The wonderful story of Henry Sugar door Roald Dahl

Boekverslag van 'De zwaan' en 'De jongen die met dieren praatte', twee verhalen uit 'Het wonderlijke verhaal van Hendrik Meier'.

De zwaan

1. Titelbeschrijving.

De titel slaat op de zwaan die Peter laat ontsnappen.

2. Hoofdpersonen (innerlijk + uiterlijk).

De hoofdpersonen zijn: Arie, Raymond, Peter Walters en de zwaan.
Arie was een jongen die erg geweldig is opgegroeid en daardoor was hij een bijzonder agressieve jongen geworden. Hij was jarig en had een geweer gekregen voor zijn verjaardag. Hij was een dikke bul van een jongen, precies vandaag vijftien jaar oud geworden. Hij had kleine spleetoogjes vlak naast elkaar boven zijn neus. Zijn mond was slap met van die nattige lippen. De beste vriend van Arie was Raymond.

Raymond was ook groot voor zijn leeftijd. Maar zo zwaar en bonkig als Arie was, zo lang, mager en pezig was Raymond.

Peter Walters beschouwden ze als hun grootste vijand. De twee jongens konden hem niet uitstaan omdat hij bijna alles was wat zij niet waren. Hij was klein en smalletjes. Hij had sproeten en droeg een bril met dikke glazen. Hij was een geweldige leerling en al was hij nog maar dertien jaar, toch zat hij in een hogere klas. Hij was dol op muziek en kon goed piano spelen. In sport was hij slecht. Hij was rustig en beleefd. Zijn kleren, hoe versleten en gestopt ze ook waren, waren altijd schoon.

De zwaan komt maar een kort stukje in het verhaal voor, maar is toch heel belangrijk. Zonder de afgeschoten zwaan, kon Peter Walters niet ontsnappen van de twee jongens.

3. Waar en wanneer?

Het is ergens 's ochtends in mei. Het speelt zich grotendeels af in een vogelreservaat.

4. Het verhaal/ uittreksel.

Het verhaal gaat over 2 jongens die samen er opuit trekken om op vogels en konijnen te schieten. Dan komen ze een jongetje tegen die hen de les probeert te lezen. Ze nemen hem gevangen en laten hem bijna doodrijden door een trein. Op het eind schieten ze een eend dood en die moet de jongen dan gaan halen. De jongen weigert het eerst te doen maar door marteling doet hij het toch. Dan zien de bullebakken een zwaan, een mooie, grote, witte zwaan. Ze zijn van plan om die ook neer te schieten maar het kleine jongetje dat Peter heet probeert hun te stoppen. Jammer genoeg luisteren ze niet en schieten ze de zwaan dood. De jongen moet hem weer halen. Dit keer ging hij hem wel halen want hij had geen zin om weer gemarteld te worden. Hij haalde de mooie zwaan en hield haar edele lijf vast.
De zwaan zat op een nest met twee kleine zwaantjes. De twee grote jongens vroegen of onder de zwaan wat lag maar Peter verzweeg de twee jonge zwaantjes.
Toen Peter terug kwam barstte hij uit in tranen. Hij zei dat hij het een schoftenstreek vond. De gene met het geweer vroeg of Peter nu het liefst wilde dat de zwaan weer leven was en rondvloog. Natuurlijk wilde Peter dat maar zei dat hij het een stomme vraag vond. Arie, de jongen met het geweer, zei dat hij een tovenaar was en dat hij voor deze ene keer zijn toverkunst wilde laten zien. Peter zei uiteindelijk dat hij dat wel wilde. Arie pakte wat touw en zijn mes. Hij sneed de vleugel van de zwaan en bond er zes touwtjes aan vast. Toen sneed hij de andere vleugel van het dode dier af en bond er ook zes touwtjes aan vast. Hij pakte beide vleugels op en bond ze om Peters armen. Toen begreep de andere jongen, die Raymond heette, ook wat Arie van plan was. Arie had van Peter een zwaan gemaakt! Arie zei dat Peter in een hoge treurwilg moest klimmen en vanuit daar moest opstijgen. De verleiding om even niet bij de twee pestkoppen te zijn was niet te weerstaan. Dus klom hij in de wilg. Hij wilde eerst in de wilg proberen te schuilen en wachten tot ze weg gingen maar al gauw werd hij beschoten door Arie's geweer. Hij besloot toch maar te gaan springen. Hij zakte eerst naar beneden maar toen zag hij een wit licht…
Diezelfde morgen meldden drie andere mensen dat ze een grote witte zwaan hebben zien vliegen. De moeder van Peter keek op het juiste moment uit haar raam toen ze de afwas aan het doen was. Ze zag iets wat gigantisch wit was uit de lucht komen. Ze rende naar buiten en viel op haar knieën naast haar zoon neer en begon te huilen.
Net voordat hij flauw viel zei hij dat hij pijn had aan zijn been. Hij was geraakt toen hij aan het schuilen was in de treurwilg. Zijn moeder zei dat hij bloedde.

