Zakelijke gegevens

Titel: De Verborgen Geschiedenis
Oorspronkelijke titel: The Secret History
Auteur: Donna Tartt
Vertaald door: Barbara de Lange Uitgever: Uitgevery Anthos
Oorspronkelijke uitgever: Alfred A. Knopf
Jaar eerste druk: Februari 1993
Druk: 27e druk

Eerste persoonlijke reactie

Het boek de Verborgen Geschiedenis is een ingewikkeld boek. Ik heb het een keer gelezen toen ik elf was en toen ik veertien was geworden heb ik het nog een keer gelezen en begreep ik het boek eindelijk helemaal. De schrijfstijl is gecompliceerd met veel moeilijke woorden en vaak zijn er bladzijdes met eeuwigdurende monologen van wel vijftien regels. Dit is wat langdradig maar dat wordt dan weer gecompenseerd met leuke dialogen en interessante ontknopingen. Mijn reactie was in het begin, toen ik dus nog elf was: “van dit boek begrijp ik niks,” maar toen ik het een paar weken geleden weer begon te lezen vond ik het gigantisch spannend en meeslepend. Telkens als ik maar even vrije tijd had greep ik naar het boek en begon weer uren achter elkaar te lezen. De eerste persoonlijke reactie na de tweede keer lezen was dat ik het een geweldig gaaf boek vond.

Over de spanning valt niet echt veel te zeggen. Het boek is goed geschreven, wel met veel moeilijke woorden maar ook wel te begrijpen. De spanning wordt er soms een beetje uitgehaald door langdradige bladzijden met allerlei rare gedachtenspinsels van Richard, maar de zinnen zijn zo lang en ingewikkeld dat ik het soms wel een keer moet overlezen. Desalniettemin zijn het prachtzinnen, zoals: “Deze stad heeft voor mij een geur van rotting, de geur van rotting die rijp fruit afgeeft. Nergens is het gruwelijke proces van geboorte, copulatie en dood – die monsterlijke schokken des levens die de Grieken miasma, bezoedeling, noemen – ooit zo beestachtig of zo geflatteerd geweest; hebben zoveel mensen zoveel geloof gehecht aan leugens, wisselvalligheid en dood dood dood.” Richard vindt dit zelf “tamelijk gespierde taal”, en ik ben het daarmee eens.

De spanning, en dan niet die van het boek, maar van de mensen, is soms wel te snijden. Als er een leuk gesprek gaande is komt Bunny vaak met een gemene opmerking.

Samenvatting van de inhoud

Richard Papen is een jongen van twintig jaar die uit het trieste dropje Plano in Californië komt. Zijn vader is de eigenaar van een stoffig stanktation en Richard verveelt zich thuis kapot. Na de high school gaat Richard naar een klein college in het dorp waar hij woont en daar studeert hij medicijnen met Grieks als extra vak. Hij is zeer goed in Grieks en besluit zich een jaar later, na van dit college te zijn weggegaan, in te schrijven bij het exclusieve Hampden-College in het oosten van het land. Daar maakt hij kennis met de enige Griekse docent, Julian. Hij is een slimme, rijke man, heeft een grote overtuigingskracht en geeft aan zijn weinige studenten de interessantste lessen die je je maar voor kunt stellen op Grieks gebied. Richard wordt toegelaten tot het minieme groepje van vijf excentrieke studenten en met hen trekt hij meer en meer op. Samen worstelen ze zich door de onregelmatige aoristussen en levensgevaarlijke reizen van de held Odysseus en genieten ze van weekenden in het landhuis van Francis, de roodharige van het zestal.

Julian vertelt het ook over schoonheid; ontzetting die zelden zacht of troostrijk is. Integendeel, echte schoonheid is altijd schokkend. Het gesprek gaat langzamerhand over de onzichtbare wereld, de oude goden. Emotie, duisterheid en barbarisme. En ook om absoluut vrij te staan, het aardse te ontstijgen. Dit is een Dionysisch ritueel, je laat als je emoties in één keer losbarsten en laat God je verteren, verzwelgen en je botten verweken, om daarna herboren te worden uitgespuwd.

