Finding Violet Park door Jenny Valentine

•

Feitelijke gegevens over het boek
Gebruikte druk: 1e
Verschijningsdatum 1e druk: augustus 2008
Aantal bladzijden: 187
Vertaald door Jenny de Jong
Uitgegeven bij: Moon uitgevers

De kaft
In een interview met de schrijfster vertelt ze over de kaft van het boek De kaft voor de Nederlandse uitgave is gemaakt door Natascha Stenvert, en weer totaal anders dan de omslag die is gebruikt in de UK of de omslagen van het boek dat in Italië, Amerika en Australië zijn uitgegeven. Persoonlijk vind ik deze kaft heel erg mooi, hoewel ik er zelf geen inspraak in heb gehad. Het is een omslag die met allerlei kleine plaatjes elk afzonderlijk iets over het verhaal vertellen, hoewel je daarvoor natuurlijk eerst het boek moet hebben gelezen. Dus buiten dat het gewoon een zeer mooie en gekleurde kaft is, is het ook een veelzeggende omslag met een diepere betekenis, die perfect bij het boek past. Ik ben er zeer tevreden en gelukkig mee.

Wat voor soort boek is het ?
“Finding Violet Park” is een jeugdroman voor scholieren van 14 +. Hij gaat over de zoektocht van een jongen naar zijn vader. Het boek wordt mooi afgeleverd in een gebonden uitgave.

De flaptekst
Er waren redenen waarom Violet Park niets met mij te maken zou moeten hebben.
Ze was oud.
Ze was dood.
Ze zat in een urn op een plank.
Maar per ongeluk ontmoette ik haar midden in de nacht. En alles veranderde.
Lucas (16) raakt geïntrigeerd door een urn die achtergelaten is bij een taxistandplaats. Hij probeert de urn met de as van Violet Park in bezit te krijgen en gaat op zoek naar de geschiedenis van deze vrouw. Hij realiseert zich niet dat dit het begin is van een zoektocht naar zichzelf en zijn identiteit. En uiteindelijk moet hij onder ogen zien wat er gebeurd is met zijn verdwenen (en misschien wel overleden) vader.

Hoe is het verhaal opgebouwd?
Er zijn negenentwintig hoofdstukken die met letters worden aangeduid.
Daarin vertelt de ik-figuur Lucas over de geschiedenis die hij met de urn van Violet park heeft meegemaakt. Het is in feite een chronologisch verteld verhaal. De geschiedenis wordt wel achteraf verteld, d.w.z. dat Lucas het verhaal al heeft beleefd, voordat hij besloten heeft om het op te schrijven. Lucas is een ik-verteller.

Wie vertelt het verhaal aan de lezer
Lucas Swain is de 16-jarige ik-verteller van de geschiedenis. Hij is een ietwat vreemde jongen die veel op zichzelf is aangewezen. Hij zit nog op school, maar spijbelt ook in dit verhaal wel eens. Hij is op zoek naar de mevrouw van wie hij de as in een urn heeft aangetroffen. Maar eigenlijk zoekt hij zijn eigen vader die vijf jaar geleden verdwenen is en die hij helemaal idealiseert.

Tijd van het verhaal
Het is niet moeilijk om aan te geven wanneer de geschiedenis zich afspeelt. Op de urn met de as van Violet Park staat dat ze overleden is in 2002. Daarna wordt meegedeeld dat de urn al zo’n vijf jaar geleden rondzwerft. Het verhaal moet zich dus afspelen in het jaar 2007. Het geheel van het verhaal neemt enkele maanden in beslag.
Dat noemen we in de literatuur de vertelde tijd.

Plaats van handeling
Het verhaal van Lucas speelt zich geheel af in Londen. Maar voor het verhaal is het decor niet heel belangrijk. Het ruimteaspect speelt daarin nauwelijks een rol.

