The giver door Lois Lowry

Uitleg vooraf:

Het boek speelt af in een “Community”. Dit is een land waar de mensen leven volgens hele aparte regels. Men voelt er niets, men ziet geen kleur, er zijn geen dieren, er is geen oorlog maar eigenlijk ook geen vrijheid. De belangrijkste persoon in de Community is de “Receiver” (= ontvanger). En volgende punten komen in hoofstuk 1 en2 naar voren:

- Een gezin bestaat standaard uit een vader, moeder, zoon en dochter, maar kinderen krijg je toegewezen. Ze worden dus niet geboren bij de vader en moeder waar ze wonen; er zijn vrouwen die als taak hebben gekregen om kinderen te baren. In de maand december worden deze kinderen tijdens de ceremonie toegewezen aan een vader en moeder.
- Leeftijd bestaat niet zoals wij het kennen.
- De kinderen die geboren worden van januari tot december worden de “newchildren” genoemd. Deze kinderen worden eind december tijdens een speciale gelegenheid uitgereikt aan een vader en moeder. Tot de ceremonie worden ze verzorgd in een speciaal huis.
- Alle leeftijden zijn een groep. Alle baby’s zijn newchilds daarna de One’s (de eenjarigen), komen de two’s (de tweejarigen) etc etc. Dit gaat door iemand de leeftijd van twaalf bereikt, dan ben je een “Twelve” en volwassen. Bij ieder jaartal van een kind krijgt deze wat. Zo krijgen als ze bij de NINE’s horen een fiets. Hiervoor mogen ze niet fietsen, pas wanneer ze bij de Nine’s horen mogen ze fietsen;
- Wanneer kinderen twaalf worden zijn ze officieel volwassen en dan is er dus weer standaard uitreiking in december dan krijgen ze een “taak”. Een baan, deze zoeken ze niet uit maar die krijgen ze. Eerst moeten ze een opleiding volgen en dan gaan ze dat beroep/taak uitoefenen. Wanneer kinderen nog elf zijn en dus bij de groep “Elves” horen dan worden ze dat jaar bekeken en gevolgd door de Elders. Dit zijn de mensen die kijken welk beroep het best bij je past.
- Elke decembermaand worden de “Ceremonie’s” gehouden. Bij elke ceremonie krijgen de groepen iets nieuws of nieuwe taken. Dit is alleen in december!!!
- Alle misvormde baby’s, bejaarden en mensen die 3x een fout hebben gemaakt worden uit de “Community” verwijderd.

Samenvatting

Hoofdstuk 1:

Het is bijna December en Jonas krijgt een vervelend angstig gevoel dat er iets vreselijks zal gaan gebeuren. Net zo bang als een jaar geleden toen er twee keer een vliegtuig over de community vloog. Eerst keek Jonas alleen gefascineerd naar het vliegtuig, want hij nog nooit had hij een vliegtuig van zo dichtbij gezien. Soms zag hij vliegtuigen in de lucht die landen aan de andere kant van de rivier om voorraden af te leveren. Maar dat vliegtuig van een jaar geleden dat was anders. Het was geen vliegtuig dat voorraden bij zich had, het was echt zo’n pilotenvliegtuig. Iedereen stopte toen waar hij mee bezig was en men was in de war van de angstaanjagende gebeurtenis. Even later werd iedereen gewaarschuwd om in het dichtstbijzijnde gebouw naar binnen te gaan en er klonk “ laat je fietsen staan waar ze zijn”. Jonas was snel naar huis gegaan. Hij was alleen, want zijn ouders waren aan het werk en zijn zusje “Lily” was naar het kinderopvangcentrum, waar ze na schooltijd verbleef. Jonas was bang, maar na een paar minuten werd er omgeroepen dat het veilig was en dat de piloot in training een fout in zijn navigatie-instructies had gemaakt… en grapte de omroeper er achteraan “ He was released”.

