The wave door Morton Rhue

Die Welle - samenvatting

Personen

Alle leerlingen van de klas van Ben Ross : (+ leerlingen met het rode kruisje)

Hoofdstuk 1 

Laurie zit al drie jaar bij de redactie van de schoolkrant, de school heet Gordon High School en de schoolkrant heet “Der Ente”. Ze zit alleen in het kantoor en is op een pen aan het kauwen. Eigenlijk zouden er meer mensen in het kantoor moeten zitten maar het is mooi weer buiten, de schoolkrant komt nooit op tijd af omdat er nooit iemand is. Laurie verveelde zich dus ging op de gang lopen en kwam langs het lokaal van haar beste vriendin Amy, Amy krijgt Frans les van meneer Gabondi. De lessen van meneer Gabondi zijn volgens Laurie het aller saaiste wat er is. Hij spreekt heel erg zacht en eentonig. Omdat Laurie zag dat Amy zich verveelde begon Laurie gekken bekken te trekken naar Amy terwijl meneer Gabondi niet keek. Amy deed haar best om niet te lachen maar even later draaide meneer Gabondi om en betrapte Laurie, hij was erg boos. De volgende les was geschiedenis van Ben Ross. Ben Ross is erg onhandig als het gaat over apparaten, vooral handmatige, dus hij liet dat soort dingen over aan zijn vrouw Christy. Christy is ook docent op dezelfde school en geeft muziek, zij is in tegenstelling tot Ben Ross wel heel erg handig en was thuis verantwoordelijk voor alles wat handvaardigheid vereiste. Ben Ross heeft de reputatie dat hij een goede en jonge leraar is, zijn studenten zeiden dat hij heel erg betrokken is, zelfs zo betrokken en geïnteresseerd in zijn eigen onderwerpen dat het onmogelijk was er niet in op te gaan. Hij was “besmettelijk” en weet heel goed om de aandacht erbij te houden. Hoewel de leerlingen allemaal positief waren en de meeste docenten ook zijn er ook docenten die Ben Ross naïef en jong vinden en sommige docenten zijn zelfs jaloers op Ben. Ben deelt de gemaakt toetsen uit in de klas, ze punten waren zoals gewoonlijk weer voorspelbaar. Laurie en Amy hadden beide een zeer goed, er waren twee slechte punten van Brian en Robert die het beide leuk bleek te lijken om zo slecht mogelijke punten te halen.

Hoofdstuk 2 

Het onderwerp van het uur Geschiedenis was de Tweede Wereldoorlog, de film die Ben Ross vertoonde ging over de nazi’s en de concentratiekampen. Ben vertelde dat dit gebeurde in Duitsland tussen 1933 en 1945 en dat het te danken was aan Adolf Hitler, een huisschilder die zich na de Eerste wereldoorlog tot de politiek wendde. De film was afgrijselijk om te bekijken en de meeste leerlingen waren diep getroffen na het zien van de film. Robert Billings zat bij het raam en was gewoon in slaap gevallen terwijl Amy Smith bijna moest huilen. Ben Ross vertelde dat hij de film wilde laten zien zodat de leerlingen konden zien en begrijpen waar hij het over had in de lessen. Een paar leerlingen begonnen vragen te stellen zoals “Hoe konden de Nazi’s mensen afslachten en in concentratiekampen zetten terwijl de rest van Duitsland en niks vanaf wist?”, “Hoe konden ze beweren er niks vanaf te weten?” en “Waarom probeerde niemand te stoppen wat er gebeurde?”. Het einde van de les was aangebroken en iedereen ging naar de kantine behalve een paar leerlingen. Laurie begon te vertellen hoe ze het een gestoord idee vond en dat ze de nazi’s wreed vond. Nadat Laurie weg was bleef Robert Billings nog achter en Ben Ross vroeg aan hem of hij wel genoeg sliep, Robert knikte van niet. Ben probeerde al lang om Robert aan de praat te krijgen maar dat was maanden niet gelukt, hij irriteerde zich eraan dat Robert niet eens probeerde bij de klas te horen. Ben vertelde Robert dat als hij zo bleef doorgaan dat hij niet over zou gaan dit jaar maar Robert gaf geen antwoord. Robert gaf aan dat hij een oudere broer genaamd Jeff heeft die modelstudent is en de ster van de school was. Jeff studeert nu medicijnen en is super slim maar Robert is niet zo slim als Jeff en ookal doet hij zijn best lukt het nooit dus besloot Robert dat hij gewoon geen moeite meer ging doen omdat hij het nooit met zijn grote broer kon opnemen. Ben stelde hem gerust er vertelde Robert dat niemand verwacht dat hij de beste in alles zal zijn, maar dat hij wel een beetje moeite moet gaan doen.