Het verhaal wekt grote belangstelling en naarmate de maanden vorderen merkt Richard dat hij bij sommige dingen niet wordt betrokken. Uiteindelijk komt hij erachter dat zijn vijf vrienden de verhalen van Julian hebben uitgevoerd, een plan waarvoor ze maanden hebben moeten werken, door middel van kruiden gebruiken, zingen, dansen, mediteren. Maar uiteindelijk was het dan gelukt. Ze hebben echter ook, nadat ze in het bos de God hadden aanschouwd en waren ‘herboren’, een plaatselijke boer afgeslacht. Het was doodslag. Bunny, die al weken voor het plan vervelend en niet serieus deed, was bij het Dionysische ritueel dus niet aanwezig.

Helaas komt hij erachter dat ze de boer in Battenkill hebben vermoord en met kleine steekjes onder water zet hij ze onder druk bij mensen die er niets vanaf weten. Als de gebeurtenis boven water komt, zijn ze de pineut en krijgen ze levenslang. Maar Bunny blijft vervelend doen en wordt daarom een beetje buitengesloten. Dit merkt hij zelf ook en dreigt af en toe dat hij gaat vertellen dat ze de man hebben vermoord. Richard komt van Henry te weten dat ze de boer hebben doodgeslagen en ze besluiten Bunny, als hij het verhaal aan iemand vertelt, te elimineren.

Als Bunny in een dronken bui bij Richard naar binnen stapt, vertelt hij het hele verhaal en dit is voor Charles, Camilla, Francis en Henry de laatste druppel. Bunny moet verdwijnen, en voorgoed. Zo gebeurt het dat Henry vele manieren bedenkt om Bunny te vermoorden, maar uiteindelijk lijkt het ze het beste om hem tijdens een van zijn vele wandeltochten van het ravijn af te duwen. Zo gezegd, zo gedaan, en Bunny wordt na een paar weken gevonden aan de rivier. De begrafenis volgt en Julian komt erachter dat het vijftal Bunny heeft vermoord. Hij verlaat die dag nog Hampden en Richard ziet hem nooit meer terug. Ze stoppen met Grieks studeren.

Als Charles, die vaak dronken is, bezat als hij is de truck neemt van het landhuis, rijdt hij naar het hotel waar zijn tweelingzus slaapt en daar treft hij Henry, Camilla, Richard en Francis aan. Richard en Francis dachten dat Charles hierheen zou gaan. Charles roept dat alles Henry’s schuld is en Henry schiet zichzelf neer. Richard wordt geraakt in zijn buik.

Uiteindelijk studeert Richard af op Engelse Literatuur en verhuist naar de West-Kust, met zijn aanstaande. Daar besluiten Sophie en hij toch niet te trouwen. Richard blijft in Californië wonen. Dan krijgt Richard een bericht van Francis, zijn vriend, dat hij zelfmoord gaat plegen en hij rijdt gelijk naar New York.

Zijn vriend is niet dood, maar wie ziet hij daar? Camilla, het meisje waar hij verliefd op was. Hij vraagt haar of ze met hem wil trouwen, dat hij alles voor haar laat vallen, maar ze zegt alleen, als hij vraagt waarom niet: “Omdat ik van Henry houd.”

Bespreking van een verhaalaspect

Bij dit onderdeel bespreek ik het deel in het boek dat Charles in zijn dronken bui naar Camilla’s hotelkamer rijdt. Richard en Francis hebben het idee dat Charles daar heen moet zijn gegaan en rijden erheen. Daar treffen ze Henry en Camilla aan die zitten te eten in hun kamer. Ze hebben het over Charles en dan wordt op deur gebonsd. Er wordt gevloekt, Charles trekt zijn revolver maar Henry pakt het af en schiet zichzelf neer bij zijn slaap. Richard wordt ook geraakt, maar komt er met een schotwond in zijn buik vanaf.

