A Algemene gegevens
1 Naam van schrijver: Jonathan Safran Foer
2 Titel van boek: Extremely Loud & Incredibly Close

B Samenvatting met een correcte alineaverdeling
Het verhaal begint op een ongewone wijze: je duikt meteen in Oscar Schells hoofd en wordt meegevoerd in zijn razendsnelle en surrealistische gedachtestroom. Hij vertelt je welke dingen hij allemaal heeft bedacht, welke ‘uitvindingen’ hij heeft gedaan en terloops noemt hij een paar gebeurtenissen uit zijn dagelijks leven. Zo gaat het eigenlijk het hele boek. Hij vertelt je in stukjes dat zijn vader, Thomas, is omgekomen bij de aanslagen op de Twintowers, omdat hij er net toevallig die dag was. Een zwarte dag in de geschiedenis, Oscar noemt het ‘the worst day’. Hij is zelfverklaard depressief en kan zijn verdriet moeilijk verwerken. Hij zit in een isolement, wat versterkt wordt omdat hij de enige is die de laatste woorden van zijn vader gehoord heeft. Die heeft namelijk vlak voor zijn dood nog een aantal keer naar huis gebeld en ingesproken op het antwoordapparaat, maar Oscar heeft het bandje verstopt.
Na de begrafenis (waar niks over wordt verteld, Oscar vind vooral het ritje met de limousine interessant) gaat Oscar snuffelen tussen zijn vaders spullen. Boven op een kast vindt hij in een vaas een vreemde envelop. Er staat ‘Black’ op geschreven en er zit een rare sleutel in. Om een betekenis aan de zinloze dood van zijn vader te geven, maakt Oscar er een queeste van om het slot te vinden waar die sleutel op past. Angstvallig houdt hij zijn moeder buiten deze zoektocht en hij zegt zelfs stiekem zijn Franse lessen op om tijd over te hebben. Hij berekent dat het onmogelijk is om lukraak ieder slot in New York uit te proberen omdat er in de tijd dat hij tien sloten zou hebben gehad al twee keer zoveel sloten bijgekomen zouden zijn. Na een bezoek aan een hobbywinkel heeft hij een aanknopingspunt gevonden: Black is een achternaam.
Vanaf dan reist hij te voet en soms met de taxi heel de stad door, omdat hij bang is voor het openbaar vervoer. Op alfabetische volgorde gaat hij alle personen die ‘Black’ heten bezoeken, om te vragen of ze misschien iets van de sleutel afweten en hem iets over zijn vader kunnen vertellen. Hij ontmoet op die manier een hele reeks mensen, sommigen normaal, sommigen heel bijzonder of excentriek. Hij voert gesprekken met al die mensen op zijn eigen maffe maniertje. Hij praat over zijn vader, over de dingen die hem bezighouden, liegt over zijn leeftijd en vraagt een vrouw of ze hem wil zoenen (toch maar niet, een knuffel mag wel); dat alles help hem zijn verlies een plekje te geven.
Op een dag ontmoet hij een meneer Black die al jarenlang boven hem blijkt te wonen. Voor het eerst sinds lange tijd verlaat Black zijn appartement om met Oscar mee te gaan tijdens zijn zoektocht. Aan de ene kant vinden ze het beide fijn om een maatje te hebben, maar aan de andere kant zijn ze ook soms een blok aan elkaars been.
Maanden later heeft de zoektocht nog steeds weinig opgeleverd. Maar dan belt een vrouw bij wie hij in het begin is geweest op om te zeggen dat ze misschien tóch informatie voor hem heeft. De sleutel behoort aan een kluisje op het kantoor van haar man. Jammer genoeg heeft het niks met Oscars vader te maken. Thomas had de vaas namelijk van die man gekocht en de sleutel zat er per ongeluk in.

