Girl at sea door Maureen Johnson

Het begint allemaal met een landkaart. De kaart is een gedeelte van Italië. Dan komt er een stukje brief dat over een meisje gaat. Het meisje heet Marguerite Magwell en is 18 jaar. Ze loopt door de bliksem langs de Big Ben op weg naar het British Museum. Want ze was op zoek naar Jonathan Hill. Hij is de enige die haar kan helpen. Hij was, op haar na, de favoriete student van haar vader geweest. Het duurde even voor ze hem vond, want het was heel druk in het museum. Ze was nogal in de war van alles. Steeds als ze met Jonathan aan het praten was, was ze zelf ergens anders met haar gedachten. Daardoor gaf ze steeds kortaf antwoord. Zo ineens viel ze hem in de reden en zei: “Ik heb nieuws van mijn vader”. Jonathan riep “Fantastisch”. En hij vroeg meteen van alles. Maar ze onderbrak hem opnieuw met “Niet”. Daarop vroeg Jonathan: “Hoe bedoel je?” “Het schip” kon ze met veel moeite uitbrengen. “Wat is er met zijn schip?”vroeg Jonathan. Ze stak haar vuist vooruit met het papiertje. Voorzichtig peuterde Jonathan het uit haar hand, en las het voor zichzelf. Op dat moment kwam er weer een luide donderklap. Jonathan wist niet wat hij zeggen moest, maar Marguerite juist wel en zei “Hij is dood”.

Clio die graag een baantje wilde, was aan het solliciteren bij de winkel met kunstbenodigdheden. Ze was in een kamertje met de winkelmanager, toen ze haar tatoeage zag. Ze vertelde haar dat het door een van de beroemdste mangatekenaars van Tokio was getatoeëerd. Toen was ze meteen aangenomen. Een jongen die er al werkt, heet Ollie. Clio zag wel wat in hem en pakte het meteen goed aan. Totdat Clio thuis komt en te horen krijgt dat haar moeder naar Kansas gaat in de vakantie. Zij mag niet mee, maar de nieuwe vriend van haar moeder wel. Ze krijgt te horen dat haar vader haar heeft gebeld en heeft gezegd dat Clio wel met hem mee kan op vakantie. Waar Clio totaal geen zin in heeft. Ze wordt boos op haar moeder. Ze vertelt haar moeder dat ze net een baantje heeft voor in de vakantie, en dat ze dat voor zo iets stoms moet op geven?! Mooi niet denkt ze. Na lang discussiëren met haar moeder gaat ze toch met haar vader mee. Dus stapt Clio uit het vliegtuig in Rome. Het is er heel druk. Allemaal mensen die snel lopen. Haar vader wacht haar op in de aankomsthal. Na een eindje lopen, komen ze in een soort restaurant waar veel mensen zijn. Haar vader stelt haar aan iedereen voor. Nadat ze lekker gegeten hebben en wat met elkaar gekletst gaan ze verder op weg. Ze zit naast Elsa in een klein vliegtuigje. Elsa vindt het eng en knijpt in Clio’s hand. Zo komen ze in Napels. Daar staat een wit busje op hen te wachten ze stapten in en reden kilometers. Waarheen ze gingen dat wist ze niet. Het was een lange zandweg. Clio zat naast Elsa en Aidan. Toen ze eindelijk aangekomen in een plaatsje stapten ze uit en ziet als eerste een lelijke boot vol scheuren en gaten. Ben maakt een grapje dat ze het met z'n allen wel even kunnen opknappen. Later blijkt dat een hele mooie boot iets verderop voor hen is. Ze varen verder op de Middellandse zee. Clio is de kok. Iedereen heeft zijn eigen taak en een eigen walkietalkie. Haar vader en Julia zijn naar iets op zoek. Maar wat dat is mag ze niet weten. Dat maakt haar nieuwsgierig. Ze gaat op onderzoek uit. Na een tijdje weet ze al aardig wat en heeft ze een brief gevonden, eigenlijk stiekem gepikt. Ze gaat naar Martin Young, de beste vriend van haar vader. Hij vertelt haar alles wat hij weet. En zo wordt ze weer wat wijzer. Ze weet dat ze op zoek zijn naar een steen met vreemde tekens en dat Aidan moet uitstippelen waar dat schip moet liggen op de zee bodem. Het is al een paar keer een verkeerd schip geweest. Nu Clio wat ruzie heeft met haar vader vind hij het een goed idee om haar de volgende dag weer op het vliegtuig te zetten naar huis. Maar dat wil Clio niet, vooral niet nu. Want ze heeft ruzie met Elsa en wat Julia heeft weet ze ook nog niet en ze wil weten hoe het met Martin afloopt, want die heeft last van zijn hart. Wie ze vooral niet wil missen, is Aidan. Die avond is Aidan druk aan het werk geweest met waar het schip nu moet liggen. Dat is hem gelukt. Clio is samen met haar vader het schip aan het onderzoeken waar de steen is. Het is Clio gelukt om de steen te vinden. Op de steen staan vreemde tekens met Latijnse woorden er achter. Deze steen legt uit wat de tekens betekenen. Julia is blij want ze heeft de steen. Ben is gelukkig want het is goed tussen Clio en hem en hij heeft een nieuwe vriendin, Julia. Elsa vindt het allemaal wel goed, want zij en Clio hebben alles uitgesproken. Clio en Aidan zijn samen gelukkig. Martin moet alleen even rustig aan doen, maar dan komt het ook goed.
Er komt nog een stukje brief. Daar in staat hoe Marguerite Magwell alles aanpakt om die steen van haar vader te vinden. Elke keer als ze duikt heeft ze geen duikpak met een zuurstoffles, maar gewoon een zwempak en haar eigen adem. Tot ze een keer een soort ouderwets duikpak aanheeft en gaat duiken.  Dan komt er een sterke wind en is ze omgekomen in de storm. Daa door zijn Julia, Ben en de rest van het team op onderzoek gegaan, naar die steen die Clio heeft gevonden.