The horse whisperer door Nicholas Evans

Geschreven door Nicolas Evans
Uitgever en de druk weet ik niet, doordat ik het boek eerder moest inleveren dan ik het verslag heb gemaakt.

Verwachtingen Wanneer je de titel “the horse wisperer” hoort denk je gelijk aan paarden. Ik dacht dat het boek vooral over paarden zou gaan. Ik had de film niet gezien en verwachte een ouderwets paardenverhaal dat goed zou aflopen. Deze verwachting klopte voor het grootste deel niet. Het verhaal vertelde niet alleen over paarden Het ging over vee psychische problemen zoals liefde en haat. Het paard heeft deze gevoelens allemaal laten ontstaan. Ik ben het boek gaan lezen, omdat ik er veel goede reacties over heb gehoord.

Open plekken Het verhaal begint al vrij snel me het uitleggen wie de personages zijn en wat ze doen. Je leert de gevoelens van deze personen in de loop van het verhaal pas kennen. Ik denk dat hierdoor er ook een kracht is, waardoor je door blijft lezen. Doordat er al veel geschreven en verteld is over het boek, wist ik gelijk het verband van de titel met het verhaal. Wanneer je nog nooit gehoord of gelezen over dit boek hebt kom je pas later de functie van de titel te weten komt. Er zijn vijf delen in het boek. Tussen die delen door is er een hele tijd vergelaten. Hierdoor kan de lezer pas in het volgende delen nagaan wat er precies is gebeurd, maar precies beschreven wordt het niet.

Spanning Er zijn wel verschillende spanningen in het verhaal, maar ze worden zo verteld dat de spanningen niet echt tot uiting komen. Zo bijvoorbeeld het ongeval zelf. Het wordt precies van seconde tot seconde verteld. Je is op dat moment zelf wel erg spannend, maar verder, als deze gebeurtenis afgelopen is, niet meer. Zo zijn er meerdere spanningen in het boek zoals de relatie van Tom en Annie en de uiteindelijke dood van Tom.

Open en gesloten einde Het verhaal heeft een gesloten einde. Tom is dood waardoor er geen verdere relatie tussen Tom en Annie kan ontstaan. Pilgrim is eindelijk genezen. Grace geeft weer erg veel voor haar paard en wil weer rijden en Annie heeft een zoon gekregen terwijl ze nooit meer zwanger zou kunnen worden. Het boek eindigt met de gedachte van Annie over de brief die ze van de broer van Tom heeft gekregen, Frank.

Volgorde In het verhaal zitten een paar flash-backs, maar over het algemeen is het boek in chronologische volgorde geschreven. Die flash- backs zijn niet hele hoofdstukken die fragmenten uit het verleden zijn, maar meer gedachtes van personages over het verleden, al is het een dag geleden.

Continu Ik vind de tekst voor het grote deel continu. Het verhaal loopt steeds door en “vergeet” geen grote gebeurtenissen. Er zijn wel tijdsverdichtingen. Dit gebeurt vooral in de stukken tussen de verschillende delen van het verhaal. Na de afsluiting van een deel zijn er dingen gebeurd die niet belangrijk genoeg zijn om te beschrijven.

