoekingsbevel bij Jantje thuis. Ze doorzoeken het hele huis, en vragen dan om de sleutel van de kast. Paul zegt dat die weg is, maar dan geeft hij hem toch. Een agent maakt de deur van de kast open, en er komt een walg van stank naar buiten. Achter in de kast op het matras zit Jantje met maarten in zijn armen. Hij heeft zijn ogen dicht alsof hij niet meer leeft. Als hij zijn oogjes opent doen ze pijn van het licht. Als hij oma ziet staan zegt hij: oma we gaan met maarten naar het park. Dit waren ook de laatste woorden van het boek….. De reden waarom ik dit boek heb gekozen is: Dit boek gaat over kindermishandeling. Jantje word door zijn moeder en stiefvader opgesloten in een kast. Ondanks dit houd hij nog steeds van zijn moeder. Voor een kind van 5 jaar is het al een hele schok als de ouders gaan scheiden. Als er dan ook nog eens een “nieuwe” vader komt is dat weer een hele schok. In de meeste gevallen is de ‘nieuwe’ vader ook een echte nieuwe vader, die het kind een goede opvoeding geeft, en die voor een normale gezinssituatie zorgt. In dit geval is het andersom. De nieuwe vader haat het kind, en wil alleen de moeder. In dit geval heeft hij zo’n macht dat de moeder meedoet met de mishandeling. Jantje zal waarschijnlijk een behoorlijk trauma aan dit gebeuren overhouden. En hij komt ook nog eens bij andere mensen te wonen. Als hij weer naar school kan, zal hij daarom ook anders zijn dan andere kinderen. Het is te hopen dat de school waar jantje op komt goed weet om te gaan met dit geval, zodat hij toch nog kan genieten van zijn jeugd.