Hoofdstuk 3 

In de pauze ging Laurie bij David zitten om samen in het cafetaria, even later kwam ook Robert binnen in het cafetaria maar toen hij bij een groepje meisjes wilde gaan zitten stonde de meisjes op en gingen weg. David noemde Robert het “onaantastbare van Gordon High School”. Laurie vroeg aan David of hij denkt dat er iets met Robert aan de hand is maar David zegt dat hij altijd al raar is geweest. Laurie vertelde David ook dat ze zich erg naar voelde na het gezien te hebben van de film maar David zei dat het geschiedenis is en dat er niks aan te veranderen is. Brian kwam aanzetten met twee volle dienbladen en ging bij Laurie, David en Amy zitten. Brian zei dat hij veel moest eten omdat hij in het weekend moet spelen tegen grotere jongens en ze praten met zen vieren nog verder over het voetbaltoernooi en daarna nog over wiskunde. David legt uit dat hij graag ingenieur zou willen worden maar even later ging de aandacht weer naar iets compleets anders, David Billings die een stripboek aan het lezen was terwijl er ketchup op zijn lip zat. Amy zit nog steeds met de film van Geschiedenis, ze vond het zo naar om te zien en zegt dat de film haar kapot maakte. De pauze begint aan zijn einde te komen en Laurie gaat weg met haar dienblad, ze moet nog aan de schoolkrant “Der Ente” werken. Amy rent achter Laurie aan en gaat met Laurie mee. Amy en Laurie praten ondertussen een beetje over toekomst plannen, Laurie zegt dat ze nog niet weet wat ze wil gaan doen na de middelbare school en Amy stelt voor dat ze (Laurie) maar gewoon met David moet gaan trouwen. Amy en Laurie lachen samen en roken samen een sigaret. Sinds dat Laurie met David heeft wil Amy ook graag een voetballer als vriend. Laurie voelt toch alsof hun vriendschap (tussen haar en Amy) altijd gepaard gaat met competitie : jongens, cijfers, populariteit en meer dingen. Opeens wordt er op de deur geklopt, Laurie vroeg wie het was en een stem zei Directeur Owens. In paniek deden ze de deur open maar het bleken Carl Block en Alex Cooper te zijn die een grap aan het uithalen waren. Ze vroegen lachend hoe het met de schoolkrant ging maar glipten er al snel onderuit toen Laurie begon over hun taken.

Hoofdstuk 4 

Ben Ross zat nogsteeds te denken over de les over de Nazi’s en ging denken “De situatie is moeilijk te begrijpen en moeilijk om in woorden uit te leggen, wat als er een vergelijkbare situatie zou plaatsvinden? Zouden mensen het dan wel begrijpen?” het hield hem heel lang bezig en kwam met het idee om een soort gelijke gebeurtenis met de studenten uit te voeren.” Wat zouden zij doen in zo’n situatie?”, het was het proberen waard.

