Algemeen:

Titel: Go ask Alice
Auteur: onbekend, het is een dagboek van een verslaafd meisje
Eerste druk: 1971
Aantal bladzijden: 171
Soort werk: het is een autobiografie en tevens in te delen in de Categorie: psychologische romans
Literaire stroming: modern

De schrijfwijze:

De schrijver van het boek maakt deel uit van het boek, aangezien het boek een dagboek van de schrijver is.

Het verhaal is geschreven in een ik-perspectief.

Tijd en ruimte:

De tijd verloopt nagenoeg chronologisch, hoewel ze niet dagelijks in haar dagboek schrijft. Af en toe doet ze dat wel, maar ze schrijft ook wel eens een week niet.

Tussen de eerste en de laatste bladzijde van het dagboek verloopt ongeveer twee jaar en vijf dagen. Als je echter ook de allerlaatste bladzijde met het epiloog meerekent, kom je op twee jaar, drie weken en vijf dagen.

Het verhaal is verdeeld in dagen aangezien het een dagboek betreft.
Wel bestaat het boek uit twee delen. Het zijn namelijk fragmenten uit twee dagboeken.

Het verhaal speelt zich af in de zestiger jaren. Dit wordt niet duidelijk in het boek, maar dit heb ik een tijd terug ergens gelezen.
Het verhaal speelt zich af in Amerika en dan onder andere in de plaatsen: Salt Lake City, Denver en San Francisco.

Spanning:

De auteur bouwt de spanning niet echt bewust op. Aangezien het een dagboek is, wordt er over spanning-opbouw niet echt nagedacht.
Af en toe is het wel spannend, maar dat komt met name door de gebeurtenissen die het meisje beschrijft en niet door de manier waarop ze het beschrijft.

Thematiek, motto en motieven:

De thematiek van het boek is vrij moeilijk te benoemen, aangezien het meisje met het schrijven van haar dagboek niet een bepaald thema aan het daglicht heeft willen stellen. Je zou uit het boek volgens mij wel één zaak als thema aan kunnen wijzen, namelijk: Verslaving is niet zomaar te stoppen, zelfs als je er zelf bovenop zou kom, zullen er altijd mensen zijn die je in het hokje van verslaving blijven drukken.

De motieven zijn:
- eenzaamheid
- verslaving (drugs)
- liefde
- seks
- de harde regels van de straat en de drugswereld

Een verklaring van de titel zou kunnen zijn:
De hoofdpersoon en tevens de schrijfster van het (dag)boek (Alice), is gestorven. Je zou de titel dus een beetje sarcastisch/ironisch op kunnen vatten. Een beetje in de trant van: Dus jij wil meer weten over drugs?
"Go ask Alice."
Het zou dus een waarschuwing kunnen zijn voor de mensen die (nog) niet verslaafd zijn om er niet aan te beginnen en voor de verslaafden zou het misschien inzicht in hun eigen problemen kunnen geven.

In het boek staat voorin geen motto geschreven.
Ik denk echter dat het boek wel een duidelijk bedoeling heeft. Het is volgens mij gepubliceerd om mensen te zeggen: Drugs, begin er niet aan, of: stop ermee. Het boek heeft volgens mij dus ook echt een waarschuwende functie.

Auteur:

De auteur is geboren in Amerika op 20 september, 15 jaar voor het begin van het dagboek.
Ze is gestorven op 12 oktober, op zeventienjarige leeftijd en iets meer dan twee jaar na het begin van haar dagboek.

Er zijn verder geen relevante biografische gegevens van de auteur te noemen.

Beknopte samenvatting:

