L'étranger door Albert Camus

Titel: L’étranger
Auteur: Albert Camus
Genre: Filosofische Roman
Uitgever: Reimpr., Parijs; Gallimard 1983, 189 blz. Eerste druk: 1942

Waarom ik dit boek gekozen heb: Ik heb dit boek gekozen omdat een Canadese vriendin van mijn ouders erg enthousiast was over dit boek. Door haar enthousiasme ben ik gekomen tot de keuze van dit boek.

(Hoofd)personages: -Meursault: Hij is de hoofdpersoon van het verhaal. Hij is een kantoorbediende in een scheepvaartbedrijf. Het is de persoon waar het verhaal om draait en vanuit zijn ogen is het verhaal geschreven. Het is een vriendelijke jongen die goed kan luisteren en gemakkelijk vrienden maakt. Hij is eerlijk en dat werkt niet altijd in zijn voordeel. Hij is echter vervreemd van alles om hem heen, hij beleeft alles op een zekere afstand. Bijv. De moord die hij pleegt. Die komt tot stand door een samenloop van omstandigheden en door de hitte van de zon. Een goed voorbeeld van dat Meursault ‘afwezig’ was en de moord niet ziet als een opzettelijke daad waarbij hij psychisch betrokken was. -Marie Cordona: Zij is de vriendin van Meursault. Hij vraagt haar de dag na de begrafenis van zijn moeder al mee uit. Ze blijft van hem houden als hij in de gevangenis zit en wil met hem trouwen. -Raymond: Een vriend van Meursault, tevens ook zijn buurman. Een ruige kerel die niet afgeschrikt wordt door een vechtpartij. Hij beschouwt de daad van Meursault als een goede omdat hijzelf ruzie had met het slachtoffer en blijft Meursault tijdens zijn proces bijstaan. -Advocaat van Meursault: Deze man heeft groot onbegrip voor de daad van Meursault, maar probeert hem alsnog te verdedigen. Helaas is hij niet zo getalenteerd als de openbare aanklager. Openbare aanklager: Een man die Meursault haat om zijn daad. Hij zet dan ook alles op alles om Meursault te veroordelen en de rechter en de jury te overtuigen van Meursault’s schuld. Mr. Thomas Perez: Een oude man die in het asiel waar Meursault’s moeder in zat goed bevriend was geraakt met haar. Masson: Een vriend van Raymond
Emmanuel en Celeste: vrienden van Meursault

Vertellersperspectief: De verteller is Meursault. Als een boek in de ik-vorm is geschreven is wat er verteld wordt nooit helemaal betrouwbaar omdat het verhaal maar van een kant wordt bekeken. In dit geval door de onschuldige, beetje naïeve maar wel eerlijke ogen van Meursault.

Plaats van handeling: Het verhaal speelt zich in Algiers af. Het is goed te merken door de strenge normen en waarden die gehanteerd worden en omdat de zon zo’n belangrijke rol speelt in het verhaal.

Tijd van handeling: Waarschijnlijk rond 1940. Het boek is rond die tijd geschreven dus het verhaal zal zich ook wel in die tijd hebben afgespeeld.

Stroming: Het verhaal is absurdistisch. Camus was een filosofisch schrijver. Het absurdisme kwam veel voor in literatuur en toneelstukken in de jaren veertig en vijftig. Er zijn een aantal algemene dingen te zeggen over het absurdisme: een absurdistisch verhaal heeft geen logisch plot of personages in traditionele zin. De personages heebben geen motivatie voor hun handelen. Een manier om de zinloosheid van het bestaan te benadrukken. De afwezigheid van het plot benadrukt de herhalingen van het bestaan. Absurdistische werken stellen de toestand van de mensheid niet ter discussie maar laten die gewoon op zijn ergst zien.

Thema: Het thema van het verhaal is dat alles wat een mens doet, terugkeert naar die persoon. Ergens heeft het verhaal iets consequentialistisch; de gevolgen van je handelingen accepteren. Het hele verhaal door lijkt het alsof Meursault verdoofd is. Dit is het absurdistische in het verhaal. Meursault doet dingen die nuchter, rationeel denkend mens niet zomaar zou doen. Het lijkt alsof niets hem raakt. De dood van zijn moeder niet en ook de moord die hij pleegt waar hij zijn hand niet voor om draait. Ook als hij ondervraagd wordt waarom hij de moord heeft gepleegd, blijft hij volkomen rustig, niet in het minst bewogen door emoties.

