De Vliegeraar

Khaled Hosseini

1. Identificatiegegevens

1.1 Identificatiegegevens boek De Vliegeraar:
Originele titel: The Kite Runner
Auteur: Khaled Hosseini
Vertaler in Nederlands: Miebeth van Horn
Uitgever: De Bezige Bij
Jaar van uitgave: 2003
Aantal pagina’s: 351

1.2 Identificatiegegevens film The Kite Runner:
Titel: The Kite Runner
Regie: Marc Forster
Producers: Walter Parkes
Laurie McDonald
Sam Mendes
Sidney Kimmel
Voornaamste acteurs: Khalid Abdalla, Homayon Ershadi, Shaun Toub, Atossa Leoni, Saïd Taghmaoui
Genre: Drama
Duur: 128 minuten
De film The Kite Runner heeft ook een zeer mooie officiële site.
Link: http://www.kiterunnermovie.com/

2. Vergelijking van het boek en de film:
Zowel boek als film was fantastisch! De film volgt grotendeels het boek: vaak worden zinnen of zelfs fragmenten letterlijk uit het boek gekopieerd. In het boek nemen veel beschrijvingen en gedachten plaats in, iets dat je in de film niet terugvindt, daar wordt alles je gewoon gegeven. Hierdoor kun je zelf niet meer fantaseren hoe alles er uit ziet. Ik, Lukas heb eerst de film gezien en dan het boek gelezen. Het boek vulde de film enorm goed aan: Het heeft me zelfs niet verveeld, hoewel ik het slot al kende. Er is één hele grote gebeurtenis in de film weggelaten, namelijk dat Sohrab zich zelf verwondt. Dit wordt niet weergegeven in de film. Ook de periode dat Amir, het hoofdpersonage, in Amerika verblijft is in de film uitverkort: in het boek is ongeveer de helft gewijd aan de jonge tijd van Amir, en de andere helft aan de periode in Amerika, als hij dus bijna volwassen is. In de film gaat het grootste deel over zijn jeugd in Afghanistan. Dit is een groot en merkbaar verschil. Ik had het gevoel dat geregeld de actiemomenten in de film ingekort waren in verhouding met het boek.

In het boek gaat het ook vaker over Ali, de zo gezegde vader van Hassan. In de film is dat minder het geval. Over de familie van Farid, de metgezel van Amir, wordt minder uitgeweken in de film als in het boek. Ook de hele scene waar Amir verblijft bij een familielid van Farid wordt in de film weggelaten. Hassan, de vriend en halfbroer van Amir, had in het boek een hazenlip, dat was in de film niet zo.

De film is ook apart verstaanbaar, daar bedoel ik mee: Je kunt de film gemakkelijk volgen en het thema goed verstaan zonder dat je het boek hebt moeten lezen. Vaak is dit niet het geval en dat is dan wel een minpuntje. De film heeft wel een groot pluspunt: de film is opgenomen in de Afghaanse taal. Dit beschouw ik als een enorm pluspunt omdat het geen steek zou houden moest er Engels gesproken worden, zoals Duitser vaak in oorlogsfilms doen, wat nergens op slaat.

De film is dus een zeer geslaagde weergave van het boek.

3. Personage bespreken:
Wij kozen voor Hassan de vriend van Amir. Weliswaar de broer van Amir.

In het boek komt het karakter van Hassan heel duidelijk over. Ik zag het verhaal voor mijn ogen afspelen en kreeg ongeveer hetzelfde beeld als in de film maar met meer gevoel. Dit kwam omdat je heel het verhaal zag door de ogen van Amir. Je begreep meer zijn gevoelens tegenover Hassan en daardoor ook de relatie tussen hen.

Ze zijn onafscheidelijk, hoewel hun vriendschap niet normaal is: Hassan is een Hazara en Amir een Pashtun, deze horen niet bevriend te zijn. Door bepaalde incidenten vertrekken Hassan en zijn vader (bedienden) uit het huis van Amir en Baba. In het boek zie je het dramatische effect er meer van in. In de film lijkt dit afscheid ook zwaar maar minder emotioneel, omdat ze de vriendschapsband in de film natuurlijk minder goed kunnen weergeven.

