Hatchet door Gary Paulsen

Inleiding:

Dit is het boekverslag van het boek overleven in de wildernis met als titel
“Neergestort”.
De titel zegt het al overleven in de wildernis. Het is een prachtig boek dat gaat over een jongen die neergestort is, het is een echt overleving verhaal je moet er wel van houden maar ik vind het een prachtig boek.
Het is wel erg dik maar daar staat tegenover dat je wel een schitterend verhaal leest.
Het boek “Neergestort “is geschreven door Gary Paulsen hij heeft zelf veel overleving tochten gemaakt en door die ervaring heeft hij die boek kunnen schrijven.
In het boek verslag heb ik elk hoofdstuk apart gemaakt, dat moest dus daarom heb ik dat gedaan.
Ik wens u veel leesplezier.

Mijn eigen mening:

Ik vond dit een heel leerzaam en spannend boek, ik vond het leerzaam omdat hij allemaal dingen heeft uitgezocht hoe die iets moest maken of hoe die iets moest vangen bv. Het vuur maken, de vis vangen. En ik vond het een spannend boek omdat je niet wist hoe die ging overleven en of die wel gevonden zou worden door een vliegtuig. Maar een groot nadeel is dat het zo erg dik is maar ik denk dat daar wel punten mee te verdienen zijn, en het is erg langdraderig maar er zitten wel mooie stukjes tussen zoals het neerstorten hoe dat helemaal gebeurt. Ook wat raar is dat het slot zo kort is twee regels staan er dat het goed afloopt en dan is het boek uit.

De auteur:

Gary Paulsen

Gary Paulsen werd in 1939 geboren in Minneapolis. Hij had geen plezierige jeugd. Zijn ouders waren allebei aan de drank verslaafd en al op jonge leeftijd liep hij enkele malen van huis weg.
Op een keer ging hij een bibliotheek in om te schuilen tegen het koude weer. De bibliothecaresse bood hem een lenerspas aan. Hij was zo blij iets van iemand te krijgen dat hij de pas gretig aannam. De medewerkster gaf hem ook een boek mee en beloofde hem dat hij er meer zou krijgen zodra hij dat exemplaar uit had. Later zou Paulsen zeggen dat deze vrouw zijn leven heeft gered. Al snel was hij aan boeken verslaafd, omdat hij, door te lezen, zich in een andere wereld waande.
Eenmaal volwassen werkte Paulsen onder meer bij 'een reclamebureau, in het leger als elektronisch ingenieur, op een boerderij, als soldaat, als redacteur bij een tijdschrift, als acteur en als vrachtwagenchauffeur. Daarnaast handelde hij enige tijd in bevers en zeilde de Indische Oceaan over.
Zijn eerste boek verscheen in 1968 en zijn tweede in 1969. Daarna was het een tijd stil rond Gary Paulsen. Hij raakte aan de drank, maar in 1973 lukte het hem om daarmee te stoppen.
In de jaren tachtig deed Paulsen twee keer mee aan de Iditarod, een hondenrace over meer dan duizend mijl (ongeveer 1600 km) door de bossen, bergen en over de ijs vlaktes van Alaska. De race begint in Anchorage, aan de zuidkust van Alaska, en eindigt in het noordwesten van deze zeer grote staat, in Nome. Met deze wedstrijd wordt herdacht hoe een aantal koeriers met hondensleeën in 1925 medicijnen brachten naar Nome, waar een epidemie van difterie was uitgebroken.
Paulsen voltooide zijn eerste race, maar moest bij zijn tweede race opgeven. Het deelnemen aan de race heeft zijn leven echter sterk beïnvloed. Paulsen werd zich bewust van de hechte band die tussen mens en hond kan ontstaan en dat alleen door een perfecte samenwerking en een enorm doorzettingsvermogen van mens en een race als de Iditarod kan worden voltooid.
Paulsen meent dat je moet schrijven over dingen die je hebt meegemaakt. Zo zijn veel van zijn personages gebaseerd op mensen die hij kent. Paulsen schrijft optimistische en realistische boeken en vindt dat een boek zo geschreven zou moeten zijn dat je er iets van kunt opsteken. Zijn boeken ademen sterk de sfeer uit van één zijn met de natuur en hebben een zekere moraal, zonder belerend te worden. Verder is hij van mening dat schrijvers kinderen de waarheid moeten vertellen om ze zo voor te bereiden op het, echte' leven.
Gary Paulsens boeken worden door lezers van elke leeftijd gelezen. Toch richt hij zich voornamelijk op de jeugd. Hij is erg begaan met het lot van de natuur en dat van jonge mensen. Zijn hoop is gevestigd op de jeugd. Volgens Paulsen is de mens passief, lui en dom geweest en heeft het menselijk ras er alles aan gedaan om zichzelf te vernietigen. Als er enige hoop is voor de toekomst, zo meent Gary Paulsen, dan moet dat van de jongeren komen. Niet van de volwassenen.
Paulsens doorbraak als schrijver kwam in 1986 toen zijn boek Dogsong een Silver Newbery Honorprijs kreeg, een boekenprijs in Amerika, die vergelijkbaar is met de Nederlandse Zilveren Griffel. In 1988 kreeg hij dezelfde prijs voor Neergestort (oorspronkelijke titel: Hatchet). In 1990 kreeg Paulsen zijn derde Newbery Honor Bookprijs voor The Winter Room.
Sinds dat succes is Paulsen in een hoog tempo doorgegaan met schrijven. Inmiddels heeft hij meer dan 100 boeken op zijn naam staan, waaronder westerns, romans, verhalenbundels en hobbyboeken.
Zijn populariteit is inmiddels groot en hij ontvangt meer dan tweehonderd brieven per dag aan fanmail.

