On the beach door Nevil Shute

2. Summary:

The story begins on the day after Christmas 1962 in Australia. A year before there was a short nuclear war, which destroyed the whole northern hemisphere. The radioactivity is steadily coming south. They expect that Australia will be down within a year due to radiation.
On the beach tells the story of the last months in the lives of the last people on earth. Especially five of them: Peter, a Lieutenant in the Australian Navy, his wife Mary (and their little baby girl Jennifer), Dwight, Commander of the US submarine Scorpion, Moira a nice young woman, friend of Mary and Peter and John, a scientific officer who knows a lot about radiation.
Mary lives the live of a housewife looking after her baby, the house and the garden. It seems that she doesn’t real the danger of radiation sickness in the very near future. She gets very upset when her husband (Peter) tells her about free pills to commit suicide if they don’t want to die in pain and misery. Peter goes as a liasion officer with Dwight and John in the submarine on a cruise to the West Coast of the United States to find out if their is still any life. But they see only totally dead and abondoned cities and one dog. Moira was invited by Mary to amuse Dwight. When Dwight doesn’t have to work he and Moira have a good time. Dwight is talking about his family as if they are still alive but they must be dead. Dwight will never “cheat” his wife although she is dead. And Moira respects this.
Time goes on and the men are realising the clouds of radioactive dust are coming nearer and nearer. They try to live a normal live.
On one of the last weekends even a Grand Prix is organised that was won by John driving his Ferrari.
On that weekend Moira and Dwight go fishing in the mountains and they have a great time.
Now everything is coming to an end: people get ill and take the pill. John takes it in his Ferrari. Peter and Mary take it in bed after they gave Jennifer an injection. Dwight takes the submarine outside the twelve mile zone and sinks it. And Moira takes the pill after she watched Dwight sail away.

3. Impressive passages

Fragment 1:
Bladzijde 134 tot 138

Dit fragment gaat over Peter die bij de apotheek de pillen heeft gehaald die gebruikt kunnen worden om zelfmoord te plegen als de mensen eenmaal ziek worden door de straling. Zo hoeft men dan geen lijdensweg mee te maken. Omdat Peter op reis gaat met de onderzeeër, wil hij dat Mary op de hoogte is van het gebruik van deze pillen voor het geval dat hij niet op tijd terug is. Mary reageert heel erg geschokt. Als Peter vertelt dat ze Jennifer een injectie moeten geven om haar te laten sterven gaat Mary hevig huilend naar de slaapkamer. Gelukkig draait ze bij in de daaropvolgende nacht en zegt ‘Oh Peter sorry I’ve been such a fool’. De volgende morgen zet Peter de rode doosjes met daarin de pillen in het medicijnkastje in de badkamer zonder er verder nog over te spreken. Maar wel met ‘a few words of love’ erin voor geval Mary het zal moeten gebruiken als hij al dood is.
Dit fragment heeft indruk op mij gemaakt omdat hier heel duidelijk wordt dat binnen afzienbare tijd iedereen deze zelfmoord pillen zal moeten slikken om niet al te veel te lijden van de stralingsziekte. Ook hier blijkt dat Peter rustig en heel reëel met de hele situatie waarin ze leven omgaat en ook accepteert dat zijn vrouw zoveel mogelijk doet alsof er niets aan de hand is. Hij begrijpt heel goed dat Mary zo reageert, maar intussen wil hij wel haar heel goed duidelijk maken hoe het einde eruit zal zien omdat ze moet weten wat ze zal moeten doen om zo min mogelijk te lijden. Ook in dit fragment blijkt weer wat voor een aardige meelevende man deze Peter is.

Fragment 2:
Bladzijde 150 tot 154

In dit fragment koopt Dwight cadeautjes voor zijn vrouw en twee kinderen in Amerika Voor zijn vrouw koopt hij een hele dure armband, voor zijn zoontje heeft hij al eerder een hengel gekocht en voor zijn dochtertje wil hij een Pogo-stick kopen. Die blijkt niet te vinden en bij de juwelier vraagt hij of ze toevallig weten waar hij nog een Pogo-stick kan krijgen in de stad. Via via hoort Moira dat Dwight graag een Pogo-stick voor zijn dochtertje wil hebben. Ze weet dat ze niet meer te krijgen zijn en dan biedt zij aan om die van haar aan hem te geven. Ze realiseert zich ook dat het voor een kind niet leuk is om een tweedehands Pogo-stick te krijgen. Verderop in het boek geeft zij haar Pogo-stick, die zijn in de tussentijd heel mooi heeft opgeknapt, aan Dwight.

In dit fragment is duidelijk dat de mensen tegen beter weten in allerlei dingen doen. Dwight koopt dus presentjes voor zijn familie thuis terwijl hij heel goed weet dat zijn familie niet meer leeft. Zo gaat iedereen in het boek door met toekomstplannen maken en gaan ze door met dingen uitvoeren, waarvan ze kunnen weten dat ze er niet meer van zullen genieten. Ik vind dit wel indrukwekkend om te lezen en ik kan me eigenlijk toch wel voorstellen dat het zo zou kunnen gaan, want je kan moeilijk gaan zitten wachten totdat de radioactieve wolk bij je is.