In een tweede verhaallijn wordt de geschiedenis verteld van Oskars grootouders die hebben moeten leren leven met de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog. Zij maakten het bombardement op Dresden mee dat zij overleefden maar waarbij zij hun zus en verloofde verloren. In New York ontmoeten de twee elkaar opnieuw en besluiten ze met elkaar te trouwen. Dit huwelijk is niet wat je noemt ‘een goed huwelijk’ (‘Why does anybody ever have sex?’ vraagt Oscars grootmoeder zich keer op keer wanhopig af). Eigenlijk hield Oscars opa zielsveel van de zus van zijn nieuwe vrouw, en niet van haar. Hij probeert zijn oude liefde te vergeten en te accepteren dat het nu allemaal anders ligt, maar dit lukt hem nooit helemaal. Hun verstandhouding neemt steeds raardere vormen aan. Ze creëren bijvoorbeeld een heleboel ‘niets-plekken’ in hun huis, waar ze elkaar niet mogen lastigvallen. Als Oskars oma zwanger raakt, vertrekt haar man uit haar leven, hij gaat terug naar Duitsland.
Jaren later, na 9/11 keert hij terug en komen beide verhaallijnen langzaam bij elkaar. Driekwart jaar lang houdt Oscars grootmoeder hem voor Oscar verborgen (hoewel haar bedoelingen nooit echt duidelijk worden). Op een gegeven moment maken de twee per toeval toch kennis en bouwen ze in het geheim een vriendschap op.
Hoewel de zoektocht weinig concreets heeft opgeleverd, hebben Oscars opa, meneer Black en Oscar zelf een idee gevonden voor een afsluiting van het rouwproces van vader en zoon. Met zijn drieën graven ze de kist van Thomas op. Grootvader stopt er al zijn brieven aan zijn zoon in en Oscar kan eindelijk fatsoenlijk afscheid nemen.
Op het laatst blijkt ook dat Oscars moeder geheel op de hoogte was van Oscars omzwervingen (en dus helemaal niet zo’n slechte moeder is). Ze is door een van de eerste Blacks die Oscar bezocht gewaarschuwd en sindsdien heeft ze iedere keer de betreffende Black waar Oscar die dag heen zou gaan opgebeld om hem of haar op de hoogte te stellen van zijn komst.

C Analyse
1 Thema
Oscar Schell heeft zijn vader verloren bij de aanslagen op de Twin Towers. Door middel van een zoektocht die hem door heel New York voert probeert hij betekenis te geven aan de zinloze dood van zijn vader.

2 Vertelwijze
a Probeer iets te zeggen over de manier waarop het verhaal in grote lijnen verteld wordt.
Foer gebruikt voor dit zware onderwerp een opmerkelijk lichte schrijfstijl. Daarbij benut hij veel verschillende vormen: brieven, (dag)boekfragmenten, lijstjes, een manuscript, een (nep)interview, dialogen en gedachtespinsels. De gedeeltes waar oscar aan het woord is zijn droog, snel, observerend en kinderlijk maar tegelijk heel feitelijk geschreven. Het is bijna spreektaal, Oscar reikt je voortdurend weetjes en voorbeelden aan, waardoor je nog meer met hem mee kunt denken. Niet zozeer wordt het personage opgebouwd door beschrijvingen van zijn karakter, als wel door de manier waarop hij denkt en praat. Dialogen worden afgewisseld met beschrijving, beide nooit overdreven lang.
Wanneer Oskars grootmoeder de verteller is is de stijl heel erg anders. Ze vertelt een beetje onhandig en in korte gebrekkige zinnen. In de hoofdstukken waar Oskars grootvader de ikverteller is worden daarentegen hele lange, uitvoerige, haast stroperige zinnen gebruikt.
Het hele verhaal wordt verteld in fragmenten. Korte stukjes uit het verleden of uit het nu vormen langzaam het verhaal, het is niet een vloeiende vertelling.