Hoofdstuk 5

Alle leerlingen in de klas van Ben Ross kwamen binnen, maar toen ze binnen kwamen stond er “MACHT DOOR DISCIPLINE” (“MACHT DURCH DISZIPLIN”) groot op het bord geschreven. De leerlingen vroegen zich af wat het betekende dus begon Ben Ross met het uitleggen van de tekst. “Ik ga het vandaag hebben over discipline met jullie”, iedereen zuchtte, zal dit de eerste saaie les zijn van Ben Ross? Ben Ross vertelde dat als hij het over discipline heeft dat hij het over macht en succes heeft, succes door discipline. “Stel dat ik kan bewijzen dat we macht kunnen krijgen door discipline, stel dat we dat hier in de klas zouden doen.” Stelt Ben Ross voor. En ineens was iedereen weer geïnteresseerd in de les. “Discipline begint met een houding, Amy zou jij naar voren willen komen” vraagt Ben Ross. Amy gaat naar voren en Ben Ross zegt dat ze haar handen achter haar rug moet kruisen en perfect rechtop moet gaan zitten, de klas deed Amy na en Ben Ross ging de klas rond om iedereen zijn houding te controleren. Zelfs Robert Billing zat in een perfecte houding. Ben Ross zei dat de klas vervolgens in deze houding door het lokaal moest lopen, en op bevel weer moesten gaan zitten en dit ging zo’n 20 minuten lang door. Ben Ross gaf zijn beveel niet als een leraar maar als een militair. “Er zijn drie regels” zegt Ben Ross. Nummer 1 : iedereen moet een pen en een notitieboek bijhebben, nummer 2 : wie een vraag stelt of beantwoord moet opstaan en naast hun stoel gaan staan en nummer 3 : elke vraag of antwoord begint met de woorden “Mister Ross!”. Ook beveelde Ben Ross dat vanaf nu iedereen antwoordt in zo kort mogelijke zinnen. De klas pakte de regels al snel op, er hing wel een hele andere sfeer in de klas dan normaal maar niemand lette er eigenlijk op omdat ze zo in dit “spel” waren verdiept. Ben Ross begon allemaal vragen te stellen en alle leerlingen volgde zijn regels, pen en papier in de hand, naast de stoel staan tijdens het vragen en beantwoorden en Ben Ross aanspreken met Mister Ross. Een paar leerlingen waren de les achteraf nog aan het nabespreken en de meeste waren er overuit dat ze nog nooit zoiets eerder hadden meegemaakt en ze waren ermee eens dat Ben Ross toch gelijk had, macht door discipline. Brad zei dat hij het niet serieus neemt en dat de rest het ook niet serieus moest gaan nemen maar David vond de les toch goed en begon na te denken over hoe zo’n soort les ook gunstig zou zijn voor zijn voetbalteam, de spelers waren wel goed maar hadden duidelijk geen discipline en konden makkelijk veel verder komen. Die avond zaten Christy Ross en Ben Ross op bed, Christy zei dat ze het een niet zo’n sterk plan vond maar Ben legde uit dat de leerlingen het niet hoefde te doen want ze werden er niet tot gedrongen maar de leerlingen leken er meer van te willen. Ze wilden gedisciplineerd worden. Elke keer als ze een nieuwe regel onder de knie hadden wilde ze een nieuwe.

Hoofdstuk 6 

Ben Ross was te laat voor de les, toen ben in de klas kwam zaten alle kinderen de een stijve houding die hij ze de dag ervoor had aangeleerd. Ben was erg verbaasd en een beetje overvallen omdat hij er niet vanuit ging dat ze dat zouden doen maar hij ging verder met zijn “showtje” en schreef weer “MACHT DOOR DISZIPLINE” (MACHT DURCH DISZIPLIN) op het bord en hij schreef het woord “GEMEENSCHAP” (GEMEINSCHAFT) op het bord. Hij vertelde dat gemeenschap de band is tussen mensen die werken en vechten voor een gemeenschappelijk doel. “Je hoort bij een beweging van een groep, van een geloof. Men is volledig toegewijd aan één ding…” zegt Ben Ross “vanaf dit moment zijn onze twee grondregels : KRACHT DOOR DISCIPLINE (MACHT DURCH DISZIPLIN) EN KRACHT DOOR GEMEENSCHAP (MACHT DURCH GEMEINSCHAFT)!”. Iedereen stond op en de hele klas riep samen de twee regels op, een paar studenten waaronder Laurie en Brad deden niet mee en zaten ongemakkelijk in hun stoelen maar uiteindelijk deed de hele klas mee. Ben Ross zij dat de groep nog wel een symbool nodig had, hij dacht na en tekende een cirkel op het bord met een golf erin. Hij noemde de groep “Die Welle” (de golf) omdat het een combinatie was van beweging, richting en kracht. Als groet had Ben Ross bedacht : je rechterhand als golf opstekend naar boven de linkerschouder. De hele klas deed de groet. Weer voelde de klas die kracht en eenheid als de dag ervoor. “Elke keer als je een lid van onze groep ziet begroet je die gene met onze groep (je rechterhand als golf opstekend naar boven de linkerschouder)”. Na de les zaten David en Eric samen omdat ze beide te vroeg waren voor de les, Eric vertelde dat het maar een spelletje geschiedenis was en voor de rest niks maar David vertelde dat het alsnog kan werken. Toen kwam Brian eraan en ging bij David en Eric zitten en begonnen ze met zen alle over de volgende voetbalwedstrijd te discussiëren.

