TITEl : “BOY”

GELEZEN DRUK : 2E

PLAATS VAN UITGAVE :GRONINGEN

JAAR VAN UITGAVE : 1994

AANTAL BLADZIJDES : 176

TAAL : ENGELS

SAMENVATTING
Het boek gaat over de belangrijkste dingen uit zijn jeugd die Roald Dahl zich kan herinneren. Roald Dahl is in 1916 in Llandaff (Groot Brittanië) geboren, en zijn vader was een Noor. Roald had een half broer en een half zuster van zijn vaders eerste vrouw en drie zussen van zij tweede vrouw. Zij was Roald’s moeder. De familie woonde in Llandaff en toen Roald twee jaar was verhuisde de familie naar Radyr bij Cardiff. Toen Roald drie was ging zijn zuster Adri dood en kort daarna ging zijn vader ook dood. Na de dood van Roald’s vader verhuisde de familie naar een kleiner huis vlak bij Llandaff zodat zijn moeder minder aan het huishouden hoefte te doen, zodat zij het iets minder zwaar had. Roald beschreef zijn moeder als een doorzetter die goed voor haar kinderen en de kinderen van de vader van Roald uit zijn eerste huwelijk. Ze gingen elk jaar op vakantie in Noorwegen om daar familie te bezoeken. Dat was iets waar ze allemaal heel erg naar uit keken.
Roald heeft op de kleuterschool gezeten maar daar kon hij zich weinig van herinneren. Omdat Roald’s vader altijd van mening was dat de beste scholen in Engeland waren, stuurde zijn moeder hem eerst naar een kostschool die de Llandaff Cathedral School heette. En later stuurde zijn moeder hem naar een andere school genaamd St. Peter’s omdat Roald volgens zijn moeder op de Llandaff Cathedral School verkeerd behandeld werd. Hij had namelijk samen met wat vriendjes een dode muis in een van de snoeppotten van de o zo gehate eigenaresse van de snoepwinkel. Zij kwam naar school om hen aan te wijzen. Ze kregen straf van het Hoofd, en dat waren stokslagen. Zijn hele billen zaten onder de rode striemen. Daarom haalde zijn moeder hem van die school.
Toen Roald op St. Peter’s zat ging hij elke week brieven schreven aan zijn moeder wat iets was wat hij bleef doen tot aan zijn moeders dood.
Toen Roald ongeveer 13 jaar was ging hij naar een andere school: Repton. Hij werd daar schoolkampioen van een spel dat Eton-fives heette. Hij werd Captain van die sport op school en ook nog van squash. Toen hij 20 jaar is in 1936 verlaat hij Repton en gaat hij in Oost-Afrika voor Shell werken.

PERSONAGES
Het belangrijkste personage is natuurlijk Roald Dahl zelf. Hij heeft het boek geschreven over zichzelf.
Roald Dahl is een jongen die opgegroeid is in een groot gezin. Hij had drie zussen en een halfzus en een halfbroer. Hij groeide op zonder vader.
Toen hij een jaar of acht was, haalde hij wel kattekwaad uit. Het was wel een ondeugende jongen.

“I kept tot the rear of the group, and when I saw Mrs Pratchtt turn her head away for a couple of seconds tot fish a Sherbet Sucker out of the box, I lifted the heavy glass lid of the Gobstopper jar and dropped the mouse in. Then I replaced the lid as silently as possibble. My heart was thumping like mad and my hands had gone all sweaty.”
Citaat blz 35

Hier hadden ze met z’n allen een dode muis in een gat in de vloer van een lokaal gevonden. Roald bedacht dat ze mevrouw Pratchett hiermee wel een streek konden leveren. Ze gingen met zijn allen erheen, en de rest leidde haar af, zodat hij de muis erin kon stoppen.
Toen een van zijn zussen verloofde, ging haar verloofde ook mee op vakantie. Ze hadden allemaal een hekel aan hem. Toen hij en zijn zus even gingen zwemmen, stopte Roald geitenkeutels in zijn pijp die hij altijd in zijn mond had.