Die zin “ He was released” is heel belangrijk!!! Het betekent in de Community dat je er uitgezet wordt en je je maar redden moet.

Als ze ’s avonds aan het eten zijn, vraagt zijn vader wie wil beginnen met “Feelings”. In het gezin is het normaal om ’s avonds “Feelings” te doen. Ieder gezinslid vertelt om de beurt wat hij / zij die dag heeft mee gemaakt en hoe dat voelde.

Tijdens het avondeten is het standaard dat het gezin “feelings” doet. Dan vertellen ze een voor een iets wat ze mee hebben gemaakt die dag en welke gevoelens ze daarbij hadden. Eerst vertelt zijn zusje Lily een en ander over school. Dan komt de vader van Jonas, hij is verzorger van de newchildren. Zijn beroep/taak heet “Nurturer”. En werkt zijn moeder op het “department van Justitie”.

Hoofdstuk 2:

Jonas vertelt tijdens feelings dat hij bang is voor “the ceremony of twelve”. Deze ceremonie is net als “the ceremony of ones / two’s ect” in December. Maar als je twaalf bent, ben je in de Community volwassen en krijg je een taak. Jonas is bang en zenuwachtig omdat hij niet weet wat hem te wachten staat. Zijn vader vertelt hem het verhaal over zijn “Ceremony of twelfes” en dat de Elders, die de taken verdelen, hem al heel lang in de gaten hebben gehouden en van iedereen wel weten wat ze leuk vinden en wat voor taak zij kunnen doen. Dat zijn vader altijd al heel druk was met baby’s, dus dat het logisch was dat hij “Nurturer” werd. Jonas vraagt of ze weleens een fout maakten, maar zijn vader zegt dat omdat ze de boel zo goed in de gaten houden, bijna altijd iedereen tevreden is met de taak die hem / haar wordt opgelegd.

De vader van Jonas wil een newchild mee nemen naar huis met de naam “Gabriel”. Dit kindje is heel gezond, maar heeft ’s nacht nogal problemen. Omdat de vader van Jonas dit wil voorkomen neemt hij het mee naar huis. Vader, moeder, Jonas en Lilly vinden dit prima, Jonas vader moet dit nog wel bespreken met de leiding.

Hoofstuk 3:

Gabriel, het newchild, komt bij de familie aan. Meteen valt het op dat het kereltje dezelfde helder blauwe ogen heeft als Jonas. Haast iedereen in de community heeft bruine ogen, maar Jonas is een van de weinige met blauwe ogen. In de community wordt geen aandacht besteed aan de verschillen in uiterlijk, er hangen ook bijna geen spiegels. Dus Jonas heeft zichzelf nog niet zo vaak gezien, maar als Lily zegt dat Gabriel en Jonas dezelfde kleur ogen hebben, vindt Jonas dat niet echt leuk.

Hoofstuk 4:

Vanaf hun achtste moeten de kinderen vrijwilligerswerk doen. Dit begint heel simpel maar tot de “ Cermonie of twelves”. Wordt het aantal uren steeds meer. Je bent verplicht om je uren jaarlijks vol te maken, anders krijg je als je twaalf bent geen taak toegewezen en dat is een grote schande.

Jonas gaat op zoek naar Asher (zijn vriend) en Fiona (zijn vriendin). Normaal doet hij zijn vrijwilligerswerk niet samen met Asher, omdat deze altijd vrolijk en gein maakt en eigenlijk nooit echt serieus is. Nu wil hij proberen iets meer tijd met ze door te brengen omdat de “Ceremonie of twelves” in zicht komt en ze als ze een taak krijgen weinig tijd overhouden voor elkaar. Bij “The house of the Old” een soort van bejaarden tehuis staan hun fietsen en Jonas gaat die dag daar ook vrijwilligerswerk doen.