b Zijn er bepaalde eigenaardigheden met betrekking tot typografie, lay-out e.d.?
De lay-out is iets heel kenmerkends aan dit boek. Ten eerste zijn de meeste bladzijdes over Oscar heel erg vol. Er worden bijna geen witregels gebruikt en ook voor citaten worden geen nieuwe regels gebruikt. Een ‘verwijzing’ naar zijn drukke, volle hoofd. De hoofdstukken met Oscars grootmoeder worden juist gekenmerkt door veel witregels en lege stukken. In één brief van Oscars grootvader zijn alle zinnen aan elkaar geregen. Niet één punt is er te vinden, alleen komma’s. Die komma’s en enkele woorden zijn in vele gevallen ook nog eens rood-omcirkeld, waardoor je de indruk krijgt dat het om een kladversie gaat en vooral dat hij alles in één ademteug wilde vertellen. Bovendien zijn de zinnen die hij gebruikt in zijn notitieboeken vaak ook als één zin per bladzijde afgedrukt. Je wilt er snel doorheen lezen, maar dat gaat niet helemaal. Hierdoor begrijp je beter hoe het voor hem moet zijn om zo moeilijk te kunnen communiceren.
Dan krijg je nog talloze foto’s op je bord. Van onder andere plekken in de stad waar Oscar langs is geweest en van een man die van de Twin Towers is afgesprongen en als een lappenpop naar beneden valt, of naar boven, als je de bladzijdes anders om door je vingers laat gaan. Oscar: ‘Stel dat we de tijd kunnen omdraaien, dan vliegen alle mensen die van het dak sprongen weer omhoog, en is er straks helemaal niks gebeurd’.

3 Titel, ondertitel en motto
Extremely Loud & Incredibly Close slaat op een aantal dingen in het boek. Sommige dingen in deze roman zijn luid en dichtbij. ‘De oorlog is luidruchtig en dichtbij - voor Oskars grootouders, die het bombardement op Dresden hebben overleefd, en voor Oskar, die zijn vader heeft verloren bij de aanslag op het World Trade Center. De toekomst is luid en dichtbij. De liefde is luid en dichtbij.’ (aldus Foer zelf, in een interview) ‘Er is ook veel wat stil en ver weg is. Er zijn personages die niet spreken en personages die niet horen. Personages die de halve wereld over reizen om afstand te scheppen tussen zichzelf en degenen van wie ze houden, en personages die eindeloos door de stad dolen en niets liever willen dan thuiskomen. En dan zijn er zaken - zoals Oskars relatie met zijn vader - die tegelijk luid en stil, dichtbij en ver weg zijn.’
Mijn eigen interpretatie was dat dingen waarvan je altijd denkt dat die jou niet zullen overkomen, ineens heel dichtbij kunnen komen. In dit geval gaat het dan om oorlog en dood. Oscar gaat hier ook nog eens op een heel aparte manier mee om, bij hem komt alles heel dichtbij, hij wordt snel en diep geraakt door dingen. Hij hecht zich makkelijk aan vreemde mensen, hij laat ze snel ‘dichtbij’ komen. Verder maakt de grote boze wereld heel erg veel lawaai en indruk. Ergens in het boek wordt de titel letterlijk als zin gebruikt, maar ik weet de bladzijde helaas niet meer.

4 Opbouw
a Is er een proloog/epiloog? Zo ja, noteer kort de inhoud en de functie ervan.
Is er niet.
b Is het boek in hoofdstukken verdeeld? Zo ja, hoeveel?
Er zijn zeventien hoofdstukken.
c Hebben de hoofdstukken een titel? Zo ja, noteer ze.
What the?
Why I’m not where you are 5/21/63
Googolplex
My feelings
The only animal
Why I’m not where you are 5/21/63
Heavy boots Heavier boots
My feelings
Happiness, happiness
Why I’m not where you are 4/12/78
The sixth borough
My feelings
Alive and alone
Why I’m not where you are 9/11/03
A simple solution to an impossible problem
My feelings
Beautiful and true

d Valt je iets op aan de lijst van hoofdstuktitels?
Er drie titels met data: de hoofdstukken waarin Oscars grootvader aan het woord is. De titel ‘my feelings’ wordt tot drie keer toe gebruikt en de meeste andere titels gaan ook duidelijk over gevoelens.