“I picked up the pipe and knocked all the tobacco out of it. I then took the goat’s droppings and teased them with my fingers until they were nicely shredded. Very gently I poured these shredded droppings into the bowl of the pipe, packing them down with my thumb just as the manly lover always did it.”
Citaat blz 115

Hij hield van het buitenleven, want als ze op vakantie naar Noorwegen gingen, kon hij niet wachten om te gaan. Ze gingen dan altijd gezellig met z’n allen varen in een roeiboot en later in een brak motorbootje.

Het was wel een beetje een moederskindje, die het vreselijk vond om van zijn familie weg te gaan. Maar dat is wel logisch als je je hele leven met je hele familie hebt geleefd en nooit zonder. Dan is zo’n school die ver weg is niet echt leuk.
Hij had zelfs zo’n heimwee dat hij speelde alsof hij een blindedarmontsteking had zodat hij naar huis kon.

“I lay on the bed and she began prodding my tummy violently with her fingers. I was watching her carefully, and when she hit what I guessed was the appendix place, I let ou a yelp that rattled the window-panes. ‘Ow! Ow! Ow!’ I cried out. ‘Don’t, Matron, don’t!’ Then I slipped in the clincher. ‘I’ve been sick all morning,’ I moaned, ‘and now there’s nothing left to be sick with, but I still feel sick!’
This was the right move. I saw her hestitate. ‘Stay where you are,’ she said and she walked quickly from the room. She may have been a foul and beastly woman, but she had had a nurse’s training and she didn’t want a ruptured appendic on her hands.”
Citaat blz 88

De Matron trapte erin en zijn moeder kwam hem ophalen. Toen hij naar een echte doktor ging, had de dokter door dat hij deed alsof. Maar de dokter was erg aardig en meelevend over zijn heimwee en gaf hem een doktersverklaring dat hij nog drie dagen thuis mocht zitten om zijn ‘ontsteking’ te laten genezen met pillen.

Hij was een sportieve jongen. Op Repton was hij ‘Captain’ van squash en een spel dat Eton-fives heette. En hij zat ook nog eens in het rugby team.
Op Repton was het zo dat je ‘Boazers’ had en ‘flags’. De Boazers waren de oudere, populaire jongens die de jonge jongens, de Flags, als slaafjes hadden. De Boazers mochten zelf weten wat ze met hun slaafjes deden. Hen verrot slaan, hen de benen onder hun lijf laten vandaan lopen, en zelfs de WC-bril laten opwarmen door hun slaaf. Roald was er ook een. Maar toen hij dus een Captain werd, mocht hij Boazer worden. Maar hij wou het niet. Hij weigerde Fags als slaafjes te hebben. Het zat hem niet in zijn aard.

“It was more or less taken for granted that a Captain would be made a Boazer in recognition of his talents- if not a School Boazer then certainly a House Boazer. But het authorities did not like me. I was not to be trusted. I did not like rules. I was unpredictable. I was therefore not Boazer material. There was no way they would agree to make me a House Boazer. let alone a School Boazer. Some people are born to wield power and to exercise authority. I was not one of them.”
Citaat blz 146

Toen hij 20 jaar was, ging hij bij Shell werken, omdat hij wist dat hij dan naar het buitenland zou worden gestuurd. Het vooruitzicht van jungles en wilde dieren leek hem helemaal geweldig. Daarom was hij erg blij dat hij naar Afrika werd gestuurd voor drie jaar.

Zijn relatie met zijn moeder was erg goed. Hij was erg trots op haar dat ze in haar eentje al die kinderen had opgevoed en een leuk leven had gegeven.
Over zijn relatie met zijn zussen en halfbroer en zus wordt niks verteld.
Zijn vader was weliswaar wel dood, maar hij was ook erg trots op zijn vader dat zijn vader zich helemaal had opgewerkt van een jongen uit een arm gezin tot iemand die heel rijk was en zich een groot huis kon veroorloven.

TECHNISCHE ASPECTEN
Het verhaal speelt zich af in Oslo in Noorwegen en later in Groot-Brittannië waar hij opgroeide.

