Waarom dit boek?

Ik heb dit boek gekozen omdat ik de film al had gezien. De film sprak mij al heel erg aan en daardoor dacht ik dat ik het boek ook mooi zou vinden. Ook dacht ik dat er in het boek dingen iets uitgebreider geschreven zouden zijn, dat was ook één van de redenen waarom ik dit boek wou lezen. Het thema van het boek sprak mij ook erg aan, en toen ik de samenvatting had gelezen achterop het boek wist ik helemaal zeker dat ik dit boek wou lezen.

Verhaalanalyse

Korte samenvatting:

De achtjarige Bruno is de zoon van een hoge nazi-officier. Bruno is pas verhuisd voor het werk van zijn vader. Hij probeert te begrijpen wat er in zijn nieuwe omgeving gebeurt. Het concentratiekamp, vlakbij zijn huis, kan Bruno vanuit zijn slaapkamerraam zien. Hij denkt dat het boeren zijn die de hele dag in hun pyjama lopen. Op een dag rent hij via de achtertuin het bos in en ziet achter het prikkeldraad van het kamp een jongen met zo´n gestreepte pyjama. De Duitse Bruno en de joodse Shmuel worden vrienden en praten elke dag met elkaar bij het hek. De vader van Shmuel was kwijt, daardoor besloot Bruno over het hek te klimmen en Shmuel’s vader te zoeken. Met een dodelijke afloop.

Personages:

Er zijn in dit boek twee hoofdpersonen, de belangrijkste hoofdpersoon is Bruno. Bruno is een 9-jarig, slim jongentje. Je kunt goed merken dat Bruno intelligent is doordat hij op een bepaalde manier praat en doordat hij bepaalde uitdrukkingen gebruikt. Bruno wilt later ontdekkingsreiziger worden, dit staat letterlijk in het boek maar dit kan je ook merken doordat hij heel nieuwsgierig is over alles en ook alles wilt onderzoeken. Verder is Bruno een hele eerlijke jongen maar ook onschuldig en naïef. Op het laatst was Bruno zelfs nog naïef, toen ze naar de gaskamer gingen dacht hij dat ze voor de regen gingen schuilen. Ook probeert hij gehoorzaam te zijn. Dit kan je merken doordat hij alles doet wat zijn ouders zeggen. Bruno is ook een jongen die alles letterlijk neemt, en in alles de goede dingen probeert te zien. Het kamp zag Bruno als een boerderij met rare mensen, hij zoekt er niets ergs achter. Hij wou juist aan de andere kant van het hek komen, omdat die dacht dat daar veel mensen zijn dus ook veel vriendjes om mee te spelen. Over het uiterlijk van Bruno valt niet zoveel te zeggen. In het boek wordt beschreven dat Bruno een kleine jongen is, en daar ook wellis mee geplaagd wordt door zijn zus. Bruno is duidelijk een round character, dit komt omdat hij zowel goede als slechte eigenschappen bezit. Hij is onschuldig, gehoorzaam en eerlijk maar daar tegen over staat dat hij ook naïef is. Ook veranderen zijn emotionele omstandigheden telkens, de ene keer is hij blij en de andere keer is hij verdrietig of bang.

De tweede hoofdpersoon is Shmuel. Een joodse, 9-jarige jongen die leeft in een concentratiekamp. Shmuel is een erg verlegen en bange jongen. Doordat hij in een concentratiekamp leefde moest hij altijd goed luisteren. Daardoor was die bang als die bijvoorbeeld te lang weg was, of niet optijd terug was. Shmuel wist ook niet goed wat er allemaal in het concentratiekamp gebeurde. Dit kon je merken doordat hij alles heel raar aan Bruno vertelde. Bijvoorbeeld dat zijn vader nu aardappelen schilt, en dat dat zijn nieuwe werk is. Shmuel heeft licht, kortgeschoren haar en hij draagt altijd een gestreepte pyjama. Shmuel is een flat character, dit kan je merken doordat hij de hele tijd maar één emotie toont, en verder zie je ook niet veel verandering in het boek. Het personage heeft niks verrassends, de dingen die gebeuren kun je bij het personage verwachten.

