The open window door Saki

The open window

Gegevens:

Schrijver: H.H. Munro (Saki)
Volledige titel: The open window
Jaar van publicatie: begin 1916 in frankrijk

Personages:

De hoofdpersoon is mr. Framton Nuttel. Hij is zeer nerveus en wil genezen worden dus gaat naar het dorpje waar Mrs. Sappleton en haar nichtje wonen.

In de tekst wordt het nichtje vermeld als the niece wat dus nicht in het Nederlands betekent.

Situering tijd en plaats

Een huis een beetje uit het dorp met daar dicht bij een bos.

Het exacte jaartal weet ik niet (niet vermeld) maar het seizoen waar het zich in afspeelt is de zomer en de maand is oktober .

Samenvatting:

Mr. Nuttel gaat op bezoek bij Mrs. Sappleton en haar nichtje om van zijn stress af te geraken. Hij gaat er naar toe en het nichtje zegt dat haar tante boven is en zo bij hem zal zijn. Hij denkt in zich zelf of het bezoek bij deze vreemden wel gaan helpen om van zijn ziekte af te geraken.

Voor hij naar dit dorpje kwam had zijn zus gezegd dat hij daar zichzelf zal ingraven en tegen geen enkele levende ziel zou spreken. Ze gaf hem ook een lijst mee van mensen, die ze kenden, die daar woonden en vriendelijk waren. Mr. Nuttel vroeg zich af of Mrs. Sappleton één van hen was.

Het nichtje vraagt aan Mr. Nuttel of hij hier iemand in het dorpje kent. Hij zei dat hij er maar amper een paar kenden. Hij zei ook dat zijn zus hier vroeger voor een aantal jaren in het huis van de pastoor woonde ongeveer vier jaar geleden en dat ze hem een lijst meegegeven had met de namen van mensen die zij kenden. Dan vraagt het meisje of hij iets weet over haar tante. Hij antwoord met de woorden :” alleen haar naam en adres.” Hij vroeg zich zelf af of Mrs Sappleton getrouwd was of weduwe. Maar hij kreeg het gevoel dat er een man woonde in het huis.

Het meisje zei dat haar tante drie jaar geleden een tragedie had meegemaakt. Ze wees naar het groot frans raam dat open stond. Hij vroeg wat het raam met het tragedie te maken had. Het 15 jarige meisje zei dat de man van haar tante samen met haar twee broers gingen gaan jagen. De drie mannen gingen altijd als ze gingen gaan jagen door het raam maar ze kwamen niet terug. Tante gelooft nog altijd dat ze zullen terug komen. Dit zei met een brok in haar keel en ze begon een beetje te snikken. Dit is waarom we het raam elke avond tot het mistig wordt open laten. Het was z’n avond als dit. Mr. Nuttel krijgt het enge gevoel dat er hier elk moment de drie mannen door het raam naar binnen lopen.

Het was een opluchting voor Framton wanneer de tante naar beneden komt en zich begint te excuseren omdat ze zo laat was. Ze zei tegen Mr. Nuttel dat haar echtgenoten en haar twee broers zo thuis zouden kunnen komen van de jacht. Ze begon te vertellen over de eenden en andere wilde dieren dat ze geschoten hadden en dat haar man altijd een witte jas aan had ton hij vertrok. Framton probeerde het onderwerp te veranderen in een minder horror gesprek. Hij vond ook dat de tante niet veel aandacht had voor hem want ze keek vaak naar het raam. Het moet natuurlijk weer op bezoek gaan wanneer er een horror tragedie plaats vindt dacht hij bij zich zelf.

De dokter adviseerde hem complete rus en een afwezigheid van mentale opwinding en het vermijden van iets in de aard van gewelddadige lichaamsbeweging kondigde Framton aan. dat onder een zeer verspreide waan leidde dat vreemdelingen alles willen weten over zijn kwalen en gebreken. Ze praten verder . Over het dieet dat hij moet volgen zijn ze niet akkoord en dan roept Mrs. Sappleton opeens “NEE!” Niet om Framton te laten zwijgen maar omdat ze haar broers en echtgenoot zag aan komen. Mr. Nuttel keek verwonderd naar het nichtje en zij keek met schrik in haar ogen naar het raam. Toen hij keek zag hij drie mannen op het gazon lopen. Ze droegen allemaal geweren onder hun armen en één van hen had een witte jas aan. Framton nam zijn stok en hoed en liep halsoverkop weg naar de voordeur. Hier zijn we dan zei de echtgenoten. Een beetje modderig maar het meesten droog. Hij vroeg wie die man was die weg liep wanneer zei aan kwamen. Mrs. Sappleton zei dat het Mr. Nuttel was die over zijn ziektes kwam praten en zonder boe of ba gewoon weg liep als jullie toe kwamen. Precies of hij een spook had gezien. Ik denk dat het de hond was waar hij zo voor weg liep. Want hij vertelde mij dat hij door honden achterna werd gezeten en naar een kerkhof werd gedwongen en daar in een pas gegraven graf te schuilen terwijl de honden van uit de kuil zaten te blaffen. Het verzinnen van uitgevonden verhalen was haar specialiteit en daar mee de mensen te kunnen bedriegen.