Samenvatting van de inhoud
Lucas Swain is zestien jaar en hij neemt ‘s nachts een keer een taxi met geld van zijn zus Mercy die dat geld in zijn jas had laten zitten. Bij de taxicentrale ziet hij een urn staan, die daar al anderhalf jaar op de plank staat. Een dag later gaat hij nog een keer terug en hij ziet dan dat de vrouw van wie de as is Violet Park heet en in 2002 gestorven is.

Dat is ook het jaar dat zijn vader Pete Swain verdwenen is. Hij was toen elf jaar en zijn moeder Nicky was in verwachting van zijn broertje Jed. Hij heeft ook nog een ouder zusje Mercy met wie hij zich maar weinig bemoeit. Hij idealiseert zijn vader die journalist was en een avontuurlijk leven had, maar zijn moeder is helemaal niet positief over haar verdwenen man. Ze laat herhaaldelijk merken dat ze spijt heeft met hem getrouwd te zijn. Maar hij is intussen dus al vijf jaar verdwenen zonder een spoor achter te laten. Ook zijn vaders vriend en collega Bob weet niet waar hij uithangt.

Wanneer Lucas aan zijn oma Phlox vertelt over de urn, belt zij naar de taxicentrale en zegt dat de as van haar zus is. Ze krijgen de urn mee en voorlopig laat Lucas de urn bij zijn oma in huis die met een dementerende man leeft. Deze Norman is niet de biologische vader van Pete, blijkt uit het verhaal. Hij heeft soms heel grappige opmerkingen, juist omdat hij dement aan het worden is.

Lucas blijft zich afvragen wie Violet Park toch is: hij gebruikt een zoekmachine op internet en ziet dat Violet Park een pianospeelster was die vooral filmmuziek inspeelde. Hij ziet daarna bijvoorbeeld een schilderij van haar (zelfportret) bij de tandarts hangen. Ook bij een nieuwe schoolvriendin Martha (die een jaartje ouder dan hij is) hoort hij de naam opnieuw. Hij is naar dat meisje toegegaan, omdat hij een beetje depressief is geworden van al de treurige zaken die hij heeft meegemaakt. Zij troost hem door hem te knuffelen. Ze heeft zelf fantastische ouders, die over leuke humor beschikken. Haar moeder lijdt nota bene aan kanker, maar deze Wendy blijft heel positief in het leven staan. Ze is heel anders dan zijn eigen moeder die altijd maar moppert en depressief is.

Oma Phlox valt van een trap en ze moet naar het ziekenhuis: ze heeft haar heup gebroken. Wanneer Lucas met zijn opa Norman gaat wandelen, hoort hij dat zijn vader regelmatig bij Violet Park die in de buurt woonde, op bezoek was. Ze wilde namelijk graag dat hij een biografie over haar schreef. Daarom moest hij haar enkele keren een interview afnemen. Dat verbaast Lucas wel. Zijn vader en Violet hebben elkaar blijkbaar gekend terwiojl hij daar nooit iets van heeft geweten. Zou het soms zo zijn dat hij de urn van Violet doelbewust van hogerhand moet hebben gekregen? Wilde Violet hem de weg wijzen naar zijn vader naar wie hij al vijf jaar op zoek is? Intussen heeft Lucas de urn bij zijn opa weggehaald en in een rugzak meegenomen naar zijn vaders vriend Bob. Hij vertelt niet dat in de rugzak de as van Violet zit. Bob vertelt hem wel dat zijn vader Violet van vroeger heeft gekend. Hij was ooit verliefd op haar geworden en ze had veel voor hem betaald. Pete Swain was namelijk een echte vrouwenversierder.