Het boek bevat natuurlijk ook bijpersonen. Enkele bijpersonen zijn Gretel. De oudere zus van Bruno die langzaam veranderd in een aanhanger van Hitler. Bruno vindt zijn zus daarom ook een hopeloos geval. De vader (Ralf) en de moeder (Elsa) van Bruno zijn ook bijpersonen. Door zijn vader moest Bruno verhuizen en raakte hij al zijn vrienden kwijt. Zijn vader was een belangrijke luitenant voor Hitler. De moeder van Bruno kon de druk niet aan in het nieuwe huis en wou het liefst zo snel mogelijk weg daar. Dan heb je ook nog Maria, de huishoudster uit Polen. Zij is meeverhuist naar hun nieuwe huis en heeft verder niet veel te zeggen. En als laatste is er luitenant Kotler, hij bewaakt het huis en krijgt bijna wat met Gretel. Bruno heeft een beetje een hekel aan luitenant Kotler. Als laatste is er nog Pavel. Hij is een jood in het concentratiekamp, en hij moet klusjes doen in het huis van Bruno. Ik denk dat de moeder van Bruno een round character is, dit komt doordat ze in het begin van het verhaal heel enthousiast was over de verhuizing, en later wou ze juist weg. Verandering van omstandigheden en emoties dus. Voor de rest zijn al deze personages zijn flat characters omdat je niet veel eigenschappen van ze leert kennen en deze personages zijn eenzijdig.

Titelverklaring & Motto:

De titel van het boek is ‘the boy in the striped pyjamas’. Met het motto: ‘A story of innocence in a world of ignorance’. Het boek heeft geen ondertitel. De titel van het boek gaat over Shmuel. Omdat hij aan de andere kant van het hek woont, en een gestreepte pyjama draagt. Omdat Het verhaal speelt zich af in de ogen van Bruno daarom heet het boek zo. Als het bijvoorbeeld uit de ogen van Shmuel zou afspelen, dan zou de titel van het boek ‘the boy with the perfect clothes’ kunnen heten. In het boek staat ook dat Bruno het de gestreepte pyjamas noemt, dus daar slaat de titel ook een beetje op. Het boek gaat over gevangenschap en antisemitisme en de gestreepte pyjama staat daar symbool voor. Het hele boek draait om die dingen, en daardoor is het dus ook een gepaste titel.

Het motto van de tekst, wat letterlijk vertaald: ‘Een verhaal van onschuld in een wereld van onwetendheid’ betekend gaat over de dingen waar Bruno zo naïef in is, hij denkt dat alles goed is, terwijl er veel meer aan de hand is. Hij denkt dat er veel meer vriendjes voor hem zijn in het concentratiekamp. En hij denkt bijvoorbeeld dat het concentratiekamp een boerderij is. Dat is de onwetendheid wat in het motto wordt genoemd. De onschuld gaat erover dat Bruno helemaal niet door had wat die ging doen toen hij in het concentratiekamp de vader van Shmuel ging zoeken, hij wou alleen maar helpen.

 Tijd & Ruimte:

Vertelde tijd van het verhaal is +/- drie maanden. Het speelt zich af tijdens de tweede wereldoorlog, in 1943. Het is niet precies te zeggen omdat er geen exacte datums bij worden geschreven. In het boek praten ze over dagen en weken die voorbij gaan, dus daarop baseer ik mijn antwoord van +/- drie maanden. De vertel tijd van het boek is negen uur en 15 minuten. Ik heb de tijd bijgehouden met een stopwatch zodat ik de precieze tijd kon geven.

In het verhaal spelen gebeurtenissen zich naar elkaar af, in de juiste volgorde. Het verhaal is dus chronologisch. Er vinden geen flashbacks plaats of flashforwards. Maar soms denkt Bruno wel terug aan de tijden dat hij in Berlijn woonde. Maar die tijden worden niet echt beschreven dus dat kan ik geen flashbacks noemen. De verhuizing, de ontmoeting met Shmuel en Bruno die onder het hek doorklimt. Allemaal gebeurtenissen die elkaar opvolgen.

Het einde van dit boek is erg tragisch. De hoofdpersonen Bruno en Shmuel overlijden, een totaal onverwachts einde. Voor deze twee hoofdpersonen is het een gesloten einde. Bruno en Shmuel zijn dood, er kan niets verder meer met ze gebeuren. Maar aan de andere kant denk ik ook dat het een open einde is. Aan het eind van het boek zat ik met de vragen: Zal de vader van Bruno nog doorgaan met dit werk? Hoe zal het met de moeder gaan? Zal het zusje nog steeds een aanhanger zijn van Hitler?. Er zijn veel dingen in dit boek die je niet te weten komt, daardoor denk ik dat het boek vooral een open einde heeft. Want als het een gesloten einde zou zijn, dan zou ik niet aan deze vragen gedacht hebben.