Jonas wast een oude vrouw en zij vertelt hoe een oudere man, Roberto, vrijgelaten wordt (released). Eerst vertellen ze zijn levensverhaal, dan mag hij zelf nog wat zeggen en ook andere mensen die hem kennen komen aan het wordt. Vervolgens neemt hij afscheid en gaat de speciale deur door in de “Relaese room” en begint te lopen. Maar waarheen dat weet niemand.

Hoofstuk 5:

Het is gebruikelijk dat men iedere morgen hun dromen vertelt, als je ze nog weet tenminste. Jonas weet zijn droom nog en vertelt deze. De droom was:

Hij was in de badkamer van het “house of the old”. Hier was hij samen met Fiona en hij wilde perse dat Fiona in bad ging zodat hij haar kon wassen. Maar Fiona wilde dit niet en dit zinde Jonas niet erg.

Als hij deze droom vertelt, gaat zijn vader met Lily en Gabriel alvast naar school. Jonas mag later komen. Zijn moeder vertelt dat iedereen dat krijgt als ze zo oud zijn als Jonas. Dat zijn vader en moeder dat ook hadden. Het heet: Stirrings. En wanneer je dat krijgt moet je iedere ochtend een pil innemen zodat je niet meer van die dromen krijgt. Je mag stoppen met het nemen van die pil als je naar het “House of the old” gaat. Jonas weet dat Asher ook iedere morgen een pil inneemt. Zijn moeder vertelt dat veel jongeren dat doen of binnenkort zullen gaan doen.

Hoofdstuk 6:

De ceremonie waarin de baby’s worden uitgedeeld gaat beginnen. Iedereen gaat hier naar toe. En alle kinderen zitten bij hun eigen groep of staan bij hun ouders te wachten totdat ze een baby ontvangen. Zo krijgt Fiona een broertje met de naam “Bruno”.
Vervolgens komen de ceremonies van de two’s, three’s etc. tot de laatste groep van die dag “the eights”. De volgende dag komen de ceremonies van de nine’s, ten’s, eleven en twelves.

Lilly komt bij de “eights” en ontvangt een nieuwe jas. Volgens jaar… krijgt ze eindelijk haar fiets als ze bij de “nines” hoort.

Hoofdstuk 7:

De ceremonie of Twelves begint. Het gaat op volgorde…. Asher wordt assistent directeur of recratie! Fiona is nummer 18 en krijgt als taak dat ze in het House of the old gaat werken. En dan is Jonas, nummer 19, aan de beurd. Maar ze slaan hem over en gaan door naar nummer 20! Jonas is helemaal verbaasd en kan ook niets bedenken wat hij verkeerd gedaan heeft.

Hoofdstuk 8:

Het publiek is stil, ze weten dat Jonas geen taak gekregen heeft. Dan de Chief Elder zegt dat er niets mis is gegaan en dat ze Jonas bewust geen taak hebben gegeven, hij krijgt ook geen taak. Jonas is geselecteerd om “the next receiver of memory” te worden! Een hele bijzondere taak, die de vorige jaren lang heeft gedaan. Er is 10 jaar geleden ook een “receiver of memory” geweest maar die heeft gefaald. De Elders hebben Jonas lang geobserveerd en ze waren het er unaniem mee eens dat Jonas die belangrijke taak op zich moest nemen. Er is in de community maar 1 “receiver of memory”

Hoofstuk 9:

Bij de ceremonie heeft iedereen papieren mee gekregen die bij de taak horen. Jonas dus ook, maar Jonas krijgt maar 1 papier waarop een aantal regels staan, bijvoorbeeld dat hij zich elke dag na school moet melden en dat hij zijn dromen niet meer hoeft te vertellen. Belangrijkste dingen zijn dat hij zijn training met niemand mag bespreken en hij vanaf nu mag liegen. Vooral dat “mogen liegen” vindt Jonas raar, niemand in de community liegt, dus hier heeft hij moeite mee. Ook met het verzwijgen van zijn dromen en dat hij niets aan zijn ouders mag vertellen vindt hij moeilijk.

