The woman in black door Susan Hill

Auteur:

Susan Hill

Titel:

The Woman in Black

Plaats van uitgave:

Croydon

Jaar van uitgave (1^e druk):

1983

The Woman in Black starts off in the present day. Arthur Kipps is gearing up to tell us about a terrible incident from his youth, which sets us up for a good old-fashioned ghost story:

The young solicitor Arthur Kipps is sent on a trip to Crythin Gifford to settle the affairs of a recently deceased woman named Alice Drablow, who lived at the cheerfully named Eel Marsh House. She's an old widow, so this should be pretty simple, right? Wrong.

The first hint that all is not what it seems comes on the train, when Arthur meets a man named Sam Daily, who's all ears as soon as he sees that Arthur is taking care of Alice Drablow's estate. Next, he notices that the people of Crythin Gifford seem a bit, well, on edge when he mentions the Eel Marsh House. And then it gets really weird when Arthur attends Alice's funeral and sees a sick-looking woman dressed all in black. But when he asks what's up with her, the people in town just deny that anyone was there at all.

And then, he finds that things aren't so simple at the house after all. In fact, there are piles upon piles of paper to sort through. He sees flashes of the woman in black, whom he is slowly starting suspect might be a supernatural being. After some terrifying encounters and things that go bump in the night (way to stay overnight at the creepy house, Arthur), he finally confronts Sam Daily, who tells him the whole story.

Apparently, Alice Drablow had an unmarried sister named Jennet who had a child out of wedlock. The Drablows adopted the boy, and kept the secret of his real mother. And then, one day, the boy and his nanny were out riding with a pony and trap. There was an accident, and they both drowned. Jennet saw the whole thing, went crazy with grief and anger, blamed her sister, and then died—only to return in haunted, demented ghost form. Every time she's been sighted a child dies.

So has a child died this time? Sam says no, so maybe Arthur has broken the spell. (Uh-huh. That sounds likely.) But Arthur is relieved and scoots off back to London soon as possible. He marries his fiancée, Stella, and they later have a child named Joseph. Happy ending?

Not quite. One day, the family goes to a fair. Joseph insists on going on a pony and trap, so Stella takes him while Arthur stands nearby and watches. Just then, he sees the woman in black. As the pony and trap rounds the corner, the woman in black steps in front of it and spooks the horse. There is a terrible accident and both Stella and Joseph die from their wounds.

Bron: http://www.shmoop.com/woman-in-black/summary.html

Uitwerking

1

verhaallijn(en)

(werk de verhaallijn(en) uit)

Het verhaal gaat over Arthur, hij is notaris. Op een gegeven moment krijgt hij de opdracht van mr Bentley om een aantal documenten uit het huis van de overleden mrs Drablow te vinden. Haar huis staat op een eilandje bij Crythin Gifford, een mysterieuze uithoek in Engeland. In de trein ernaartoe ontmoet hij Samuel Daily.

Arthur moet eerst ook nog de begrafenis bezoeken van mrs Drablow. Daar ziet hij the woman in black staan. Hij dacht dat het gewoon een zieke vrouw was. Mr Jerome zei dat hij helemaal geen vrouw zag. Een paar dagen later gaat Arthur met paard en wagen naar Eel Marsh. Daar vlakbij is een begraafplaats, waar Arthur weer the woman in black zag. Vervolgens gaat hij het huis in en vind daar allemaal papieren. Toen hij weg wou gaan uit het huis hoorde hij buiten angstaanjagende geluiden van een paard en wagen. Ook hoort hij een schreeuwend kind. Arthur gaat dan het huis in, drinkt wat brandy en valt in slaap. De volgende dag belt Keckwick aan om Arthur weer naar het stadje te brengen. Arthur ziet de zaak niet zo goed meer zitten, maar hij besluit toch door te gaan en nog een tijd in Crythin Gifford te blijven. Samen met Spider, de hond van Samuel Daily, doet hij weer een bezoek aan Eel Marsh. Daar vind hij brieven van Alice Drablow die geschreven zijn door Jennet. Arthur vindt uit dat Jennet familie is van mrs Drablow, en dat Jennet haar kind moest afstaan die vervolgens door mrs Drablow werd geadopteerd. Arthur hoort ook die dag weer het geluid van paard en wagen. Later ziet hij the woman in black weer.

