Auteur: Alice
Titel: Go ask Alice
Ondertitel: Anonymus
Verschenen in: 1971
Leestijd: week
Aantal blz.: 171

Titelverklaring

De hoofdpersoon en tevens de schrijfster van het (dag)boek (Alice), is gestorven. Je zou de titel dus een beetje sarcastisch/ ironisch op kunnen vatten. Een beetje in de trant van: dus jij wil meer weten over drugs?
"Go ask Alice."
Het zou dus een waarschuwing kunnen zijn voor de mensen die (nog) niet verslaafd zijn om er niet aan te beginnen en voor de verslaafden zou het misschien inzicht in hun eigen problemen kunnen geven.

Genre Psychologische roman

Samenvatting

Alice begint in haar dagboek over haar vriendje Roger, die het uit heeft gemaakt. Het leek alsof haar hele wereld in elkaar stortte, tot ze hoorde dat ze gingen verhuizen. Ze besloot een nieuw fijn leven te beginnen. Op haar nieuwe saaie school heeft ze geen vrienden en voelt ze zich erg onzeker.
Dan ontmoet ze een joods meisje, Beth, waar ze heel goed mee kan opschieten en haar alles kan vertellen. Maar als het zomervakantie wordt gaat Beth op zomerkamp voor joodse kinderen en kan Alice niet mee. Ze besloot naar haar oma en opa te gaan, waar ze Jill, een meisje van haar vorige school tegenkomt. Jill nodigt haar uit voor haar feest en Alice besluit er heen te gaan. Ze wist niet dat ze daar in 10 van de 14 flesjes cola LSD hadden gedaan! Toen ze namelijk een flesje dronk begon te zweten en voelde een storm in haar lichaam wat ze erg mooi beschrijft in haar dagboek. Ze dacht dat ze vergiftigd was, haar spieren waren gespannen en ze hoorde en voelde allerlei rare dingen. Al hoewel dit haar eerste keer was vond ze het een fijne ervaring. Ze besloot geen drugs meer te nemen, maar bleek toch niet sterk genoeg te zijn en niet 100 % achter haar besluit te staan. Jill bracht haar thuis en de volgende dag wilde ze al marihuana proberen, al gauw gebruikt ze steeds meer zoals peppillen en tranquillizers, ook gaat ze drugs snuiven en spuiten. Vooral Bill, een vriend van haar, haalde haar steeds over en hij is ook met haar naar bed gegaan. Nachten kon ze niet slapen om het feit dat ze misschien zwanger zou kunnen zijn. Ze had iemand nodig om mee te praten en ontmoette Chris, een meisje van een boetiek, die haar weer aan de peppillen brengt. Via haar leert ze Richi kennen, waar ze helemaal verliefd op wordt. Ze gaat met hem naar bed en dealt zelfs voor hem, omdat ze zoveel voor hem over heeft. Hij blijkt homo te te zijn, ze voelt zich gebruikt en ze besluit hem aan te geven bij de politie.
Omdat ze bang is dat hij haar wat gaat doen, vertrekt ze samen met Chris naar San Francisco om daar een nieuwe start te beginnen. Ze hadden voor hun vertrek aan elkaar beloofd geen drugs meer te gebruiken, maar ook deze belofte hebben ze niet kunnen waarmaken. Ze vonden 'heroïne' toch wel heel erg interessant. Tijdens deze trip waren ze verkracht. Na een eigen winkeltje opgezet te hebben, kregen ze allebei weer heimwee en besloten om terug te gaan naar huis. Alice besluit haar ouders niets te vertellen en probeert alles wat ze heeft mee gemaakt zo snel mogelijk te vergeten. Maar haar ouders komen er toch achter (wanneer ze TOCH weer begonnen is) en sturen haar naar een psychiater. Het gaat heel slecht met haar; ze wordt gepest op school en stoned is ze het huis uit gelopen naar Denver, waar ze genoeg LSD hebben om voor altijd stoned te zijn. Ze slaapt in struikjes en wordt gek als ze geen drugs heeft. Maar ze geneest weer een beetje en besluit dan om ECHT geen drugs meer te nemen, waar al haar klasgenoten haar mee pesten. Ze stoppen joints in haar tas en stoppen LSD in haar eten, waar ze helemaal van ging flippen.
Jan, een 'vriendin' vertelt de vader van Alice dat ze op school bekend staat als gebruiker en handelaar. Dus onterecht wordt ze naar een krankzinnigen gesticht voor jongeren gestuurd.
Maar al gauw komt ze er uit en gaat alles perfect. Ze gaat met haar ouders naar New York, heeft leuke vrienden en een lieve vriend. Het gaat zelfs zo goed met haar dat ze het niet meer nodig vindt om in haar dagboek te schrijven.
Drie weken later vonden haar ouders haar dood in het huis; ze was gestorven aan een overdosis, of het een toevallige of een opzettelijke overdosis was weet niemand. Alice werd 17 jaar.