Lucas gaat op een avond met zijn zus Mercy zijn moeder de les lezen. Ze moet haar leven weer eens oppakken en niet zo depressief blijven doen. Hij vertelt dat eerst aan zijn zusje Mercy, maar zijn moeder luistert hem af en ze wordt boos, omdat haar kinderen zo over haar praten. De volgende dag besluit ze toch iets te doen. Ze gaat naar zolder om alle spullen van zijn vader op te ruimen. Ze wil werkelijk alles wegdoen, maar Lucas weet enkele spullen van zijn vader te bewaren (een horloge en een cassettebandje) Zijn moeder brengt de volgende dag de spullen naar de vuilnisbelt en daarover wordt Lucas erg boos. Hij stapt uit de auto en gaat naar Martha om troost te krijgen. Ze gaan de volgende dag niet naar school, maar besluiten met de as van Violet een dagje uit te gaan. (o.a. naar de kermis in het hoge rad)

Lucas luistert de band af waarop zijn vader Violet interviewt. Ze heeft het over haar muzikale begaafdheid, over haar moeilijke jeugd etc.. Ook zegt ze dat ze in het openbaar vaak heeft gedaan of ze een zoon had, Orlando Park. Daarna vraagt ze hem te vertellen over zijn eigen zoon. Pete vertelt haar dat hij Lucas af en toe maar een vreemde jongen vindt. Lucas vindt het raar om dat te horen. Violet stelt vervolgens vijf vragen aan Pete, waarvan de laatste is of hij haar ooit zou willen helpen bij zelfdoding. Het antwoord staat niet op de band en Lucas vraagt zich af wat zijn vader heeft geantwoord.

Dan overlijdt Wendy, Martha’s moeder en nu moet Lucas zijn vriendinnetje troosten. De begrafenis is wel mooi. Lucas piekert of zijn vader heeft meegeholpen aan de dood van Violet Park. Hij wil daarover met Bob praten, maar die is erg dronken,wanneer hij hem opzoekt. Hij vertelt dat nu dat hij Pete een slecht mens vindt. Violet was aan een overdosis overleden en ze hadden haar pas drie dagen later gevonden. Bob wist dat Pete alles zou erven van Violet en dat hij daarom misschien wel een handje had geholpen haar naar de andere wereld te helpen. Lucas vertelt Bob van het bandje waarop het interview staat. Hij beseft dat zijn vader twee mogelijkheden had: een positieve: hulp bij zelfdoding bij iemand die het leven niet meer ziet zitten. Of negatief : een poging haar te vermoorden om de erfenis op te strijken.

Lucas vindt dat de as van Violet Park nu echt rust moet krijgen en hij gaat die uitstrooien in de Theems. Bob en Martha zijn er bij. Daarna vertelt Bob dat zijn vader toch niet alles heeft geërfd, want er leeft ook nog een zoon Orlando. Maar Lucas weet dat dit een verzonnen zoon is. Wel realiseert hij zich ineens dat hij op internet iets heeft gelezen over deze Orlando Park wonend in Nieuw-Zeeland op Violet Farm. Hij beseft dat dit zijn verdwenen vader is en hij stuurt hem de lege urn met een briefje (Pete Swain 1958-2002)
Hij verklaart zijn vader dus voor “dood.” Die is een nieuw leven onder een andere naam begonnen in Nieuw-Zeeland. Hij vermoedt niet dat zijn vader hem ooit nog zal terugschrijven. Maar dankzij Violet Park heeft hij dat niet meer echt nodig. Hij heeft die hindernis dus overwonnen