Hoofstuk 10:

Jonas gaat voor het eerst naar de huidige “receiver of memory”. Daar hoort hij voor het eerst hoe bijzonder zijn taak is. Hij krijgt namelijk de herinneringen / geheugen van de hele wereld, Jonas dacht eerst van alleen de community. Maar hij is straks de enige in de community die dingen kan herinneren en gevoelens heeft. Jonas gaat straks voor het eerst sneeuw, bergen en al die dingen zien… die niemand in de community kan zien of voelen, alleen de “receiver of memory” . Jonas moet hiervoor op een bed gaan liggen met zijn hoofd naar beneden op het kussen. De huidige “receiver of memory” legt zijn handen op Jonas’ rug en hierdoor worden de herinneringen aan Jonas doorgegeven.

Hoofstuk 11:

Jonas heeft nu de “memory” ontvangen en ziet voor het eerst sneeuw en zit op een slee. Zijn adem ziet hij voor het eerst door de kou. Hij ziet nu dingen die hij nog nooit heeft gezien en die de andere mensen in de community niet kunnen zien. Hij is de enige, want de vorige receiver heeft nu die “memory” niet meer. Jonas is nu de enige die sneeuw kan zien en voelen.

Jaren geleden hebben de bewoners van de community alle bergen, weggehaald, en ze doen aan klimaatcontrol want op deze manier is alles gelijk en is het makkelijker om eten te verbouwen. Jonas vind het jammer dat het allemaal weg is omdat het leuk is in de sneeuw.

De vorige receiver (nu the giver) geeft Jonas nog een “memory”. Jonas voelt een hele vreemde pijn. De tweede memory van Jonas is een zonnebrand (Sunburn). Nu weet Jonas ook wat het is om pijn te hebben. Want pijn bestaat ook niet in de community.

Hoofstuk 12:

Jonas gaat overdag nog naar school, samen met de andere kinderen. Iedereen praat over hun eerste dag van training. Maar Jonas mag niets zeggen. De tweede dag fietst Jonas na schooltijd weer met Fiona op. Hij ziet iets aan Fiona’s haar, maar weet niet wat.

Dan komt hij weer bij de giver en vertelt dat hij iets zag. De receiver laat Jonas weer het ritje maken met de slee. En zegt dat hij goed naar de slee moet kijken. Dan komt Jonas er achter dat hij nog nooit kleuren heeft gezien! Jonas vindt dat eigenlijk iedereen in de community de kleuren moet kunnen zien. De giver is dit wel met hem eens.

Hoofstuk 13:

Jonas vindt het raar dat de mensen in de community niet hun eigen keuze kunnen maken, maar werk krijgen, kleren krijgen etc. Ze kunnen niet kiezen welke kleur ze willen of welk werk ze willen. De giver vertelt Jonas dat deze manier veel veiliger is. Jonas is het daar wel mee eens, maar toch eigenlijk vindt hij dat alle mensen moeten kunnen zien wat hij kan zien en hun eigen keuzes maken!

Hoofstuk 14:

Jonas ontvangt steeds meer wijsheid, gedachten etc van de giver. Jonas woonde natuurlijk nog gewoon bij zijn ouders en ook Gabriel sliep ’s nacht nog bij hen. Zijn vader vertelt dat een “birthmoeder” (iemand die als taak heeft gekregen om de baby’s te krijgen). Een tweeling verwacht en dat er maar 1 in de community mag blijven. De zwaartste baby blijft en de lichtere baby wordt weggedaan.

Gabriel is 's nachts vaak wakker en Jonas’ vader vindt het niet erg om dan bij hem te zijn, maar Jonas' moeder heeft haar rust wel hard nodig. Dus Jonas stelt voor dat Gabriel voor 1 nacht bij hem op de kamer slaapt. 's Nachts wordt Gabriel wakker en Jonas geeft Gabriel door middel van zijn handen op het rugje van Gabriel te leggen de herinnering aan een zeilboot in de oceaan. Gabriel slaapt die nacht rustig verder. Nu heeft Jonas zelf de herinnering aan de zeilboot niet meer, maar Jonas besluit om er niets over te zeggen tegen de giver.