Hoofdstuk 7 

In de avond verteld Laurie Saunders haar ouders over de geschiedenislessen van de afgelopen paar dagen. Ze vertelde dat het ongelofelijk was omdat iedereen keurig meedeed maar haar moeder zij dat ze het niet leuk vond en dat ze het te militaristisch vond maar Laurie was het daar niet mee eens en zei dat ze (haar moeder) niet altijd alles zo negatief moet bekijken, haar vader (Meneer Saunders) was het met Laurie eens.

Hoofdstuk 8 

David en Laurie liepen samen naar school, David vertelde dat hij te gedachten van “Die Welle” had toegepast tijdens het voetballen en dat coach Schiller onder de indruk was. Laurie vertelde dat haar moeder het idee hersenspoeling vond maar David en Laurie waren het daar beide niet mee eens. Toen de leerlingen die ochtend de klas binnenkwamen zagen ze een grote poster met daarop het logo van Die Welle, Ben Ross had ook ineens een blauw pak aan terwijl hij er normaal casual bijloopt. Ben liep door de klas en deelde gele kaartjes uit, de gele kaartjes waren Die Welle lidmaatschapskaartjes. Ben Ross vertelde dat bij sommige een rode X aan de achterkant van het kaartje staat, iedereen die een rode X op de achterkant heeft staan is een helper en zal in de toekomst elk lid van die Welle die de regels overtreedt aan mij rapporteren.Ben Ross schreef weer wat op het bord, naast de grondregels KRACHT DOOR DISCIPLINE en MACHT DOOR GEMEENSCHAP schreef hij nu ook het woord ACTIE op. Ben Ross vertelde dat hij merkte dat sommige nog niet echt goed samenwerken maar dat dat wel moet gebeuren, het moet een team worden waar iedereen bij hoort en waarbij iedereen gelijk is. George Snyder vertelde dat hij het gevoel had dat hij voor het eerst ergens bij hoorde, Robert stond op en vertelde dat hij het met George eens was en ook Amy stond op. Ook David stond op en zei dat hij trots was op Die Welle en opeens sprong iedereen op en zegde ze in koor “KRACHT DOOR DISCIPLINE, KRACHT DOOR GEMEENSCHAP, GRACHT DOOR ACTIE” en deden ze allemaal de groet, ben Ross was verbaasd. Het was geen idee of spelletje meer… Tijdens de middaglunch zaten Brian, Brad, Amy, Laurie en David samen en toen ze Robert zagen aanlopen vroegen ze zelf of hij erbij wilde komen zitten want iedereen van Die Welle was toch gelijk. De meeste waren enthousiast over de afgelopen lessen van Ben Ross maar Laurie niet, ze kreeg er een ongemakkelijk gevoel van. Brian pakte een geel kaartje tevoorschijn (het lidmaatschap) en liet de rode X aan de achterkant zien en zei dat als Laurie zich niet aan de regels zou houden dat hij dat zou melden aan Ben Ross.

Hoofdstuk 9 

Die Welle was begonnen als een experiment in de geschiedenis les maar was uitgegroeid tot een beweging die zich nu zelfs buiten het klaslokaal uitbreidde. Aller eerst nam het aantal deelnemers aan zijn geschiedenis lessen toe omdat studenten die vrije tijd hadden mee wilde doen aan Die Welle. Ben Ross had de leerlingen aangeleerd zo snel en kort mogelijke antwoorden te geven, hij merkte dat tijdens het huiswerk maken de leerlingen daarom niet meer in detail gingen maar een kort antwoord opschreven. Het voordeel van Die Welle was dat bijvoorbeeld David Collins en zijn vrienden Brian en Eric de regels met succes hadden toegepast op het voetbalteam, Norm Schiller (de coach en biologieleraar) had Ben Ross daarom ook bedankt.

Laurie Saunders zat in het redactiekantoor op haar pen te kauwen en verschillende leden van de schoolkrant zaten erbij, zoals Alex Cooper, Jeanie en Carl. De schoolkrant zal voor de zoveelste keer weer niet afzijn dus waren ze met de redactie aan het overleggen waar ze het over zouden gaan hebben, misschien dat meneer Gabondi volgend jaar weggaat of over een jongen die gisteren een ruit kapot had geslagen. Carl kwam met idee het over Die Welle te doen, iedereen heeft het daar over maar Laurie. Die avond kwam Laurie thuis en begon met haar moeder over Die Welle te praten nadat haar moeder begon over Elaine Billings, dat Robert Billings ineens een heel ander persoon is sinds Die Welle volgens zijn moeder. De moeder van Laurie gaf wel aan dat ze de groep nog steeds raar vind en dat Laurie het niet te serieus moet gaan nemen.