1. De spanning Dit aspect in het verhaal is heel spannend, want als Francis en Richard binnenkomen, hangt er al een ietwat gespannen sfeer, en allen hebben ze in hun achterhoofd dat Charles zo binnen kan stormen. Dit gebeurt dan ook na enkele minuten en na een harde bons op de deur doet Camilla, zijn tweelingzus, de deur open. Charles staat in de deuropening, stinkend naar whisky en zweet, en trapt dan de deur dicht. De spanning is te snijden en het is al helemaal muisstil als ze allemaal zien dat hij een revolver bij zich heeft. Camilla vraagt wat Charles van plan is met dat revolver maar Charles duwt haar ruw opzij en staat dan oog in oog met Henry. Het verhaal is op dit moment heel spannend, want je kunt gewoon bijna niet geloven dat hij Henry gaat vermoorden, zijn vriend. Henry zegt: “Dus je komt me vermoorden, is dat het?”, waarop Charles antwoordt: “Ja.” “Wat zou dat oplossen, dacht je?” “Je hebt mijn leven verpest, lul.” Op dit moment vind ik het boek heel spannend want Charles is nu heel boos op eigenlijk iedereen dus hij zou ook iedereen kunnen neerschieten. Dan zegt hij tegen Henry: “Het stomste dat ik in mijn leven heb gedaan, was naar jou luisteren.” Dan klinken er vier knallen, een ruit wordt verbrijzeld en bij de derde knal wordt Richard geraakt in zijn buik. Dit vond ik ook al eng, want ik dacht dat hij zou sterven. Hij herhaalt ook continu in zijn hoofd: ‘Ik ben geraakt, ik ben geraakt.’

Na wat gevecht in de kamer pakt Henry het revolver af en dan doet hij de gordijnen dicht. Er wordt op de deur geklopt, en ik kreeg al voorgevoelens dat het de politie was! Henry loopt met het pistool op Charles gericht naar het raam en doet de gordijnen dicht, dan zegt hij tegen Camilla dat ze moet komen, met het revolver nog steeds in zijn hand. Op dat moment dacht ik dat hij Camilla en zichzelf zou doodschieten, en dat denkt Camilla blijkbaar ook, want ze zegt: “Nee Henry, niet doen...” Maar hij zegt: “Dacht je dat ik jou iets aan zou doen?” Hij kust haar twee keer en zegt dat hij van haar houdt. Als de deur openvliegt en de hotelhouder naar binnen vliegt zet Henry het pistool tegen zijn slaap en schoot. Met toegeknepen ogen en door zijn kniën zakkend ploft Henry neer op het tapijt. Dit was het allerspannendste aspect van het verhaal, vond ik, omdat je steeds denkt: Wie gaat schieten, wanneer gebeurt het, wie zullen er sterven?

2. De personages Er komen in dit aspect vijf personages voor. Charles: In dit aspect is hij dronken want hij heeft zich vol gezopen met whisky en andere drank. Hij is helemaal over zijn toeren en hij neemt het roekeloze besluit met de truck van Francis’ naar het hotel waarin Camilla slaapt te rijden. Hij stinkt, is dronken en onberekenbaar in dit aspect. Hij schiet Richard per ongeluk in zijn buik. In de rest van het verhaal is hij wel een stevige drinker maar een goede, slimme vriend die goed kan pianospelen en altijd wel voor je klaar staat.

Camilla: De tweelingzus van Charles. Richard is verliefd op haar sinds hun eerste college Grieks en is dat altijd gebleven. In dit aspect zit ze met Henry te eten als eerst Francis en Richard en daarna Charles binnestormen. Ze is gespannend en zeer bedroefd als Henry zichzelf neerschiet. In de rest van het boek is ze een knap, zelfverzekerd, ietwat jongensachtig meisje met een scherpte tong en honingblond haar.