Inhoud van het boek:

De hoofdpersoon:

Er is maar een hoofdpersoon in het boek en dat is Brian. Het is een kalme, slimme jongen die vrij stevig in zijn schoenen staat. In moeilijke situatie weet hij zichzelf toch te beheersen en goed na te denken wat de situatie op dat moment is.

De bijpersonen:

Er zijn geen bijpersonen omdat Brain alleen is in de bossen en daar zijn geen mensen bij hem dus er zijn geen bijpersonen

Het probleem van de hoofdpersoon:

Het probleem van Brian is dat hij neerstort met een vliegtuig in de wildernis, en niet weet waar hij is. En hoe die moet gaan overleven.

De oplossing van het probleem:

Brian vindt verschillende manieren om te overleven zoals met pijl en boog vissen vangen, en goed nadenken hoe dat moest zo deed hij nog veel meer dingen zoals een goed huis zoeken en vuur maken. Uiteindelijk vindt hij in zijn survival pak een sostransmitter en duwt die aan en uit en later land er vliegtuig voor zijn neus en gaat naar huis.

De verhouding tussen de personen:

Je kunt niet echt van een verhouding spreken omdat hij helemaal alleen is. Alleen denkt hij vaak aan zijn moeder en vader dus merk je de verhouding wel. Zijn vader en moeder zijn gescheiden, hij woont bij zijn moeder dus trekt hij veel met zijn moeder op en zijn vader ziet hij bijna nooit.

De manier waarop je de persoon leert kennen:

De hoofdpersoon leer je kennen door zijn daden bv. wat hij doet om te overleven. En door zijn gedachten en gevoelens omdat hij vaak terug denkt aan “het geheim” en verdrietig wordt als het vliegtuig hem niet vindt.

Waar speelt het verhaal zich af:

Het verhaal speelt zich maar op een plaats af en dat is midden in de Canadese bossen.

De bedoeling van de schrijver:

De bedoeling van de schrijver is dat je dingen leert hoe je moet overleven bv. Hoe je voedsel krijgt zonder de standaard spullen en hoe je vuur maakt.

Boekgegevens:

Titel: Neergestort

Schrijver: Gary Paulsen

Uitgever: Kluitman

Jaar van verschijnen: 1997

Aantal bladzijde: 184 verdeelt in 1hoofdstukken

Alfabetische lijst met betekenis.

A= Amerika daar speelt alles zich af
B= Brian de hoofdpersoon uit het boek
C= Cessna zo heette het vliegtuig
D= Denken iets wat erg belangrijk is in de natuur
E= Erg, dat was het zeker
F= F ik zou niet weten waar die voorstaat
G= Goed is het einde
H= Hartaanval wat de piloot kreeg
I= Irritant was het om tegen niemand te kunnen praten
J= Jean, zo heette de piloot
K= Koud is de winter in het oerwoud
L= L is de vorm van het meer
M= Meer waar Brian zijn hut had
N= Neergestort titel van het boek
O= Opgeschrikt door de beer
P= Plunjezak die uit het vliegtuig kwam
Q= Q nog nooit van gehoord
R= Redeloos dacht Brian
S= Stom als hij iets verkeerd deed
T= Trillen dat deed het vliegtuig
U= Uitkotsen deed Brian z’n eerste water
V= Vuur het belangrijkste om goed te kunnen eten
W= Water de eerste levensbehoefte
X= X die kennen ze in dit boek niet
Y= Net als de X komt niet voor
Z= Zeker zijn van je zaak

Samenvatting van het boek Neergestort.