5 Personages

Oscar Schell is uitvinder, sieradenontwerper, amateur-entomoloog, francofiel, slagwerker, verwoed schrijver van fanmail, pacifist, archeoloog van Central Park, romanticus, Groot Ontdekkingsreiziger, amateur-astronoom, acteur (Yorick in de schoolvoorstelling van Hamlet), inconsequent veganist, verzamelaar van: zeldzame munten, vlinders die een natuurlijke dood zijn gestorven, Beatles-spullen, miniatuurcactussen en halfedelstenen. Hij draagt enkel witte kleren en is negen jaar. Zijn karakter is al even veelzijdig als zijn hobby’s. Oscar is hyperintelligent, enorm talentvol, hooggevoelig en vertoont trekjes van ADHD. Voor mensen die niet op dezelfde manier naar de wereld kijken kan hij hoogst irritant zijn. Hij zit vol levenslust en optimisme en laat zich nergens door ontmoedigen. Aan de andere kant kan hij niet relativeren en neemt hij alles serieus waardoor hij nog wel eens last heeft van ‘heavy boots’ zoals hij het zelf uitdrukt. Hij is de onbetwiste hoofdpersoon in het boek en een erg rond karakter. Je leert hem in de eerste paar bladzijdes al erg goed kennen, maar toch is zijn gedrag nergens voorspelbaar.

Oscars grootmoeder is min of meer de moederfiguur in het boek. Ze komt veel vaker voor en het lijkt alsof zij veel meer contact met Oscar heeft dan zijn echte moeder. Ze is al flink bejaard en daardoor een beetje excentriek, warrig en betuttelend. Ze leeft sober, is vrij zwijgzaam en komt niet heel erg slim over. Ze heeft veel verloren in haar leven, haar zus, haar geliefde en recent haar zoon. Daarmee is ze ook een beetje de zin in het leven verloren, ze verwacht en verlangt er niet meer veel van. Oscar is haar oogappel, voor hem heeft ze alles over. In het vertelverleden is een lange periode dat ze met haar man getrouwd is en in een appartement woont. Ze komt in dit gedeelte erg neurotisch over. Ze heeft overal vreemde regeltjes voor en heeft onlogische principes. Dwangmatig wil ze haar leven -en daarmee dat van haar man- controleren, omdat ze zich erg onmachtig voelt. Het is niet wat ze écht wilde. En hoewel ze dat nooit uitspreekt, beheerst het haar leven.

Oscars grootvader is een man van wie we niet veel te weten komen. Hij is getraumatiseerd door de oorlog. Hij heeft de liefde van zijn leven -en waarschijnlijk meer dierbaren- verloren bij de bombardementen en is daardoor bang geworden om lief te hebben. Als een soort post traumatisch stress syndroom is hij bovendien stom geworden. Hij verloor de mogelijkheid om woorden uit te spreken, één voor één, of soms met tientallen tegelijk. Hierdoor kan hij zich nog moeilijker uiten en wordt hij vaker verkeerd dan goed begrepen. Hij heeft in de palmen van zijn hand twee tatoeages. In de ene ‘Ja’ en in de ander ‘Nee’. Verder drukt hij zich uit door eindeloos zinnetjes te krabbelen in lege notitieboeken. Hij denk op sommige momenten erg onlogisch en irreëel en neemt grote beslissingen zonder de consequenties te overzien (zoals bij zijn vrouw weggaan). Hij komt verder over als een zachtaardige, onbeholpen, door het leven gebroken man die het allemaal niet zo bedoeld heeft.