De volgende dag bezoekt Sam Daily het huis. Arthur vertelt hem wat er allemaal gebeurd is. Daily verteld het verhaal van Jennet: ze was een ongetrouwde vrouw die zwanger raakte. Haar zuster, Alice Drablow, overtuigde haar om het kind aan haar te geven. Een paar jaar later hadden het kind en zijn oppas een ongeluk met een paard en wagen. Ze zijn allebei vervolgens gestorven. Hierdoor werd Jennet krankzinnig. Jennet stierf 12 jaar later. Haar geest, the woman in black, dwaalt nog steeds in het stadje rond. Elke keer als iemand haar ziet, sterft er een kind.

Na dit verhaal en de hereniging met Stella. Vertrekt Arthur met zijn verloofde weer naar Londen. Ze trouwen en krijgen een kind, Joseph. Op een dag gingen Joseph en Stella samen in een attractie met een paard en wagen. Toen verscheen the woman in black en kwam er een ongeluk. Joseph stierf gelijk, en Stella 10 maanden later aan haar verwondingen.

2

gebruik van tijdsvolgorde

(chronologisch of niet? – voorbeelden)

Het boek is niet chronologisch, want het verhaal begint in het heden, op kerstavond, en vervolgens komt er één grote flashback wat dan het “echte” verhaal is. Die flashback zelf is echter wel weer op chronologische volgorde verteld.

Arthur vertelt over hoe hij nog met de pijnlijke herinneringen van vroeger zit: “Tomorrow was Christmas Day. Could I not be free of it at least for that blessed time, was there no way of keeping the memory, and the effects it had upon me, at bay, as an analgesic or a balm will stave off the pain of a wound, at least temporarily?” Hij heeft zijn verhaal nooit willen vertellen, tot deze kerstavond. Hij wil het loslaten, dus gaat hij het verhaal opschrijven. In het volgende hoofdstuk, “A London Particular”, krijgen we dat verhaal te lezen. Daar begint het verhaal op een donkere dag in Londen. De flashback is, vooral in het begin, op een hele duidelijke vertellende manier verteld. Je kunt goed lezen dat het over vroeger gaat:
“But I was, in those days of my youth, a sturdy, commonsensical fellow, and I felt no uneasiness or apprehension whatsoever.”
“I was barely twenty-three years old, and retained a schoolboy’s passion for everything to do with railway, stations and journeys on steam locomotives.”
 

3

vertelperspectief

(welk perspectief, waar zie je dat aan en wat is het effect)

Er is sprake van een vertellende-ik door het gehele boek. Alles is in de verleden tijd geschreven en er worden ook vaak signalen gegeven, waardoor je kan zien dat de persoon over vroeger praat. Een voorbeeld: “So far as I can faithfully recall, however, I felt nothing other than curiosity, a professional interest in what scant account of the business Mr Bentley had put before me, coupled with a mild sense of adventure, for that I had never before visited that remote part of England to which I was now travelling –and a certain relief at the prospect of getting away from the unhealthy atmosphere of fog and dankness.”

In het citaat hierboven komt ook naar voren dat het om een ik-perspectief gaat. Dat komt omdat de persoon constant praat over “ik” en zijn gevoelens en gedachtes ook redelijk naar voren komen. Door dit perspectief kom je echt te weten over wat er in het hoofd van Arthur omgaat. De schok die door hem heen ging toen hij Jennet voor de tweede keer zag werd uitvoerig beschreven: “For the combination of the peculiar, isolated place and the sudden appearance of the woman and the dreadfulness of her expression began to fill me with fear. Indeed, I had never in my life been so possessed by it, never known my knees to tremble and my flesh to creep, and then to turn cold as stone, as if it would almost leap up into my dry mouth and then begin pounding in my chest like a hammer on an anvil, never known myself gripped and held fast by such dread and horror and apprehension of evil.”

Door dit perspectief kun je goed meeleven in de situatie, waardoor het verhaal enger en spannender wordt. Dit is wat schrijvers dan ook graag willen bereiken met een geestenverhaal.