Waar gaat het boek over ? (thema)
Er zijn enkele belangrijke thema’s in deze jeugdroman te herkennen.
Allereerst is er het motief van de zoektocht. Heel veel boeken gaan over mensen die op zoek zijn naar iets. Dat is al een oud motief in de literatuur. In de Middeleeuwen heette zo iets een queeste (vgl. Engelse “quest” in de Arthurromans) Lucas gaat op zoek naar Violet Park. Hij heeft de as bij toeval aangetroffen en hij wil weten van wie de as was. Dan blijkt dat er in zijn directe omgeving best mensen te vinden zijn die iets over haar weten ( opa Norman, zijn tandarts, Martha, oom Bob) Zo wordt de zoektocht naar Violet gekoppeld aan de zoektocht naar zijn vader. Die is namelijk vijf jaar geleden verdwenen en dat was ook het jaar dat Violet Park was overleden. Zouden die twee verdwijningen met elkaar te maken hebben?
Bij de nagelaten spullen van zijn vader (die zijn moeder eindelijk eens wil opruimen) zit een cassettebandje waarop essentiële informatie staat. Lucas komt zo te weten wat zijn vader met Violet te maken heeft gehad. Ze heeft hem ooit gevraagd hulp te bieden bij haar zelfdoding. Dan wordt een nieuwe vraag actueel in het Boeke: is die hulp positief of negatief in te schatten? Bob vertelt dat hij zijn vader van moord verdenkt en dat hij een slecht mens was. Dat ideaalbeeld dat Lucas van zijn vader heeft, klopt dus niet. Dan hoort hij dat er ook een Orlando Park is en hij weet dat dit DE verzonnen zoon van Violet is. Zijn vader leeft dus voort in Nieuw-Zeeland met een deel van de erfenis van Violet: hij is gewoon een nieuw leven begonnen en hij heeft zijn gezin in de steek gelaten. Wanneer hij de as van Violet (van wie hij nu weet wie ze was) heeft uitgestrooid, stuurt hij de lege urn met een briefje waarop hij de dood van zijn vader aankondigt naar Nieuw-Zeeland. Hij heeft zijn vader waarschijnlijk gevonden, maar hij verwacht niet dat die nog contact met hem zal opnemen. Een zoektocht naar je vader heet “Vatersuchmotiv”.
Ook dat motief komt in veel jeugdboeken en in romans voor volwassenen voor.

Andere thema’s die een rol spelen in dit jeugdboek zijn:
- De idealisering van het vaderbeeld
- De verhouding die Lucas heeft met zijn moeder ( die is vrij slecht o.a. omdat ze zo op zijn vader afgeeft)
- Het familiegeheim (o.a. dat zijn vader niet een kind is van Norman)
- De verliefdheid op Martha
- De dood (Violet is dood, Martha’s moeder gaat dood)

Belangrijke personages
Lucas
Lucas is verreweg het belangrijkste personage in het boek. Hij is 16 jaar en schept graag op over zijn verdwenen vader. Hij gaat met de urn van Violet Park op weg. Het is duidelijk dat hij zijn vader teveel idealiseert, maar omdat hij op weg is met de as van Violet merkt hij dat veel mensen in zijn omgeving al weten wie Violet was. Hij heeft veel verdriet om zijn verdwenen vader en hij geeft zijn moeder daar toch ook een beetje de schuld van. Hij is zelfs boos op haar, wanneer ze alle spullen van zijn vader naar de vuilnisbelt brengt. Hij wil haar de les lezen, maar hij wordt dan gecorrigeerd door de vriend van zijn vader Bob. Die brengt hem ook een realistischer beeld van zijn vader bij: hij was een vrouwenversierder en iemand die misschien wel bijgedragen heeft aan de dood van Violet. Uiteindelijk komt Lucas zijn vader op het spoor en verklaart hem “dood.” Hij is benieuwd of hij nog iets van zijn vader zal horen, maar hij vindt dat niet erg waarschijnlijk.

Beoordeling www.scholieren.com
“Finding Violet Park” is de debuutroman van Jenny Valentine. Zij heeft m.i. een volwassen roman voor scholieren van 14 + geschreven. Het verhaal is spannend: wie is Violet en wat is er met de vader van Lucas gebeurd? Dat vraagstuk wordt pas op de allerlaatste pagina duidelijk en die spanning weet Jenny Valentine heel goed op te bouwen. De opbouw van het verhaal is helder: er wordt recht-toe-recht-aan verteld in 28 hoofdstukken. Er worden nauwelijks onbelangrijke zaken vermeld en alles staat in dit boek in het teken van de zoektocht naar Violet en Pete. Dat is helder voor de lezers. Bovendien schrijft Valentine in een aangename stijl. Haar dialogen zijn vlot, actueel en scherp. Ze heeft een internationale prijs voor jeugdboeken gewonnen met dit debuut. Zie hierover hieronder in het interview.