Hoofdstuk 15:

Als Jonas de volgende dag bij de giver komt, dan heeft hij enorm veel pijn. De giver geeft Jonas zijn pijn. Jonas voelt voor het eerst pijn.

Hoofdstuk 16:

Na die pijn wil Jonas niet terug naar de giver. Hij wil geen herinneringen, hij wil geen pijn en hij wil ook niet de belangrijkste persoon in de community zijn. Jonas wil gewoon zijn kindertijd terug, zonder zorgen. Maar de giver geeft hem na de pijn ook veel leuke herinneringen zoals verjaardagfeestjes, bezoeken aan museums etc. Jonas vraagt aan de giver wat de mooiste herinnering is die hij heeft, deze geeft hij aan Jonas. Het is een herinnering vol warmte, geluk en familiegevoel. Er worden cadeautjes aan elkaar gegeven, lekker eten en blijdschap. Jonas leert wat echte familie is. Echte ouders die kinderen krijgen, en opa’s en oma’s erbij. In de community worden kinderen door burthmothers geboren, niet iedere vrouw krijgt kinderen. Dit is dus ook nieuw voor Jonas.

Dankzij Jonas slaapt Gabriel elke nacht een stukje langer door!

Jonas besluit voor het eerst zijn pil die hij iedere ochtend inneemt en alle andere volwassen ook innemen niet te gebruiken. Iets in hem zegt dat het niet goed is.

Hoofdstuk 17:

Door de luidsprekers wordt gezegd dat iedereen een vakantie heeft. De ouders hoeven niet naar het werk, de kinderen niet naar school. Jonas heeft zijn pil dan al 4 weken niet meer ingenomen en voelt zich een beetje schuldig over de dromen die hem een fijn gevoel geven. Hij pakt zijn fiets en gaat op zoek naar Asher. Hij ziet nu alle kleuren, het gras wat groen is en de gezonde roze kleur van Gabriel.

Hoofdstuk 18:

Jonas vraagt aan de giver waarom de vorige receiver van 10 jaar geleden haar taak niet kon volbrengen. De giver vertelt dat haar naam was Rosemary en ze was net als Jonas, zij wilde ook alles weten en leren. Maar de giver ‘loved” her en gaf haar de eerste weken alleen maar leuke memories. Daarna gaf hij haar eenzaamheid en verlies. En haar ogen veranderen, ze kon het niet aan, ze lachte haast niet meer. Toch wilde ze meer, omdat het haar taak was. Toen op een dag ging ze weg en vroeg haar vrijlating (release) aan. Dat kon toen nog, Jonas kon dat niet. Ze hebben haar vrijgelaten en de giver heeft haar nooit weer gezien.

Als er iets met Jonas zou gebeuren, zoals verdrinken in de rivier dan gaan alle memories (herinneringen) niet verloren. Als Jonas er niet meer zou zijn, dan zouden alle memories naar de bevolking van de community gaan. Dan zou iedereen weer kleuren zien, emoties hebben en geluk voelen, maar ook pijn en verdriet hebben. Om dit te voorkomen benadrukt de giver dat Jonas erg voorzichtig moet zijn.

Hoofstuk 19:

Jonas vraagt zich af wat er gebeurt als je “released” (vrijgelaten) wordt. De giver laat hem een video zien van de tweeling, waarvan er een “released” zou worden omdat er anders twee gelijke personen in de community zouden zijn (en dat vond men maar lastig). Jonas ziet dat zijn vader met een zuster een kamer binnen gaat waar de tweeling is. De tweeling wordt gewogen en de zwaarste van beiden mag in de community blijven. Hij ziet dat zijn vader een en ander met de lichtste baby doet. Dan ziet hij dat het kopje van de baby opzij hangt en de oogjes half open vallen. Jonas denkt dan bij zichzelf “ mijn vader vermoord die baby”. Dan loopt zijn vader met het lichaampje naar een deur, waarachter alleen duisternis is en hoort zijn vader zeggen “bye bye little one”. Zo gaat het ook met gehandicapte baby’ ouderen of mensen die released worden.