4

titelverklaring

(titel, ondertitel en uitleg)

“The Woman in Black” staat voor de vrouw Jennet, die haar zoontje moest afstaan aan haar zus. Het kind overleed later in een ongeluk met een paard en wagen. Een tijdje later overleed ook Jennet, maar ze bleef op aarde rondzweven als geest. Ze heeft de gebeurtenis nooit kunnen loslaten en wreekt nu op andermans kinderen. Zodra iemand haar ziet, overlijdt er een kind. Jennet is altijd in het zwart gekleed. Zwart staat voor rouw, leegte en dood.

Het verhaal draait om Arthur die deze geest ziet en vervolgens zijn vrouw en zoon verliest. De titel past heel erg bij zijn persoonlijkheid. “The Woman in Black’’ is een vrij simpele, letterlijke titel. Het boek had best een spannendere, engere titel kunnen hebben. Bij deze titel denk je ook niet gelijk aan een geest. Arthur was dan ook vrij rationeel en sceptisch. Hij geloofde op het eerste gezicht niet in geesten.
“I did not believe in ghosts. Or rather, until this day, I had not done so, and whatever stories I had heard of them I had, like most rational, sensible young men, dismissed as nothing more than stories indeed.”  

Dit zou dus zo een titel kunnen zijn die Arthur bedacht zou kunnen hebben. In het begin was Jennet volgens hem dan ook simpelweg een vrouw in het zwart.

5

verteltijd - vertelde tijd

(verhouding tussen beide en belang voor het verhaal)

Het boek bevat 200 bladzijden. De vertelde tijd kun je op verschillende manieren zien. Het eerste hoofdstuk gaat over het heden, tijdens kerstavond. Arthur had het erover na de feestdagen te beginnen aan het schrijven van zijn verhaal: “Tomorrow was Christmas Day, and I looked forward to it eagerly and with gladness, it would be a time of family joy and merrymaking, love and friendship, fun and laughter. When it was over, I would have work to do.” De vertelde tijd van het heden is één avond. Al zou je het ook als langer kunnen beschouwen, want Arthur heeft dit verhaal hoogstwaarschijnlijk niet in één avond geschreven. Maar over dit proces wordt helemaal niets verteld.

Het heden is in dit verhaal echter ondergeschikt aan het verleden, de flashback. De flashback is namelijk echt het verhaal. Hier worden dan ook 11 hoofdstukken aan besteed. De vertelde tijd is ongeveer 2 jaar. Arthur bezoekt Crythin Gifford, keert vervolgens terug naar huis, trouwt en krijgt een kind.
“Stella and I returned to London and within six weeks we had married.”
“A little over a year after our marriage, Stella gave birth to our child, a son, whom we called Joseph Arthur Samuel, and Mr Samuel Daily was his godfather, for he was our sole remaining tie with that place, that time.”
“Stella and I walked happily, with young Joseph taking a few unsteady steps, holding onto our hands while we watched him, as proud as any parent could be.”

Er zijn vooral veel bladzijden besteed aan de periode toen Arthur in Crythin Gifford was. Na die tijd kwam er een redelijk grote tijdsprong en werd er kort verteld(maar een paar bladzijden) over de periode erna. De tijd in Crythin Gifford is dan ook het belangrijkste. Niet alleen trof Arthur daar “the woman in black” aan, maar je komt ook veel details te weten over de omgeving en de sfeer, die de duisternis van het verhaal versterken.

6

hoofdstukindeling

(indeling, titels en belang van deze indeling)

Elk hoofdstuk heeft een titel. Deze titels geven vaak alvast een voorproefje over wat er in het hoofdstuk gaat gebeuren. In “A London Particular”, begint de dag in Londen. Er wordt besproken hoe duister alles is door de mist (die destijds altijd in Londen heerste). Je komt een beetje te weten wat er in elk hoofdstuk kan gebeuren, het schept een soort orde in het verhaal. Er wordt echter niet altijd de hoofdgedachte van het hoofdstuk aangehouden. Hierdoor wordt niets verklapt en kan het verhaal elke wending aannemen.