Hoofdstuk 1

Brian Robeson staarde uit het raam van het vliegtuig naar de eindeloze, groene wildernis onder hem. Brian zit in de stoel naast de piloot, de naam weet hij niet precies iets van Jake of Jim maar precies weet hij het niet.
Hij zei niet veel toen ze gingen vliegen en zelf heeft hij er ook niet naar gevraagd. Toen hij door zijn moeder naar het vliegtuig was gebracht had hij maar zeven woorden gezegd: ‘Neem jij de stoel van de copiloot’. En nu zat hij daar te piekeren over zijn vader en moeder die gescheiden waren.
Maar hij ging snel aan iets anders denken, hij keek naar de piloot hij zat ontspannen achter de stuurknuppel. De piloot keek naar hem en ontdooide een beetje hij ging wat proberen te vertellen boven het geluid van de motoren uit, toen moest Brian ook proberen te vliegen, het zweet stond op zijn knokkels het ging steeds beter het lukte, hij ging weer terug naar zijn eigen stoel. Steeds weer moest hij aan scheiding denken.
De hele zomervakantie zou Brian naar zijn vader gaan daarvoor zat hij nou ook in het vliegtuig. Zijn vader was werktuigbouwkundig ingenieur en had een nieuwe boorkop voor olieboring ontworpen die lag nou achter in het vliegtuig. De piloot was toch wel een leuke vent. Alleen die stank.
Waarschijnlijk iets verkeerd gegeten. Hij had nog wat van zijn moeder gekregen een kleine hakbijl om aan zijn riem te hangen. Zijn moeder had hem toen haar kleine padvindertje genoemd. Nog meer stank het werd steeds erger de piloot fluisterde steeds weer pijn, pijn.
De piloot probeerde met de radio contact te maken maar toen het leek net of hij met een moker werd geslagen hij zakte in elkaar.
Zijn mond vertrok en toen wist Brian het, “een hartaanval”.
Hij zat als aan de grond genageld net of hij een soort coma had.
Hij was alleen.
In het ronkende vliegtuig stond hij er nu alleen voor.
Alleen.

Hoofdstuk 2

Toen de piloot een hartaanval had gehad zat Brian een hele poos doodstil hij wist niet wat hij doen moest. Na verloop van tijd ging zijn verstand weer aan de gang, het was misschien nog geen minuut dat hij doodstil zat maar het leken wel uren. Hij keek eens omzich heen en kwam tot de conclusie dat hij zeff moest gaan vliegen, de piloot had het hem immers geleerd. Toen begon hij zelf te vliegen het vliegtuig trilde en reageerde heel langzaam het raakte helemaal uit de koers, maar Brian gelukte het om hoogte te houden. Hij vloog maar waar naar toe? Niemand die het wist.
Toen probeerde hij radio contact te krijgen maar het lukte niet. Dus hij moest opzoek gaan naar een openplek om te landen want de brandstof ging hard achteruit. Toen was het zover de motor haperde een paar keer en viel toen uit. Brian drukte te neus van het vliegtuigje naar benenden en moest plotseling overgeven.

Hoofdstuk: 3

Ik ga dood dacht Brian. Het vliegtuig ging in en glijvlucht naar beneden. Hij zag alleen maar bomen Doodsbomen. Maar, daar recht voor zag hij een meer dat was nog de enige hoop. Toen opeens glas gerinkel hij kwam op het water terneer hij viel en slikte water. Toen een vage kleur in z’n geest en toen zag en hoorde hij niets meer.

Hoofdstuk: 4

Brian deed zijn ogen open en schreeuwde. Het was ijzig stil om hem heen alleen het fluiten van de vogels en het ruisen van de wind. Toen hij omhoog keek werd hij achter elkaar verblind door de zon, hij dacht ik leef nog en ben neergestort meer dacht hij niet alleen dat en dat was het belangrijkste ik leef nog. Langzaam kwam hij op de kant en viel neer in een droomloze slaap, toen hij wakker werd had hij overal pijn weer dacht hij ik leef nog de zon kwam maar ook de muskieten kwamen. Binnen een paar minuten waren zijn ogen helemaal dik en opgezwollen en viel weer in slaap.