De andere personages lijken in het boek niet zo belang te zijn: het gaat eigenlijk allemaal om Lucas. Hoe reageert hij ten opzichte van zijn moeder, zijn verdwenen vader, zus nieuwe vriendin Martha en Violet? Het lijkt alsof hij een band met de overleden Violet heeft, waardoor hij achter het geheim van zijn vader kan komen. Daardoor moet hij wel het ideaalbeeld van zijn vader afbreken en dat is natuurlijk altijd moeilijk voor een kind. Kinderen blijven altijd loyaal aan hun ouders.

Het boek van Jenny Valentine is dus heel geschikt om te lezen voor scholieren van de doelgroep. Het is een mooie voorbereiding van jonge lezers op het lezen van romans voor volwassenen. Ook de andere boeken van Valentine zijn daartoe heel geschikt: “Gebroken soep”(2009) en “De mierenkolonie (2010).
Aanradertje , dus voor leerlingen van 14-plus.

Recensie
Op www.chicklit.nl verscheen een positieve recensie.
\"Op zoek naar Violet Park is een verhaal dat zich afspeelt in Engeland. Violet Park, een oudere dame en Lucas, een jongen van 16 jaar spelen hierin de hoofdrollen. Lucas ziet bij een taxibedrijf een door iemand achtergelaten urn staan. Dit gegeven laat hem niet meer los, hij wil hoe dan ook in bezit komen van deze urn.
Lucas woont samen met zijn moeder, zus en broertje. Zijn vader heeft het gezin zonder mededeling tien jaar geleden verlaten. Veel vragen hierover blijven onbeantwoord. Als hij in het bezit komt van de urn met het as van Violet Park, begint zijn zoektocht naar de geschiedenis van deze dame. Hoe meer hij te weten komt over Violet , hoe meer vragen er beantwoord worden over zijn vader.
Het boek leest als een Engelse detective. Als je hiervan houdt, is het absoluut een aanrader. Het is op zich geen spannend boek, en al helemaal geen typisch meidenboek, maar daarentegen wekt het verhaal wél je nieuwsgierigheid naar de uitkomst van dit plot. Al met al dus een aanrader voor de jonge meiden die wel eens wat anders willen dan een geijkte chicklit! Want wie zegt dat alleen meiden spannende avonturen meemaken? \"

De Biblionrecensie (door Anja van Geert van de Nederlandse Bibliotheken) schrijft : \"Lucas (16) leeft samen met zijn gefrustreerde moeder, zijn vijfjarige broertje en een rebellerende tienerzus. Hij is een twijfelaar die dol is op lijstjes maken en dweept met zijn vader die vijf jaar eerder verdwenen is. Op een avond ontmoet hij Violet Park in een taxicentrale, op een rek, in een urn. Zij werd jaren geleden achtergelaten in een taxi en wacht nog altijd tot iemand haar komt ophalen. Lucas raakt bijzonder geïntrigeerd door de geschiedenis van de vrouw in de urn en start een zoektocht die hem uiteindelijk zijn eigen identiteit laat ontdekken. De Engelse auteur weet hoe ze een verhaal moet vertellen. Het ingenieuze plot is verweven in een grappig, ontroerend en spannend verhaal. De personages zijn levensecht neergezet en de dialogen spits. Een boek dat je simpelweg niet naast je kan neerleggen. Geschreven met vaart in een heldere stijl. Dit debuut werd bekroond met de Guardian Children’s Fiction Prize. Vanaf ca. 14 jaar. \"

Over de schrijfster
Jenny Valentine, Britse auteur, is geboren in 1970. Ze is getrouwd, heeft twee kinderen en woont momenteel in Hay on Wye, Engeland. Haar man is singer/songwriter. Jenny werkte 15 jaar in een voedingswinkel, waar ze meer organische broden heeft verkocht dan de hoeveelheid woorden in haar eerste boek. Ze studeerde Engelse literatuur aan Goldsmith’s Collega, wat er bijna voor gezorgd heeft dat ze wilde stoppen met lezen/schrijven. Gelukkig heeft ze dit niet gedaan en in het jaar 2007 verscheen haar debuutroman Op zoek naar Violet Park.

