Junkies door Melvin Burgess

Bijpersonages: Ouders Zowel Teer als Gemma hebben twee ouders die allebei nog leven. Teers ouders hebben hem diepe wonden bezorgd met hun alcoholisme en huiselijk geweld. Zijn vader is leraar op een school, maar wordt uiteindelijk ontslagen. Zijn moeder ligt alleen maar de hele dag op de bank en huilt. Gemma’s ouders zijn iets beter. Haar moeder is erg bezorgd om mensen en met name om Gemma. Ze wil ook het liefst dat Gemma zo snel mogelijk weer naar huis komt en wordt diep ongelukkig als die wegloopt. Gemma’s vader is een meneer die de kant van de vader van Teer kiest, simpelweg omdat die leraar is. Dat vindt Gemma niet erg sympathiek van hem, dus mag ze hem minder dan haar moeder. Aan het einde van het verhaal krijg je iets anders te zien dan wat Teer je de hele tijd verteld heeft. Zijn vader komt aan het woord en zorgt dat je toch nog wat gevoelens voor hem koestert, want in feite was hij diegene die onderdrukt werd door de moeder van Teer. Ik vermoed dat de vader van Teer een misschien lichte vorm van ADHD heeft. Woedeaanvallen en je verdriet stoppen in genotsmiddelen schijnt vaak voor te komen. En ook het gebrek aan sociale vaardigheden en overgevoeligheid. Hoewel het vast niet waar is, want www.google.nl geeft niemand met een zelfde theorie. Gemma’s ouders hebben simpelweg het beste met haar voor, maar dat wilt zij niet geloven. Dit vind ik een ernstige vorm van onvolwassenheid en dus kies ik toch de kant van haar ouders.

Kraakpandbewoners Aan het begin van het boek komen Teer en Gemma in een kwaakpand terecht. Dat is bewoond door het meisje Vonny en haar vriendje Jerry, waar weinig over bekend gemaakt wordt. Vonny is een net volwassen meisje dat overal een duidelijke mening voor heeft. Zij en Jerry zijn anarchistisch. Ze is van mening dat Teer en Gemma veel te jong zijn om weg bij hun ouders te gaan en dat vooral Gemma geen goede reden hiervoor heeft. Ze is ook heel erg tegen harddrugs en heeft ontzettend last van moedergevoelens in de zin van dat ze altijd het beste met iedereen voorheeft, wat niet altijd goed overkomt, omdat ze het te nors brengt.

Richard Dan is er nog Richard. Hij heeft geholpen om het groepje jongeren het kraakpand bewoonbaar te laten maken. De meneer van rond de 25 is vrij humoristisch en geniet van het leven. Hij heeft het idee dat iedereen maar dan ook iedereen een fatsoenlijk huis moet hebben. Ook hij is anarchistisch en hij verzint slimme acties zoals de deuren van de bank dichtlijmen. Iedereen heeft respect voor hem.

Lily en Rob Lily en Rob zijn de twee bewoners van het kraakpand waar Teer en Gemma later intrekken. Zij hebben een relatie met elkaar en delen het feit dat ze allebei aan de drugs zijn. Ze zijn net iets ouder dan de hoofdpersonen, denk ik. Dat haal ik uit de manier van hoe ze praten en het feit dat Lily zwanger wordt en het oké vindt.

Lily is een heel raar persoon. Ze huppelt maar door het leven en gelooft dat het een roze wolk is. Het maakt haar niet uit wat ze doet, als het maar vol liefde is. Aan de andere kant heeft ze af en toe van die buien dat ze heel neerslachtig is. Over het algemeen is ze echter een vrolijke dame die het beste met je voor heeft.

Rob is iemand die nogal op de achtergrond staat. Hij komt over als iemand die heel veel van Lily houdt, maar het niet de hele dag toont. Hij is een beetje nors, maar verder wel oké.