7

overig

(andere opvallende zaken bijv. taalgebruik)

Susan Hill maakt qua taal veel gebruik van erg lange zinnen. Ook worden omgevingen en omstandigheden uitvoerig beschreven.
“It was a Monday afternoon in November and already growing dark, not because of the lateness of the hour – it was barely three o’clock – but because of the fog, the thickest of London peasoupers, which had hemmed us in on all sides since dawn – if, indeed, there had been a dawn, for the fog had scarcely allowed any daylight to penetrate the foul gloom of the atmosphere.”

Deze zin alleen al, bestaat uit 67 woorden. Al hoewel er dan ook gebruik wordt gemaakt van mooi taalgebruik, kan het soms wat langdradig/vermoeiend zijn voor de lezer. Het vele aantal komma’s en streepjes kan de zin wat chaotisch maken.

De vele details zorgen er echter wel voor dat je een goede voorstelling kan maken van de omgeving. Dit kan de sfeer van het verhaal versterken.

Uitwerking

1

belangrijkste personages

(geef uitgebreide karakterbeschrijvingen)

Arthur Kipps
Arthur is de hoofdpersoon van het verhaal. Hij is in de flashback 23 jaar oud en werkt als notaris. Hij heeft een vrij koele persoonlijkheid, is nuchter en denkt rationeel. Arthur geloofde niet in geesten, totdat hij Jennet meerdere keren zag. Hij probeert logische verklaringen achter iets te vinden. Hij dacht bijvoorbeeld in het begin dat Jennet gewoon een zieke vrouw was. Arthur is zeer kalm. Na de vele confrontaties met Jennet, lukt het hem altijd om rustig te slapen. Het lukt hem zelfs om te slapen in Eel Marsh, terwijl dat voor de meeste mensen toch een vrij angstaanjagend huis is.

Arthur is in het heden een vrij gebroken persoon, want hij zit nog altijd met zijn verleden. Toen hij bijvoorbeeld terugdacht aan de woman in black, ging zijn hard sneller kloppen en kreeg hij een soort angstaanval. Dit staat vrij erg in contrast met wie hij vroeger was. De Arthur van vroeger was kalm en het zien van Jennet leek niet zoveel impact op hem te hebben. In het heden heeft hij er echter wel veel last van. Hij maakt in het heden wel een ontwikkeling door, want eerst wou hij niets over zijn verhaal kwijt, maar later was hij toch van plan het op te gaan schrijven. Door het verhaal op te schrijven lukte het hem op zijn verleden te verwerken. Daarom is Arthur een rond karakter. Ook de Arthur in het verleden maakte een kleine ontwikkeling door: hij was eerst een ongelovig en rationeel man. Zijn leven was vol vreugde en geluk. The woman in black veranderde dat echter. Zij had Arthurs gezin, Arthurs leven, kapot gemaakt. Zijn instelling veranderde dus, maar ook zijn hele leven.

Jennet Humfrye
Jennet is “the woman in black”. Als jonge vrouw moest zij haar zoon afstaan, die vervolgens in een verschrikkelijk ongeluk terechtkwam en overleed. Jennet werd krankzinnig. Ze stierf en zweeft sindsdien als geest rond in Crythin Gifford. Als iemand haar ziet, sterft er een kind. Jennet is dus eigenlijk een moordenaar. Over Jennets leven wordt verder weinig losgelaten. Als geest is ze ongelukkig, want ze is nog altijd bezig met het verleden en haar overleden zoontje. Ze kan haar verleden niet verwerken. Ze vermoordt onschuldige mensen en krijgt daar maar niet genoeg van. Daarom kun je haar ook wel ongevoelig noemen. Jennet is een plat karakter. Ze maakt in het verhaal totaal geen ontwikkeling door en blijft een moordenaar.

2

belangrijkste gebeurtenissen
(minimaal 2)

(uitgebreid uitwerken)

De dood van Stella en Joseph
Op het einde van het verhaal stierven Stella en Joseph. The woman in black heeft hier voor gezorgd. Deze gebeurtenis geeft het verhaal een hele andere twist. Het verhaal leek tegen het einde aan een happy end te worden. Maar deze gebeurtenis verandert het einde totaal. Nu snapt de lezer ook wat Arthur echt moet verwerken.