Wat schreef zij nog meer?
Gebroken soep (2009)
De mierenkolonie (2010)

Bijlage: Interview met de schrijfster op www.ezzulia.nl
Interview met de schrijfster door Natasza Tardio
________________________________________
19 oktober 2008 | Het debuut Op zoek naar Violet Park van Jenny Valentine is een jeugdboek dat vertelt over Lucas, een puber van 16. Hij ziet op een avond in een taxicentrale een urn met de as van een tot op dat moment onbekende oude vrouw, Violet Park. De urn is een aantal jaren geleden achtergelaten in één van de taxi’s en staat sindsdien op de plank in de centrale. Op dat moment begint er voor Lucas een zoektocht naar wie Violet Park was. Een zoektocht die op een ingenieuze manier samensmelt met het raadsel rondom zijn vader, die 5 jaar geleden plotseling is verdwenen.
Jenny Valentine won met haar debuut de 40th Guardian Childrens Fiction Prize en werd daarmee de tweede schrijfster die dit binnen drie jaar voor elkaar kreeg. Op zoek naar Violet Park is een fantastisch boek voor tieners, maar ook voor volwassenen, in het bijzonder ouders die zelf een puber opvoeden.

Zou je ons iets over jezelf kunnen vertellen?
Natuurlijk. Ik ben 38 jaar, heb twee kinderen van 8 en 11 jaar oud. Allebei meisjes. Ik ben getrouwd en mijn man is zanger/songwriter. Ik ben opgegroeid in Londen, maar nu wonen we in Hay-on-Wye, op de grens van Wales en hebben daar een winkel voor biologische producten. Ik heb altijd in een winkel gewerkt, zelfs toen ik nog op de universiteit zat. Daar studeerde ik Anglo-Amerikaanse literatuur. Mijn afstudeerscriptie ging over Vrouwen en Poëzie, met als onderwerp de Kracht van Stilte. Eerlijk gezegd moest ik tijdens mijn studie zoveel verplicht lezen, dat ik bijna geen boek meer wilde aanraken. Ik heb ruim 6 maanden niet gelezen, voor ik weer een boek opende.

Wie hebben er model gestaan voor de karakters die jij hebt beschreven in je roman, of waren deze compleet fictioneel?
Ze waren over het algemeen fictioneel, hoewel de grootouders van Lucas deels op mijn eigen grootouders zijn gebaseerd. Mijn opa heeft ook een aantal hersenbloedingen gehad en was ook gek op zijn hond. Mijn oma was niet exact zoals de oma van Lucas, maar ik heb ook haar deels gebruikt om het karakter in het boek neer te zetten. De rest was grotendeels verzonnen.

Wat is je relatie met de karakters die je in je boek beschrijft?
Lucas is het eerste personage dat ik ooit heb gemaakt. Hij kwam zo maar bovendrijven en is mij zeer dierbaar. Hij is een fantastisch mens, als ik zelf 16 jaar was geweest zou ik absoluut verliefd op hem zijn geworden. De vader van Lucas is een zeer controversieel karakter. Sommige mensen vinden hem fantastisch en andere juist niet. Zelf vind ik hem als personage geweldig, net als Martha, de vriendin van Lucas, overigens. Zij is zo ontzettend lief. Ik ben zeer verknocht aan de karakters in het verhaal. Aan de andere kant ben ik zeer goed in staat om van een afstand naar mijn eigen werk te kijken, te schrappen en te redigeren, maar Lucas en ook de andere personages zullen altijd deel van mij uit blijven maken.