Hoofdstuk: 5

Brian werd plotseling wakker en had een vreselijke en bijna ondraaglijke dorst. Hij zag het meer maar wist niet of hij daar uit kon drinken hij dronk vreselijk veel toen hij opstond kotste hij alles gelijk weer uit.
Hij begon te denken waar hij ergens zou kunnen zitten? Zelf had hij uren gevlogen en volledig van de koers afgeweken maar ze zouden hem zeker vinden hij wist het zeker. Waarschijnlijk al binnen een paar dagen. Hij ging opzoek naar wat te eten het enige wat er te vinden was waren bessen, terwijl hij ze in ze mond stak trok heel z’n gezicht samen. Maar hij dacht nuchter na, ik moet of bessen eten of van de honger sterven.

Hoofdstuk: 6

Brian dacht aan zijn beste vriend Terry hij zou graag willen dat hij bij hem was met een mes, lucifers en een geweer, maar Terry kwam niet. Hij ging op zoek naar een goede schuilplaats na een poosje zoeken vond hij een goede langs het meer het was een ver over hangende rots. Weer geluk het stormde in hem eerst dat hij levend was neergekomen en nu een heel goede schuilplaats. Brian had een knagende honger maar had niets om te eten. Terwijl hij zo’n honger had dacht hij aan thuis waar ze nou lekker aardappelen met groente en vlees zaten te eten hij werd er misselijk van als hij daar aan dacht. Hij ging eten zoeken maar kon niets vinden toen op een gegeven moment vlogen er in één keer een hele zwerm vogels omhoog, weer geluk dacht hij daar is iets te eten en ja hoor daar waren weer bessen in overvloed. Hij plukte er erg veel van ze waren bitter van smaak maar het vulde tenminste, zijn maag.
De avond kwam hij wilde gaan slapen maar er kwamen weer veel muskieten pas toen die weg waren kon hij gaan slapen.

Hoofdstuk: 7

“Ma!’’.
Brian werd schreeuwend wakker. Het was alsof de bessen klapten in zijn maag hij was nog steeds doodmoe en viel weer in slaap. Tegen de middag werd hij weer wakker hij ging zijn eigen eerst eens lekker wassen in het meer. Toen hij in de spiegeling van het meer keek schrok hij zo zag hij er uit alles zat onder de bulten en rode plekken het was de oorzaak van de muskieten. Hij at nog wat bessen en ging daarna op zoek naar nog meer te eten maar toen vond hij heerlijke lekkere frambozen geurig en sappig, terwijl hij aan het eten was van de heerlijke vruchten hoorde hij iets grommen toen hij omkeek zag hij een beer. De beer keek wat en ging daarna weer weg. Toen besefte Brian dat de beer samen met hem het gebied wilde delen en het helemaal niet erg vond. De avond kwam en nadat de muskieten weg waren viel hij met een goed gevulde maag in slaap.

Hoofdstuk: 8

Brian werd wakker, van de vreselijk en afgrijselijke stank hij pakte zijn bijl en gooide hem in de richting van de stank de bijl vloog hard tegen de rots wand aan er vloog een hele rij vonken van af. Toen een vreselijke pijn in zijn voet het was vreselijk. Een stekelvarken had hem gestoken. Het deed veel pijn om de stekels er uit te halen, ten slotte viel hij van ellende en pijn in slaap hij droomde over de bijl en de vonken. Toen hij wakker werd had hij de oplossing gevonden in de rotswand zat vuursteen. Hij ging aan de gang met zijn bijl en dacht hardop ik ben met mijn bijl aan het vuur maken.

Hoofdstuk: 9

Brian ontdekte dat het nog een heel werk is om vuur te maken hij ging opzoek naar zachte pluizige goed brandbare deeltjes. Het duurde erg lang en toen opeens was er vuur. De rook ging precies via de spleet in het dak weg. Hij wilde het tegen iemand vertellen maar tegen wie?

Hoofdstuk: 10

Eerst kon hij niet weg bij het vuur het was zo warm en gezellig. Brian zocht uren naar dood hout en bracht alles naar binnen. ’s Middags ging hij denken wat er nou moest gebeuren. Hij moest genoeg hout hebben voor de nacht dus moest er nog meer hout komen maar het mooiste vond hij nog dat de muskieten weg bleven die nacht ging hij tevreden slapen.

Hoofdstuk: 11

Toen Brain naar het meer keek zag hij een vogel die een vis had gevangen hij bedacht zich dat hij dat ook kon doen en probeerde eerst met zijn een vis te vangen maar dat lukte niet. Hij ging later op zoek naar een stuk hout waarvan hij een speer kon maken.

