Flowers in the attic door Virginia Andrews

Titel: bloemen op zolder
Auteur: Virginia Andrews
Genre: roman
Plaats en tijd van handeling: het huis Foxworth hall, Virginia, USA, jaren vijftig
Aantal bladzijden: 275 bladzijden
Aantal hoofdstukken: 22 hoofdstukken
Schrijfstijl: realistische prozastijl
Hoofdpersonen: Corrine, grootmoeder, Chris, Cathy, Cory, Carrie
Begindatum lezen: weet ik niet meer, wel dat ik 12 was, toen ik had las
Einddatum lezen: weet ik niet meer, maar wel dat het drie dagen kostte
Extra info: het is het eerste deel van een vijfdelige serie: - bloemen op zolder - bloemen in de wind - als er doornen zijn - het zaad van gisteren - schaduwen in de tuin

Waarom ik het boek gekozen heb:

Ik had al eerder boeken van Virginia Andrews gelezen, en ik wist dus al dat ik haar realistische schrijfstijl erg mooi vond. Daarbij stond op elke omslag van haar andere boeken een of meerdere lovende recensies over dit boek.

Wat ik van het boek verwacht:

Ik heb best wel hoge verwachtingen van dit boek. Ik verwacht onder andere dat ik het een heel mooi boek zal vinden, en dat het een realistische schrijfstijl zal hebben. Ik verwacht best veel dramatische gebeurtenissen, en ook dat ik erbij zal moeten huilen. Ik verwacht dat de kinderen op de zolder zullen worden opgesloten, en dat zij daar op zullen groeien. Deze verwachtingen baseer ik op de recensies van dit boek op de omslagen van haar andere boeken.

Samenvatting:

Chris, Cathy, en de tweeling Cory en carrie zijn de 4 kinderen van Christopher en Corrine Dollanganger. Het was de zesendertigste verjaardag van Christopher, en zijn vrouw en kinderen wachtte hem thuis op, met een supriseparty. In plaats daarvan komen twee agenten vertellen dat Cristopher door een verkeersongeluk overleden is. De moeder Corinne heeft geen baan en nu is er geen geld meer om te kunnen blijven wonen in het grote, luxe huis waar ze nu in wonen. Corrine’s ouders zijn heel erg rijk maar daar heeft ze al jaren geen contact meer mee, aangezien haar ouders niet konden accepteren dat zij met haar halfoom Christopher was getrouwd. Toch schrijft zij haar moeder een brief waarin zij vraagt of ze bij hen mag komen wonen met haar 4 kinderen. Ze krijgt antwoord dat ze daar voor een tijdje mag komen, maar dat haar vader mag niet weten dat ze kinderen heeft, en dat die dus een tijdje op zolder moeten verblijven, totdat de grootvader dood gaat en dat zou snel gebeuren. Ze gaan erheen en de 4 kinderen worden in het grote huis op een grote zolder gezet voor, zo werd hen verteld, hoogstens een week. De kinderen krijgen elke dag eten gebracht door grootmoeder die eigenlijk een hekel aan hen heeft en hun moeder komt elke dag even langs om cadeautjes te brengen. Ondertussen is Corrine hard bezig om er voor te zorgen dat haar stervende vader haar weer opneemt in zijn testament. Vier-en-een-half jaar gaat er voorbij en de kinderen zitten nog steeds op zolder en groeien daar op. Chris en Cathy beginnen hun lichaam te ontdekken, en ook hun gevoelens voor elkaar. Chris is zeer intelligent en leest veel boeken over geneeskunde en biologie, hij wil later dokter worden. Als Cathy niet voor moeder speelt voor de tweeling, dan danst ze. Chris had een barre voor haar gemaakt, met spiegels erachter, zodat zij haar balletoefeningen kon doen. Haar droom is om een prima ballerina te worden, onder de naam Catherina Doll. Cory en Carrie zijn allebei veel te klein voor hun leeftijd, en zijn doodsbang voor het dak, war Chris en Cathy elke dag opklimmen, om van de zon te genieten. Onder andere door het gebrek aan zon zijn de twee kleintjes nooit zo groot geworden als ze hadden moeten zijn. Chris houd nog steeds veel van zijn moeder, en kan maar moeilijk geloven dat zij niet meer langskomt, en dus minder van hen houd dan hij aanvankelijk dacht. Cathy is woedend op haar moeder, en verwijt haar alles wat er misgaat in hun leven. Zij wil weg van de zolder, terwijl Chris nog steeds geloofd dat ze er op een gegeven moment wel uitgelaten zullen worden. Cory en Carrie leven in de veronderstelling dat Chris en Cathy hun ouders zijn, aangezien zij zich hun vader niet meer kunnen herinneren, en zij Cathy meer zien dan hun echte moeder. Hun moeder komt steeds minder vaak langs en het eten wordt ook steeds minder. Dan komt moeder vertellen dat ze opnieuw getrouwd is met een rijke man, Bartholomew Winslow, maar zodra grootvader dood is zullen ze gelukkig worden met zijn allen en kunnen de kinderen Bart leren kennen. Cory gaat dood op de zolder en later komt uit dat dit komt door voedselvergiftiging. Corrine neemt hem mee als hij bewusteloos word, en zij zegt tegen haar andere kinderen dat zij hem naar het ziekenhuis zal brengen. Daar is echter niets van waar, aangezien zij hem gelijk in een kast in het huis verbergt, om te sterven. Dit komt echter in het tweede boek pas aan het licht. Het blijkt dat de Corrine en haar moeder de vier kinderen donuts met arsenicum gevoerd hebben, en dat Cory daar aan gestorven is. Ondertussen is Carrie zeven en een half, maar zij ziet eruit als een meisje van drie. Hun moeder komt nu helemaal niet meer langs. Door middel van een houten namaaksleutel lukt het Chris om een paar keer de zolder uit te komen en op onderzoek uit te gaan, en hij ontdekt dat hun grootvader al lang dood is. Hun moeder is er vandoor met het fortuin van haar vader en haar nieuwe echtgenoot. Hun grootmoeder houdt hen daar gevangen, want in het testament van grootvader stond dat als er ooit werd ontdekt dat Corrine kinderen zou hebben van haar overleden man, zou al het geld weer worden teruggenomen. Blijkbaar wist hun grootvader al van hun bestaan af. Chris gaat vaker naar buiten, en steelt dan al het geld dat hij te pakken kon krijgen. Cathy gaat een keer mee, maar dan ziet zij de man van haar moeder, Bart, slapend in een stoel zitten. In haar korte, lichtblauwe nachtjapon loopt zij naar de man toe, en geeft hem een kus op zijn wang. Dan, omdat zij bang is dat hij wakker zal worden, gaat zij zonder geld weer naar de zolder. Chris en Cathy bedenken een plan om van de zolder af te komen en uiteindelijk ontsnappen zij, door dezelfde houten sleutel die Chris al eerder gebruikte, met zijn drieën. Chris, Cathy en Carrie terug in de buitenwereld na vier jaar, zes maanden, en zestien dagen.

Mijn eigen mening/mijn slotoordeel:

Zoals ik al verwachtte vond ik het een heel mooi boek, en de schrijfstijl was gelukkig precies hetzelfde als haar andere boeken. Ik vond het zo mooi omdat het heel realistisch en gedetailleerd geschreven was. Niet alleen de omgeving, maar ook de mensen zelf, en hun gevoelens werden uitvoerig weergegeven. Het was heel gemakkelijk om met Cathy mee te leven, aangezien het boek vanuit haar oogpunt gezien geschreven was. Ook was het niet moeilijk om me de zolder zelf voor te stellen, de zolder waar de vier kinderen zo lang vast hadden gezeten. En natuurlijk moest ik bij het lezen van de dramatische gebeurtenissen huilen. Het was dan ook heel mooi en gevoelig geschreven. Al mijn verwachtingen kwamen uit, aangezien ik het een mooi boek vond, het een realistische schrijfstijl had, er veel dramatische gebeurtenissen in voorkwamen, en ik gehuild heb. Ook mijn voorspelling dat de vier kinderen op de zolder zouden opgroeien kwam uit, al had ik niet verwacht dat de moeder zó in en ingemeen kon zijn.

Opmerking:

De samenvatting van dit boek heb ik nergens kunnen vinden, dus heb ik het zelf moeten schrijven.