Het verhaal over de geest van Jennet Humfrye
Op een gegeven moment bezoekt Samuel Daily Arthur in Eel Marsh. Arthur vertelt aan Samuel wat hij allemaal meegemaakt had. Samuel legt vervolgens het verhaal van Jennet Humfrye uit. Dit is een belangrijke gebeurtenis, omdat de lezer nu het verhaal achter “the woman in black” snapt. Het verhaal van Samuel Daily legt uit waarom Jennet onschuldige mensen vermoordt.
 

3

tijd en ruimte

(waar en wanneer speelt het verhaal en waarom is dat belangrijk)

De tijd waarin het verhaal zich afspeelt wordt niet concreet benoemd. Maar details in Arthurs flashback verwijzen naar stoomtreinen en “London's pea soup fogs”, dus het zou zich goed in de 19^e of in het begin van de 20^e eeuw kunnen afspelen. In het heden is Arthur al grootvader, dus dit speelt zich dan een paar decennia later af.

“It was a Monday afternoon in November and already growing dark, not because of the lateness of the hour – it was barely three o’clock – but because of the fog, the thickest of London peasoupers, which had hemmed us in on all sides since dawn – if, indeed, there had been a dawn, for the fog had scarcely allowed any daylight to penetrate the foul gloom of the atmosphere.”

“Here, all was clangour and the cheerfulness of preparations for departure, and I purchased papers and journals at the bookstall and walked down the platform beside the smoking, puffing train, with a light step.”

Verder vindt het verhaal plaats in Crythin Gifford, Londen en vlak buiten Londen. Specifieke plekken zijn: het kantoor van Mr Bentley, het hotel waarin Arthur verblijft, Eel Marsh, de begraafplaats, de kerk, de trein en het park. De tijd en ruimte zijn belangrijk voor het verhaal omdat ze goed passen bij de sfeer van een geestenverhaal. Het mistige Londen creëert mysterie. Crythin Gifford heft hetzelfde effect, maar dan nog veel sterker. Het ligt ergens in een uithoek van Engeland, waar weinig mensen leven. “’How far have we to go?’ I tried not to sound concerned, but was feeling an unpleasant sensation of being isolated far from any human dwelling, and trapped in this cold tomb of a railway carriage, with hits pitted mirror and stained, dark-wood panelling.”

“It’s a far-flung part of the world. We don’t get many visitors.”

Ook de natuur en de omgeving van Crythin Gifford zorgt voor een “griezeleffect”:
“There were perhaps fifty old gravestones, most of them leaning over or completely fallen, covered in patches of greenish-yellow lichen and moss, scoured pale by the salt wind, and stained by years of driven rain. The mounds were grassy, and weed-covered, or else they had disappeared altogether, sunken and slipped down. No names or dates were now decipherable, and the whole place had a decayed and abandoned air.”
 

De tijd waarin het verhaal zich afspeelt is meer dan 100 jaar geleden. Dit zorgt voor een soort van afstand tussen de lezer en het verhaal. Dit komt omdat het verhaal zich haast in een hele andere wereld afspeelt.

4

Motieven (minimaal 4)

(Uitgebreid uitwerken waarom dit motieven zijn – voorbeelden)

Verleden/verwerking van het verleden
Arthur en Jennet zitten allebei vast in het verleden. Jennet kan het niet loslaten. Na de dood van haar kind werd ze krankzinnig en stierf. Toen werd ze “the woman in black” en ging ze onschuldige mensen vermoorden. Dat kwam allemaal omdat ze het verleden niet kon loslaten. Ook Arthur wordt nog decennialang geplaagd en beïnvloed door de gebeurtenissen in het verleden: de dood van Stella en Joseph. Alleen het lukt hem wel om zijn verleden los te laten, door er over te gaan schrijven.

Het verhaal is daarnaast ook één grote flashback van vroeger.
Ook zijn er verder nog andere voorwerpen in het verhaal die naar vroeger wijzen: begraafplaatsen, niet meer te lezen grafstenen (die weer wijzen naar “het vergaan” van dingen), paard en wagen, mrs Drablows oude huis en meubilair, et cetera.

Paard en wagen – “No car appeared. Instead, there drew up outside the Gifford Arms a rather worn and shabby pony and trap.”

“The noise of the pony trap grew fainter and then stopped abruptly and away on the marsh was a curious draining, sucking, churning sound, which went on, together with the shrill neighing and whinnying of a horse in panic, and then I heard another cry, a shout, a terrified sobbing – it was hard to decipher – but with horror I realized that it came from a child, a young child.”

