Cry, the beloved country door Alan Paton

Primaire gegevens Auteur: Alan Stewart Paton
Titel: Cry, the beloved country
Verschenen in: 1948
Aantal bladzijden: 122
Leestijd: ± 11 uur
Uitgelezen op: 07-10-2001

Verantwoording van de keuze Ik heb op zolder naar boeken gezocht van mijn vader en moeder van toen zij op school zaten en daar heb ik dit boek gevonden. Mijn vader had hem vroeger ook gelezen en hij zei dat hij wel leuk was. Er zat ook een lijstje bij met van bijna iedere bladzijde een paar moeilijke woorden met de Nederlandse vertaling er achter. Dat leek mij ook wel makkelijk.

Verwachtingen vooraf Het boek leek mij niet echt moeilijk omdat er zo’n woordenlijstje bij zat. Ook omdat hij niet zo dik was leek hij mij niet zo langdradig. Want aan langdradige boeken heb ik een gigantische hekel. Ik heb het boek een beetje doorgebladerd en het taalgebruik leek mij niet zo moeilijk. Mijn verwachtingen vooraf werden allemaal bevestigd. Ik heb maar een paar keer een woordenboek nodig gehad.

Korte samenvatting van de inhoud We schrijven het jaar 1946, vlak voor het officiële begin van de apartheid. Zuid-Afrika is een samenleving die nog enigszins gemengd is, al wordt de zwarte meerderheid zwaar onderdrukt. De multiraciale wijk Sophiatown in Johannesburg staat nog overeind (hij werd in de jaren vijftig volledig platgewalst om plaats te maken voor \'blanke\' huizen.) Er is jazz, entertainment, sfeer. Tegen deze achtergrond speelt het melodrama Cry. Absalom Khumalo, een zwarte jongeman, is vanuit zijn geboortestreek Natal naar Johannesburg getrokken en raakt bij de kleine misdaad betrokken. Bij een overval schiet hij een blanke jonge vent neer - een activist die voor gelijkberechtiging van zijn zwarte landgenoten is. Laat het slachtoffer toevallig uit dezelfde streek komen als de dader. Beide vaders komen na de moord naar het proces. Vader James Jarvis, de blanke, scheldt eerst op \"de rotkaffers\" die zijn zoon hebben vermoord. Dan vindt hij een half afgemaakte brief van zijn zoon, de pen ligt er open bij, waarin deze schrijft dat niet \"de misdaad van de \'inboorlingen\', maar de blanke misdaad het grote probleem is\". Meteen is vader bekeerd. Hij ontmoet zijn zwarte evenknie, dominee Stephen Khumalo, en de twee begrijpen elkaar terstond. (bron: internet, ik weet het adres niet meer, gevonden via www.google.com)

Persoonlijke beoordeling

Onderwerp: Ik vond dit onderwerp (drama) best wel interessant. Het onderwerp werd met voldoende diepgang behandeld. Wat ik zou hebben veranderd is de afloop, dat is allemaal veel te toevallig en te voorbeeldig. Het boek is ook vertaald naar het Nederlands, maar dan heet het ‘tranen over Johannesburg’ en het boek is ook verfilmd.

De gebeurtenissen: De gebeurtenissen en de gedachten van de hoofdpersonen zijn allebei even belangrijk. Het aantal gebeurtenissen was goed. De meeste gebeurtenissen vond ik triest. Ik vond de gebeurtenissen wel geloofwaardig, op een paar na.er vonden ook schokkende gebeurtenissen plaats, bijvoorbeeld dat Absalom de doodstraf krijgt. De afloop was veel te toevallig maar paste wel goed bij het verhaal.

De personen: De hoofdpersoon kwam wel levensecht over. Ik kon me ook goed inleven in de hoofdpersoon, maar ik ken geen eigenschappen van de hoofdpersoon in mezelf.

De opbouw: Het vertelperspectief is het persoonlijk perspectief. Je komt van iedere persoon te weten wat hij of zij denkt, zegt of doet. Het taalgebruik: Ik vond het taalgebruik niet moeilijk. De gebeurtenissen werden helder beschreven zodat ik me goed kon inleven in het verhaal.