De gebeurtenissen De gevoelens en gedachten waren belangrijker dan de gebeurtenissen. In het boek werd goed uitgelegd wat hij voelde en dacht. Daarom zijn die belangrijker. De gebeurtenissen bouwden zich goed op, totdat het uiteindelijk allemaal duidelijk werd wat zijn vader had gedaan. Zo werd het plaatje compleet. De gebeurtenissen vond ik meestal wel geloofwaardig. Ze werden zo beschreven dat het net was alsof de schrijver zelf autistisch was. Want het was zó geloofwaardig. Ik vond het erg verrassend dat zijn vader de hond had vermoord. Dat had ik niet verwacht. Ik vond het heel zielig voor de jongen wat zijn vader allemaal had geflikt bij hem. Bijvoorbeeld dat hij had gezegd dat zijn moeder dood was terwijl dat helemaal niet zo was.

De personen De hoofdpersonen kwamen levensecht over. Ik vond dat er erg goed werd beschreven wat Christopher (die autistische jongen) dacht en hoe hij leefde als autistisch zijnde. Zó goed dat het net was alsof Mark Haddon zelf autistisch was. Een persoon waar ik me erg goed in kon leven was de moeder. De moeder werd soms helemaal gek van haar zoon zoals hij zich gedroeg dat kon ik me erg goed voorstellen. Ik denk dat ik het geduld ook niet zou kunnen opbrengen, net als zij. Ik vond het heel knap dat Christopher doorzette om in London te komen. Ook al is hij doodsbang voor veel lawaai en veel mensen bij elkaar in ruimte zette hij toch door om uiteindelijk bij zijn moeder te zijn.

De opbouw Het verhaal was vlot te lezen, dat kwam ook door het makkelijke taalgebruik. Maar ook was het goed opgebouwd. Er waren wel een paar flashbacks. Maar dat waren meer herinneringen die hij had en vertelde. Het stukje dat hij verteld over welke detective boeken leuk vond en waarom vond ik wel een beetje saai, dat kwam omdat dat stuk erg langdradig was. Het moment dat Christopher de brieven van zijn moeder leest vond ik erg spannend. Dat kwam omdat ik, en de hoofdpersoon ook, dacht dat zijn moeder overleden was aan een hartaanval. Dan kom je er dus achter dat zijn vader die brieven expres voor hem achter gehouden heeft. Dan komt zijn vader ook nog eens en binnen en toen was ik erg nieuwsgierig naar zijn reactie.

Het taalgebruik De woordkeuze en zinsbouw vond ik erg makkelijk. Daar heeft de schrijver bewust voor gekozen denk ik. Het is namelijk geschreven uit ik-perspectief. Door een autistische jongen. Ik denk dat een autistische jongen werkelijk zo denkt en schrijft. Er kwamen niet veel dialogen in voor, maar dat was niet erg. Het ging vooral over hoe Christopher zich voelde en wat hij dacht.

Verwerkingsopdracht C8 Interview met Ed, de vader van Christopher.

1. Houdt u van u zoon, Christopher?

Ed: Ik hou heel veel van mijn zoon. Ik doe altijd alles voor hem. Ik heb zoveel voor mijn zoon over, dat weet hij ook wel.

2. Maar als ik het goed heb bent u niet altijd eerlijk tegen hem geweest?

Ed: Dat klopt, maar dat was voor zijn eigen best wil. Zijn moeder heeft ons verlaten. Ze is zomaar vertrokken met die verdomde Rodger. Daar blijkt uit dat ze niet van Christopher houdt. Het enige wat ik kon doen was tegen hem liegen. Zeggen dat zijn moeder was overleden aan een hartaanval dus.

3. Vind u niet dat dat ontzettend oneerlijk is tegenover jullie zoon? Ze heeft hem elke week geschreven en u heeft ze gewoon verstopt gehouden.

Dat is misschien oneerlijk volgens u, maar ik weet toch echt wel wat het best is voor mijn zoon. Het zou alleen maar verwarrend voor hem zijn.

4. is het niet juist nu oneerlijk en verwarrend, nu hij er alsnog achter is gekomen?