In het verhaal komt herhalend het paard en wagen voor. Dit is de manier waarop het kind van Jennet, maar ook het kind en de vrouw van Arthur stierven.

Dood
Er zijn veel doden gevallen in het verhaal. Het verhaal begon met de dood van mrs Drablow. Jennets kind is doodgegaan in een ongeluk. Jennet heeft vele onschuldige kinderen vermoord. Stella en Joseph gingen dood.  Arthur komt vaak op begraafplaatsen in Crythin Gifford. De dood wordt vaak herhaald en speelt een grote rol in het verhaal. Het is de aanleiding van Jennets acties. Arthur heeft door de dood van zijn gezin ook een grote breuk in zijn leven. De dood, the woman in black, blijft hem (figuurlijk, geestelijk) achtervolgen en hij doet er erg lang over om zijn verleden te verwerken.

Gekte/krankzinnigheid
Op het eerste gezicht leek het mij dat Jennet wraak wilde nemen door wat er met haar zoon is gebeurd. Daarom vermoordde ze al die kinderen. Maar eigenlijk deed ze het vooral door haar pure krankzinnigheid. Waarom zou ze keer op keer mensen blijven vermoorden alleen om wraak? Jennet is na de dood van haar zoon gewoon compleet doorgedraaid, dat is de reden waarom ze een moordenaar is geworden.

Arthur was altijd een kalm man, maar wordt op een gegeven moment ook gek van alle gebeurtenissen.

“But what was "real"? At that moment I began to doubt my own reality.”

De gebeurtenissen blijven hem jarenlang achtervolgen.
“Some fifteen minutes later, I came to my senses and found myself on the scrubland beyond the orchard, my heart pounding, my breathing short.” (Dit gebeurde in hoofdstuk 1, Christmas Eve, nadat Arthur nadacht over the woman in black)

5

symboliek

(uitgebreid uitwerken wat de symboliek is – voorbeelden)

Zwart – Zwart staat voor de dood. Zwart ontkent de aanwezigheid van licht en andere kleuren en daarmee mensen, doeleinden en gedachten. Ook staat deze kleur voor rouw. “The Woman in Black” kleedt zich in het zwart. Het staat voor de rouw, die ze had toen ze haar kind verloor. Ze kan haar verleden niet loslaten en blijft de rest van haar (geesten)leven in een soort depressie hangen. Ze heeft dus geen “licht” meer in haar leven. Ook staat het voor de dood, want Jennet vermoordt onschuldige mensen. Een voorbeeld daarvan zijn Stella en Joseph. Dat zijn de verloofde en het zoontje van Arthur.

Dood – Er zijn niet alleen letterlijk doden gevallen, maar ook figuurlijk zijn er dingen doodgegaan. Arthurs onschuld is weg. In het begin van het verhaal (de flashback) is Arthur jong en levendig. Hij is verloofd, gaat trouwen, krijgt een kind en het leven is goed. Alleen na al de gebeurtenissen in Crythin Gifford en het park, is dit goede leven weg. Arthurs vertrouwen, Arthurs onschuldige leven, is verdwenen.

“For I see that then I was still all in a state of innocence, but that innocence, once lost, is lost forever.”

Natuur – Arthur geeft altijd grote omschrijvingen over de natuur. “Otherwise, I rather liked this lonely spot, and thought how it would be on a warm evening at midsummer, when the breezes blew balmily from off the sea, across the tall grasses, and wild flowers of white and yellow and pink climbed and bloomed among the broken stones, the shadows lengthened gently, and June birds poured out their finest songs, with the faint lap and wash of water in the distance.” De natuur kan is mooi. Maar het is ook wild, ruw en impulsief. Het laat niet met zich spotten en het kan onschuldige mensen raken. Dit beschrijft wat er met Arthur gebeurd is en wat Jennet zijn gezin, en vele andere mensen, aandeed.