Nog een voorbeeld dat ik minder goed vind uitgewerkt in de film is het verdriet van Amir na de dood van Hassan. Toen in het boek gezegd werd dat Hassan dood was, zag ik de pijn en het lijden van Amir. In de film keek Amir gewoon weg en schudde zijn hoofd. Ik vind dat heel slecht weer gegeven, het lijkt alsof ze elkaar gewoon kenden en niet meer dan dat. Als je het verhaal leest, voel je hier meer het grote verlies en de leegte die hij achterlaat.

Nog een verschil maar dan fysiek is dat Hassan in de film altijd een hazenlip heeft gehad. In het boek is dit niet het geval want na een operatie is deze helemaal verdwenen. Er is enkel nog een klein litteken boven zijn mond.

Grotendeels kwam Hassan in de film toch heel goed overeen met zijn personage in het boek: Hassan die altijd en viermaal per dag een gebed doet, zijn onvoorwaardelijke trouw tegenover Amir en Baba, zijn hazenlip, zijn gave als vliegeraar,...

Als ik achteraf terug denk aan Hassan, denk ik aan trouw en dienstbaarheid. Trouw omdat hij altijd daar was als Amir hem nodig had en altijd daar voor hem zal zijn. Trouw ook omdat als Amir vraagt Hassan aarde te eten, hij dat onmiddellijk zal doen. Dienstbaarheid omdat hij werkt voor Amir, hij maakt het eten, doet de was, doet inkopen,… Dit is zowel in het boek als de film duidelijk zichtbaar. In de film worden zelfs letterlijke passages uit het boek gebruikt.

4. Persoonlijke mening
De Vliegeraar, een boek dat mijn mama me reeds lang aanraadde, is een fantastisch goed boek. Ik wou het al vrij lang lezen maar ik had de kans nog niet gehad. Daarom was ik zeer blij dat dit boek in de toegelaten schoollijst stond. Zelf had ik nog niet gedacht aan dit boek omdat ik niet wist dat het verfilmd was.

Dit boek is goed geschreven ook al is het een vertaling, de vertaling werd gedaan door Miebeth van Horn. Dit heeft ze fantastisch gedaan door onder andere ook de Afghaanse woordenschat te gebruiken. Die Afghaanse woorden brengen je beter in de sfeer. Ze heeft dat zodanig gedaan dat het zelfs amper opvalt dat je een Afghaans woord hebt gelezen.

Het boek gaat over het verhaal van een jongen met een vriend die hij verraden heeft en het later terug goed. Dit onderwerp kan tot veel medeleven lijden bij de lezer. Ook de oorlog, sfeer, leefomgeving die daar is, zet je echt aan het denken. Een tijdje nadat je het boek hebt gelezen, besef je pas dat de scènes uit het boek zich echt afspelen op onze wereld.

Het verhaal is ook zeer gedetailleerd. Het is echt zeer goed uitgediept. De beschrijvingen worden door Khaled enorm goed gemaakt. Je kan je echt inleven in het verhaal ook al speelt het zich zo ver af. Het geeft de oorlog mooi weer door de ogen van een kind. Spanningen, verrassende wendingen maken het boek nog toffer om het te lezen.

Dit boek veegt ook vele vooroordelen van moslims van de baan. Baba, de vader van het hoofdpersonage Amir, is moslim, maar heeft een minder radicale kijk op het leven dan sommige andere moslim. We zien ook dat de Taliban bijna tegen zijn eigen volk is en niet veel verbeteringen voor Afghanistan voorspelt.

De film is een goede weergave van het boek. Hij bevat minder details en geeft één grote gebeurtenis niet weer. Voor de rest wordt het boek vrij goed gevolgd, maar het had nog een mooiere film kunnen worden als de filmproducer alles er in had proberen te verwerken. Dit is spijtig genoeg haast niet mogelijk. De film vormt wel een zeer goede aanvulling toe tot het verhaal. Het beste resultaat krijg je als je zowel het boek leest als de film bekijkt, maar je kunt ze even goed apart verwerken.

De film zou zelfs een goede aanvulling zijn bij de lessen godsdienst. Het boek zou evengoed in de lessen Nederlands verplicht gelezen kunnen worden, zoals Fenrir.

Zowel boek als film zijn toppers en diepen vele menselijke waarden uit zoals vriendschap, liefde, eer, schuld,…