Het verhaal speelt zich maar op een paar plekken af. De eerste belangrijke plek is het oude huis van Bruno. Dit huis staat in Berlijn. Hiermee begint het boek. Na de verhuizing speelt het nieuwe huis, dat dichtbij het concentratiekamp staat een grote rol. Dit huis staat dichtbij Auschwitz, in Polen. De plek bij het hek, waar Bruno en Shmuel altijd praatte is de belangrijkste plaats van het hele boek. Hier gaat het boek over, hier draait het om. Dan heb je ook nog het concentratiekamp zelf, hier speelt het einde van het boek af. Dus ook een plaats die wel even vermeld moet worden. Er zijn in het hele boek dus vier belangrijke plaatsen, waarvan het huis bij het concentratiekamp de belangrijkste is.

De wijze van vertellen:

Het boek is geschreven vanuit de alwetende verteller. Het verhaal wordt zo verteld door de schrijver, dat Bruno altijd in het verhaal aanwezig is. Soms krijg je te lezen wat Bruno zelf denkt over iets en daarna las ik weer iets wat Bruno helemaal niet kon weten, daardoor raakte ik een beetje in de war. Het was niet duidelijk of het nou door de ik-verteller werd verteld, of door de hij/zij-verteller. Daardoor ben ik tot de conclusie gekomen dat het vanuit de alwetende verteller geschreven is.

Belangrijke gebeurtenissen:

Er vinden in dit boek veel belangrijke en aansprekende gebeurtenissen plaats, die ik toch wel even wil vermelden in dit verslag. De eerste gebeurtenis die ik erg belangrijk en aansprekend vind, vind ik dat Bruno zijn vriendjes verlaat in Berlijn en naar zijn nieuwe huis gaat. Het moment dat hij in de auto zit, en zijn vriendjes de auto achterna rennen en naar hem zwaaien vind ik een aansprekende gebeurtenis. Dit vooral omdat hij hun daarna nooit meer van zijn leven zal zien.

Een andere hele belangrijke gebeurtenis is dat Bruno op de schommel zit en er van afvalt. Hij wordt wakker en Pavel, de jood die klusjes doet in huis helpt hem. Hij geeft hem een verbandje terwijl Bruno allemaal dingen aan hem vraagt. Op dat moment komt zijn moeder binnen, en Bruno vertelt wat er gebeurd is. Daarna wordt Bruno naar zijn kamer gestuurd. Hij hoort zijn moeder nog zeggen dat zijn vader er niets over mag weten. Bruno vindt dit raar, en begint nu langzaam te begrijpen dat Shmuel en Pavel anders zijn.

En dan is er ook nog de laatste, maar niet de minste gebeurtenis. Bruno en Shmuel lopen hand in hand de gaskamer in, ze staan tussen de drukte in en zien een man die wat in de donkere gaskamer gooit. Er was veel lawaai en drukte en daarna was het stil, helemaal stil. Dit vond ik een erg ontroerend gedeelte van het boek. Hieronder het citaat dat dit gedeelte van het boek beschrijft:

“Bruno raised an eyebrow, unable to understand the sense of all this, but he assumed that it had something to do with keeping the rain out and stopping people from catching colds. And then the room went very dark and somehow, despite the chaos that followed, Bruno found that he was still holding Shmuel’s hand in his own and nothing in the world would have persuaded him to let it go.”

Spanning:

In het boek waren veel spannende momenten. De schrijver wist telkens weer het verhaal zo te brengen dat je niet wist wat er ging gebeuren. Zelfs tot op het einde bleef die spanning er in. Ik vond ook dat de spanning niet overheerste, want het is natuurlijk ook niet goed als er altijd spanning in het verhaal is. Er waren rustige momenten, zoals het hoort in een goed boek. Bijvoorbeeld als Bruno rustig aan het schommelen is, of op zijn kamer zit. De omgeving van het verhaal was niet echt spannend aan de kant van het hek waar Bruno woont. Maar toen Bruno aan de andere kant van het hek kwam was er opeens wel veel spanning. Het boek bouwt de spanning een beetje op tot het einde, en dan het einde is de echte ontknoping pas.

Thema & Genre:

Ik heb als thema gekozen: Een onschuldige jongen in de oorlog. Ik heb voor dit thema gekozen omdat Bruno er helemaal niets aan kan doen dat dit allemaal gebeurt in de oorlog. En hij kan al helemaal niets eraan doen dat zijn vader ook nog is zo erg erbij betrokken is en SS’er is. Onschuldig heeft een dubbele betekenis bij dit boek. Want hij is ook onschuldig omdat hij niet weet wat er allemaal gebeurt in het concentratiekamp, wat voor hem een boerderij lijkt.