Hoofdstuk 10 

Ben Ross werd gevraagd naar het kantoor van directeur Owens te komen. Ben was stiekem aan het hopen dat Die Welle tot een einde zou komen, leerlingen van andere klassen gingen nu zelfs meedoen en deden op de gangen Die Welle groeten naar hem. Hij begon over alles na te denken, zou hij de leerlingen niet teleurstellen? Maar hij liep gewoon verder, naar het kantoor van directeur Owens. Onderweg had Ben Ross tegen zichzelf gezegd dat hij waarschijnlijk zwaar op zijn donder krijgen maar toen hij binnen het kantoor van directeur Owens kwam wenkte hij naar Ben. Owens was bijna altijd boos maar vandaag bleek hij gewoon rustig te zijn. Directeur Owens begon natuurlijk meteen over Die Welle, “leg mij eens uit, waar gaat Die Welle over” vraagt Owens en Ben Ross begon het hele idee van voor af aan te vertellen. Ook vertelt hij over de toename van de houding van de leerlingen, niet alleen in zijn klas maar in alle lessen en zelfs buiten school. Nadat Ben van uitgepraat vertelde Owens wel dat de grondregels en de groet een beetje storend zijn maar Ben zei dat het gewoon deel is van het spel.

Hoofdstuk 11 

Laurie kwam binnen op de redactie en toen ze binnenkwam zag ze een witte envelop op de grond liggen, ze pakte de envelop op en begon de brief te lezen. De brief was geschreven door een onbekend persoon.

De brief :

Beste Redacteur, Hier is een verslag dat ik heb geschreven voor de schoolkrant. Zoek niet eens naar mijn naam, want die zul je niet vinden. Ik wil niet dat mijn vrienden of andere studenten weten dat ik dit heb geschreven.

Ik ben een junior op Gordon High School. Drie of vier dagen geleden hebben mijn vrienden en ik van de golf hoort, waar de grotere allemaal mee te maken hebben. Dat heeft ons geïnteresseerd. Je weet dat de jongeren altijd willen zijn zoals de ouderen. Een paar van ons gaan gingen naar de geschiedenisles van meneer Ross om te zien waar het allemaal over ging. Sommige van mijn vrienden vonden het leuk, anderen waren er niet zo zeker van. Ik dacht dat het dom was. Toen de les voorbij was, wilden we vertrekken. Maar een lange student hield ons tegen in de gang. Ik kende hem niet, maar hij zei dat hij deel uitmaakte van de cursus van meneer Ross en hij vroeg ons of we lid wilden worden van Die Welle. Twee van mijn vrienden waren het ermee eens, twee zeiden dat ze het niet zeker wisten en ik zei dat ik niet geïnteresseerd was. De student begon ons te vertellen hoe groot de golf was. Hij zei hoe meer leden er zijn, hoe beter liep alles. Hij zei dat bijna alle oudere studenten al lid waren, en de meeste "junioren" ook. Al snel veranderden mijn twee onbesliste vrienden van gedachten en zeiden dat ze ook lid wilden worden. Toen wendde de lange student zich tot mij: 'En jij? Wil je je vrienden niet steunen?', zei hij tegen mij. Ze bleven mijn vrienden, ook al werd ik geen lid. Hij bleef mij vragen waarom ik dat niet wilde. Ik zei alleen dat ik er geen zin in had. En toen werd hij boos. Hij zei dat het nu niet lang meer zou duren. Dan zouden leden van de Wave geen vrienden meer willen zijn met mensen die er niet bij hoorden. Hij beweerde dat als ik niet mee wilde doen, ik al mijn vrienden zou verliezen. Ik denk dat hij me bang wilde maken. Een van mijn vrienden zei dat hij Ik zie niet in waarom iemand per se lid zou moeten worden als ze dat niet willen! Mijn andere vrienden waren het daarmee eens en we vertrokken. Vandaag kwam ik erachter dat drie van mijn vrienden lid werden nadat andere studenten met hen hadden gesproken. Ik zag een leerling uit de klas van meneer Ross in de pauzezaal en hij vroeg me of ik nog niet mee was. Ik zei hem dat ik dat niet van plan was. En hij antwoordde dat als ik het niet snel deed, het te laat zou zijn. En nu zou ik graag willen weten: Te laat voor wat?

Laurie deed de brief dicht en begon zelf ook over de golf na te denken.

