Tintenherz door Cornelia Funke

Samenvatting

Het verhaal gaat over Meggie. Ze woont met haar vader, een boekbinder, in een oud huis. Meggie en haar vader, Mo, houden veel van oude boeken. Meggies moeder is volgens haar vader omgekomen bij een auto-ongeluk. Op een avond ziet Meggie door haar raam een man voor de deur staan. Ze waarschuwt haar vader en die lijkt de man te kennen. Hij laat de man binnen en ze voeren een heel gesprek in het kantoor van Meggies vader. Meggie luistert hun gesprek af en de man blijkt Stofvinger te heten. Het gesprek gaat over ene Capricorno.
De volgende dag maakt haar vader haar al vroeg wakker en hij zegt dat ze moeten vertrekken. Hij wil niet zeggen waarom. Ze gaan met hun bestelbus en wat spullen, waaronder het boek Hart van Inkt, op weg naar Elinor, een tante van Meggie, die alleen woont in een huis helemaal volgestouwd met boeken. De vreemde man Stofvinger gaat ook mee. Hij blijkt een vuurspuwer te zijn en hij heeft een vreemde gehoornde marter: Gwen. Onderweg vertelt hij dat ze op de vlucht zijn voor iemand die iedereen vermoord die hem niet aanstaat: Capricorno. Capricorno zit achter haar vader aan, omdat hij het boek wil hebben dat ze meenemen en omdat hij Mo nodig heeft. Stofvinger vertelt er niet bij dat Mo mensen uit en in boeken kan lezen en dat hij, Capricorno en een volgeling van Capricorno, Basta, uit Hart van Inkt komen en Meggies moeder daarvoor in de plaats teruggelezen is.
Op het begin doet Elinor heel vervelend tegen Meggie, omdat ze niet van kinderen houdt, maar Stofvinger staat haar helemaal niet aan. Op een avond bij het eten stelt hij voor Meggie een voorstelling vuurspuwen te geven. Het liefst ’s nachts om twaalf uur, want dan is het donker. Elinor geeft schoorvoetend toe, want dan kan het alarm in haar bibliotheek nog niet aan. Stofvinger moet alleen wel de deur op slot doen. Maar dat doet hij niet, omdat hij stiekem heeft afgesproken met wat mannen van Capricorno. Stofvinger wil namelijk heel graag terug het boek in, waar hij het geweldig vond. Capricorno’s mannen komen inderdaad en nemen Meggies vader mee. Het boek kunnen ze niet vinden. Meggie wil achter haar vader aan, maar Elinor vindt dat geen goed idee. Als Mo na een paar dagen nog steeds weg is, besluiten ze toch achter hem aan te gaan met het bestelbusje en met behulp van Stofvinger, die weet waar hij woont. Het boek namen ze mee, omdat dat moest van Stofvinger. Het blijkt dat Stofvinger Mo en Meggie juist in de richting van Capricorno gestuurd heeft.
Capricorno woont in een bijna leeg dorp en als Elinor, Meggie en Stofvinger er langs rijden, lijkt het afgezet, maar dat is schijn. Ze worden opgewacht door een paar onvriendelijke bewakers, waaronder Basta waar Stofvinger het over had, die hun het boek afpakken en ze in een cel stoppen. Het is er heel donker, maar toch ontdekken ze Mo, die daar ook zit. Daar vertelt hij het verhaal over hoe hij mensen in en uit boeken kan lezen en over Meggies moeder en de vele pogingen die hij heeft gedaan om haar weer terug te krijgen.
De volgende dag worden ze opgehaald door twee mannen van Capricorno en naar Capricorno’s donkerrood geschilderde kerk gebracht. Daar wordt een grote stapel exemplaren van Hart van Inkt neergelegd en Stofvinger moet ze in de fik steken, omdat Capricorno wil dat er niet een van overblijft. Zelf wil hij namelijk niet terug in het boek en hij weet hoe graag Stofvinger dat wel wil.
Die nacht lukt het ze om te ontsnappen en ze gaan er met het busje vandoor. Maar ze zijn ontdekt en worden achtervolgd. Na een tijdje beseffen ze dat ze wel snel gepakt zullen worden en ze rijden de auto de berm in. Zelf rennen ze, zo snel als dat gaat met Elinor erbij, over de heuvels rechts van de weg. Als de auto met Basta en nog een andere man in dienst van Capricorno stil blijft staan bij hun auto, verstoppen ze zich achter een struik, maar ze worden niet gezien. De mannen komen niet de heuvels in, maar gaan weer hun auto binnen en rijden terug. Meggie, Mo, Elinor en Stofvinger klimmen verder en ze komen bij een hutje. Ze besluiten daar te overnachten. Maar de volgende dag komen Basta en de ander, Cockerell, hen weer zoeken en dit keer met honden. Ze worden opgemerkt in het hutje, maar na een gevecht verliezen de mannen van Capricorno en Stofvinger en Mo binden ze met touwen vast in de hut. Zelf gaan ze snel terug naar de plaats waar ze de bestelbus achtergelaten hadden en Mo bedenkt dat er misschien nog wel een exemplaar van Hart van Inkt is bij de schrijver van het boek, want Stofvinger wil nog steeds heel graag terug. Ze rijden naar het dorp waar de schrijver, Fenoglio, woont. Stofvinger blijft achter op het plein en Elinor gaat terug naar huis, maar Mo en Meggie gaan door naar het huis van Fenoglio. Helaas heeft hij geen enkel exemplaar van zijn boek meer. Mo en Meggie mogen voorlopig wel in zijn huis blijven slapen.
Als Mo op een dag naar een klant is die een boek wil laten binden, worden Fenoglio en Meggie overvallen door een aantal van Capricorno’s mannen. Stofvinger heeft hen weer verraden, omdat hij zo graag terug wil naar zijn eigen verhaal. Omdat Mo er niet is, nemen ze ook Fenoglio mee. Ze denken dat Mo vanzelf wel komt als hij weet dat zijn dochter door het gevangengenomen is.
Stofvinger krijgt toch spijt dat hij hen verraden heeft en gaan ’s nachts stiekem naar het dorp van Capricorno toe. Daar krijgt hij hulp van één van Capricorno’s meiden: Resa, die niet kan praten omdat ze door Capricorno’s huidige voorlezer, Darius, die heel erg stottert, uit een boek is gelezen. Om die reden wil Capricorno Mo hebben: om voor hem een oude vriend uit een boek te lezen.
In de kamer waar Meggie met Fenoglio gevangenzit, ontdekken ze een paar boeken, waaronder Peter Pan. Meggie besluit er een stukje uit voor te lezen. Tot haar verbazing vliegt even later de fee Tinkelbel door de kamer. Ze heeft dus dezelfde gave als haar vader. Hetzelfde gebeurd met het tinnen soldaatje, uit een ander boek.
Mo komt Meggie inderdaad achterna en eenmaal bij Capricorno moet hij een heleboel geld uit een aantal boeken lezen. Dat lukt hem, maar daarbij leest hij ook een jongen uit Duizend en één Nacht tevoorschijn. De jongen voegt zich bij Stofvinger die intussen ook in het dorp zit.
Als Capricorno merkt dat Meggie ook dingen uit boeken kan lezen, wil hij dat ze voor hem de Schaduw, een oude moordlustige vriend van hem, tevoorschijn leest uit het laatste exemplaar van Hart van Inkt, dat hij toch bewaard had. Samen met Fenoglio bedenkt Meggie een plan: Fenoglio gaat proberen een stukje te schijven dat Meggie voorleest in plaats van de bladzijde uit het boek, zodat er een heel andere Schaduw uit te voorschijn komt. Eén die juist Capricorno en zijn makkers zal doden. Tenslotte heeft Fenoglio ook het boek Hart van Inkt geschreven en hij weet dus precies waar het over gaat.
Ondertussen bedenkt Stofvinger samen met Farid, de jongen uit Duizend en één Nacht, een ander plan: ze gaan Capricorno’s dorp in de fik steken. Stofvinger is immers vuurspuwer.
Uiteindelijk lukken beide plannen. Helaas wordt Fenoglio het boek ingelezen in plaats van de Schaduw, maar alle mannen van Capricorno en Capricorno zelf sterven. Behalve op de een of andere manier Basta. Tegelijkertijd vliegt een deel van het dorp in de fik en moeten Mo, Meggie, Stofvinger, Farid en ook Elinor die inmiddels ook in het dorp is, vluchten. Ook Resa gaat met hen mee. Dan ontdekken Mo en Meggie dat Resa Meggies moeder is!