Oscars moeder kom niet veel in beeld. Ze wordt eenzijdig beschreven, namelijk alleen door de ogen van Oscar. Hij is niet erg te spreken over haar en hij sluit haar expres buiten. In zijn ogen doet ze niet veel goed, hij vind haar harteloos en ze gaat verkeerd om met het verlies van haar man, hij vind bijvoorbeeld dat ze niet genoeg huilt. Oscar verwijt haar vooral dat ze al ‘zo snel’ na zijn vaders dood weer een nieuwe ‘vriend’ heeft. Zij probeert Oscar duidelijk te maken dat hij niet meer is dan een goede vriend en dat ze elkaar steunen, maar slaagt hier niet goed in. Veel woorden worden niet aan haar vuil gemaakt, waardoor het idee dat ze niet zorgzaam is en niet klaarstaat voor Oscar, wordt versterkt. Later blijkt dit een verkeerde inschatting.

Oscars vader Thomas is geen echt personage in het boek, hij is tenslotte overleden, maar speelt toch een erg belangrijke rol. Alle andere personages hadden een speciale band met hem en hij is de enige persoon die alom geloofd wordt. Hij staat voor het onbereikbare en neemt soms een erg symbolische, haast mythische functie in. Je komt weinig over hem te weten. Hij was intellectueel, had een goede baan en was een goede vader, zoon en echtgenoot. Voor zijn zoon vertegenwoordigde hij alles wat hij ooit zelf wilde worden, hij wordt door Oscars ogen afgeschilderd als een heroïsch figuur. Oscar keek echt tegen hem op en noemt constant zijn goede eigenschappen of leuke dingen die hij met hem deed. Het is duidelijk dat Oscar met het verlies van zijn vader zijn rots in de branding is verloren, er is geen één ander persoon die hem op die manier behandelt.
Hoewel duidelijk is dat Oscars grootmoeder zielsveel van haar zoon hield, wordt er verder niet gesproken over hun onderlinge band. Ook over de verhouding tussen hem en zijn vrouw wordt niks vermeld, alhoewel het waarschijnlijk een goed huwelijk was.
De grootvader van Oscar heeft zijn zoon nooit gekend. Pas als hij zijn brieven in de grafkist van zijn zoon kan leggen, heeft hij zijn liefde voor hem eindelijk kunnen uitspreken.

Meneer Black die in het appartement boven Oscar woont is een van de vele ‘Blacks’ waar Oscar op zijn zoektocht langskomt. Hij is een stoffige oude man, die al tientallen jaren niet meer uit zijn huis geweest is. Vroeger reisde hij de hele wereld over en daarom staat zijn huis bomvol met allerlei vreemde voorwerpen uit alle windstreken. Hij heeft een hele kast vol met duizenden kaartjes: minibiografieën. Op ieder kaartje staat een naam van een beroemd persoon of van iemand die hij persoonlijk kent, gevolgd door een dubbele punt en één woord. Want ieder mens is in zijn essentie terug te brengen tot één enkel woord, vindt hij en bij de meeste is dat geld of oorlog. Hij wordt maatjes met Oscar en let een beetje op hem, en andersom let Oscar een beetje op de oude man.

6 Historische tijd
a Wanneer speelt het verhaal zich af? Waaruit leid je dat af?
Het verhaal speel zich af in 2001, vlak na de aanslagen op de Twin Towers. Dat hoef je nergens uit af te lijden, dat was me al duidelijk voor ik in het boek begon te lezen.
Het andere gedeelte speelt zich af in de Tweede wereldoorlog. Vlak voor en vlak na de bombardementen op Dresden.

b Is die tijd van belang voor de handeling of tamelijk willekeurig gekozen?
Zoals bij veel verhalen is de tijd aan de ene kant heel erg van belang en aan de andere kant weer niet. Het verhaal draait om de aanslagen op het World Trade Center, dus wat dat betreft had het op geen enkel ander tijdstip kunnen plaatsvinden. Als je het verhaal echter universeler bekijkt, gaat het niet meer over deze gruwelijke gebeurtenis in het bijzonder, maar over verlies en verwerking na zoiets verschrikkelijks in het algemeen. Met andere woorden, dit verhaal had ook verteld kunnen worden aan de hand van een andere ramp. Wat betreft de tijd van de grootouderverhaallijn ligt het wat ingewikkelder. De Tweede Wereldoorlog is niet te vervangen door een ander conflict, dat had een heel ander verhaal opgeleverd.