Hoofdstuk: 12

De speer werkte niet hij had uren eraan gewerkt om hem goed scherp te krijgen maar de vissen waren te snel. Toen ging hij een pijl en boog maken. Toen hij hout aan het zoeken was stapte hij op een vogel die znel weg vloog hij dacht dat hij misschien ook zo’n vogel kon vangen. Toen hoorde hij ineens een vliegtuig en rende snel naar zijn hut om het grote waarschuwingsvuur aan te zetten maar net toen hij het aan had was het geluid weer weg.

Hoofdstuk: 13

Het is nu 42 dagen later en Brain kan nu vissen en is op jacht naar vogels. Toen het vliegtuig weg ging, ging Brain van binnen dood de nieuwe Brain had geen hoop meer dat hij zou worden gered.

Hoofdstuk: 14

Op de 2e dag van de nieuwe Brain kwam een stinkdier ‘s nachts zijn hut in en probeerde de schildpad’s eieren te stelen Brain gooide snel wat zand naar hem toe. En toen begon het ineens heel erg te stinken hij rende snel naar het water om zij ogen te wassen hij was ongeveer 2 uur blind. Hij moest weer een nieuwe muur maken wat die had hij omver gelopen. Hij was 3 dagen bezig om de nieuwe muur te maken maar hij was ook veel beter dan de andere, want deze was helemaal in elkaar gevlochten. Hij maakte ook een soort hok in het water zodat hij wat makkelijker kon vissen.

Hoofdstuk: 15

Op een dag wilde hij ook vlees eten dus ging hij proberen een vogel te vangen hij was bijna heel de dag bezig om er een te vangen omdat ze zo goed gecamoufleerd waren zag hij ze pas als ze weg vlogen. Maar later zag hij er toch een en ving die en at hem op en hij voelde zich heel erg rijk.

Hoofdstuk: 16

Hij had ook een konijn gevangen maar die was iets minder lekker dan de vogel. Hij werd toen hij op jacht was ineens door een eland hij was gewond aan zijn ribben en kon niet zo goed ademen. Die nacht kwam er een tornado zijn hut werd helemaal kapot gemaakt en zijn boog was ook kapot. De volgende morgen zag hij de staart van het vliegtuig uit het water steken.

Hoofdstuk: 17

Hij maakte zijn hut weer en een nieuwe speer en at een paar vissen. Hij dacht aan het vliegtuig want daarin zit een overlevingspakket met allemaal eten en andere spullen. Dus maakte hij een vlot om naar het vliegtuig te kunnen toen hij eindelijk zijn vlot af had probeerde hij naar het vliegtuig te gaan maar met het vlot ging het heel langzaam dus wachtte hij tot de volgende dag. De volgende morgen ging hij heel vroeg al naar het vliegtuig en na 2 uur zwemmen was hij er pas. In het vliegtuig zag hij ging openingen.

Hoofdstuk: 18

Toen ging hij er in hakken met zijn bijl maar na een paar slagen liet hij het vallen en moest hij helemaal naar beneden. Toen hij hem weer had ging hij verder met hakken toen het gat groot genoeg was ging hij erdoor en zocht het pakket na een paar duiken vond hij het maar hij zag ook de piloot en moest hij kotsen maar hij had het pakket. Maar hij moest nog terug ,maar omdat hij niets gegeten had die ochtend was hij heel slap, hij dacht dat hij dood ging zo lang deed hij erover.

Hoofdstuk: 19

Eenmaal uit het water onderzoekt hij zijn pak. Er zitten 'rijkdommen' in een slaapzak, een vishengel, eerste hulp doos, potjes en pannetjes, eten, een aansteker, en een geweer. Hij is erg blij met de spullen, nou zal alles veel makkelijker gaan. Hij vindt een klein elektrisch dingetje in een plastic zakje, een sos-transmitter. Hij doet het ding aan en uit, maar hij denkt dat het niet werkt. Het was waarschijnlijk kapot. Hij geniet zo van zijn eten, en sinasappelsap is nu opeens het beste wat er is. Terwijl hij bezig is met een papje klaar te maken, komt er opeens een vliegtuig aan, en land voor Brians neus. Hij weet niet wat er aan de hand is, maar dan komt er een piloot uit het vliegtuig. De piloot is zo verbaast dat het kind dat al 2 maanden zoek is nog leeft, en hij was hier gekomen omdat hij de sos-transmitter oproep had ontvangen, het ding werkte dus wel. Brian zegt tegen die man mijn naam is Brian Robeson. Wil je misschien iets te eten?