Beneath the skin door Nicci French

Leeservaring: Nicci French, Onderhuids

1. Onderwerp

Het onderwerp van dit boek is moeilijk te vatten in enkele woorden. De literaire thriller ‘Onderhuids’ gaat namelijk niet alleen over bedreiging en begeerte, maar ook over verraad, vertrouwen, de drang tot doden en de wil om te overleven, zoals gezegd wordt op de achterflap van het boek. Elk van deze verschillende aspecten van het onderwerp spraken mij sterk aan. Toen ik de achterflap voor het eerst las, had ik me verwacht aan een detectiveroman en een spionageverhaal.
“De politie, op zoek naar aanwijzingen, keert het leven van de drie vrouwen binnenstebuiten.”
“Vrouwen. In de zomer bespied ik hen, ik ruik hen en ik hou hen in gedachten…”
Ik wou onmiddellijk beginnen lezen. Maar al snel werd duidelijk dat het om een rasechte thriller ging, wat ik ook niet slecht vond. Het onderwerp van dit boek is ons totaal niet onbekend! Veel te vaak krijgen we in het nieuws te horen dat er weer een seriemoordenaar op pad is. Dit boek geeft me wel het gevoel dat ik me nu beter kan inleven in de potentiële slachtoffers van een moordenaar.

De uitwerking van het verhaal verliep helemaal niet zoals ik verwacht had. Maar dit komt omdat ik dacht dat ik met een detectiveroman te maken had. Ik had dus verwacht dat we alles vanuit de ogen van de politie te zien zouden krijgen. We worden echter onmiddellijk in het leven van de hoofdpersonages geplaatst en krijgen te maken met hun gedachtegang en dagelijkse bezigheden. Af en toe krijgen we ook een beeld van de gedachten van de moordenaar, maar dit is slechts bijkomende informatie. Elk aspect van het onderwerp, zoals bedreiging, begeerte, verraad,… is even goed uitgewerkt. Het schrijversduo heeft niets over het hoofd gekeken, en heeft voldoende aandacht geschonken aan elk aspect.

Leesmateriaal dat te vergelijken is met ‘Onderhuids’ ken ik niet. Maar ik betwijfel of er een boek is dat hieraan zou kunnen tippen. Er zijn voldoende films over dit onderwerp, maar ik verkies toch het boek. Gewoon omdat een boek je een zekere vrijheid geeft. Je stelt je de personages voor zoals je zelf wilt, rekening houdende met de gegeven beschrijving! Als je bijvoorbeeld knappe personages wilt, dan krijg je die ook. In een film kan je dit niet zelf beslissen. Je moet het stellen met de gekozen acteurs.

2. Gebeurtenissen

In ‘Onderhuids’ zijn er een aantal zeer belangrijke gebeurtenissen. Een anonieme man schrijft een soort liefdesbrieven waarin hij de geadresseerden bedreigt. De schrijver van de briefjes houd het niet alleen bij woorden, maar zet zijn woorden ook om in daden. Eerst wordt Zoë Haratounian vermoord. (Op het einde van het verhaal komen we te weten dat niet de schrijver van de brieven, maar de ex-vriend van Zoë de moord op zijn geweten heeft!). De moord op deze vrouw is nog maar het begin, hierna volgt er de moord op Jennifer Hintlesham. Jenny ontvangt net zoals Zoë anonieme liefdesbrieven. Nadien worden de liefdesbrieven ook eerder bedreigingen en wordt ze van kant gemaakt. Daarna is Nadia aan de beurt. Maar zij blijft niet bij de pakken zitten. Zij gaat op onderzoek uit en weet aan de dood te ontsnappen. Het is dankzij dappere Nadia dat de moordenaar van Jenny opgepakt wordt, en ook de moordenaar van Zoë.

De gebeurtenis die ik het boeiendste, tofste en spannendste vond situeert zich achteraan in het boek. (hoofdstuk 21, pagina 325-331). In deze passage wordt alles duidelijk, Nadia slaat erin alle bewijzen en aanwijzingen op een rijtje te plaatsten. Ze vlucht eerst weg van de politie met een sluwe list, en dan neemt ze wel letterlijk het heft in eigen handen, en valt ze Morris (de moordenaar van Jenny) aan. Ik vond het zeer interessant om te lezen hoe ze alles had uitgedokterd.

3. Personages

Onderhuids is een zeer veelzijdig boek! We kunnen het onderwerp niet in enkele woorden formuleren, er is meer dan één zeer belangrijke gebeurtenis en er zijn meerdere hoofdpersonages. We hebben Zoë, Jennifer, en Nadia. Naar mijn mening is enkel de laatste, Nadia, een echte heldin. Zij heeft als enige van de drie vrouwen de drang om zelf onderzoek te gaan verrichten. De andere twee vrouwen willen zich van het hele zaakje niet te veel aantrekken. Ik zou liefst op Nadia lijken, omdat ik zelf ook zou willen weten wat er nu eigenlijk wel gaande is.

Sommige van de personages kon ik niet zo goed hebben. De ex-vriend van Zoë bijvoorbeeld vond ik arrogant, en helemaal niet sympathiek. Wanneer Nadia naar Fred thuis gaat wil die Nadia helemaal niet voorthelpen. Hij had Nadia gemakkelijk kunnen helpen door ze gewoon een aantal oppervlakkige zaken te vertellen over Zoë. Fred was ook een beetje te lichtgeraakt volgens mij. Ik vind het toch een beetje extreem om je ex-vriendin te vermoorden, gewoon omdat ze je gedumpt heeft. Een ander personage dat ik wel kon appreciëren was agent Cameron Stadler. Hij bleef vriendelijk en bereidwillig onder elke omstandigheid. Hij wou Nadia helpen, en deed dat dan ook. Hij deinsde er ook niet voor terug om een paar regels te overtreden die hem makkelijk zijn baan zouden kunnen kosten!

Als het de bedoeling was van de schrijvers om de personages levensecht te maken is dat volgens mij zeer goed gelukt. Ik had echt het gevoel dat de personages echt bestaan of bestaan hebben. Ik kon me een zeer goed beeld van de personages vormen, en kon me dus ook goed inleven in het boek. Het feit dat alle vrouwen in het boek zo opvliegend zijn en zo weinig geduld hebben vond in redelijk storend. Ik snapte vooral niet waarom Jennifer en Nadia zo weinig van de politie wilden weten, die waren er toch om hen te helpen?! De schrijvers hebben het innerlijk van alles personages mooi zelf ingevuld, dat maakt het voor de lezer eenvoudig, omdat alles veel duidelijker blijft.

4. Persoonlijk besluit

‘Onderhuids’ is een echte aanrader als je houd van thrillers. Het is een boek dat van begin tot einde blijft boeien en dat voldoende afwisseling bevat. Ik ben iemand die graag een goed boek leest, maar ik heb meestal een hekel aan de opgelegde school literatuur. Als we uit een ruime lijst mogen kiezen vind ik altijd wel een boek dat me echt zint! Onderhuids was er zo een. Ik begon er in te lezen en had moeite met stoppen. Het boek leest als een trein, en kan echt boeien. Christof heeft dit boek ook gelezen, en toen ik vroeg wat hij er van vond zei hij dat hij nog nooit zo’n slecht boek had gelezen. Ik wist niet wat ik hoorde, ikzelf ben vol lof van het boek, en ga zeker nog boeken lezen van dit schrijverduo.