Beneath the skin door Nicci French

Huislectuur 2: Onderhuids – Nicci French

1. Inhoud a. In “Onderhuids” wordt de nadruk vooral gelegd op de gedachten en gevoelens van de personages en er gebeurt eigenlijk niet zo heel veel. De gebeurtenis die toch wat indruk op mij heeft gemaakt gebeurt in het eerste deel van het boek. Zoë was een watermeloen gaan kopen in de stad voor haar leerlingen. Ze liep ermee rond toen plots een vrouw uit de tram werd gegooid en er vervolgens een man met de tas van de oude vrouw kwam aangerend. Zoë ploft de meloen in zijn buik en zo konden ze de man arresteren. Ze is de grote heldin van de stad, ze komt in de media en krijgt ook heel veel fanmail. Deze gebeurtenis heeft het meeste indruk op mij gemaakt omdat ik het zo een absurd en grappig gebeuren vind. Het was helemaal niet haar bedoeling om een heldin te zijn maar het was gewoon een reflex. Ik vind vooral de heisa rond het hele gebeuren nogal indrukwekkend. Ze wordt overrompelt met camera’s en interviews en krijgt de meest absurde brieven waaronder ook de dreigbrief.

b. Veel gebeurtenissen in het boek hebben me aan het denken gezet. De brieven die ze kregen van de moordenaar zette me aan het denken. Ik vroeg mij vaak af: “stel je eens voor als je in het echte leven zo een brief krijgt”. Ik vroeg me dan af hoe ik zou handelen in zulke situaties. Ook de gedachten en handelingen van de moordenaar zette me aan het denken. Ik vroeg mij af hoe je een onbekende zo kan observeren. Ik dacht ook vaak aan onze tijd, dat er echt zo een psychopaten rondlopen op aarde en dat is soms toch wel schrikwekkend.

2. Personages a. Het eerste personage, Zoë, heeft vooral goede eigenschappen. Ze kan heel goed met kinderen omgaan, dat is toch wel een eigenschap die ik bewonder. Ze is soms wel bang en weet dan niet goed wat ze moet doen. Ze maakt het dan ook uit met haar vriend Fred. Ze is ook stil en terughoudend maar dit is niet altijd een slechte eigenschap. Het tweede personage, Jennifer, heeft niet veel goede eigenschappen. Ze is erg rijk en gedraagt haar dan ook vaak arrogant. Ze kraakt voortdurend andere mensen af. Dit is een eigenschap van haar die ik verafschuw. Het derde personage, Nadia, sprak me het meeste aan. Ze heeft veel karaktertrekken die ik bewonder. Ze is heel sympathiek en spontaan, ze heeft dan ook veel vrienden omdat ze zo sociaal is. Ze is een entertainer op kinderfeestjes en dit vind ik ook een leuke eigenschap. Ik bewonder haar ook omdat ze haar hoofd meestal koel houdt in angstige situaties. Zij is ook de enige van de drie die op onderzoek uitgaat naar de moordenaar, ik houd wel van zo een ondernemend karakter.

b. Zoë, Jennifer en Nadia zijn alledrie bang en maken dan vaak overhaaste beslissingen. Ik vind de beslissingen zeer begrijpelijk omdat het zeer logisch is dat je bang bent als je zo een brief krijgt en dan vaak iets te snel beslist voor je erover nadenkt. Zoë beëindigt bijvoorbeeld haar relatie met Fred en Jenny stuurt haar kinderen snel naar een zomerkamp. Wat ik niet goed snap is dat de eerste twee personages zo weinig ondernemen. Ze nemen de zaak helemaal niet serieus en blijven in angst leven in plaats van er iets tegen te doen. Nadia begrijp ik wel, ze doet moeite om de zaak op te lossen en zij slaagt daar uiteindelijk dan ook in. In zo een situatie zou ik precies hetzelfde handelen. De beslissing van Fred om Zoë te vermoorden vind ik natuurlijk net als de moord op Jennifer door Morris Burnside niet aanvaardbaar.