Tijd en ruimte

De tijd verloopt nagenoeg chronologisch, hoewel ze niet dagelijks in haar dagboek schrijft. Af en toe doet ze dat wel, maar ze schrijft ook wel eens een week niet.

Tussen de eerste en de laatste bladzijde van het dagboek verloopt ongeveer twee jaar en vijf dagen. Als je echter ook de allerlaatste bladzijde met de epiloog meerekent, kom je op twee jaar, drie weken en vijf dagen.

Het verhaal is verdeeld in dagen aangezien het een dagboek betreft.
Wel bestaat het boek uit twee delen. Het zijn namelijk fragmenten uit twee dagboeken.

Het verhaal speelt zich af in de zestiger jaren. Dit wordt niet duidelijk in het boek, maar dit heb ik een tijd terug ergens gelezen.
Het verhaal speelt zich af in Amerika en dan onder andere in de plaatsen: Salt Lake City, Denver en San Francisco.

Thema

De thema van het boek is vrij moeilijk te benoemen, aangezien het meisje met het schrijven van haar dagboek niet een bepaald thema aan het daglicht heeft willen stellen. Je zou uit het boek volgens mij wel één zaak als thema aan kunnen wijzen, namelijk: verslaving is niet zomaar te stoppen, zelfs als je er zelf bovenop zou kom, zullen er altijd mensen zijn die je in het hokje van verslaving blijven drukken.

Motieven

- eenzaamheid
- verslaving (drugs)
- liefde
- seks
- de harde regels van de straat en de drugswereld

Motto
In het boek staat voor in geen motto geschreven.
Ik denk echter dat het boek wel een duidelijk bedoeling heeft. Het is volgens mij gepubliceerd om mensen te zeggen: drugs, begin er niet aan, of: stop ermee. Het boek heeft volgens mij dus ook echt een waarschuwende functie.

Personen
De belangrijkste personen in het boek zijn:
- Alice
- Chris
- Joel
Alice is de hoofdpersoon en tevens de schrijfster van het dagboek.
Ze is een onzeker, verlegen en vooral naïef meisje, dat door het gebruik van drugs een plaats in de maatschappij verovert. Ze is heel lief, maar af en toe egoïstisch door haar afhankelijkheid van drugs. Ook laat ze zich door haar onzekerheid en naïviteit makkelijk gebruiken, zonder dat ze er zelf erg in heeft. Ze is zich er van bewust dat het drugsgebruik haar geen goed doet, maar ze is niet sterk genoeg om er (in haar eentje) van af te komen.

Chris is een vriendin van Alice, waarmee ze besluit ervandoor te gaan (naar San Francisco) en een eigen bestaan op te bouwen. Ze is evenals Alice een lief meisje dat onder invloed van drugs makkelijk te beïnvloeden is.
Over Chris kom je verder niet zoveel te weten, doordat je haar gedachtegang en ideeën niet echt leert kennen.

Joel is een student die studeert op de universiteit waar Alice' vader werkt. Ze heeft hem ontmoet in de universiteitsbibliotheek en sindsdien zijn ze hele goede vrienden (meer zelfs). Joel is een lieve jongen die heel erg begaan is met iedereen (vooral met Alice). Hij werkt hard voor zijn studie, maar wil ook graag samenzijn met Alice. Hij is erg trouw, want hij blijft Alice, ondanks haar af en toe onbetrouwbare gedrag en drugsgebruik, onvoorwaardelijk steunen.