Op de gang waren Brad en Eric samen “MACHT DOOR DISCIPLINE, MACHT DOOR GEMEENSCHAP, MACHT DOOR ACTIE!” aan het roepen, ze waren ook folders aan het uitdelen en zeide “werk samen en bereik samen je doelen”. Overal in de school hingen vlaggen met het symbol van Die Welle.

Even later kwam Robert naar Ben toe om met enthousiasme te vragen of hij lijfwacht mocht worden en om orders te geven aan de andere leden. Ben ging ermee akkoord, de ooit stille jongen was nu fanatiek bezig.

Hoofdstuk 12 

De bijeenkomst van Die Welle begon bijna, maar Laurie was er nog niet want ze was nog steeds aan het nadenken hoe ze over die Welle dacht en over die anonieme brief. Even later hoorde ze buiten geschreeuw, de twee jongens waren aan het vechten. Laurie keek goed en zag dat een van de twee Brian Ammon was. Brian bleef maar MACHT DOOR DISCIPLINE, MACHT DOOR GEMEENSCHAP, MACHT DOOR ACTIE!” schreeuwen. David kwam bij Laurie staan om toe te kijken en vertelde dat de andere jongen Deutsch was (waarmee Brian aan het vechten was). David en Laurie begonnen weer over Die Welle te praten, Laurie vind het nogsteeds raar maar David zei dat Laurie er tegen was omdat zij nu niet meer de populairste was van de klas en dat ze het daarom geen goed plan vind maar Laurie was het daar natuurlijk niet mee eens. 's Avonds was mevrouw Saunders verschillende keren komen vragen of ze erover wilde praten, maar Laurie had geweigerd. Haar moeder was altijd zo bezorgd, en het probleem was dat er deze keer echt reden tot bezorgdheid was. Laurie had aan haar bureau geprobeerd een artikel over de Golf te schrijven voor de schoolkrant, maar tot dusver was het papier nog blanco, afgezien van een paar traanvlekken. In de afgelopen drie jaar had Amy er een gewoonte van gemaakt om op zaterdagmiddag naar voetbalwedstrijden te gaan. David zat in het team, en hoewel Amy geen vriendje had, waren de jongens met wie ze af en toe uitging voornamelijk voetballers. Op zaterdagmiddag kon Laurie niet wachten om Amy te zien. Ze moest haar vertellen wat ze van haar vader had geleerd. Het had Laurie verbaasd dat Amy tot nu toe nog steeds bij de golf bleef. Nu was ze er vrij zeker van dat Amy tot bezinning zou komen zodra ze hoorde dat de jongen in elkaar werd geslagen. Laurie moest ook echt met haar over David praten. Ze kon nog steeds niet begrijpen hoe iets zo 'belachelijk' als de golf ervoor had kunnen zorgen dat David het uitmaakte

Vertaling laatste 2 bladzijde 

'Weet u, meneer Ross,' zei Laurie, 'ik ben eigenlijk blij dat het zo is gelopen. Ik bedoel, het spijt me dat het zover moest komen, maar ik ben blij dat we er allemaal veel van hebben geleerd.<< Ben knikte. 'Dat is aardig van je, Laurie. Maar ik heb al besloten dat ik deze cursus volgend jaar niet meer ga herhalen.<< David en Laurie glimlachten naar elkaar. je gaat akkoord scheidden van hun leraar. Ben zag hen en de laatste leden van de Wave vertrekken. Toen iedereen weg was, zuchtte hij en zei: "Godzijdank!" Hij was opgelucht dat alles goed was afgelopen en hij was dankbaar dat hij nog steeds zijn baan op Gordon High School had. Er waren vast nog wel boze ouders en spottende collega's om te kalmeren, maar dat lukte hem na verloop van tijd. Hij stond op het punt het podium te verlaten toen hij een snik hoorde. Robert leunde tegen een van de televisies en de tranen stroomden over zijn wangen. Arme Robert, dacht Ben. Hij is echt de enige verliezer in deze hele zaak. Hij liep naar de student toe en legde haar arm om zijn schouders. 'Weet je, Robert,' zei hij om hem op te vrolijken, 'je ziet er geweldig uit in een jasje en stropdas. Dat zou je vaker moeten dragen.<< Het lukte Robert om te glimlachen. »Dank u, meneer Ross!<< >>Wat vindt u ervan om nu samen een hapje te gaan eten?<«< vroeg Ben en trok hem mee van de plank Fase. Ik denk dat we dingen hebben om over te praten."