Hoofstuk 20:

Na het zien van de beelden van het kindje dat “released” werd, wil Jonas niet naar huis.
Jonas is erg overstuur en vind het vreselijk dat gehandicapten, tweelingen, ouderen en mensen die 3x een fout maken released of eigenlijk vermoord worden. Hij neemt het zijn vader ook erg kwalijk. De giver legt hem uit dat hij niet boos moet zijn op zijn vader omdat zijn vader niet beter weet. Ze hebben zijn vader dit geleerd en omdat zijn vader geen gevoel heeft, geen liefde of pijn kent, weet hij niet dat dit slecht is.

Jonas maakt zich ook druk om Fiona. Dat Fiona ditzelfde straks moet doen met de oudere mensen in “the house of olds”. De giver zegt dat Fiona dit inmiddels al aan het leren is en dat zij het heel goed kan omdat Fiona ook geen gevoel heeft en ook niet beter weet.

Die avond eet Jonas samen met de giver. En na het eten gaan ze een plan bedenken.
Het plan is dat Jonas weg zal gaan, stiekem weg gaat uit de community zodat alle memories bij de mensen zal komen. Jonas wil graag dat de giver met hem mee gaat, maar de giver wil dat absoluut niet. Toen 10 jaar geleden Rosemary was released, kwam er ook een gedeelte van de memories bij de bevolking terecht en ontstond er grote paniek en chaos. De giver moet dus blijven om dat op te lossen. Jonas wil dat de bevolking ook kleuren kan zien, ook gevoelens kan voelen etc. dus is er maar een oplossing en dat is dat hij verdwijnt.

De weken daarop ontvangt Jonas alle memories die hij nodig zal hebben om het “elsewhere” te vinden. De nacht voor de ceremonie in december zal hij ontsnappen. Het zal een hele moeilijke reis worden, maar met alle wijsheid uit de memories moet het lukken.

De giver helpt Jonas ontsnappen, en heeft de afgelopen weken van zijn eigen voedsel wat bewaard, zodat Jonas dat mee kan nemen. Jonas zal een briefje op zijn bed leggen dat hij die morgen eerste een stuk langs de rivier gaat lopen, zodat zijn ouders niet ongerust zijn als Jonas niet in zijn bed ligt. Pas in de middag, tijdens de ceremonie zullen ze ontdekken dat Jonas weg is.

Hoofdstuk 21:

De avond voor de ceremonie zitten vader, moeder, Jonas, Lilly & kleine Gabriel (koosnaam: Gabe) aan tafel. Vader vertelt dat Gabriel ’s nachts weer enorm lastig is en dat hij released zal worden. Jonas schrikt hier van en vraagt wanneer dat zal gebeuren. Het releasen van Gabriel zal als eerste morgenochtend gebeuren, zegt zijn vader.

Die nacht verlaat Jonas het huis op de fiets van zijn vader en hij heeft Gabriel ook meegenomen tijdens zijn ontsnapping. Hij fietst, fietst en wordt moe… als het dag wordt kan hij niet verder en moet een plaats zoeken waar ze hem niet zullen vinden. Hij kan alleen in de nachturen verder reizen. Dus Jonas vindt een plek en zal overdag moeten slapen en Gabriel ook.

Het ergste waren de vliegtuigen waarin ze hem zochten. Overdag sliep hij, ’s nachts was hij onderweg. Jonas wist niet meer hoeveel dagen hij al weg was. Hij zocht zelf naar eten en water om te overleven. Hij hoorde de vliegtuigen, en wist dat de mensen die hem zochten geen kleuren konden zien, maar de vliegtuigen waren uitgerust met apparatuur die lichaamswarmte konden meten. Jonas was bang dat ze hem zouden vinden, want de vliegtuigen vlogen laag over.