Verder kent het verhaal nog vele bijpersonen, waarvan je het karakter niet echt leert kennen, zoals:
- de vader en moeder van Alice
- Tim en Alexandria (broertje en zusje van Alice)
- de opa en oma van Alice
- Richie en Ted
- een aantal mensen van de school waar Alice op zit
- Roger

Eigen mening
Het onderwerp

Ik vond het onderwerp van het boek echt goed. Het is op zich wel een onderwerp dat vaak aan bod komt, maar je kunt er nooit teveel over weten. Bovendien is het in dit geval extra boeiend om te lezen, omdat het een waargebeurd verhaal is.
Het onderwerp is een vrij herkenbaar onderwerp. Dat wil zeggen dat er ook in mijn omgeving en vriendenkring wel mensen zijn die experimenteren met drugs. Gelukkig gaan de meeste mensen niet zo ver als Alice, de schrijfster van het dagboek.
Het boek had voldoende diepgang en heeft mij naderhand toch echt weer aan het denken gezet over drugs, hoewel ik daar voor mezelf eigenlijk al wel een mening en een beeld van had gevormd.
Er zaten geen dingen in die ik zou hebben weggelaten. Dit komt natuurlijk ook omdat het een dagboek is van iemand en in een dagboek ga je niet knippen vind ik. Als Alice het niet de moeite waard vond om iets op te schrijven zal ze dat ook wel niet doen. Alles wat ze opschrijft meent ze dus echt en vindt ze dus ook de moeite waard.
Het is een boek dat gaat over een onderwerp dat velen bezighoudt, maar is toch op een bijzonder verfrissende wijze geschreven. Juist doordat het geschreven is door een meisje van mijn eigen leeftijd, die precies weet wat er speelt, doordat ze er zelf middenin heeft gezeten.

De gebeurtenissen

Het ging in dit boek vooral om de gebeurtenissen rond, en de gevoelens van Alice.
Er kwamen vrij veel gebeurtenissen aan de orde in dit boek. Hoewel de gebeurtenissen veelal van dezelfde strekking waren, wist Alice ze toch keer op keer boeiend op te schrijven, waardoor het interessant bleef.
Ook schokkende gebeurtenissen kregen hun plaats in dit boek. Zo vond ik bijvoorbeeld het eind van het boek wel behoorlijk schokkend. Neem de dagboekfragmenten, waarin Alice beschrijft wat ze zag en deed tijdens haar (laatste) bad trip.
De afloop van het boek vond ik erg goed en het heeft me ook nog een hele tijd beziggehouden.

De personen

De hoofdpersoon (Alice) kwam heel erg levensecht over. Dat kan natuurlijk ook haast niet anders, aangezien er sprake is van een dagboek. Het was dan ook niet moeilijk om je in de hoofdpersoon in te leven. Ook het leren kennen van haar gedachtes speelde hierbij een grote rol.
Aangezien ik het in veel zaken niet echt met de hoofdpersoon eens was, ben ik ook niet echt door haar beïnvloed.

De opbouw

Het verhaal was prettig opgebouwd, doordat het iedere keer maar kleine stukjes tekst waren (de dagen).

Het taalgebruik

Het taalgebruik was niet moeilijk en las lekker weg, hoewel het volgens mij wel een redelijk moeilijk taalgebruik is voor zo'n jong meisje. Zeker als je bedenkt dat ze het in eerste instantie natuurlijk alleen voor zichzelf schrijft.
De gebeurtenissen worden helder beschreven, waardoor je ze haast letterlijk voor je ziet.
Ik hoop wel dat ik het één en ander van dit boek zal onthouden. Hierbij denk ik niet aan specifieke fragmenten, maar gewoon aan de hoofdgedachte van het boek, zoals ik het opgevat heb.

Conclusie

Ik vond het een erg mooi boek en zou het echt iedereen willen aanraden