De vertelde tijd is ongeveer 14 jaar. Het verhaal speelt zich af van 1916 tot 1936. Vanaf dat hij met zijn familie naar een kleiner huis verhuisden na de dood van zijn vader tot aan zijn 20e jaar, toen hij van school afging en bij Shell ging werken. V
De verteltijd was ongeveer 4,5 uur. Door de vele plaatjes ging het al een stuk sneller dan ik had verwacht.
Het verhaal loopt chronologisch, in de volgorde dat de gebeurtenissen plaatsvonden.
Er wordt geen gebruik gemaakt van flash-backs en flash-forwards.

Er zijn telkens een soort tijdsversnellingen. De hoofdstukken bestaan telkens uit een aantal levensjaren. Bijvoorbeeld van dat hij 9 jaar was tot zijn 13e. In dat stuk wordt dan algemeen zijn belevingen verteld die hij kon herinneren. Daarna kwam dan een hoofdstuk vanaf zijn 13e tot aan zijn 20e jaar.
Er zijn tijdsvertragingen als hij wordt gestraft door het Hoofd door een stok.

“Crack! It was like a rifle shot! With a very hard stroke of a cane on one’s buttocks, the time-lag before you feel any pain is about four seconds. Thus, the experienced caner will always pause between strokes to allw the agony to reach it peak. So for a few seconds after the first crack I felt virtually nothing. Then suddenly came the frightful searing agonizing unbearble burning across the buttochs, and ad it reaches its highest and most excruciating point, the second crack came down.”
Citaat blz 108

Het verhaal heeft een traditionele opening. Je komt het verhaal binnen bij bijna het begin van zijn leven, waar hij nog heel erg jong is. Je weet natuurlijk al dat Roald Dahl de hoofdpersoon is, en je leert hem meteen een beetje kennen. Je weet al snel wie zijn ouders waren, en hoe die geleefd hadden.
De climax van het verhaal is eigenlijk niet precies aan te wijzen. Het boek gaat grotendeels over hoe het was in Noorwegen en hoe het was op de scholen. Daar zit niet echt een hoogtepunt in. Het enige hoogtepunt van zijn leven was dat hij naar Afrika ging om daar te werken voor Shell. Maar dat werd eigenlijk een beetje na het verhaal zelf verteld, en hoort er niet echt bij.
Het verhaal heeft een open einde. Je weet niet hoe het nou verder met hem loot na zijn 20e jaar. Er wordt een toelichting gegeven over hoe het in Afrika afliep, heel kort. En wat er daarna gebeurd weet je niet.

De vertelwijze is ‘ik-verteller’. Roald Dahl vertelt over zijn eigen ervaringen en waarnemingen.

THEMA VAN HET BOEK
Het thema van het boek is een conflict tussen Roald Dahl en zijn schoolhoofden. Hij wordt natuurlijk onderdrukt door iemand die boven hem staat. Alle kinderen op dat soort scholen in die tijd. Hij blijft maar vertellen over de straffen die hij kreeg als hij iets gedaan had, soms zelfs zonder dat hij wat gedaan had, maar de schoolhoofden namen dat maar aan van de andere leraren.
Hij benadrukt heel erg het slaan op scholen vroeger en de verschrikkingen ervan omdat het indruk op hem heeft gemaakt. Op elke school waar hij zo’n beetje op zat werd er geslagen. Dat is echt heel erg eng voor een klein jongetje.
En als je je wekelijkse brief naar huis schreef, werd dat gecontroleerd door de leraren, waardoor je niks slechts over je school in je brief durfde te zetten, waardoor het net leuk of het geweldig op school was.
En op Repton werd je niet geslagen door het schoolhoofd, maar de Boazers, de jongens die boven je stonden. Daar werd ook niets tegen gedaan.

STERKE EN ZWAKKE PUNTEN VAN HET BOEK

DRIE STERKE PUNTEN VAN HET BOEK

Omdat het verhaal in de ik-vorm is geschreven, krijg je een goed beeld van het hoofdpersoon en zijn gedachtes. Je leert hem zo erg goed kennen en je ziet zijn wereld door zijn eigen ogen waardoor je je in hem kunt inleven.

“Open your mouth,’the doctor said, speaking Norwegian.
I refused. I thought he was going to do something to my teeth, and everything anyone had ever done to my teeth had been painful.”
Citaat blz 64

Alles wordt aardig gedetailleerd beschreven waardoor je echt een goed beeld krijgt van zijn omgeving. Hoe alles eruit ziet, hoe iets voelt, etcetera.