Hoofdstuk 22:

Jonas ging verder en het landschap begon te veranderen. Het was moeilijker om te fietsen op al die stenen en rotsen. Op een nacht viel Jonas, eerst greep hij Gabriel en zag dat zijn eigen knieen bloedden door zijn broek heen. Omdat er geen vliegtuigen meer overvlogen kon Jonas ook overdag verder reizen. Hij kwam nu bij bossen, die vol en donker waren en waar een mysterieuze gloed over hing. Hij stopte vaker om te eten en te drinken.

Op een gegeven moment komen Jonas & Gabriel bij een waterval en dan schreeuwt Gabriel “ vliegtuig, vliegtuig”. Jonas schrikt en kijkt naar boven, maar het was geen vliegtuig maar een vogel. En hij vangt met zijn handen een vis. Jonas weet van de dieren, uit de memories die hij van de giver heeft ontvangen. Nu ziet hij alles in werkelijkheid.

Maar Jonas heeft honger en zijn memories vervagen. Hij vraagt zich af of hij de juiste keuze heeft gemaakt. In de community kreeg hij elke dag eten en drinken. Nu moet hij het doen met de herinneringen die hij heeft ontvangen van de giver over eten op feestjes enzo. Als hij terug zou gaan naar de community dan zou hij dood gaan, dat stond vast. Maar dan had hij geen kleuren kunnen zien, geen gevoelens gehad en het belangrijkste was dat Gabriel niet meer had geleefd. Eigenlijk had Jonas geen keus, hij moest de community verlaten en dat had hij ook gedaan.

Het weer veranderde ook, het regende al twee dagen. Hij wist dat het bestond maar hij had het nog nooit mee gemaakt. Jonas en Gabriel werden nat en koud. Het was moeilijk om de kleren weer te drogen wanneer de zon scheen. Gabriel had niet gehuild tijdens de reis, maar nu wel Gabriel was koud en had honger en werd hierdoor zwak. Ook Jonas moet huilen om dezelfde redenen. Jonas hoopt dat hij Gabriel kan houden!

Hoofstuk 23:

Jonas voelde dat “Elsewhere” heel dichtbij was, maar hij hoopte dat hij het nog op tijd kon halen. Hij werd bang dat het niet zou lukken. Dan begint het te sneeuwen en het lukt Jonas niet om verder te fietsen door de sneeuw. Hij laat zijn fiets liggen en denkt er zelfs aan om er zelf ook bij te gaan liggen. Maar hij moet verder… Jonas probeert memories van warmte te krijgen. Ze zijn ver weg, maar het lukt hem om ze te krijgen. Voor 1 moment Jonas en Gabriel krijgen het warm. Hij begint de heuvel te beklimmen en jammer genoeg krijgt hij het ook weer koud. Maar hij heeft de wil om verder te gaan weer en begint aan de klim. Maar hij krijgt het kouder en kouder en op een gegeven moment is het zo moeilijk om zijn voeten vooruit te krijgen.

Dan denkt Jonas aan gelukkigere tijden. Tijden met de giver, met Asher en Fiona. Van binnen wordt hij warm en gelukkig. Dan komen ze op een plaats die Jonas zich kan herinneren van de memories hij kreeg van de giver. Hij zegt dan ook tegen Gabriel dat het niet ver meer is. Dan ziet hij de slee, die op hem ligt te wachten (dit was ook een memorie van de giver, maar nu werkelijkheid voor Jonas.) Hij gaat er op zitten houdt Gabriel stevig vast. Hij gebruikt zijn laatste kracht en moet zijn best doen om zijn ogen open te houden, maar hij ziet huizen, ramen met allerlei kleuren licht. Net als in zijn herinnering. Hij hoort muziek en mensen lachen… en hij denkt te horen dat ver achter hem, ook muziek klinkt maar hij weet het niet zeker.