Vooruitwijzingen en terugverwijzingen De eerste zin van het boek luidt veel verwachtingen om bij de lezer. Het boek zou met de dood eindigen en beginnen. Over deze zin ga je later nadenken. Wat bedoelt de schrijver ermee en zou de verwachting echt uitkomen? Terugwijzingen zijn me minder opgevallen in het boek. Er zitten wel terugwijzingen in het boek, maar niet met een diepere betekenis. Het zijn meer terugwijzingen om de gevoelens van personages en het verhaal verder beter te begrijpen. Personages
Er zijn vier grote personages: Pilgrim, Grace, Tom en Annie. Pilgrim is het paard van Grace die samen met Grace een ongeluk krijgt. Hij wordt na het ongeluk helemaal gek en moet worden geholpen. Grace is een dertienjarig meisje (In het eind van het boek is ze vijftien) die na het ongeluk niks meer met pilgrim te maken wil hebben. Ze krijgt vele ruzies met haar moeder die zich volgens haar veels te veel met haar bemoeit. Tom is de paardenfluisteraar die eerst Pilgrim niet wil helpen. Nadat Annie en Grace naar Montana zijn woonplaats hebben gereden, heeft hij het doorzettersvermogen van hen ontdekt. Hij wil ze nu wel helpen. Tom iss een stille man die heel veel van paarden afweet. Annie is de moeder van Grace. Een hardwerkende journalist die niet veel bij haar familie is. In de loop van het verhaal ontdek je dat zij ook een duidelijk zacht gevoel heeft en niet zo hard is als ze voordoet. Verder zijn er nog enkele bijrollen zoals Frank, de broer van Tom, en zijn familie. Ook Robert, de vader van Grace en de man van Annie, heeft een behoorlijk grote bijrol.

Personages en hun rollen Het doel van Annie in dit verhaal is om Grace weer zo gelukkig te maken als ze was. Ze wil hiervoor Pilgrim weer beter maken. Grace heeft geen duidelijke rol in dit verhaal, al heeft ze wel een duidelijke personage in het verhaal. Tom is zijn rol is om zijn beroep gewoon goed uit te oefenen, wat ook lukt. Door deze twee hoofddoelen komen ze elkaar tegen. de gevoelens die hierbij ontstaan bij de verschillende personages zijn soms hindernissen, maar soms helpen ze juist om de doelen te bereiken. Uiteindelijk is Grace weer erg gelukkig, maar wel op een hele andere manier als ze altijd was. Tom heeft zijn beroep goed beoefent, maar het ging anders dan bij de nadere paarden die hij eerder heeft geholpen.

Personages: karakters en typen Je komt in dit boek achter de verschillende karakters van de personages. Soms zie je deze karakters veranderen ook al blijven ze toch vaak voor een deel hetzelfde. Grace heeft een sterk karakter. Ze wil alles zelf doen en is erg koppig en eigenzinnig. Annie is erg koel en vastberaden. In de loop van het verhaal wordt zij in mijn ogen veel zachter. Tom is erg moedig en zachtaardig, maar ook erg stug en wil het liefst geen enkele emotie tonen. Robert heeft ook een gesloten karakter.

Samenhang Bij mij is de eventuele samenhang tussen de gebeurtenissen niet erg opgevallen in het verhaal. Het verhaal begint wel ongeveer hetzelfde als hoe het eindigt. Allebei de keren ging het verhaal over paardenongelukken en was er dezelfde spanning bij. Allebei de keren ging een belangrijk persoon dood en allebei de keren werd het op dezelfde manier beschreven. Hoe de personen op deze gebeurtenissen reageren is wel totaal anders. Het lijkt of de personen van de eerste gebeurtenis hebben geleerd en de laatste gebeurtenis geheel anders beleven.

Begin van het verhaal Het verhaal begint met het begin van het verhaal. Grace wordt wakker en gaat naar Pilgrim toe. De auteur heeft dus gekozen voor een ab ovo. Het verhaal begint chronologisch en zo gaat het verhaal ook in de loop van de hoofdstukken door.

Persoonlijke reactie

Het onderwerp van het verhaal kan je verschillend opvatten. Als je het verhaal leest zonder gevoel is het kortweg de paardenfluisteraar. Ik vind dat het boek verschillende onderwerpen heeft namelijk genezing van dieren, liefde en de gevoelens van mensen die op korte termijn kunnen veranderen. Ik vind het onderwerp erg boeiend. Ik houd veel van paarden, daarom was ik denk ik erg gemotiveerd om het boek te lezen. Verder vind ik het boeiend om in het boek achter de gevoelens van mensen te komen en dan te herkennen in andere mensen in je eigen omgeving. Ik dacht dat het boek echt alleen maar over paarden zou gaan, het viel me mee dat het niet zo was. Na het boek gelezen te hebben heb ik een paar maanden later de film gezien, nu in het Nederlands (Nederlands ondertitelt). Ik vond het boek heel anders, veel mooier verteld.