Plaats: Het verhaal speelt zich af in de Engelse stad Bristol. Deze stad is erg groot en heeft veel achterstandsbuurten. In het begin van het verhaal, wonen de hoofdpersonen nog in het Engelse dorpje Mileny. Daar schijnt het erg saai te zijn en vinden alle ouderen dat jongeren alleen maar overlast veroorzaken. De specifieke plekken waar het verhaal zich afspeelt zijn voornamelijk de kraakpanden van het eerste huis waar Teer en Gemma wonen en het tweede kraakpand, waar ze met Lily en Rob wonen. Deze huizen zijn niet mooi van de binnenkant en hebben ook weinig persoonlijke waarde. Ze staan dan ook in achterbuurten. In de huizen van de ouders van Teer en Gemma speelt het verhaal zich ook meerdere malen af, voornamelijk in het begin en aan het einde van het verhaal. Deze huizen, vooral die van Gemma, zijn mooier en persoonlijker. Over het algemeen ziet Engeland er redelijk hetzelfde uit als Nederland. In het boek kwamen geen grote gebruiken naar voren die heel erg anders of onbekend zijn.

Tijd: Omdat het deels persoonlijke ervaringen van de schrijver zijn, speelt het verhaal zich af in de jaren ’80. Er zijn voor zover ik weet weinig verschillen tussen de omgevingen en gebruiken in de jaren ’80 en in 2006. De verteltijd is vanaf dat de hoofdpersonen veertien waren tot aan dat ze net volwassen waren, wel een aantal jaar dus. Een speciaal effect was dat sommige hoofdstukken nauwsluitend langs elkaar heengaan of dat er zelfs in meerdere hoofdstukken over één gebeurtenis gesproken werd, maar dan uit andere perspectieven. Echter om zo’n enorme tijd vooruit te gaan in een boek van bijna driehonderd bladzijdes, zijn er wel enige tijdsprongen van een half jaar nodig geweest. Na zo’n tijdsprong merk je wel meteen enig verschil in de personages, zeker met betrekking tot hun drugsverslaving. Er werden geen flashbacks in het verhaal gebruikt en alles gebeurde in chronologische volgorde.

Begin en perspectief: Aan het begin van het verhaal word je meteen in het diepe gegooid. Je komt een jongen en een meisje tegen, Gemma en Teer. Ze liggen samen in een auto en er wordt verder geen uitleg gegeven waarom. Na een tijdje krijg je door dat het de bedoeling is dat Teer wegloopt en hij wilt dat Gemma meegaat. Gemma kan dit echter niet, vanwege haar ouders. Langzamerhand wordt er steeds meer uitgelegd, maar je hebt geen idee waar het heen gaat. Dat kom je pas in latere hoofdstukken te weten. Het is wel zo, ondanks dat het verhaal zonder veel uitleg begint, dat het een begin is van de serie gebeurtenissen die in het verhaal centraal staan dat begint met het weglopen van Teer en Gemma.

Begin en perspectief: Aan het begin van het verhaal word je meteen in het diepe gegooid. Je komt een jongen en een meisje tegen, Gemma en Teer. Ze liggen samen in een auto en er wordt verder geen uitleg gegeven waarom. Na een tijdje krijg je door dat het de bedoeling is dat Teer wegloopt en hij wilt dat Gemma meegaat. Gemma kan dit echter niet, vanwege haar ouders. Langzamerhand wordt er steeds meer uitgelegd, maar je hebt geen idee waar het heen gaat. Dat kom je pas in latere hoofdstukken te weten. Het is wel zo, ondanks dat het verhaal zonder veel uitleg begint, dat het een begin is van de serie gebeurtenissen die in het verhaal centraal staan dat begint met het weglopen van Teer en Gemma.

In het eerste hoofdstuk wordt er nog gesproken in een hij / zij-perspectief zonder een hoofdpersoon te hebben, maar in latere hoofdstukken komen anderen aan het woord en op hun beurt ook in het ik-perspectief. Dat wisselt dus steeds. Enkele mensen die vaak aan de beurt komen zijn Teer en Gemma, Lily en Rob en Vonny en Richard.

