Wir Kinder vom Bahnhof Zoo - Christiane Felscherinow

Toen ik wat informatie over het boek opzocht, kwam ik erachter dat de schrijfster, niet zozeer een schrijfster was. Christiane F. is namelijk de hoofdpersoon van het boek. En het verhaal van die hoofdpersoon, is waargebeurd. Het is dus Christiane haar verhaal, maar dat verhaal is opgeschreven door Kai Hermann en Horst Rieck. Het boek is dus geschreven vanuit de ogen van Christiane toen ze ongeveer 14 was.

Biografische gegevens van het gelezen boek

Titel: Wir Kinder vom Bahnhof Zoo

Auteur: Christiane Felscherinow; Kai Hermann, Horst Rieck

Uitgeverij: GGP Media, Pößneck

Pagina’s: 324

Jaar van eerste uitgave: 1978

Gelezen uitgave: 2001

Samenvatting van het verhaal

Het boek beschrijft het verhaal van Christiane F. Haar ervaringen en problemen met heroïne en drugs in haar jeugd.

Christiane verhuist op haar zesde naar Berlijn. Haar ouders willen een huwelijksbureau beginnen, maar dit mislukt, en ze verhuizen naar een goedkopere woning in Gropiusstadt, een flattenwijk in Berlijn. Als Christianes vader gewelddadig begint te worden scheiden haar ouders. Samen met haar zusje en moeder trekt Christiane dan in bij haar moeders nieuwe vriend Klaus in Rudow. Christiane en haar zusje kunnen het niet goed vinden met Klaus en Christiane is vaak lang buiten. Haar zusje gaat op een gegeven moment weer terug naar haar vader.

In de zomervakantie gaat Christiane met haar vader op vakantie, maar hierdoor mist ze de eerste twee weken van haar nieuwe school. Overal zijn al vriendengroepen gevormd, en Christiane voelt zich erg alleen. Christiane wil graag vrienden worden met het populairste meisje uit haar klas: Kessi. Ze gaat zich anders gedragen en wordt uiteindelijk bevriend met Kessi. Samen met Kessi gaat ze naar het Haus der Mitte, een soort disco voor jongeren. In de disco ziet ze dat veel mensen drugs gebruiken. Dan gaan ze naar de discotheek Sound. Daar komen ze als snel in een vriendengroep en Christiane ontmoet Detlef. Detlef gebruikt heroïne en als snel gaat ook Christiane heroïne gebruiken. Haar moeder heeft in de tussentijd niet door wat ze allemaal doet. Dan ontmoet ze ook Babsi en Stella, die beiden ook heroïne gebruiken. Hierdoor is het voor Christine nog moeilijker om te stoppen.

Dan woont Christiane een paar weken bij haar oma. Daar kickt ze af van de drugs en van Detlef. Ze blijft een tijdje clean. Maar als ze terug is begint ze weer aan de drugs, en op een schoolreisje krijgt ze geelzucht. Ze komt in het ziekenhuis en blijft weer een tijdje clean. Als ze uit het ziekenhuis komt begint ze met Detlef weer heroïne te gebruiken. Ze sluit zich aan bij een junkie-groep op het Bahnhof Zoo. Om aan geld te komen voor heroïne gaat Christiane tippelen. De junkie-groep bestaat uit haarzelf, Detlef, Axel en Bernd. Na een tijdje komen Babsi en Stella ook bij de Bahnhof Zoo-groep. Christiane spijbelt dan veel, tippelt om aan geld voor drugs te komen en is erg verslaafd.

Dan komt haar moeder erachter wat ze allemaal doet, ze is boos, maar ze helpt Christiane en Detlef om af te kicken. Na een week zijn ze beiden weer clean. Maar als snel worden ze op Bahnhof Zoo opnieuw in de verleiding gebracht en gaan ze weer aan de drugs.

Een aantal keren probeert Christiane af te kicken, maar telkens weer valt ze terug in de slechte gewoontes en gaat ze weer door met spuiten. Ze wordt opgepakt door de politie en haar moeder stuurt haar opnieuw naar Hessen. Wanneer ze terug in Berlijn is, hoort ze dat Axel overleden is, en gebruikt ze meteen weer een spuit om de pijn niet te voelen.

Christiane sluit zich aan bij een sekte, Narkonon. Hier wil ze van de drugs afkomen, maar ze sluipt meerdere keren weg en spuit dan toch weer. Op een gegeven moment komt haar vader haar ophalen, hij wil voor haar zorgen en dat ze haar tijd nuttig besteedt. Al snel komt Christiane erachter dat er in haar nieuwe woonplaats ook drugs te halen zijn en ze gaat toch weer aan de drugs. Dan moeten Detlef en Stella de gevangenis is en overlijdt Babsi.