7 Plaats en ruimte
a Waar speelt het verhaal zich af?
Het gedeelte over Oscar speel zich af in zijn woonplaats New York. Zijn omzwervingen brengen hem op verschillende –onbekende en bekende- plekken verdeeld over de hele stad.
Het gedeelte over de grootouders speelt zich deels af in Dresden waar zij elkaar voor de eerste keer ontmoeten en deels in New York, waar zij elkaar opnieuw leren kennen en trouwen.

b Is die plaats van belang of tamelijk willekeurig gekozen?
Beide plaatsen zijn van belang. New York is niet zomaar een grote stad in de Verenigde Staten, het is de stad waar de aanslagen zijn gepleegd. Hetzelfde geld voor Dresden, terplekke waren de zware bombardementen.

8 Tijdsduur
a Hoe lang duurt het verhaal ongeveer?
De verhaallijn over Oscar duurt een jaar, als ik me niet vergis. De verhaallijn van de grootouders strekt zich uit over vijftig jaar.

b Zitten er opvallende versnellingen of vertragingen in het verhaal?
Over het algemeen wordt het verhaal in hetzelfde tempo verteld, alleen op het einde wordt een heel stuk van de zoektocht -en daarmee enkele maanden- overgeslagen.

c Hebben die een speciale functie?
Nee, het verhaal moest gewoon verder.

9 Tijdsvolgorde
a Is het in grote lijnen chronologisch verteld? Zo nee, hoe is de tijdsvolgorde dan?
Het verhaal van Oscar is voor een groot deel chronologisch. Af en toe denkt hij terug aan vroeger, of begint hij opnieuw te vertellen over de beruchte dag. Het verhaal van Oscars grootouders wordt bij stukjes en beetje verteld, soms over de gebeurtenissen in Duitsland, soms over die in Amerika. Dit gebeurt redelijk chronologisch.

b Wat is de functie van de afwijkingen in de chronologie?
n.v.t.

10 Perspectief
a Wordt er door de auteur ‘van buiten af’ verteld (auctoriaal) of kruipt hij in de huid van één van de personages (personaal)?
Het verhaal wordt grotendeels verteld vanuit het perspectief van Oskar, hij is dan de ik-verteller. Daarnaast worden er hoofdstukken verteld vanuit het perspectief van Oskars grootvader, de vader van zijn vader. Dit gebeurt in een soort van briefvorm waarin de grootvader zich tot zijn zoon (zijn `ongeboren kind\') richt. Het duurt even voordat de relatie tussen beide vertellers duidelijk wordt. Een derde verteller is Oskars grootmoeder. Zij richt zich tot haar kleinzoon in briefvorm. Deze brieven lijken geschreven te zijn op een later tijdstip dan het vertelheden waarin Oskar zijn speurtocht maakt.

b Zijn er bijzonderheden met betrekking tot dit perspectief?
Er zijn dus drie verschillede ikpersonen, met elk een eigen vertelstijl.

11 Idee
Is het boek met een bepaalde bedoeling (‘idee’) geschreven?
‘We worden geboren om te sterven’ en ‘Het is belangrijk om in slechte tijden steeds op zoek te gaan naar een lichtpunt, dat er altijd is’ zijn de twee belangrijkste boodschappen die ik uit dit boek heb gehaald. De vraag hoe we moeten omgaan met het kwaad en met verlies speelt ook een grote rol.

