La peste door Albert Camus

1.Zakelijke Gegevens Titel: La Peste
Auteur: Albert Camus
Uitgever: Bezige Bij Amsterdam
Jaar van uitgave: 1942
Jaar van druk: 1970
Aantal pagina’s: 223
Genre: tragische, filosofische roman

2.Eerste reactie Keuze: Albert Camus is een goede schrijver en omdat mijn ouders dit boek ook zelf hebben heb ik besloten het te gaan lezen. Inhoud: Het boek is vrij aardig hoewel sommige personages me niet bevallen.

3.Verdieping Samenvatting: Dr. Bernard Rieux is een dokter in Oran, een kleine handelsstad aan de Algierse kust gelegen. Zijn vrouw verlaat de stad en trekt naar de bergen omdat ze een zwakke gezondheid heeft. Normaal gezien zijn er altijd veel ratten in Oran maar als ze sterven aan een onbekende oorzaak weet de bevolking niet wat ze eraan moeten doen. Jean Tarrou, een reiziger, zegt dat het de pest is omdat er een soortgelijk geval is in een naburig dorp. Na een tijd gaan de mensen ook dood maar de gemeente wil geen maatregelen treffen. De situatie verergert en de stad wordt gesloten. Niemand kan de stad nog in of uit. De mensen zijn benieuwd naar wat er gaat gebeuren; angst voor de ziekte hebben ze nog niet. Raymond Rambert, de journalist, is ook nieuwsgierig; hij gelooft dat omdat hij geen inwoner van Oran is, hij een liefhebbende vrouw heeft en omdat hij bij haar wil zijn hij niet voorbestemd is om ziek en dood te gaan in Oran. Hij gaat naar Rieux en vraagt of hij een gezondheidsverklaring kan krijgen. Rieux begrijpt zijn situatie maar er zijn meerdere mensen met dezelfde problemen (hijzelf ook) En die kan hij ook niet helpen omdat het niet vast te stellen is of iemand besmet is of niet. Rieux is een dokter maar geen mirakelmens en legt zich min of meer bij de situatie neer. Meer en meer mensen sterven en niemand weet wie de volgende is. Het leven verandert; men moet voorzorgsmaatregelen nemen zoals isolatie van mogelijk besmette mensen. Wanneer Rambert uiteindelijk de stad mag verlaten besluit hij bij zijn vrienden te blijven en voor de zieken te zorgen. Hij doet dit omdat Rieux het ook zonder vrouw moet stellen. Cottard, een misdadiger die bang is dat men hem oppakt na de epidemie probeert zelfmoord te plegen, maar dat lukt niet. Hij is geen goede man en is blij omdat de mensen zijn misdaden vergeten zijn en ook zij slechte tijden beleven. Het jaar daarop verdwijnt de pest door een serum van dr.Castel (oude dokter). De ratten komen terug en in korte tijd zijn de mensen de ziekte vergeten en gaan door met hun leven. Ondertussen wordt Cottard gek en later opgepakt. Tarrou gaat dood en maakt zo een eind aan de vriendschap met Rieux. Rambert ontmoet de jonge vrouw en betuigt haar zijn liefde. Rieux staat alleen omdat zijn vrouw gestorven is tijdens haar verblijf in de bergen. Uiteindelijk begrijpt hij dat de bacil die de ziekte (symbool voor al het slechte in de wereld) veroorzaakt heeft niet doodgaat en nooit zal verdwijnen.

Perspectief: Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van de alwetende toeschouwer. Iemand die het van dichtbij heeft meegemaakt maar geen rol in het geheel speelt. Schrijfstijl: Epiek. De ruimte: Oran, een klein havenstadje te Algerije. Het verhaal speelt zich rond 1947 af, van 16 april tot
in februari het daaropvolgende jaar. Flashbacks: af en toe vertellen de hoofdrolspelers over vroeger, hun herinneringen. De Verhaalfiguren: - Dr. Bernard Rieux: is een dokter in Oran, hij is sociaal, vriendelijk, rechtvaardig en heeft een gezond verstand. -Jean Tarrou: een eigenaardige jonge man die tijdens de epidemie groepen vrijwilligers verzamelt. Hij is sociaal, intelligent en goed. -Grand: een eenvoudig ambtenaartje die tevergeefs probeert een meesterstuk te schrijven. In het verhaal onderneemt hij verschillende pogingen maar zonder succes. Hij is zeer dienstbaar. -Raymond Rambert: een journalist die bij toeval in de stad verzeild raakt. Hij is egoistisch maar na verloop van tijd veranderd hij. -Dr.Castel: een oude dokter die het reddende serum uitvindt. Hij is aardig, intelligent,... -Pater Paneloux: hij vond dat de pest een straffe gods was maar verandert zijn mening nadat hij een kind ziet doodgaan. Hij is streng, bekrompen maar dit verandert. -Cottard: een misdadiger. Hij is bang dat hij wordt opgepakt. Op het einde wordt hij gek en schiet hij op honden en uiteindelijk wordt hij opgepakt door de politie. -Rechter Othon: een harde, medogenloze man die onaardig was tegen zijn omgeving. Als zijn zoontje op sterven ligt verandert zijn houding. Situatie: in een klein stadje breekt een dodelijke ziekte uit, de bevolking kan niet vluchten en wachten hun lot gelaten af. Vertelwijze: Het verhaal wordt verteld door een alleswetend persoon. Je ziet het door zijn ogen. Hij had echter geen invloed op het verhaal(geen rol). Thematiek: pijn, dood, het kwaad in het algemeen, menselijke reacties op de situatie… Informatie over de schrijver: Albert Camus is geboren in Mondovi, Algerije op 7 november 1913. Gestorven in Chapelle-Champigny op 4 januari 1960. Hij schreef romans en toneelstukken, was essayist en filosoof. Zijn jeugd was pover; een armoedig gezin, geen vader… . Door ziekte(tuberculose) en financiële onmogelijkheden werd zijn geestelijke vorming geremd. Tijdens WO II nam hij deel aan het verzet(hoofdredacteur van het blad Combat). Na 1947 hield hij hiermee op en wijdde zich volledig aan de letterkunde en filosofie. In 1957 kreeg hij de Nobelprijs omdat hij de menselijke problemen zo goed in zijn boeken heeft weergegeven. Zijn stijl is klassiek en sober met elementen van het Afrikaanse landschap, de verscheurdheid van zijn geboorteland en zijn existentialistische ideeën perspectief is vanuit het denken waaruit motieven zoals absurditeit, solidariteit, geluk gerechtigheid uit voortkomen. Andere werken van hem zijn L\'Etranger (1942), La Chute (1956), Caligula… . Plaats in de literatuurgeschiedenis: Het verhaal is geschreven in 1942 ;een onzekere woelige tijd waarin de Duitsers overheersen. La peste staat voor het kwaad in de mens en in zijn omgeving.

4.Beoordeling Het was een vrij aardig boek maar niet iets waar ik enthousiast over kan zijn. Sommige personages waren zeer onaangenaam, verbitterd en eenzaam. De schrijfstijl was makkelijk te volgen. Er kwamen niet veel moeilijke woorden in voor maar het is toch wel saai. Er komt nauwelijks actie in voor; de mensen wachten alleen maar op iets dat komen gaat maar op het einde pas ‘aankomt’. Sommige typeringen van mensen waren wel leuk, denk aan de meedogenloze rechter, de geniepige misdadiger en het ambtenaartje dat tevergeefs iets beters probeert te worden. Het boek is naar mijn mening geen aanrader omdat het te lang, te saai en te te is.