Fragment 3:
Bladzijde 159 tot 163 en 170 tot 172

In dit fragment is de onderzeeër voor de kust van het westen van de Verenigde Staten en kijkt men via de periscoop naar de dorpen en steden aan de wal. Er is geen enkel leven te bekennen. Een van de bemanningsleden heeft daar gewoond. Hij mag uitgebreid door de periscoop kijken en kan van alles vertellen over de huizen die hij daar ziet. Als hij uitgekeken is, blijkt na korte tijd dat hij door het ontsnappingsluik van de onderzeeër naar buiten is gegaan en over het dek loopt. Hij springt in zee en zwemt naar de wal. In de onderzeeër is met ontsteld vanwege het stralingsgevaar buiten en door de luidspreker wordt aan hem gezegd dat hij of ogenblikkelijk terug moet komen en dan weer aan boord mag komen of achter moet blijven. Als hij achterblijft zal hij binnen een week sterven. Maar de man (Swain) komt niet terug en de onderzeeërs vervolgt zijn route. De volgende dag, als ze weer terug gaan naar het zuiden, komen ze Swain nog een keer tegen terwijl hij aan het vissen is in een bootje. Hij biedt zijn excuses aan dat hij zomaar van boord gesprongen is en zegt dat hij liever hier in zijn geboortestreek sterft dan in Australië. Hij vraagt om de pillen die hebben ze niet aan boord en dan zegt hij dat hij zijn pistool zal gebruiken. Zijn beslissing wordt door de hele bemanning gerespecteerd.

Dit is weer een pijnlijk fragment dat duidelijk maakt wat er met de wereld is gebeurd en wat er in Australië gaat gebeuren op korte termijn. Het is ook aangrijpend omdat blijkt dat iemand het liefste thuis is als er iets vreselijks gebeurt, hoe erg de situatie er ook is. Ondanks alles zegt Swain ‘I am glad to be home’ en hij bedankt de kapitein voor de prettige omstandigheden waarop hij in de onderzeeër heeft gewerkt. Dit stukje toont wel aan dat deze meneer er alles voor over heeft om in zijn eigen omgeving dood te gaan, hoewel hij er helemaal alleen is de resterende dagen dat hij nog zal leven.

4. Setting of the story

The story begins on Christmas 1962 and ends around 17th of August 1963. The scene of the novel is Australia: five people living in a world doomed to die by radiation. Twice people make a trip in a submarine to see if there is still life left elsewhere in the world. Once they go to the west coast of the United States. And the first trip was a little more north along the Australian coast.

5. Point of view

The story is mainly told by the people who figure in it: Peter, he has a very important place, Moira and Dwight are also important. John Osborne little less and Mary only when she is together with Peter. These are the most important points of view. I think Peter is the main character.

6. Explanation of the title

On the beach: I think this is the title because Mary and Peter live in a nice place next to the beach. Dwight and Moira also like to go there for sailing. And from the submarine you always look to beaches and the coasts.
The title is not really the subject of the story.

7. Description of Character

I think the main character is Peter Holmes. He is Lieutenant Commander in the Royal Australian Navy. He is married with Mary, they have a baby daughter Jennifer. For five months Peter didn’t have work and now he is glad to have a new appointment: liaison officer in USS Scorpion. Peter is a nice guy who wants the best for everyone. He helps his wife to understand that everyone is going to die. He doesn’t seem afraid of it. He is very patient. He is realistic. But at the same time he helps Mary with gardening knowing that the result of their work will not be seen by them. He even buys her a gardenchair just before they will die.
8. Test

1. Peter was more sick of radiation then Mary at the end.
False
answer on page 258
Peter was more healthy than Mary

2. In Mary Holmes’ garden the first narcissi bloomed on the first day of August. True
Answer on page 210

3. The Scorpion was made in the United States.
False
answer on page 20
It was made in Britain

4. John won his grand prix in a Ferrari.
True
answer on page 237

5. Moira doesn’t know if she wants to marry Dwight.
True
Answer on page 176

6. Together with the red boxes with pills Peter Holmes brought a playpen home. True
Answer on page 133-134

7. John Osborne past the last days of his life in the Pastoral Club.
True
Answer of page 195

8. When Peter an Dwight said goodbye Dwight says ‘I’m going home now, home to Mystic in Connectiocut, and glad to go’.
True
Answer on page 244

9. The Tablets to be taken at the very end were red.
False
Answer on page 131
They were white.

10. For babies dogs and cats there are also tablets.
False
Answer on page 131
There were injections for them

9. Personal opinion

Ik heb dit boek gekozen omdat mijn vader mij een keer over dit boek verteld heeft en ik dacht dat het interessant zou zijn om te lezen. Ik vond het wel een leuk boek maar het duurde erg lang. Er werd veel verteld terwijl er niet zo heel veel gebeurde, ik hou meer van verhalen waarin heel veel gebeurt in maar een paar bladzijden. Maar bij dit verhaal waren soms wel tien bladzijden waarin eigenlijk heel weinig gebeurde. Uiteindelijk vond ik het toch wel een leuk boek.
Het boek voldeed wel aan mijn verwachtingen omdat ik al best veel van het boek wist van mijn vader. Ik vond het alleen jammer dat er weinig actie in zat, maar dat is natuurlijk te begrijpen in een boek dat over het langzaam uitsterven van de mensheid gaat.
Ik kan dit boek aanbevelen aan andere mensen, maar dan wel mensen die van lekker relaxd lezen houden en niet zoveel actie willen hebben. Ze moeten zich goed kunnen inleven in anderen (in dit geval de mensen in het boek). Mensen die van veel actie in een boek houden, kunnen dit boek beter niet lezen want het boek is een beetje treurig en er gebeurt verder weinig wat met actie te maken heeft.