“Breakfest was the best meal of the day in our hotel, and it was laid out on a huge table in the middle of the dining-room from wich you helped yourself. There were maybe fifty different dishes tot choose from on that table. There were large jugs of milk, wich all Norwegian children drink at every meal. There were plates of cold beef, veal, ham and pork. There was cold boiled mackerel submerged is aspic.”
Citaat blz 58

Het lijkt soms alsof hij het echt tegen jou heeft. Dan spreekt hij je aan, waardoor je echt het idee hebt dat je echt bij het verhaal bent betrokken.

“I gave a great gusping gasp that emtied my lungs of every breath of air that was in them. It felt, I promise you, as though someone had laid a red-hot poker agaist my flesh and was pressing down on it hard.”
Citaat blz 47

DRIE ZWAKKE PUNTEN VAN HET BOEK
Ik vind het jammer dat er niet in het boek stond hoe zijn leven verder is vergaan. Okee, ik weet dat hij een schrijver is geworden, maar ik zou wel meer willen weten over zijn leven. Natuurlijk zou je informatie over hem kunnen vinden in de bieb, maar dat is veel minder leuk dan een boek dat hij op deze manier heeft geschreven. En daar heeft hij de kans nu natuurlijk ook niet meer.

Het is wel leuk dat het boek in de ik-vorm is verteld zodat je een goed beeld hebt van zijn gedachtes, maar het is niet handig om een totale mening te kunnen geven over dit boek . Dit boek in volstrekt subjectief. Alles is in zijn eigen mening. Soms wat feiten, maar je ziet het nooit vanuit iemands anders standpunt. Over bijvoorbeeld hoe het was op de scholen voor iemand anders. Misschien ervoer hij het allemaal veel minder erg, misschien vielen die scholen wel mee. Dat weet je niet.

Er stond een beetje vage woordenlijst achterin. Van een woordenlijst verwacht je meestal gewoon een woordje in het Engels, met daarachter de betekenis in het Nederlands. Nu gaven ze je eigenlijk alleen maar hints zodat je het zelf mocht gaan uitzoeken. En als je dat dan alsnog niet begreep, kon je het in een woordenboek op gaan zoeken. Niet dat dat te veel moeite is, maar voor iemand die niet zo goed in Engels is lijkt me het vrij onhandig om constant iets te moeten opzoeken in het woordenboek.

“tuppence-two pennies
cauldron- large kettle
wellington boots- high rubber boots
coil- spiral
sherbet-sweet powder”
Deel uit de woordenlijst, blz 160

Ik weet zo nog steeds niet wat ‘cauldron’ betekent. Want het woord ‘kettle’ ken ik ook niet.

DE IDEALE LEZER
Ik denk dat de ideale lezer voor dit boek is, iemand is die van levensverhalen houdt en normale verhalen. Ik denk niet dat iemand die gek is op actie- en avontuurverhalen zoiets leuk zou vinden. Ik denk dat het iemand is die echt van dit soort verhalen houdt, gewoon een verhaal over iemands leven in de ik-vorm geschreven, zodat je je helemaal kan inleven in het verhaal.
Daarentegen denk ik dat mensen met andere interesses dit ook wel leuk zouden vinden. Ikzelf hou bijvoorbeeld alleen maar van thrillers en af en toen een roman. Maar dit boek vond ik ook erg leuk. Ik denk dat hij in het Nederlands een beetje simpel was geweest, omdat dit Engels qua moeilijkheid ook wel meeviel, maar goed genoeg was om het boeiend te houden.

VERGELIJKING MET ANDERE BOEKEN
Ik kan dit boek eigenlijk niet echt met andere boeken vergelijken. Ik heb nog nooit echt zo’n levensverhaal gelezen. Ik heb wel eens thrillers gelezen die in de ik-vorm staan geschreven, maar nooit echt over iemands leven, met jaartallen en zo erbij. Het is niet een thriller, niet een avonturenverhaal, niet een dramatisch verhaal, niet een echt gericht humoristisch verhaal en volgens Roald Dahl himself is het ook geen biografie.
Wat is het dan? Het is gewoon niet te vergelijken met wat IK ooit heb gelezen.