5. Bedoeling van de schrijver.

De bedoeling van de schrijver was volgens mij te laten zien dat alles mogelijk is, zolang je maar in jezelf gelooft.

De jongen die met dieren praatte

1. Titelbeschrijving.

De titel van dit verhaal verteld al wat over de hoofdpersoon en zijn bijzondere gave.

2. Hoofdpersoon (innerlijk + uiterlijk).

De hoofdpersoon in dit verhaal is David, de jongen die met dieren kan praten. Het is een jongen van ongeveer 8 à 9 jaar oud die een oude schildpad wil redden. Er wordt niet veel beschreven over het uiterlijk van de jongen. Het is wel duidelijk dat hij gek is op dieren, en dat hij heel wat verschillende dieren heeft.

3. Waar en wanneer?

Het speelt zich ongeveer een jaar geleden af, zo wordt het in het boek beschreven. Het gebeurt allemaal op het eiland Jamaica, vlakbij de zuidkust van de Verenigde Staten.

4. Het verhaal/ uittreksel.

Het verhaal gaat over een jongen die een bijzondere gave heeft, namelijk om met dieren te kunnen praten.
Voor een Jamaicaans hotel wordt een reusachtige schildpad gevangen. De visser die hem heeft gevangen staat er trots bij. Andere mannen staan om hem heen en maken opmerkingen om indruk te maken op hun vrouwen. een
Dan horen ze gegil, een hoog en schril gegil. Een gegil wat door merg en been ging. Ze hoorden de gil nee smeken.
Het gegil kwam van een jongetje wat niet ouder zou zijn geweest dan 8 à 9 jaar. Samen met zijn vader en moeder kwamen ze aanlopen, half lopend, half rennend. Het jongetje smeekte de vissers om de schildpad los te laten en terug in de zee te zetten. De vissers luisterden niet en de jongen wist te ontsnappen uit de greep van zijn vader, die hem tegenhield aan zijn pols. De visser die de schildpad had gevangen riep dat de jongen moest uitkijken omdat de schildpad vrij krachtige kaken had. De bedrijfseigenaar kwam erbij en vroeg wat er aan de hand was. De visser die de schildpad had gevangen, die Willy heette, vertelde het hele verhaal aan de bedrijfseigenaar. De vader vroeg of hij de schildpad mocht kopen om dan weer vrij te laten. Hij zei dat zijn zoontje hysterisch zou worden als het dier niet bevrijd werd.
Na wat gepraat met de bedrijfsleider werd de schildpad losgelaten. Het beest wat al meer dan anderhalve eeuw leefde, liep eerwaardig terug naar de zee op een rustig tempo. De rust keerde terug op het strand voor het hotel.

De volgende dag was er weer drukte. Het Jamaicaanse kamermeisje van de verteller kwam binnen met een glaasje sinaasappelsap en vertelde wat er was. Ze vertelde dat het zoontje van kamer 12 vermist was. Dat was hetzelfde jongetje van de schildpad. De ouders en de hoteleigenaar waren helemaal overstuur want dit was al het tweede ongeval dit jaar. In het begin van het jaar was een man onder een kokospalm doodgegaan door een grote groene noot die op zijn schedel neerkwam. Later op de dag kwamen de visser die Willy heette en een andere visser aansnellen in hun vissersbootje. Willy ging direct naar de bedrijfseigenaar die samen met een stelletje politieagenten bij de waterlijn stond. Hij zei dat hij iets ongelooflijks had gezien. Het was zo ongelooflijk dat als de andere visser er niet bij was geweest, hij het niet had geloofd. Hij draaide er nog een poosje omheen maar uiteindelijk vertelde hij het. Hij vertelde dat hij het jongetje had gezien, op de rug van de monsterlijk grote schildpad, in de zee. De jongen zat droog, zelfs het puntje van zijn tenen raakte het wateroppervlak niet. Eerst beslopen ze hem rustig en stil, maar al gauw merkte de jongen hun op en boog voorover, alsof hij iets tegen de schildpad wilde zeggen. De schildpad maakte opeens meer vaart. De vissers vertelden dat ze best snel konden roeien als ze er zin in hadden maar die schildpad was gewoonweg te snel voor hen. Ze schreeuwden maar de jongen luisterde niet. Ze schreeuwden dat zijn moeder zich vast zorgen maakte over hem en dat ze thuis op hem wachtte. Maar al gauw waren de visser buiten het geluidsveld van de jongen.

Nu, ongeveer een jaar later, werd door een schipper en zijn bemanning op een onbewoond eiland een jongen, die er gebruind uitzag, maar zeker geen neger. Het joch was ongeveer 9 à 10 jaar. De zeelieden zagen ook een gigantische schildpad. Toen de jongen het schip in de gaten had, ging hij naar de schildpad en sprong op zijn rug. De schildpad dook in het water en verdween uit het zicht. De zeelieden vaarden nog een rondje om het eiland maar ze vonden hem niet meer terug. Niemand had de jongen ooit terug gezien.

5. Bedoeling van de schrijver.

De bedoeling van de schrijver was om de lezer een leuk verhaal voor te schotelen wat vol met mysteries zit.