Het genre van dit boek is oorlogsroman. Dit komt omdat het in de oorlog afspeelt, en omdat het om een vriendschapsrelatie gaat.

Motieven:

Een motief van het boek is vriendschap. Dit is een terugkerend element in het verhaal, en het staat ook het hele boek centraal. Bruno denkt alleen maar aan Shmuel, waarom zou hij slecht zijn? Waarom is hij anders? Alles wat Bruno in het boek doet draait om Shmuel, hij steelt zelfs eten voor hem. Daarom is vriendschap een motief van het verhaal. Ze leren elkaar kennen, en ze overlijden samen. Vriendschap tot het einde.

Een ander motief uit het boek is haat. De haat die veel mensen in Bruno’s leven hebben tegen de joden. Zijn vader heeft er een hekel aan, de officier, zijn zus en zijn leraar die aan huis komt. Iedereen om hem heen heeft haat tegenover hen. En telkens komt dat weer terug in het verhaal, door middel van de verschillende personen die ik net heb genoemd.

Persoonlijke beoordeling

Het onderwerp:

Was het onderwerp herkenbaar in je eigen belevingswereld of juist niet?

Het onderwerp was totaal niet herkenbaar in mijn eigen belevingswereld, dit komt omdat ik nooit in de oorlog heb geleefd. Dus dan is het in ieder geval al moeilijker om het voor te stellen. Daarnaast zou is Bruno ook nog veel jonger, en snapt dingen nog minder goed. Die ik wel zou kunnen bedenken. Dat is ook een reden waarom ik het niet goed zou kunnen voorstellen.

 Werd het onderwerp oppervlakkig behandeld of had het voldoende diepgang?

Ik vond dat het onderwerp voldoende diepgang had, het had zelfs heel veel diepgang. Het onderwerp werd zo goed behandeld in dit verhaal, of alle verschillende manieren. De haat ervan, en de liefde ervan was allemaal goed zichtbaar. Bijvoorbeeld de vriendschap van Bruno en Shmuel.

 Wat zou je zeker hebben weggelaten, toegevoegd of veranderd?

Zeker weten dat ik het einde zou veranderen! Het boek was echt heel mooi alleen het einde verpeste het een beetje. Ik vond het niet leuk dat het zo eindigde. Ik had het einde veranderd in een mooi einde. Dat Shmuel juist onder het hek doorklom, en vrij was uit het concentratiekamp. Dit zou ik zeker zo veranderd hebben.

 Ken je boeken of films die over hetzelfde onderwerp gaan?

Ik ken de film ‘Zwart Boek’, ‘Süskind’ en ‘The Pianist’. Allemaal films die zich in de oorlog afspelen. Ik vond de films echt mooi, maar ook heel ontroerend. Persoonlijk hou ik er wel van om af en toe een zielige film te kijken. Er is ook een film van dit boek, deze film heb ik ook al meerdere malen gekeken omdat ik het zo mooi gemaakt vind.

De gebeurtenissen:

Vond je de gebeurtenissen geloofwaardig, toevallig of verrassend?

Het einde vond ik verrassend, niemand zou zo’n einde verwachten. Ik vond de gebeurtenissen ook geloofwaardig. Het is zo geschreven dat het net lijkt of iemand dit echt heeft meegemaakt. Net alsof de schrijver er zelf bij was. Ik vond het boek niet toevallig, want sommige dingen kon je wel verwachten. Zoals dat die telkens naar het hek toe ging.

 Vonden er schokkende gebeurtenissen plaats?

Natuurlijk vonden er schokkende gebeurtenissen plaats, het einde was het meeste schokkende van allemaal. Maar ik vond het ook schokkend hoe de joodse huishulp Pavel werd behandeld.

 Riepen de gebeurtenissen bepaalde gevoelens bij je op?

Het raakte me wel echt erg wat er allemaal gebeurde. En vooral toen ik de film had gezien werd ik een beetje emotioneel. De gedachte dat mensen dit ook echt hebben meegemaakt is gewoon heel erg.

 Kwamen er te veel gebeurtenissen in voor of was het aantal juist goed?

Er kwamen wel heel veel gebeurtenissen in voor. Maar voor mij zijn er nooit genoeg gebeurtenissen, hoe meer hoe beter. Ik hou ervan als er veel actie in het boek is en dat was bij dit boek ook het geval. Maar het moet wel te volgen blijven, en dat bleef dit verhaal gelukkig ook.

 De personen:

Kwam de hoofdpersoon levenecht over?