Ze besluit nu echt af te kicken en ze gaat naar een afkickkliniek: Bonnies Ranch. Ook daar houdt ze het niet lang vol, ze krijgt opnieuw geelzucht en komt nogmaals in het ziekenhuis terecht. Dan beseft ze zich ineens hoe verslaafd ze eigenlijk is en ze ziet nog maar twee mogelijkheden: of ze stopt voorgoed met drugs, of ze neemt De Gouden Shot, een overdosis drugs om zelfmoord te plegen. Ze besluit in wanhoop tot het laatste.

De zelfmoordpoging mislukt en blijft leven. Hierna gaat ze bij een vroegere klant van haar wonen, later komt ook Detlef daar te wonen. Samen gaan ze drugs dealen en worden ze door de politie opgepakt. Christianes moeder stuurt haar hierna met het vliegtuig naar haar oma en tante in Hamburg. In Hamburg heeft ze eindelijk de kracht om voor eens en altijd af te kicken. Ze wordt door haar drugsverleden wel van school gestuurd, en moet naar een andere school. Ze slaagt voor haar examen, maar krijgt geen baan door datzelfde verleden. Ze krijgt nieuwe vrienden en ze blowt wel eens, maar ze zal nooit meer heroïne gebruiken.

Die Hauptcharaktere

Ich glaube, dass dies die wichtigsten Charaktere im Buch sind. Natürlich die Hauptfigur selbst. Aber auch ihre Eltern, weil sie einen großen Einfluss auf sie hatten. Kessi, weil Sie Christiane zuerst in Kontakt mit Drogen gebracht hatte, und Detlef, weil er in der gleichen Situation wie sie war. Die anderen Personen hatten nicht viel Einfluss auf Christiane.

Christiane Felscherinow, die Hauptfigur. Die Geschichte basiert auf ihr Leben und das Buch ist auch ihre Autobiographie. In jungen Jahren beginnt sie Drogen zu verwenden. Sie tut dies, weil sie denkt das es ist cool und weil sie zum Rest der Klasse gehören möchte. In der Geschichte erzählt Sie, wie sie drogensüchtig wird und wie sie sich Ihrer Freundesgruppe im Bahnhof Zoo anschließt. Sie ist sehr egoistisch und denkt hauptsächlich an sich und an ihr Freund Detlef. Sie fällt immer wieder in Ihre sucht, aber am Ende gelingt es ihr, Kick-off und versucht, ihr Leben ohne Drogen zu machen. Darüber hinaus erzählt Sie am Ende des Buches, dass Sie versteht, was Sie getan hat, und wie dumm es war. So muss Sie in der Tat eine Entwicklung fortsetzen. Sie war kritisch für Sie selbst die ganze Zeit. Am liebsten würde sie ein Leben mit Detlef führen.

Christianes Mutter. Weil Christiane von ihrem Vater sehr streng angehoben wurde, ist Christianes Mutter sehr einfach mit ihr. Am Anfang wusste sie nichts von Christianes drogenleben. Dies zeigt sich auch an einem Stück aus dem Buch, in dem Sie sagt: 'Ich habe mich oft gefragt, wieso ich nicht früher gemerkt habe, was mit Christiane los ist.' Wann Sie Christianes Doppelleben herausfindet, ist sie sehr schockiert und sehr wütend, aber Sie hilft Christiane loszuwerden von ihre Sucht.

Christiane Vater. Christianes Vater ist sehr, sehr streng. Als ihr Vater entdeckt, dass Sie süchtig ist, nimmt er sie nach Hause und hilft ihr, loszuwerden von ihre Sucht. Christiane entdeckte bald, dass Sie in der Nähe zu Drogen kommen kann, und Sie wird wieder Drogen verwenden. Viel mehr wird nicht über ihren Vater erzählt.

Kessi. Kessi ist das beliebteste Mädchen im Klassenzimmer. Christiane will mit ihr befreundet werden und Kleid gleich und verhält sich wie Sie. Über Kessi kommt Christiane in Kontakt mit Drogen. Kessi hat nie Heroin benutzt, weil ihre Eltern sie in der Zeit gestoppt haben.

Detlef. Detlef ist Christianes Freund und auch er ist süchtig nach Heroin. Gemeinsam sind Sie in der Bahnhof Zoo Gruppe. Er ist sehr lieb zu Christiane. Detlef war zuvor drogensüchtig gewesen und er sorgt dafür, dass Christiane zum ersten Mal auch Heroin verwendet.