Mijn mening

Ik vond het een verrassend boek, het speelt in het nu en het begin lijkt ook heel erg op de werkelijkheid. Maar later komen er steeds meer dingen die niet kloppen: er verdwijnen bijvoorbeeld mensen in boeken en anderen komen er weer uit. De personages komen heel echt over en hebben allemaal een eigen karakter. De vader van Meggie is heel eerlijk, Stofvinger onbetrouwbaar maar aardig, Elinor hebberig, Fenoglio een beetje verwaand. Het was een goed boek: wat er gebeurde klopte vaak niet met de werkelijkheid, maar het kwam toch heel echt over. Het las lekker door en was spannend. Er gebeurde veel na elkaar en steeds kwam er een stukje over het ene personage en dan weer over het andere, hoewel de hoofdpersoon toch duidelijk Meggie bleef. Wat ik ook erg leuk vond aan het boek, was dat boven elk hoofdstuk een klein stukje van een ander boek stond wat later op de een of andere manier met het eigenlijke verhaal te maken had.
Het was een spannend boek, de hoofdpersonen liepen bijna voortdurend gevaar en soms had ik een gevoel van: komt er nog een eind aan? Het was ook best treurig toen de hoofdpersoon Meggie en haar vader Mo eindelijk vrijgekomen waren uit de gevangenis van Capricorno, maar niet veel later weer gevangen genomen werden. En Stofvinger die terug in zijn verhaal Hart van Inkt wilde, maar waarbij alle pogingen om het boek in handen te krijgen, mislukten. Wel was het jammer dat Meggie er al heel snel achter kwam dat Resa, de vrouw die Stofvinger in het kamp van Capricorno hielp, haar moeder was. Dat had wat langer uitgesteld mogen worden.
Ik vond het behoorlijk verwarrend dat Stofvinger een soort dubbel karakter had. Het ene moment was hij aardig en wilde iedereen helpen, maar het volgende moment liet hij iedereen in de steek om er zelf beter van te worden.
Het was wel zo dat het niet echt een boek was dat je in één keer uit kunt lezen. Het was wel heel leuk, maar soms moest ik gewoon even iets anders tussendoor doen. Misschien was dat ergens wel jammer.