Ik vond dat de hoofdpersoon levensecht over kwam. Er waren veel verschillende emoties, en karaktertrekken. Ook de dingen die hij zei konden zo van een echt persoon afkomen. Ik vind dat de schrijver een heel goed beeld heeft gemaakt van de hoofdpersoon.

 Herkende je bepaalde eigenschappen van de hoofdpersoon in jezelf?

De hoofdpersoon heeft veel dingen niet door, en weet niet echt wat er allemaal speelt. Dit herken ik vrij sterk in mezelf. Zelf snap ik dingen heel vaak niet, of het komt het niet echt snel bij me binnen. Dat heeft Bruno dus ook. Allebei zijn we een beetje naïef. Ook is Bruno heel eerlijk in dingen, en dat ben ik zelf ook.

 Welke eigenschappen van de hoofdpersoon waardeerde je positief en welke negatief?

De onschuld en de eerlijkheid vond ik heel positief. Dat maakte het verhaal juist anders als normaal, omdat hij gewoon niet wist wat er allemaal speelde. En negatief is dat hij een beetje naïef is, maar dat heeft iedereen wel een beetje.

 Zou je de hoofdpersoon anders laten handelen als jij de auteur was geweest?

Ik zou de hoofdpersoon toch iets meer door hebben laten hebben. Dat Bruno achteraf steeds beter begrijpt wat er gebeurt. Dus dat die ook niet onder dat hek door was geklommen, maar dat hij had gesnapt dat het gevaarlijk is.

 De opbouw:

Vond je het verhaal moeilijk opgebouwd of kon je het vlot lezen?

Het verhaal was heel makkelijk opgebouwd, ik kon alles vlot lezen. De volgorde van de gebeurtenissen was logisch, er was veel actie in maar dat kon je volgen. Doordat alles zo duidelijk werd uitgelegd.

 Vond je de afloop onbegrijpelijk, onbevredigend, verrassend of flauw?

De afloop vond ik onbegrijpelijk. Hoe kon je een verhaal zo triest laten aflopen? Aan de andere kant denk ik wel dat de vader van Bruno zijn verdiende loon krijgt. Alleen ik vond het zo zielig, ik had niet gedacht dat het zo zou eindigen.

 Zaten er delen in het boek die je niet kon lezen omdat ze te saai of onbegrijpelijk waren?

Ik heb één stuk in het verhaal gehad wat ik echt ontzettend saai vond. Dit was het stuk dat ze er net woonde, en Bruno zich weken lang verveelde. Er gebeurde niks geen actie. Ik kon het wel lezen en dat heb ik ook gedaan, alleen ik vond het wel heel erg saai.

 Het taalgebruik:

Vond je het taalgebruik (woordkeuze en zinsbouw) moeilijk of makkelijk?

Engels is niet mijn beste vak, en ik kan het ook niet zo heel erg goed lezen. Maar dit boek veel verbazingwekkend best mee, ik vond het eigenlijk wel makkelijk om te lezen. De woordkeuze was niet heel erg moeilijk en de zinnen waren ook logisch en makkelijk opgebouwd.

 Vond je dat de gebeurtenissen op een heldere wijze werden beschreven, zodat je een goede voorstelling kon maken?

Ik vond dat de gebeurtenissen heel goed werden beschreven. Terwijl ik las had ik al een heel beeld in me hoofd hoe het eruit gezien moet hebben. Dit had in constant, dus ik vind dat de gebeurtenissen dan wel helder zijn beschreven.

 Eindwaardering

Ik vond het een heel mooi boek, en het is ook echt mooi geschreven. Heel levensecht. Dit boek geeft weer een ander beeld van de tweede wereldoorlog. De meeste boeken gaat het over de joden zelf maar hier gaat het over een jongen die in de oorlog leeft. Die er zelf niet veel vanaf weet. Ook is het boek weer is een keer anders geschreven dan normale boeken, hier kijk je echt in het leven van een kind van negen jaar. Het lijkt net alsof het een soort dagboek is, heel knap geschreven dus! De haat werd zo goed naar voren gebracht en zo levensecht, dit wil ik laten zien met een citaat:

 'No, not them,' said Bruno. 'The people I see from the window. In the huts, in the distance. They're all dressed the same.' 'Ah, those people,' said Father, nodding his head and smiling slightly. 'Those people... well, they're not people at all, Bruno.'

Ik vond het ook fijn dat het boek niet te moeilijk geschreven was, en dat het verhaal heel logisch was. Het einde vind ik wel een beetje jammer maar dat heb ik al een paar keer herhaald. Er kwamen erg emotionele momenten in het boek voor die ik wederom erg mooi geschreven vond. Dit boek is dus echt een aanrader!