Francis: Francis is een rijke jongen die op verschillende scholen heeft gestudeerd, uit Boston komt en rood haar heeft als een menge- ling tussen een tomaat en een peen. Hij valt op mannen en ook probeert hij Richard een keer te versieren. Hij kan uitstekend koken en is een zeer betrouwbare en goede vriend. Bij dit aspect is hij wat gespannen maar dat is ook wel logisch. Zijn rol is niet echt belangrijk bij deze scène. Wel gooit hij een glas wijn in het gezicht van Charles waardoor Henry de kans krijgt het revolver te bemachtigen.

Henry: Ook een zeer rijke jongeman maar in tegenstelling tot Francis niet de bezitter van rood haar. Henry is uitzonderlijk slim en Griekse boeken leest hij in een ruk uit. Hij is altijd in het gezelschap van zijn hoornen bril en heeft een immense lengte. Het is een mysterieus persoon en in dit gedeelte van het verhaal is hij merkwaardig kalm, gezien de situatie. Nadat hij het revolver heeft bemachtigd, schiet hij zichzelf neer.

Richard: De hoofdpersoon van De Verborgen Geschiedenis. Hij komt uit het trieste drop Plano en probeert voor zijn vrienden te verbergen dat hij arm is met een niet erg geweldige afkomst. Ze prikken door zijn poreuze bel heen, zeker Henry, maar niemand die er verder over begint, Bunny zegt soms wat gemene opmerkingen maar daar blijft het ook bij. In deze situatie is hij uiterst gespannen maar daarna ploft hij neer op zijn stoel omdat hij neergeschoten is. Hij doet niet erg veel bij dit aspect.

Beschrijving van mijn leeservaring

De leeservaring, tsjah. In eerste instantie: het is een zwaar boek voor een veertienjarige! Ongelooflijk lange zinnen, bladzijdes zonder een enkele conversatie en gedachte-uitdrukken in gecompliceerde woorden. Maar ja, dat zal wel literatuur zijn. Wel vind ik het boek heel mooi geschreven, want ook al is het ingewikkeld, de zinnen vind ik prachtig. Spannende stukken komen er ook in voor, zoals, al eerder genoemd, de scène in de hotelkamer.

De Griekse lessen zijn ook interessant, en aangezien ik zelf ook Grieks heb, is het leuk om veel dingen te lezen die ik nu wel herken maar drie jaar geleden nog niet, zoals de onregelmatige aortistus, dativus, mythen etc.

In elke scène wordt de sfeer ook heel goed beschreven. Zowel als van de personen als van de omgeving. Het verhaal vordert beetje bij beetje en je komst steeds meer te weten over het Dionyisische ritueel en uiteindelijk komt de ontknoping waar je zo lang op hebt gewacht, waarom wordt Richard buitengesloten, wat is er aan de hand?

Ik had eigenlijk niet verwacht dat ze iemand vermoord zouden hebben en ook niet dat het Henry, Charles, Camilla en Francis zou lukken om de menselijke aard te ontstijgen en toe te treden tot, ja, tot wat? Een beschrijving van Henry van hun gebeurtenis: “Het was hartroerend. Fantastisch. Toortsen, duizeligheid, zingen. Wolven huilden om ons heen en een stier loeide in het donker. De rivier was wit. Ik weet nog dat ik dacht dat het net een versneld afgedraaide film was, de maan werd vol en nam weer af, wolken vlogen langs de hemel. Wijnranken groeiden zo snel uit de grond dat ze zich als slangen om de bomen slingerden, seizoenen gingen in een oogwenk voorbij, het konden wel hele jaren zijn geweest... Ik bedoel, wij beschouwen verandering in de wereld der verschijnselen als het wezen van de tijd, maar dat klopt niet helemaal. (...) Het was net of ik pas geboren was. Ik wist mijn naam niet meer. Mijn voetzolen waren aan flarden, maar ik voelde het niet eens.”

Het is echt een super gaaf boek!