Het verhaal gaat over Alice. Alice is een jong meisje dat heel eenzaam is en weinig vrienden heeft. Als ze op een gegeven moment eindelijk iets populairder wordt en vrienden krijgt, komt ze in aanraking met LSD.
Ze vindt het een geweldige gewaarwording en besluit dat ze meerdere soorten drugs wil proberen. Zo probeert ze steeds meer en gebruikt ze steeds vaker. Ze krijgt "verkeerde vrienden" en uit angst voor hen trekt ze met een vriendin (Chris) naar San Francisco. Hier gaan ze werken en openen na verloop van tijd een eigen winkeltje. Alice krijgt rond kerst toch heimwee en dus gaan ze terug naar huis.
Na een tijdje thuis geweest te zijn wordt ze op een gegeven moment wakker uit een drugsroes in Denver. Hier leeft ze ook een tijdje van dag tot dag, zelf door de invloed van drugs, niet beseffend welke dag het is en hoe lang ze er al zit. Op een gegeven moment raakt ze ook het leven hier zat en gaat ze naar de kerk. De kerk heeft er ook de hand in dat ze weer thuis komt.
Eenmaal thuis lukt het Alice goed van de drugs af te blijven. Ze maakt nieuwe vrienden en blijft "clean". Tot ze op een gegeven moment op moest passen op een klein kindje en iemand haar LSD gaf, zonder dat ze daar zelf erg in had. Ze krijgt een "bad trip" en takelt zichzelf gruwelijk toe. Ze wordt eerst behandeld in het ziekenhuis en als het iets beter met haar gaat, wordt ze opgenomen in een gesloten inrichting. Ze vindt het hier verschrikkelijk.
Haar vader weet haar hier echter uit te krijgen en ze mag weer naar huis.
Tot het einde van het dagboek blijft ze clean en het gaat eigenlijk redelijk goed met haar. Ze besluit niet een volgende dagboek te beginnen.
Uit de epiloog kun je dan opmaken dat het toch niet zo goed ging als het leek, want drie weken na het beëindigen van haar tweede dagboek, overleed Alice aan een overdosis.

Verwerking

De passages waarin blijkt dat Alice toch weer aan de drugs is geraakt hebben op mij het meeste indruk gemaakt. Dit komt denk ik doordat het me vreselijk lijkt als je jezelf helemaal niet meer in de hand hebt. Bovendien was ze af en toe zo ver en dan viel ze weer helemaal terug, om weer opnieuw te moeten beginnen.
Ook vond ik de passages waarin ze haar eigen gevoelens uitvoerig beschreef heel aangrijpend, aangezien ze dat op een manier doet waardoor het je heel erg raakt. En veel emoties komen je bekend voor. Echt een beetje puberaal gedrag soms. Het is leuk om te lezen dat zo'n meisje, dat ergens toch een beetje "verpest" is en af en toe erg egoïstisch overkomt, nog wel gevoelens heeft.

De belangrijkste personen in het boek zijn:
- Alice
- Chris
- Joel
Alice is de hoofdpersoon en tevens de schrijfster van het dagboek.
Ze is een onzeker, verlegen en vooral naïef meisje, dat door het gebruik van drugs een plaats in de maatschappij verovert. Ze is heel lief, maar af en toe egoïstisch door haar afhankelijkheid van drugs. Ook laat ze zich door haar onzekerheid en naïeviteit makkelijk gebruiken, zonder dat ze er zelf erg in heeft. Ze is zich er van bewust dat het drugsgebruik haar geen goed doet, maar ze is niet sterk genoeg om er (in haar eentje) van af te komen.
Chris is een vriendin van Alice, waarmee ze besluit ervandoor te gaan (naar San Francisco) en een eigen bestaan op te bouwen. Ze is evenals Alice een lief meisje dat onder invloed van drugs makkelijk te beïnvloeden is.
Over Chris kom je verder niet zoveel te weten, doordat je haar gedachtengang en ideeën niet echt leert kennen.
Joel is een student die studeert op de universiteit waar Alice' vader werkt. Ze heeft hem ontmoet in de universiteits-bibliotheek en sindsdien zijn ze hele goede vrienden (meer zelfs). Joel is een lieve jongen die heel erg begaan is met iedereen (vooral met Alice). Hij werkt hard voor zijn studie, maar wil ook graag samenzijn met Alice. Hij is erg trouw, want hij blijft Alice, ondanks haar af en toe onbetrouwbare gedrag en drugsgebruik, onvoorwaardelijk steunen.
Verder kent het verhaal nog vele bijpersonen, waarvan je het karakter niet echt leert kennen, zoals:
- de vader en moeder van Alice
- Tim en Alexandria (broertje en zusje van Alice)
- de opa en oma van Alice
- Richie en Ted
- een aantal mensen van de school waar Alice op zit
- Roger

Ik zou graag een vraag willen stellen aan Jill. Ik zou haar willen vragen waarom ze Alice in vredesnaam aan de LSD heeft gebracht, zonder dat Alice hier zelf weet van had.