Probleem en afloop: Kleinere problemen leiden langzaam tot het grote probleem. Kleine problemen zijn bijvoorbeeld Teer die niet goed tegen zijn ouders kan. Uiteindelijk resulteert dat in een drugsverslaving van beide hoofdpersonen. Dat probleem wordt aan het einde van het boek redelijk afgesloten. Je komt te weten dat Gemma volledig is afgekickt en hoewel Teer er erg veel moeite mee heeft, het hem ook redelijk lukt. Er is natuurlijk altijd nog de twijfel dat ze teruggaan naar hun oude gewoonte, daar weet vooral Teer iets over te zeggen. Ik vind dat het boek een goede afloop heeft. Een boek over drugs moet wat mij betreft realistisch zijn, anders is het niet geloofwaardig genoeg en dan is het niet leuk in zo’n geval. Dit boek heeft natuurlijk niet de perfecte afloop, ze zijn niet gelukkig getrouwd enzovoort, maar zo gaat het leven. Om het realistisch te houden hadden ze niet veel beter kunnen wensen, daarom vind ik dat het boek goed afloopt.

Titelverklaring: Ik denk dat de titel voor iedereen die het boek heeft gelezen wel duidelijk is. Het boek gaat over een groep mensen die drugsverslaafd zijn, dat zijn junkies. Het is een nogal voor de hand liggende titel, maar wat mij betreft wel een goede keus, aangezien het pakkend en schokkend is.

Thema’s: Drugsverslaving
De moeilijkheden van verliefdheid
Het belang van vriendschap door dik en dun
Het leven in de achterbuurt van een grote stad
De denkwijze van jongeren

Eigen beoordeling: Na het lezen van dit boek had ik het idee dat dit boek een grote indruk op me had gemaakt. Ik ga hier een beetje vertellen waarom aan de hand van de punten die op het stencil stonden.

Tijdens het lezen had ik het idee dat de hoofdpersonen een tikkeltje onrealistisch waren. Dat komt doordat ze soms onmenselijk reageren. Net iets te aardig, te arrogant enzovoort. Dit stoorde mij niet zo erg en het kon ook liggen aan het feit dat mijn inlevingsvermogen niet zo goed is of ik geen mensen ken uit een soortgelijk milieu. Aan de andere kant had ik wel voortdurend de wens dat de hoofdpersonen af zouden kicken. Een soort medeleven misschien? Ik houd niet van drugs, aangezien ze hele vervelende dingen bij mensen kunnen aanrichten, dus wilde ik graag dat ze beter zouden worden.

Zoals ik al eerder heb aangegeven, vond ik het boek nog net aan realistisch. Het was geloofwaardig, want zulke dingen gebeuren echt, dat hoor je vaak genoeg. Dat is positief, want ik vind het meestal het prettigst als een boek of hard en realistisch of duidelijk fantasy is.

De belangrijkste plot was drugsverslaving. Na alleen al de titel gelezen te hebben, was er dan ook weinig verrassing mogelijk. Allen de manier waarop het probleem naar voren gebracht werd en behandeld werd, met de verschillende mensen, was erg verrassend. Iedereen had zo z’n eigen mening en personage en dat geeft je een goede blik op het verhaal. Het verhaal was niet spannend aangelegd, vind ik. Het kwam niet naar voren als zodanig spannend.

Origineel was het zeker wel. Er zijn veel verhalen over drugs in omloop, maar ik heb er tot nu toe niet veel gevonden die aan de veelzijdigheid van dit verhaal konden tippen. Er miste wat humor, wat wel prettig is bij zo’n vervelende sfeer. Het feit alleen al dat veel personages met hun eigen mening naar voren kwamen maakte het al erg origineel.

Het boek was voor mij niet zo moeilijk te lezen. Ik kwam er makkelijk doorheen en had niet halverwege het idee ‘hoeveel moet ik nog?’ Dit zal ook wel gekomen zijn door mijn interesse in het verhaal. Er werd erg veel gebruik gemaakt van dialoog en juist weinig van beschrijvingen. Dat was goed, aangezien het verhaal meer om de mensen ging dan om de omgeving of dergelijke. Het wordt heel erg geschreven uit een gesproken manier met de nodige ‘eh…’s ertussen. Je ziet ook verschil per personage. Volwassenen gebruiken moeilijkere taal en langere zinnen dan de jongeren. Dit zorgt voor veelzijdigheid en laat je op sommige momenten denken ‘ha, zullen we zo meteen weer een stukje van die en die krijgen?’

Over het algemeen gezien vond ik het dus een goed boek. Het onderwerp interesseerde me en de personages waren redelijk. Niet altijd even realistisch, maar wel prettig om dingen van te horen. Het verhaal was goed en het taalgebruik ook. Al met al een goed boek.