Verwerkings~/verdiepingsopdracht

1. Twee verschillende verhaalpersonen en hun leefregels
Deze opdracht doe ik over Bunny en Julian. Bunny: Bunny zal altijd gemene opmerkingen maken en voelt al gauw aan wat iemands zwakheden zijn. Als hij dat eenmaal doorheeft zal hij er ook op voortboorduren. Hij heeft ook zijn goede kanten, hij is namelijk een leuke prater en een vriend. Zijn vervelende gewoonte is dat hij doet alsof hij behoorlijk rijk is, maar als het erop aankomt, heeft hij plotseling geen geld. Hij zal wel altijd klaarstaan voor zijn vrienden als ze ergens over willen praten, maar als hij met ze praat moet alles wel een beetje in zijn voordeel komen. Hij zal nooit geld uitlenen aan iemand, want dat heeft hij niet. Hij zal nooit zeggen dat hij je aardig vindt, dat laat hij wel merken op de manier hoe hij tegen je doet, dit kan positief of negatief zijn. Hij doet heel royaal maar iets uitlenen zal hij niet doen.

Wat ik niet zou doen: Ik maak wel eens gemene opmerkingen, maar dat doe ik niet zodat de persoon zich zeer erg gekwetst wordt of zodat de desbetreffende persoon voor zich staat en zich geneert. Over geld lenen doe ik geen moeite, niet dat ik zelf veel geld heb, maar als iemand iets vraagt geef ik het wel, als ik het bij me heb, tenminste. Wat ik wel zou doen: Ik zou wel net zo aardig als Bunny zijn, hij gedraagt zich als een echte vriend en in dat opzicht help ik mijn vrienden ook als ze ergens over inzitten.

Julian: Julian is een zeer wijze man die altijd het goede van iemand inziet. Hij weet alles over de Grieken en ook over het Latijn en is helemaal gek van de Griekse mythen en sagen. Hij is aardig voor iedereen en als hij het ergens niet mee eens is, zal hij dat altijd op een subtiele, tactvolle manier laten merken. Stof overbrengen over de Grieken doet hij op een interessante manier, niet alleen uit boeken, maar ook filosoferen over Griekse ideeёn. Hij is zeer rijk en etentjes geven voor zijn studenten komen dan ook niet zelden voor. In het bijzonder voor Henry, die je wel zijn lievelingsleerling zou kunnen noemen. Henry heeft een gi- gantische talenknobbel en hij en Julian communiceren ook in het Oud Grieks.

Wat ik niet zou doen: Ik zou niet kunnen communiceren in het Oud Grieks, wel zou ik het heel graag willen kunnen. Over Julian is niet veel te zeggen waar je het niet mee eens bent. In bijna alle opzichten is hij een goede, aardige man. Het enige dat ik dan misschien niet zou doen is altijd het goede, mooie inzien van iemand. Zo verdoe- zel je zijn slechte kanten die ook aan het licht moeten komen. Julian laat echter wel zeer weinig leerlingen toe tot zijn college en hierbij zou ik wat soepeler zijn en wat meer mensen toelaten. Wat ik wel zou doen: Ik zou wel, net als Julian, proberen óók het goede inzien van mensen die je net kent. Want ik heb er wel eens een handje van te snel te oordelen over uiterlijk, gedrag of omgang met andere, onbekende mensen.

2. De achtergrondinformatie

Dit was de eerste roman van Donna Tartt, dus veel informatie over haar en haar schrijfstijl in vergelijking met andere boeken was er niet te vinden.

Wel blijkt dat haar nieuwe roman, de Kleine Vriend, slechter uitkomt dan verwacht, zeker in vergelijking met het meesterwerk De Verborgen Geschiedenis.

De meeste mensen vinden de Verborgen Geschiedenis een geweldig boek, super gedetailleerd met excentrieke studenten waar je zo bij zou willen horen.

Het tweede boek, waar ze tien jaar lang over heeft gedaan, schijnt dus tegen te vallen.