Een alternatieve titel voor het werk zou voor mij kunnen zijn:
"LSD, a slow trip to hell."
Dit is voor mij een alternatieve titel aangezien Alice aan het einde van het boek een hele erge bad trip krijgt, na het gebruik van LSD, waarin ze zichzelf van alles aandoet. Vandaar een "trip to hell". Je zou dit anders kunnen opvatten, namelijk: Aan het begin van het boek ziet Alice de gevaren van LSD nog niet echt in. Ze gaat steeds meer en steeds meer verschillende dingen gebruiken. Uiteindelijk gaat ze hieraan onderdoor. Dus vandaar "a trip to hell". En een "slow" trip to hell, vanwege het feit dat ze in het begin van het boek helemaal niet in de gaten heeft dat je bad trips kunt krijgen en hoe hard de wereld van een "junkie" kan zijn.

Evaluatie:

Het onderwerp
Ik vond het onderwerp van het boek echt goed. Het is op zich wel een onderwerp dat vaak aan bod komt, maar je kunt er nooit teveel over weten. Bovendien is het in dit geval extra boeiend om te lezen, omdat het een waargebeurd verhaal is.
Het onderwerp is een vrij herkenbaar onderwerp. Dat wil zeggen dat er ook in mijn omgeving en vriendenkring wel mensen zijn die experimenteren met drugs. Gelukkig gaan de meeste mensen niet zover als Alice, de schrijfster van het dagboek.
Het boek had voldoende diepgang en heeft mij naderhand toch echt weer aan het denken gezet over drugs, hoewel ik daar voor mezelf eigenlijk al wel een mening en een beeld van had gevormd.
Er zaten geend dingen in die ik zou hebben weggelaten. Dit komt natuurlijk ook omdat het een dagboek is van iemand en in een dagboek ga je niet knippen vind ik. Als Alice het niet de moeite waard vond om iets op te schrijven zal ze dat ook wel niet doen. Alles wat ze opschrijft meent ze dus echt en vindt ze dus ook de moeite waard.
Het is een boek dat gaat over een onderwerp dat velen bezighoudt, maar is toch op een bijzonder verfrissende wijze geschreven. Juist doordat het geschreven is door een meisje van mijn eigen leeftijd, die precies weet wat er speelt, doordat ze er zelf middenin heeft gezeten.

De gebeurtenissen
Het ging in dit boek vooral om de gebeurtenissen rond, en de gevoelens van Alice.
Er kwamen vrij veel gebeurtenissen aan de orde in dit boek. Hoewel de gebeurtenissen veelal van dezelfde strekking waren, wist Alice ze toch keer op keer boeiend op te schrijven, waardoor het interessant bleef.
Ook schokkende gebeurtenissen kregen hun plaats in dit boek. Zo vond ik bijvoorbeeld het eind van het boek wel behoorlijk schokkend. Neem de dagboekfragmenten, waarin Alice beschrijft wat ze zag en deed tijdens haar (laatste) bad trip.
De afloop van het boek vond ik erg goed en het heeft me ook nog een hele tijd beziggehouden.

De personen
De hoofdpersoon (Alice) kwam heel erg levensecht over. Dat kan natuurlijk ook haast niet anders, aangezien er sprake is van een dagboek. Het was dan ook niet moeilijk om je in de hoofdpersoon in te leven. Ook het leren kennen van haar gedachtes speelde hierbij een grote rol.
Aangezien ik het in veel zaken niet echt met de hoofdpersoon eens was, ben ik ook niet echt door haar beïnvloed.

De opbouw
Het verhaal was prettig opgebouwd, doordat het iedere keer maar kleine stukjes tekst waren (de dagen).

Het taalgebruik
Het taalgebruik was niet moeilijk en las lekker weg, hoewel het volgens mij wel een redelijk moeilijk taalgebruik is voor zo'n jong meisje. Zeker als je bedenkt dat ze het in eerste instantie natuurlijk alleen voor zichzelf schrijft.
De gebeurtenissen worden helder beschreven, waardoor je ze haast letterlijk voor je ziet.
Ik hoop wel dat ik het één en ander van dit boek zal onthouden. Hierbij denk ik niet aan specifieke fragmenten, maar gewoon aan de hoofdgedachte van het boek, zoals ik het opgevat heb.

Conclusie
Ik vond het een erg mooi boek en zou het echt iedereen willen aanraden.