3. Bouw a. Het boek is verdeeld in drie delen. Elk deel gaat over een andere vrouw die een brief krijgt waar in staat dat ze dood zal gaan. De vrouwen uit het eerste en het tweede deel worden vermoord. De vrouw uit het laatste deel gaat op onderzoek uit en vindt uiteindelijk de moordenaar. Hoewel er eigenlijk drie verhalen verteld worden is er toch maar één verhaallijn want de verhalen volgen elkaar chronologisch op. Ze hebben wel stuk voor stuk iets met elkaar te maken maar ze lopen niet door elkaar.

b. “Onderhuids” is een zeer boeiend boek. Het boek is zeer spannend en je wil steeds verder lezen tot het einde. Je blijft elk hoofdstuk met vragen zitten waar je graag een antwoord op krijgt dus je blijft lezen. Het boeide me vooral omdat de gevoelens van de personages zo goed beschreven worden. Je kan echt in de huid van de personages kruipen en dat maakte het zo boeiend.

c. Je ziet de meeste gebeurtenissen door de ogen van de drie vrouwen. Dit past zeer goed bij het verhaal want de vrouwen zijn de hoofdpersonages van het boek en zo kan je je goed aansluiten bij de gevoelens van de vrouwen. Je kan je echt inleven in de personages en je voelt de spanning en angst die ze doormaken. Soms wordt er een beschrijving gegeven van één van de drie vrouwen, deze zijn geschreven vanuit het standpunt van de moordenaar. Deze beschrijvingen zijn zeer goed geschreven en ze zijn vaak schrikwekkend als je nadenkt dat iemand zo naar een onbekende kan kijken en in de gaten kan houden.

d. Ik vond het niet zo een goed einde want alles was veel te voorspelbaar. Nadia, het laatste hoofdpersonage lost alles op. Ze vindt de moordenaar en wordt dus niet vermoord. Dit is zo een klassiek einde dat je bijna in elk boek vindt. Ik hou dan ook meer van open eindes. Het enige verrassende was dat Burnside Zoë niet had vermoord maar Fred.

4. Citaat a. « Ik ben er, ik zit er middenin. Onzichtbaar. Ik sta voor haar en ze glimlacht tegen me op die speciale manier van haar, waardoor haar ogen rimpelen. Ze giechelt om mijn grapjes. Ze legt haar hand op mijn schouder. Ze heeft me op de wang gezoend, een zachte, droge zoen, die in mijn huid brandt. Ze laat de tranen in haar ogen komen en ze veegt ze niet af. Er zijn niet veel mensen meer die ze vertrouwt, maar mij vertrouwt ze wel. Ja, ze vertrouwt me blind. Wanneer ik bij haar ben, moet ik niet lachen. Het lachen laadt zich in me op, als een bom. Ze is sterk, veerkrachtig. Ze buigt, maar breekt niet. Ze is niet ingestort. Maar ik ben sterk, ik ben sterker dan zij, sterker dan iedereen. Ik ben slim, slimmer dan die dommeriken die naar aanwijzingen zoeken die er niet zijn. En ik ben geduldig. Ik kan zo lang wachten als nodig is. Ik kijk en ik wacht en ik lach vanbinnen. » (pagina 317)

Dit is een citaat vanuit het standpunt van de moordenaar, Morris Burnside. In het boek komen veel stukken van zijn dagboek voor en dit is er één van. Ik heb voor dit citaat gekozen omdat het me ten eerste gewoon aansprak omdat alles zo goed wordt beschreven. Het is ook heel representatief voor het boek omdat Morris’ visie op vrouwen de essentie van het boek is, zijn gedachten bepalen heel het verloop van het boek. Hij observeert vrouwen en zoekt contact met hen zodat hij uiteindelijk in hen kan kijken. Ik vind het heel angstig dat iemand zo “in je kan zitten” zonder je het eigenlijk zelf beseft. Deze beschrijving gaat over de laatste vrouw, Nadia. Hij merkt dat ze sterker is dan de andere twee vrouwen maar toch staat hij boven haar en voelt zich oppermachtig.