12 Genre
Hoort de roman tot een bepaald (sub)genre?
Het is een psychologische roman, deels autobiografisch.

13 Stroming
Hoort het boek tot een bepaalde stroming die in de literatuurlessen is behandeld?
Niet dat ik weet.

D Beoordeling
Wauw! Dat is het woord waarmee ik dit boek zou willen typeren. De vele lovende kritieken hadden me al nieuwsgierig gemaakt en ook de opzet sprak me erg aan dus ik begon met hoge verwachtingen te lezen. Het boek heeft ruim aan mijn verwachtingen voldaan. De meeste stukken lezen als een trein, de personages zijn interessant en vooral levensecht, duizenden emoties worden bij je opgeroepen en ondertussen is het ook nog eens erg grappig.
Het taalgebruik vond ik erg leuk, vooral dat van Oscar. De vele op- en aanmerkingen van die vroegwijze maar toch naïeve jongetje zijn ontzettend leuk om te lezen. In korte, snelle zinnen wordt verteld wat Oscar denkt. Dit is een veel effectiever dan bijvoorbeeld beschrijvingen van de omgeving. Zo zit je meteen in het verhaal, ben je minder een toeschouwer. Veelvuldig wordt gebruik gemaakt van ironie en sarcasme, zonder dat het gemaakt overkomt. De humor en de zelfs luchtige schrijfstijl maken het onderwerp handelbaar.
Hoewel de personen in het verhaal stuk voor stuk excentriek zijn, of in elk geval niet geheel normaal, weet de schrijver ze allemaal neer te zetten als mensen van vlees en bloed. Onmiddellijk kon ik me een beeld vormen van al die mensen, ondanks dat aan sommigen maar enkele regels werd besteed. Ook sprak het me aan dat het júist eens ging over niet-normale mensen in een ‘normale’ (hiermee bedoel ik rouwverwerking) situatie, in plaats van normale mensen in een uitzonderlijke situatie. Ook de keuze voor de hoofdpersoon Oscar vond ik bijzonder goed. Hoewel hij een klein kind is, is hij op sommige manieren heel volwassen, zo lees je dus geen kinderboek, maar kijk je wel eens door andere ogen naar de wereld. Op internet las ik dat sommigen hem enigszins ongeloofwaardig vonden overkomen (‘zulke dingen zeggen jongetjes van negen jaar niet!’) en zich moeilijk konden inleven in zijn wereld, was bij mij het tegenovergestelde het geval. Hij denk via ongewone ‘logica’ en verzuipt zo nu en dan in zijn gevoelens; iets waar ik me wel mee kan identificeren. Ook was het de bedoeling dat hij op sommige momenten irritant overkwam, maar in vele gevallen ergerde ik me meer aan de andere personages.
Het sterkste punt van het boek vond ik dat het zo ontiegelijk veel emoties weet op te wekken. Geen een hoofdstuk liet mij onberoerd. Ik leefde mee met Oscar en zijn grootouders en met alle mensen die hun familieleden zijn kwijtgeraakt. Ik lachte om de absurde situaties en werd kwaad op alle mensen die Oscar tegenwerkten.
De speciale lay-out vond ik wel leuk, maar het had van mij niet per se gehoeven. De vele foto’s dragen wel bij aan het verhaal, maar aan de andere kant maken ze je eigen fantasie kapot. De laatste paar bladzijdes met de vallende man vond ik wel erg indrukwekkend.
Mijn enige puntjes van kritiek: Sommige stukken over Oscars grootouders zijn een beetje langdradig en saai, ze remmen het verhaal af. Het duurt ook even voor duidelijk wordt hoe de verhoudingen liggen en af en toe vond ik het een beetje een overbodige verhaallijn. Op het einde snapte ik wel weer dat het nodig was geweest om deze personages uit te diepen, want dan komt ineens alles weer bij elkaar.
Ten tweede lijkt de schrijfstijl die het boek aan de ene kant zo sterk maken, aan de andere kan t soms een beetje een maniertje, een trucje te worden. Een trucje dat werkt, dat wel, maar soms zijn dingen in het verhaal wel erg bedacht.