Ik vind de eerste gebeurtenis het belangrijkst. Hier gaat het hele verhaal vervolgens over. Door deze gebeurtenis komt er een heel verhaal. Hierdoor gaan ze ook naar de paardenfluisteraar toe wat ook weer allemaal gevolgen heeft. De gevoelens van dit verhaal hebben een grote rol in het verhaal, maar de gebeurtenissen ook. Door deze gebeurtenissen krijgen de personen de gevoelens. Bijvoorbeeld wanneer Grace weer op Pilgrim stapt na het ongeluk. Doordat het goed gaat, voelt ze zich heel erg gelukkig wat weer allemaal gevoelens oproept bij andere personages zoals van haar moeder. Deze gebeurtenis heeft een grote indruk gemaakt op mij. Het was echt heel mooi om te lezen hoe zij zich voelde, zo ontspannen na zo’n tijd van spanning. De belangrijkste gebeurtenissen zijn soms spannend en anders erg mooi (zie de twee verschillende gebeurtenissen die ik nu heb genoemd). De belangrijke gebeurtenissen worden uitvoerend verteld. Je leest echt precies wat er gebeurt van seconde tot seconde.

De personage van Grace vind ik een held. Ze is zo veranderd tijdens het boek. Eerst was ze echt een vervelend kind, maar dit verandert erg in het boek. Annie is ook een heldin. Ze heeft erg veel over voor haar kind en dat terwijl Grace dit allemaal afkraakt. Gelukkig gaat Annie gewoon door. Je leert in de loop van het boek iedereen steeds beter kennen. Je voelt je steeds meer één met de personages en je boeit je ook steeds meer wat ze doen en wat ze zeggen. Ik vind het erg belangrijk om de personages in het loop van het boek steeds beter te leren kennen. Hierdoor worden de gebeurtenissen steeds spannender en begrijp je steeds meer de reacties van de personages. De personages zijn levensecht geschreven en hierdoor herken je bepaalde personen ook in het dagelijkse leven. Je kan je voorstellen hoe ze zich voelen en waarom ze iets doen. Hierdoor begrijp je het gedrag van de personages ook weer en waardeer je dat. Wel si het dat als ik Robbert was geweest niet zo snel alles waardeerde van Annie, dat zij ook wel eens moest luisteren naar hem en niet steeds hij naar haar. Soms reageert hij erg voorspelbaar en dat maakt het verhaal saaier. De andere personages zijn minder voorspelbaar, waardoor het boek je blijft boeien.

De opbouw van het boek zijn niet moeilijk. Er zitten weinig flash- backs in en het verhaal wordt verteld in een chronologische volgorde. Ik vind het niet erg dat er weinig flash- backs in zijn geschreven. In het Nederlands vind ik dat soms al moeilijk snel te snappen, laat staan in het Engels. Het verhaal is wel spannend. Dit komt denk ik vooral door de gevoelens van de personen en op de manier hoe de gebeurtenissen worden beschreven. Verder zie ik geen belangrijke overeenkomsten tussen de opbouw en het onderwerp van het boek. Wel lijkt me het duidelijk dat je met de belangrijkste gebeurtenis moet beginnen en niet aan het einde moet zetten.

Op zich vond ik het taalgebruik van de dialogen niet zo moeilijk, maar als het boek gewoon vertelde was het een stuk lastiger. Ik denk dat dit komt doordat de dialogen van het meisje niet te moeilijk moesten zijn, omdat ze pas dertien was. De verhouding dialoog – beschrijving was goed.