Die Zeit im Buch

In der Buch wird die Periode vom 1968 bis 1978 diskutiert. Diese Zeit ist von Christianes sechstem Lebensjahr bis zu ihrem sechzehnten Lebensjahr. Christiane erzählt, was sie noch weißt. Die beiden Journalisten, die ihre Geschichte schrieben, haben die Geschichte von Christiane chronologisch geschrieben. Als Christiane zwölf Jahre alt ist, raucht sie schon Haschisch, auf Ihrem dreizehnten spritzt sie zum ersten Mal Heroin. Und an ihrem vierzehnten geht sie auf den Strich. Diese Zeit wird nicht so deutlich gezeigt. Aber in den 1970er Jahren wurden viele Kilo Heroin aus Asien auf den Markt gebracht. Viele Raubüberfälle und viele Drogensüchtigen vergiften die Stadt.

In dem Buch sind ein paar Zeitungsausschnitte von Juni 77' und Juli 78' aufgenommen. 'Auszüge aus der Anklageschrift des Staatsanwalts beim Landgericht Berlin vom 27. Juli 1977.' und 'Auszüge aus dem Urteil des Amtsgerichts Neumünster vom 14. Juni 1978.’ Wann sie in 1978 mit ihrer Tante in den Laden gingen, ruft Christiane das Jahr. 'Wir fuhren Anfang 1978 zum der Nähe von Hamburg.'

Die Absicht des Autors

Obwohl es Christianes Autobiographie ist, wurde die Geschichte von Kai Hermann und Horst Rieck, zwei Journalisten geschrieben. Im Vorwort erklären Sie, warum Sie die Geschichte geschrieben haben.

Sie argumentieren, dass das Buch ein einzigartiges Dokument ist, das zeigt, dass die Drogenwelt nicht weit entfernt ist, sondern in unserer Gesellschaft. Sie wollen zeigen, dass es nicht nur ein paar Kinder sind, die zu Drogen gingen, sondern dass es viele Faktoren zu sehen gibt. In der Familie, mit Freunden und in der Schule. In Deutschland war die Droge Problem wie Heroin viel größer als in den Niederlanden. In Berlin gab es etwa 70 bis 80 Todesfälle jährlich durch Heroin. Auch Sie wollen zeigen, dass es ein großes Problem ist, und Sie wollen mit der Geschichte Menschen wirklich intrigieren mit diesem Problem.

Waardering

Het boek is in 1981 ook verfilmd. Ik heb een paar stukjes uit die film bekeken en wat ik in mijn korte reactie op het boek zei, komt ook sterk in die film terug. De setting is constant heel duister en er wordt veel harde muziek gedraaid, om naar mijn inzien weer te geven dat haar leven in die momenten inderdaad heel negatief is.

Wel heb ik, na een paar recensies te lezen, een wat ‘positiever’ beeld gekregen. Het blijft natuurlijk een verschrikkelijk iets, de afhankelijkheid van drugs. Maar Christiane is niet zozeer iemand die in het wereldje werd gesleurd. Zoals ze zelf meerdere keren zegt, was het haarzelf die er voor koos om heroïne te spuiten. In interviews noemt ze dat ze haar eigen verantwoordelijk voor haar verleden op zich neemt.

De titel spreekt voor zich, Wir Kinder vom Bahnhof Zoo, de Kinder zijn de mensen in de vriendengroep waar Christiane mee optrok. Bahnhof Zoo was hun hangplek, daar tippelden ze voor geld voor drugs. De drugs hebben haar dus inderdaad wel een vriendengroep gegeven zoals ze wilde. Het boek geeft ook goed de realiteit van de drugswereld in vooral Berlijn weer. In het boek komen ook de emoties goed naar voren. De wanhoop en angst voor de dood. De eenzaamheid en verveling. Gevoelens die je niet terug kan vinden in verfilmingen. Daar zijn films te kort voor.

In conclusie, alhoewel ik het nog steeds een wat duister boek vindt (waarmee de bedoeling van de schrijvers behaald is) brengt het goed over wat het mee wil delen. Het duidelijk maken wat drugs zijn en wat ze met je kunnen doen. Het verhaal is realistischer, en de personages zijn niet typerend. Zo is Christiane enerzijds een vrij sympathiek, nuchter meisje, maar anderzijds is ze het aan heroïne verslaafde, tippelende meisje. Het taalgebruik in het boek is simpel en goed te begrijpen. Het is dan ook geschreven in haar eigen taal. Algeheel is het een intrigerend, waar gebeurd en in zekere zin wakker-schuddend verhaal dat je aan het denken zet over de minder oppervlakkige lagen van de samenleving.