Titelverklaring De titel slaat op Meursault. Hij is de vreemdeling die nooit menselijke gevoelens heeft gehad. Hij is ongevoelig en onverschillig en hij is altijd de vreemdeling gebleven op het gebied van emoties. Hij heeft nog nooit van iemand gehouden. Hij is vervreemd van de mensheid.

Samenvatting verhaal: Het verhaal begint met de dood van Meursault’s moeder. Hij is dan op weg naar haar asiel/inrichting waar ze zal worden begraven. Meursault laat absoluut geen emoties zien bij de begrafenis. Dit vinden de baas van de inrichting en Thomas Perez, een vriend van Meursault’s moeder, erg opmerkelijk. Meursault gaat verder met zijn leven en zelfs de dag na de begrafenis van zijn moeder vraagt hij een meisje van zijn werk, Marie Cardona, mee uit. Meursault raakt op een dag aan de praat met Raymond, een buurman, wie hij helpt een brief te schrijven aan zijn ex-maîtresse. Als zij reageert op de brief, slaat Raymond haar in elkaar. De broer van de vrouw wil zich wreken op Raymond. Meursault en Marie worden uitgenodigd om naar een strandhuisje van een vriend van Raymond te komen. Wanneer Meursault, Raymond en een paar vrienden van Raymond een strandwandeling maken, komen ze een groepje Arabieren tegen, waaronder de broer van Raymond’s ex-maîtresse. Ze raken in een gevecht en Raymond wordt verwond. Als Raymond weg is om verzorgd te worden, gaat Meursault alleen terug met de revolver van Raymond. Hij komt een van de Arabieren weer tegen. Door de felle zon en de hitte en het plotseling trekken van een mes door de Arabier, schiet Meursault de Arabier in een opwelling neer. Meursault wordt gearresteerd en er volgen een aantal rechtzittingen waarbij al snel duidelijk wordt dat de ongevoeligheid van Meursault erg in zijn nadeel werkt. Ook het beginnen van een relatie op de dag na de begrafenis van zijn moeder, zijn ongeloof in God veroorzaken dat hij totaal niet begrepen wordt. Na een paar wanhopige pogingen van zijn advocaat om Meursault alsnog vrij te pleiten, wordt Meursault tot de guillotine veroordeeld. Iemand die zo ongevoelig is, een moord pleegt, niet om zijn moeder huilt en niet om God geeft, moet dood, vonden de rechter en de jury.

Beoordeling: Een bijzonder boek is het wel, L’étranger, maar niet echt een boek dat ik iemand ander zou aanraden. Het is heel knap geschreven en Camus weet de vage ongevoelige, onverschillige psyche van Meursault goed over te brengen, maar juist dat vind ik storend. Ik kan er niet tegen dat Meursault door niets bewogen wordt, het is mij iets te absurdistisch, hoewel het toch de realiteit zou kunnen zijn. Het is ergens wel mogelijk om zo immuun te zijn geworden voor alle emoties omdat je bijvoorbeeld al heel veel hebt meegemaakt, dat je op een gegeven moment helemaal nergens meer op kunt reageren. De filosofie achter het verhaal was vrij moeilijk te begrijpen, hoewel het Frans zelf niet ingewikkeld was. Op zich vond ik hoe Meursault’s hoofd in elkaar zat wel heel interessant om te lezen en dat hij gewoon droog als verklaring voor de moord op de Arabier verklaart dat hij verdoofd was door de zon en dat het niet per se zijn bedoeling was om te doden. Het doel van het absurdisme begrijp ik nog niet helemaal. Ik had bedacht dat het waarschijnlijk een satire was op de samenleving. Dat men niet mensen accepteert die anders zijn, dat er zoveel moraliteit is en zoveel normen en waarden zijn dat iedereen die daar vanaf wijkt, wordt veroordeeld. In dat opzicht begrijp ik wel dat absurdisten de zinloosheid van het bestaan benadrukken.