Het was niet de bedoeling dat hij ze zou lezen. En is het inderdaad verwarrend voor hem maar ik had nooit verwacht dat hij naar London zou gaan alleen. Ik dacht dat ik er wel met hem over zou kunnen praten en dat hij het misschien zou begrijpen dat ik het allemaal uit goede bedoelingen had achtergehouden.

5. Uw zoon is bang voor u geworden dat komt ook doordat u Wellington heeft vermoord. Denkt u niet dat u dat beter anders had aan kunnen pakken?

Nadat ik de hond vermoord had, had ik inderdaad spijt. Maar mevrouw Shears gaf voor mijn gevoel meer om die verdomde hond dan om mij. Daar kon ik niet tegen en toen had ik het allemaal niet meer in de hand. Ik weet dat Christopher daar heel erg aangeslagen door is maar ik kan het niet terug draaien.

6. U had een verhouding om mevrouw Shears, waarom wou u haar dan kwetsen door haar hond te doden?

Nadat mijn vrouw ons had verlaten hadden wij het heel moeilijk. We gingen door een moeilijke tijd. Ze was heel goed voor me. Ik weet niet of het een verhouding was want het was in een keer over. Ze wou niet bij ons komen wonen en kwam niet meer zo vaak langs en hielp mij… eh ons niet zo veel meer. We kregen ruzie en ik dacht dat ze dus meer om die hond gaf dan om mij. Ze was altijd lief voor die stomme hond. In een opwelling heb ik een vork in zijn nek gestoken. Dat was dom van me en had ik niet moeten doen. Het was nooit de bedoeling mevrouw Shears te kwetsen.

7. U zegt telkens dat het achteraf gezien stom van u is geweest. Hoe komt het dat u telkens eerst doet en dan nadenkt?

Dat doe ik niet telkens. Alleen met wat ik die hond heb aangedaan, ja. Maar het achter houden van de brieven en zeggen dat moeder is overleden heb ik uit voorzorg gedaan.

8. Voorzorg? U houdt een kind bij zijn moeder vandaan! Terwijl u best weet dat zij om hem geeft. Nu is er alleen maar troep van gekomen. Denkt u dat als u het opnieuw kon doen, dat u dan anders gehandeld had?

8. Voorzorg? U houdt een kind bij zijn moeder vandaan! Terwijl u best weet dat zij om hem geeft. Nu is er alleen maar troep van gekomen. Denkt u dat als u het opnieuw kon doen, dat u dan anders gehandeld had?

Ja, ik had inderdaad beter na moeten denken. Christopher is totaal van mij gedistantieerd. Daar baal ik wel zeker van. Maar als ik het opnieuw moet doen had ik de brieven verbrand. En was mijn zoon nooit achter die brieven gekomen.

9. Gaat dat niet een beetje ver? Uw ex-vrouw wou contact houden met uw zoon en is hem zeker nooit vergeten. Vind u uzelf niet egoïstisch?

Nou… egoïstisch? Dat is wel een groot woord. Ik moet wel toegeven dat ik het ook uit eigenbelang deed. Ik gunde het mijn vrouw niet meer Christopher te zien na wat ze ons geflikt had.

10. Dus toch! Als u het mij vraagt kan dat niet als het om een kind gaat. De relatie tussen uw zoon en uw ex-vrouw had best kunnen voortzetten maar dan in mindere maten. U denkt te veel aan uzelf. Dat met Wellington en met uw vrouw deed u alleen maar uit eigenbelang. Nu is Christopher daar flink de dupe van geworden. Zal hij ooit nog de oude zijn?

Ik deed niet alles uit eigenbelang! Veel ook voor zijn eigen bestwil! Misschien een beetje soms. Maar… Dat is menselijk! Maar eh… nou, het is allemaal verkeer uit gepakt. Ik probeer zijn vertrouwen terug te winnen. Dat zal langzaam gaan, maar ik doe mijn best. En ik heb ook geen ruzie meer met mijn vrouw. Zo komt alles langzamerhand toch goed. Ik hou van Christopher.