Hoeveel heb je van jezelf in Lucas gestopt?
Niets doelbewust. Het is frappant hoe iedereen vooral een bepaalde periode uit zijn of haar jeugd herinnert. Een vriendin van mij herinnert zich voornamelijk de periode toen ze 8 was. Voor mij is dit vooral mijn 15de/16de levensjaar. Ik denk dat ik daarom ervoor gekozen heb om Lucas in deze leeftijd te plaatsen. Toen ik het boek schreef was ik 34 en om Lucas zo realistisch mogelijk neer te zetten, was het dus zeer belangrijk dat ik mijn 34-jarige zelf achter me liet en mijn tiener-zelf naar boven liet komen. Deze kant van mezelf zie je dus ook in het verhaal naar boven drijven. Niet zozeer in de karakters zelf, maar hoe ze zich uiten in hun doen en laten, maar ook hun manier van praten.

Wat ging er door je heen, toen je hoorde dat je de 40th Guardian Childrens Fiction Prize had gewonnen?
Geluk. Het was in één woord geweldig! Toen ik het nieuws per telefoon van de redacteur kreeg, begon ik te huilen, zo gelukkig voelde ik mij met deze eer. Even later zaten mijn man en ik in de tuin met een glas wijn om het te vieren. Kort daarop kwamen de kinderen schreeuwend en ruziemakend de tuin in. Normaal zou ik zijn opgestaan om hun geruzie te beëindigen, maar ik zei tegen mijn man: ‘Het kan me niet schelen, ik heb zojuist de 40th Guardian Childrens Fiction Prize gewonnen!’ Het is een hoogtepunt in mijn net beginnende carrière als auteur. Een fantastisch gevoel.

Wat voor technieken heb je nodig om een boek te schrijven voor tieners?
Ik denk niet dat je echt verschillende technieken nodig hebt. Eerlijk gezegd heb ik er niet over nagedacht voor wie ik het boek ging schrijven, ik ben gewoon begonnen. Pas toen het boek al tweederde was gevorderd begon ik mij hier zorgen over te maken. Maar er werd mij gezegd dat ik mij hier niet mee moest bezighouden en gewoon door moest schrijven. Toen de uitgever het las zeiden ze dat het een boek voor tieners was. Ik vond dat prima, maar als ze hadden gezegd dat het een boek voor volwassenen was geweest had ik dat ook uitstekend gevonden. In mijn visie is het boek geschikt voor tieners en volwassenen tot welke leeftijd dan ook, maar over het algemeen wordt het voornamelijk gelezen door de doelgroep en vaak ook door de ouders van diezelfde doelgroep. Ouders van tieners vinden het zeer herkenbaar, zowel de gedachten en handelingen van Lucas, als de manier waarop de moeder van Lucas wordt neergezet.

Op welke manieren inspireren jouw eigen kinderen je bij het schrijven?
Kinderen zeggen de meest ongelooflijke dingen. Ze leven in het heden en houden zich niet of nauwelijks bezig met de toekomst. Dit is zeer inspirerend. Ook zijn kinderen ontzettend veerkrachtig, ze blijven niet gauw in een gevoel of gebeurtenis vastzitten. Wat ik zelf graag wil is dat mijn kinderen trots op mij zijn. Ik wil dat ze mij ook als een eigen persoonlijkheid zien, in plaats van alleen maar als hun moeder. Toen ik de 40th Guardian Childrens Fiction Prize won, had ik het gevoel dat ik daar in geslaagd was. Ook op die manier inspireren zij mij enorm.

Wat voor soort auteur ben je? Impulsief of meer gestructureerd?
Ik ben absoluut geen gestructureerde schrijfster. Dat is ook niet echt mogelijk met onze winkel. Daarbij werk ik niet prettig op vaste tijden, schrijven doe ik op gevoel. Ik ben daarin vrij impulsief en ik heb geen vooropgezet plan. Bij Op zoek naar Violet wist ik bijvoorbeeld pas vlak voor het eind hoe het plot eruit zou gaan zien. Ik heb altijd een notitieboek bij mij en verder werk ik op mijn laptop in mijn werkkamer. Het liefst in de ochtend, dat wat ik ’s avonds schrijf moet ik vaak de volgende dag weer deleten.