Paard en wagen – Het kind van Jennet overleed door een ongeluk met een paard en wagen. Als Arthur in het huis is van mrs Drablow hoort hij het geluid van een paard en wagen en een huilend kind. Arthur wordt zelf ook vervoert door een paard en wagen. Ten slotte zitten Stella en Joseph ook in een attractie met een paard en wagen, en komen zij te overlijden. De paard en wagen staat dus voor de dood in dit boek, omdat op deze manier het kind van Jennet, maar ook Stella en Joseph zijn overleden.

6

motto

(citeer het motto en leg uit waarom de auteur het heeft gekozen)

Er is geen motto.

7

eind

(beschrijf het einde van het boek – open, gesloten, passend?)

Op het einde gingen Arthur, Stella en Joseph naar een park vlak buiten Londen. Stella en Joseph gingen samen in een attractie, in die attractie bevond zich een paard en wagen. Toen zag Arthur the woman in black, vervolgens verongelukte Stella en Joseph. Joseph stierf gelijk en Stella 10 maanden later, door haar verwondingen.

Het einde was heel erg plotseling. Eerst verteld hoe mooi Arthurs leven was, samen met Stella en Joseph. Het kwam allemaal heel vredig over.

“I was so filled with joy and contentment in my life, that I never so much as thought of those things, and the nightmares quite ceased to trouble me.”

“Stella and I walked happily, with young Joseph taking a few unsteady steps, holding onto our hands while we watched him, as proud as any parent could be.”

Toen kwam plotseling Jennet tevoorschijn, en het einde nam een hele andere wending aan. Het einde, de laatste bladzijde, werd heel kortaf verteld. Vooral als je het vergelijkt met de rest van het boek (lange zinnen en veel details).

De laatste zinnen van het boek zijn:

“I had seen the ghost of Jennet Humfrye and she had had her revenge.

They asked for my story. I have told it. Enough.”

Dit komt echt als een schok aan voor de lezer, omdat het zo plotseling gebeurt en zo kortaf is. De laatste zinnen van het boek zijn wel realistisch. Dit zijn natuurlijk de moeilijkste zinnen voor Arthur om te schrijven. Vandaar dat hij het einde zo heeft beschreven.

Al hoewel het een heel plotseling einde is, vind ik het wel een passend einde. Het kon niet zijn dat het boek een happy end had, er moest naar mijn gevoel nog “iets” gebeuren. Het kon niet zijn dat Arthur the woman in black zag, en dat het vervolgens nauwelijks gevolgen had. Er moest nog iets komen.

Het verhaal heeft verder een gesloten einde, want Arthur heeft verhaal verteld, en dus zijn verleden verwerkt. Dat zie je duidelijk aan de laatste zin: “They asked for my story. I have told it. Enough.” Nu kan hij verder gaan met zijn leven.

8

overig

(andere opvallende zaken)

Er zijn geen andere opvallende zaken.

Ik vond het een spannend boek, want je komt in het verhaal steeds meer te weten over Jennet en wat ze allemaal gedaan heeft. De enge sfeer werd uitvoerig beschreven. Tot op het einde had je de vraag wat er met Arthur zou gebeuren, en op het einde, nam het verhaal nog een compleet andere wending aan. Ik vond het een vrij bekend verhaal, omdat er heel veel van dit soort verhalen voorkomen: een vrouw die compleet doordraait na de dood van een geliefde. Het was ook een samenhangend verhaal. Dit komt omdat Arthur en Jennet allebei iets van vroeger moesten verwerken, terwijl zij juist een soort van tegenpolen/held en schurk zijn. Ook de omgeving waar het verhaal zich afspeelt past goed bij de enge gebeurtenissen. Ten slotte vind ik het een eenvoudig boek. Dat komt omdat er maar één verhaallijn tegelijkertijd is en er niet veel tijdsprongen zijn.

149 woorden

Het thema van het verhaal is “het verleden, de dood van een geliefde, kunnen verwerken”
Het hele verhaal gaat over het verleden en het verwerken ervan. Jennet lukte het nooit om de dood van haar kind een plek te geven. Ze werd krankzinnig en ging onschuldige mensen vermoorden. Arthur werd decennialang achtervolgd door de dood van Stella en Joseph, door wat the woman in black hem had aangedaan. Op kerstavond besloot hij hier verandering in te brengen. Hij ging zijn verhaal opschrijven, wat hem uiteindelijk verloste van zijn verleden.

89 woorden