Personages

In het verhaal Le Petit Prince zijn er twee hoofdpersonen. Dit zijn: de kleine prins en Antoine.

De kleine prins is erg nieuwsgierig. Hij stelt altijd een hoop vragen maar beantwoord er geen. Wel kan je soms de antwoorden uit zijn verhalen halen. Hij vertelde namelijk toen hij op de aarde was zijn hele reisverhaal aan Antoine. Het is een blond jongetje van ongeveer tien jaar. Daarnaast is het prinsje een beetje een dromer. Volgens hem begrijpen volwassen kinderen niet omdat ze geen fantasie hebben en veel te serieus zijn. Desalniettemin probeert hij hen wel te begrijpen. De kleine prins komt over het algemeen over als een vrolijk en pienter jongetje. 

Antoine is een piloot. Hij was gecrasht in de Sahara met zijn vliegtuig. Antoine vond tekenen vroeger leuk. Hij maakte een boa die een olifant opslokte alleen dachten de volwassenen dat hij een hoed tekende. Er werd tegen hem gezegd dat hij moest stoppen met tekenen en aardrijkskunde moest gaan leren. Dat kwam goed van pas toen hij piloot werd. Antoine doet zelf niet heel veel in het verhaal maar is de luisteraar van de kleine prins’ zijn verhaal. Hij doet zijn best zich zo goed mogelijk in hem te verplaatsen om hem te begrijpen. De piloot is erg behaaglijk en sentimenteel. Ze zijn vrienden geworden.

Verder heb je ook nog de roos, die op de planeet van het prinsje woont en de vos, die de prins helpt zijn weg naar huis te vinden. Alle andere personages zijn wel belangrijk maar spelen lang niet zo een grote rol als deze twee. Hij ontmoet op elke planeet één iemand. De hoofdpersonen ontwikkelen zich door het verhaal heen.

Fragment

Ik heb een zin die mij erg aansprak. Natuurlijk vind ik de zin waarin hij zegt dat het wezenlijke niet met de ogen te zien is maar met je hart ook heel mooi maar er is er nog één waar wat mij betreft een grote waarheid in verschuild. 

Dat is namelijk deze zin: ‘Ce qui embellit le désert, c'est qu'il cache un puits quelque part.’ Deze zin naar het Nederlands vertaald is: ‘Wat de woestijn zo mooi maakt, is het feit dat hij ergens een waterput verschuilt.’ De schoonheid van de woestijn is niet makkelijk te vinden maar hij is er wel. Op het eerste gezicht misschien niet maar als je langer gaat kijken en nadenken dan zie je het. Ik vind dat dit ook toepasselijk is in het dagelijks leven. De mooie dingen zitten namelijk in kleine dingen die je waarschijnlijk niet merkt op het eerste gezicht maar naarmate de tijd verstrijkt wel.

Achtergrond

Het verhaal van Le Petit Prince wordt door de ik-verteller Antoine verteld. Antoine, de piloot, vertelt over het verhaal dat het prinsje hem verteld had over zijn reis naar de aarde. Je leest vanuit zijn ogen het verhaal.

In het boek Le Petit Prince wordt er gebruikt gemaakt van een indirecte schrijfstijl. Antoine vertelt namelijk wat het prinsje hem allemaal verteld heeft. Er worden wel citaten gebruikt van de prins. Het boek wordt informeel verteld. Er zit helemaal niets zakelijks aan, wat het ook wat meer een kinderboek maakt. Verder gaat hij soms wat meer in detail ergens over praten. Dat doet hij bijvoorbeeld als hij het over het prinsje heeft. Het zijn namelijk goede maatjes geworden. Daarnaast is het een poëtisch verhaal. Er worden allemaal wijsheden in verteld. Dat maakt het dan juist weer interessanter voor de jeugd en de volwassenen.

De thema’s van het boek zijn: opgroeien, inspanning, avontuur. Ook is het prinsje erg nieuwsgierig. Dat zie je eigenlijk het hele boek door. Verder is het belangrijk dat je verder moet kijken dan de buitenkant om de echte waarheid en betekenis van iets te vinden. De vos had namelijk gezegd dat je met je hart moet kijken. Helaas doen volwassenen dat niet vaak vond het prinsje.

De titel Le Petit Prince past heel goed bij het boek als je het mij vraagt. Het boek gaat namelijk over de verhalen die het kleine prinsje aan Antoine heeft verteld. Hierin speelt Antoine geen grote rol vandaar denk ik de keuze Le Petit Prince. 

Wat vind ik er van?

Ik verwachtte dat het een ietwat kinderlijk boek zou zijn. Ook dacht ik dat het super lang zou duren voordat ik het boek uit had en dat ik er helemaal niks van zou kunnen begrijpen.  Het kinderlijke dacht ik omdat het een erg fantasierijk verhaal is, een soort sprookje dus. Daarnaast dacht ik nog niet op hetzelfde niveau met mijn Frans te liggen er er daarom heel lang over zou doen en het niet zou kunnen begrijpen. Uiteindelijk vond ik het wel fijn dat het een wat simpeler boek was, want daardoor kon ik het verhaal wel begrijpen en ik deed er zeker niet zo lang over als dat ik verwacht had. 

Het boek heeft mij geleerd dat je met je hart moet kijken en niet alleen met je ogen. Daarnaast dat er in alles iets moois verschuilt zit. Net zoals de waterput in de woestijn. Ook is dit goed geweest voor mijn Frans en merk ik dat ik veel vaker als ik iets zeg, het naar het Frans ga vertalen. De hoofdpersonen zijn erg aangenaam. Ze geven om elkaar en anderen en dat is fijn. Ik vind het leuk dat ze in de Sahara zijn maar dat je eigenlijk het idee hebt dat je op heel veel plaatsen geweest bent. De prins vertelt namelijk over zijn reisverhaal. Je merkt er niets van dat  het zo lang geleden geschreven is. Dat komt misschien ook omdat het een fantasieverhaal is. Toen ik het boek las kreeg ik een vermakelijk en leergierig gevoel. Dat komt omdat het boek vol wijsheden en leuke ervaringen van het kleine prinsje zit. Bijvoorbeeld toen de vos hem leerde dat zijn roos belangrijk voor hem was vanwege wat ze samen doorgemaakt hebben en dat ze ‘tam’ zijn. 

Het boek heeft mij geleerd dat je met je hart moet kijken en niet alleen met je ogen. Daarnaast dat er in alles iets moois verschuilt zit. Net zoals de waterput in de woestijn. Ook is dit goed geweest voor mijn Frans en merk ik dat ik veel vaker als ik iets zeg, het naar het Frans ga vertalen. De hoofdpersonen zijn erg aangenaam. Ze geven om elkaar en anderen en dat is fijn. Ik vind het leuk dat ze in de Sahara zijn maar dat je eigenlijk het idee hebt dat je op heel veel plaatsen geweest bent. De prins vertelt namelijk over zijn reisverhaal. Je merkt er niets van dat  het zo lang geleden geschreven is. Dat komt misschien ook omdat het een fantasieverhaal is. Toen ik het boek las kreeg ik een vermakelijk en leergierig gevoel. Dat komt omdat het boek vol wijsheden en leuke ervaringen van het kleine prinsje zit. Bijvoorbeeld toen de vos hem leerde dat zijn roos belangrijk voor hem was vanwege wat ze samen doorgemaakt hebben en dat ze ‘tam’ zijn.